QemenydeJSexicfïten
Wie wordt Lady
Letchford
LUCHTVAART
FAILLISSEMENTEN
WOENSDAG 29 MEI 1940
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD - PAG.
DOODELIJK ONGELUK TE
ROTTERDAM.
Gistermorgen omstreeks acht uur is bij
de tunnelwerkzaamheden aan den Groenen
Hilledijk te Rotterdam een ongeluk ge
beurd, dat aan den 36-jarigen heier J. v.
d. D. het leven heeft gekost. Het slachtof
fer bevond zich onder een heistelling, toen
een zwaar voorwerp, waarschijnlijk een
houten heiblok of een takel, omlaag viel.
De man werd bloedend aan het hoofd ver
wond en bleek na aankomst in het Zuider
Ziekenhuis reeds te zijn overleden.
AUTO TE WATER DOOR NIET
HERSTELDE BRUG.
De bestuurder van een vrachtauto met
zeventien gemeste kalveren, op weg van
Bakel (N.B.) naar de Rotterdamsche vee
markt, bemerkte op den weg Gemert
Donk te laat, dat de brug over het afvoer
kanaal der Aa nog niet was hersteld. De
zware vracntwagen sloeg over den kop in
het kanaaltje. De bestuurder wist door het
inslaan van het portierraam eerst zich zelf
en daarna de beide mede-inzittenden, twee
veehandelaren uit Bakel, te bevrijden. Een
hunner, zekere B., had zulke ernstige ver
wondingen bekomen, dat hij ter plaatse
van de H.H. Sacramenten der Stervenden
moest worden voorzien.
Eén kalf moest worden afgemaakt, de
andere konden alle worden „opgevischt".
BRAND TE IJMUIDEN.
Te IJmuiden is gisteravond half zeven
brand ontstaan in een perceel aan de Eric-
sonstraat, waarin een carosseriefabriek ge
vestigd was van den heer J. H. Hogeland.
Er bevonden zich kisten, voorraden stroo
e.d. in het perceel, zoodat de brand zich
zeer ernstig liet aanzien. De brandweer
was spoedig aanwezig met een motorspuit
en vatte het vuur aan met twaalf slangen,
waarbij nog kwamen vijf slangen van twee
spuiten van den luchtbeschermingsdienst.
Groote massa's water werden in de vuur
zee geworpen. Een tegenover gelegen café
van den heer K. vatte ook vlam, doch men
wist dit, evenals de belendende perceelen,
te behouden. Na anderhalf uur was men
den brand meester. Het gebouw, dat al ge
leden had door vlak bij in het plaveisel
geslagen bommen, is geheel ingestort.
De brand is vermoedelijk aangestoken
door jongens, die een vuurtje hadden ge
stookt. „Msb."
ZWARE HEIDEBRAND.
Onder de gemeente Budel in de Buul-
derbergsche Heide tegen de Belgische
grens heeft een zware brand gewoed, ten
gevolge waarvan een groote oppervlakte
bosch en hei werd vernield.
Wegens de groote droogte breidde het
vuur zich snel uit. Aan blusschen viel niet
te denken, daar niemand zich op de terrei
nen durfde wagen wegens de aanwezigheid
van door onze weermacht opgeslagen ben
zine.
Een groot aantal hektaren dennenbos-
schen oude en jonge en heide werd
een prooi van het vuur.
De brand had, behoudens de financieele
schade, eveneens een groot verlies aan na
tuurschoon tot gevolg. Over het ontstaan
van het vuur tast men in het duister.
KOSTBARE KIJKERS EN KOMPASSEN
ONTVREEMD.
Toen de vorige week de militairen te
Weesp hun goederen moesten inleveren in
de daarvoor aangewezen bergplaatsen, is
gebleken, dat een aantal kostbare kijkers
en kompassen, gebruikt bij het luchtwa-
pen, verdwenen waren. De betrokken voor
werpen waren wel afgeleverd door hen, die
ze in den dienst gebruikt hebben, maar zij
hebben de begeerte opgewekt van anderen,
die, terwijl zij moesten wachten tot het hun
FEUILLETON
door
CHARLES GAR VICE.
(Nadruk verboden).
38)
„Ja, ik beloof ihet jej en, May het is
een troost voor me, dat jij tenminste ge
lukkig zult worden. Je verdient het en
vergeet mij maar, ik ben heuseh niet
waard, dat je nog aan me denkt. God ze-
gene je, liefste kind." Hij sloot h. ir in
zijn armen.
„Nee, nee!" snikte May, „i'k verdien het
niet,! ik verdien het niet! Ik had jou niet
in den steek mogen laten; ik ik had je
den laatsten tijd bijna vergeten maar je
•hoeft maar één woord te spreken en
dan ga ik met je mee om voor je te zor
gen. Ik
„Mijn lieve 'kind," zei hij, „denk je nu,
dat ik zou willen, dat je je eigen geluk in
de waagschaal stelde voor zoo'n vagebond
als ik! Ik zal me er wel doorslaan en trach
ten, niet te veel aan de gelukkige dagen
van vroeger te denken. Ja, wat waren we
gelukkig, May! We hadden het arm maar
Nee, nu niet meer huilen; ?'k kom terug
en je zult nog eens trotsoh op me zijn. Wat
is dat? Ik weet zeker, -" ik iets hoorde!"
„Waar?" hijgde ze.
„Daar, in het struikgewas achter me.
May, het is te gevaarlijk om langer hier te
blijven. Dag hoor dag."
„Moet je werkelijk weg? O, Sud! Sid!
Sid! 't Breekt m'n hart, dat ik je zóó moet
PLUNDERWAAR TERUGGEHAALD.
Actief optreden van de Rotterdamsche
politie.
In de afgeloopen dagen heeft de politie
te Rotterdam bijzondere activiteit ontwik
keld in het opsporen en in beslag nemen
van goederen, die-uit geplunderde zaken
afkomstig waren. Vrachtauto's vol klee:
ding, schoenen, meubelen, kleeden en huis
raad heeft men teruggehaald en aan de
oorspronkelijke eigenaars ter hand gesteld.
Omdat niet alle bezitters te kwader trouw
bleken te zijn werd in vele gevallen met
een waarschuwing volstaan, meldt de „N.
R. Crt."
Het was de politie, evenzeer als ieder
ander, opgevallen, dat bij de groote bran
den in de binnenstad verschillende groote
zaken door het vuur werden vernield, na
dat vrijwel de geheele voorraad verdwe
nen was.
Bij onderzoek bleek, dat de brandweer
lieden die met het blusschingswerk waren
belast aan de toeschouwers toestemming
hadden gegeven, om de winkels leeg te ha
len, wanneer vast stond, dat de inhoud
door het vuur zou worden vernietigd. Na
tuurlijk was er niets op tegen, dat een zoo
groot mogelijke hoeveelheid goederen voor
het vuur in veiligheid werd gebracht, maar
het was niet de bedoeling, dat de men-
schen, die deze goederen redden, ze meena
men inplaats van bij de politie af te geven.
Zaken aan den Stationsweg, Ouden Bin
nenweg, Aert van Nesstraat, van Olden-
bameveltstraat, Westersingel en in tal van
andere straten werden, toen het vuur er
doordrong, volkomen leeggehaald. Niet al
leen gemakkelijk draagbare zaken, zooals
kleeding, schoeisel, kleedjes en kleine meu
belen werden meegenomen, maar ook het
grootere meubilair, kasten en radiotoestel
len en zelfs zware Smyrna-tapijten. Voor
al de bewoners van de straten in de bin
nenstad liepen af en aan om goederen in
veiligheid te brengen.
Huiszoekingen.
Toen de politie echter later het bevel
gaf, dat al dergelijke goederen moesten
worden ingeleverd, hebben velen daaraan
geen gevolg gegeven. Tal van menschen
waren van meening, dat zij het recht had
den, de in veiligheid gebrachte goederen
te behouden, aangezien deze anders toch
verbrand zouden zijn. Velen hadden trou
wens de pas verworven bezittingen reeds
een plaatsje in hun woning gegeven.
In honderden gezinnen had men nieuw
huisraad en was het oude reeds wegge
schonken, hetzij aan vrienden of familie,
hetzij als hulp aan de dakloozen.
Toen deze feiten bij de Rotterdamsche
recherche bekend waren, heeft men een
groot aantal rechercheurs belast met het
beurt zou zijn om goederen af te geven,
door een openstaand raam van het onge
bruikte fabrieksgebouw aan het Merwede-
kanaal. waar alles tijdelijk geborgen werd,
de mooie kijkers en kompassen zagen lig
gen. Zij hebben toen de verleiding geen
weerstand kunnen bieden, maar verschil
lende voorwerpen zich toegeëigend.
De brigadier van de rijks veld wacht te
Weesp kreeg opdracht, naar de ontvreemde
voorwerpen, waarvan dé waarde geschat
wordt op ruim 600, een onderzoek in te
stellen. Dit was niet zoo eenvoudig, omdat
er verschillende personen bij dezen dief
stal betrokken waren. Het spoor leidde
naar de omgeving van Haarlem en ook
naar Amsterdam. Toen de rijkspolitie één
der schuldigen achterhaald had, is zij er
geleidelijk in geslagd, ook de andere da
ders en helers op te sporen. Het gaat om
6 daders en 3 helers, welke laatstgenoem
den de taaie op zich hadden genomen, de
ontvreemde kijkers en kompassen hier en
daar in den grond te begraven. Het opmer
kelijke was, dat, toen eenmaal de verschil
lende voorwerpen voor den dag kwamen
en aan de betrokken militaire overheid
werden afgeleverd, er tenslotte nog meer
bijeen was, dan aanvankelijk als vermist
was opgegeven. Tegen de schuldigen is
proces-verbaal opgemaakt.
laten gaan! O, als x:e bet verleden toch
maar kondien uitwisscben! Moet je nu
werkelijk gaan?"
„Ja," antwoordde bij -droefcL „Vaar
wel, liefste. Denk eraan, tegen, niemand
een woord zelfs niet tegen Carrie
nog niet. Het is een zeg:;;, dat ze me'van
middag niet herkend heeft, "h zeg vooral
ook niets tegen hoe heet hij ook weer?"
„Nee nee, ik beloof bet je. Je kent
me, Sid. Vaawel. O, mij arme Sid!" Met
een kus en eert bruuske beweging met den
rug van zijn band langs zijn oogen, maakte
bij zióh zachtjes uit haar armen los en ver
dween, even plotseling en geruisohloos als
bij gekomen was.
May leunde met haar hoofd tegen een
boom, en nadat ze een paar minuten naar
hartelust geschreid had, keerde ze zich om
en verliet eveneens bet bosohje.
Sir Heron had Achilles als naar gewoon
te zelf naar den stal gebracht, en toege
zien dat hij behoorlijk afgewreven werd.
In de hall ontmoette hij Vane.
„Hallo!" riep deze opgewekt. „Alweer
terug? Gezellige dag gehad?"
„Prima," antwoordde Hero kort. „Ik
durf je eigenlijk nauwelijks onder de oogen
komen, ouwe jongen. Ik schiet als gastheer
jammelijk tekort de laatste dagen."
„O, tob daar maar niet over, hoor" deed
Vane joviaal „Ik weet zelf best hoe het
gaat, als je 't zoo beroerd te pakken hebt
'n Man zou onder zulke omstandigheden
z'n eigen grootmoeder in 'den steek laten!
In elk geval neem ik zoete en volledige
wraak, want ik roei langzaam maar zeker
al je fazanten uit. O ja, ik moest je zeg
gen, dat Lady Leohford naai- haar kamer
is gegaan met zware 'hoofdpijn en graag
zou willen dat je na 't eten even by haar
boven kwam. Zeg, waar kan Rose zijn?"
opsporen van geplunderde goederen en het
resultaat, dat binnen enkele dagen bereikt
werd, was verbluffend.
In tal van straten in de binnenstad wer
den systematisch huiszoekingen verricht,
waarbij men de zonderlingste ontdekkin
gen deed. In armoedige woninkjes, ergens
driehoog-achter, bleek de woonkamer ge
meubeld te zijn met de beste stalen meu
belen. Er lagen prachtige Perzische tapij
ten en de bewoners hadden vier of vijf
costuums, die nimmer gedragen waren.
Natuurlijk was het duidelijk, dat al deze
goederen niet op de juiste manier verkre
gen waren. De bezitters gaven dat ook
grif toe.
Dergelijke ontdekkingen deden de poli
tiemannen bij tientallen. Elders werden in
woonschuiten geheele voorraden levens
middelen en meubelen aangetroffen, zoodat
de vrachtauto's, die de politiemannen ge-
requireerd hadden, niet voldoende bleken.
Bij wagenladingen werden de in beslag
genomen goederen naar het hoofdbureau
van politie vervoerd, waar men al spoedig
ruimte te kort kwam. Daarom heeft de po
litie pakhuizen moeten huren om het op
gespoorde op te slaan.
Plunderaars.
Tegen de menschen, die toegaven, dat ze
goederen uit winkels en magazijnen had
den meegenomen en die niet hadden ge
tracht de waren te verbergen, werd over
het algemeen |geen proces-verbaal opge
maakt. Velen van hen waren inderdaad te
goeder trouw en bovendien waren ze al
genoeg gestraft, doordat in de meeste ge
vallen de oude meubelen waren wegge
geven.
Soms bleek echter, dat er werkelijke
plunderaars aan het werk waren geweest.
Zoo ontdekten politiemannen in de dak
goot van een woning in de Gouvernestraat
acht luidsprekers van de beste soort en een
radiotoestel van over de driehonderd gul
den. Deze voorwerpen waren bedekt door
een eveneens van plundering afkomstig
tapijt en het geheel was rijkelijk met
asch bestrooid, opdat de rechercheurs het
niet zouden bemerken. In dit geval werd
proces-verbaal opgemaakt, zoodat de plun
deraars hun gerechte straf niet zullen ont-
loopen. In de Isaac Hubertstraat was ver
der een familie, die een prachtig vast kleed
had „gevonden" en dit met groote draad
nagels in de woonkamer had gespijkerd.
Zoo hebben de Rotterdamsche recher
cheurs de vreemdste ontdekkingen gedaan
en groeide de hoeveelheid in beslag geno
men goederen steeds aan. Veel was reeds
beschadigd en zeer in waarde verminderd,
maar zeer veel kon ook in goeden toestand
aan de eigenaars worden teruggegeven.
Voor vele duizenden guldens is weer op
gespoord, al is de politie er van overtuigd,
dat men nog lang niet alles binnen heeft.
VALSCH GELD UITGEGEVEN.
In Utrecht en omgeving is het voorge
komen, dat personen de in de couranten
verschenen .afbeeldingen van de Reichs-
kreditkassenscheine hebben trachten uit te
geven als waren dit origineele Reichskre-
ditkassenscheine. De strafwet bedreigt te
gen. deze handeling een zeer zware straf.
Reeds is iemand wegens de bovenomschre
ven handeling aangehouden en ter be
schikking van den commissaris van politie
te Utrecht gesteld. De dader zal zeker tot
een zware straf veroordeeld worden.
DE ONVERSTOORBARE BOER.
De mensch, die zoo evenwichtig is, dat
zelfs de gewichtigste gebeurtenissen hem
niet uit zyn evenwicht slaan, is een geluk
kig schepsel. Zoo was de Brabantsche boer,
die den Zaterdag vóór Pinksteren, rustig
aan den dagelijkschen arbeid toog, en van
wien de „Zuidwillemsvaart" het verhaal
doet.
Niettegenstaande het oorlogsgerommel
steeds meer naderde trok hij met gezapi-
gen tred naar den akker om te wieden.
Doodbedaard keerde hij later naar de
boerderij terug voor zijn dagelijksch bakske
„Ik moet tot myai schande bekennen, dat
ik er geen idee van heb. Bij mijin moeder
misschien."
Geeuwend verdween Vane in de biblio
theek, waarheen hij op weg was geweest
toen hij Heron ontmoette. Deze wierp een
blik op de klok. Het was nog een beetje
vroeg om zich te gaan verkleeden. Hij
stond j-uist o^ het punt, Vane weer op te
zoeken en hem te vragen, een beetje te
gaan biljarten, toen de buitendeur werd
opengeduwd en Rose binnenkwam.
„Ben je uitgeweest?" informeerde Heron,
wamt ze had een hoed en een kort jasje
aam, en haar anders zoo rustig-(blank ge
zicht was levendig-rose getint. Haar oogen
schitterden van opwinding, die ze ver
geefs trachtte te onderdrukken.
„Ja, ik ben uitgeweest," zei ze, „en ik
wilde, dat ik 't niet had gedaan Het spijt
me erg, dat ik je moet lastig vallen; maar,
weet je, ik ben zoo dom geweest, mijn arm
band-horloge te verliezen. Ik ben in het
bosoh geweest. Ik weet waar het is, want
ik heb het hooren vallen. Ik dacht toen,
dat 't een eikel of zoo iets was; maar later
miste ik mijn horloge, en ik weet zeker,
dat 't dat geweest is!"
„We zullen er meteen naar gaan zoeken,"
zei Heron prompt.
„Ooh is dat niet erg lastig voor je?"
vroeg ze schijnbaar aarzelend, maar met
een gretigen, dankbaren blik in haar
oogen.
„Volstrekt niet," zei Heron. „Kom mee,
Rose; we lullen 't best vinden als je weet
waar 't liggen moet Zouden we niet een
zaklantaarn meenemen?"
„O nee!" zei ze haastig; ,,'t is nog licht
genoeg. En we zullen de diamanten wel
zien glinsteren, 't Spijt me heusoh vreese-
lijk, dat je nu voor mijn plezier weer naar
koffie. Intusschen hadden de Nederland-
sche soldaten voor de boerderij een stel
ling opgeworpen en ofschoon de soldaten
den boer bezwoeren binnenshuis te blij
ven, ging hij weer onverstoorbaar naar zijn
land terug. En terwijl de oorlogsstorm
langs en over hem heen raasde, wiedde hij
doodbedaard den haverakker, om tegen
zonsondergang tevreden over welgedanen
arbeid huiswaarts te gaan. Hij had den
oorlog niet noodig en de oorlog hem niet,
aldus zijn boerenphilosophie.
DE GEVONDEN HALVE-GELDSCHAT.
De vinder heeft hem terugontvangen.
Men herinnert zich wellicht den geheel
onverwachten vonds van een kolenwerker
te Amsterdam, die in de Reguliersgracht
bezig was een kolenschuit te verven en
daar een pakje zag drijven, met een steen
bezwaard. De kolenwerker nam het pakje
mee naar huis om het op zijn gemak te be
kijken en vond tot zijn niet geringe ver-
bazing een geldschat in Nederlandsche,
Engelsche en Amerikaansche bankbiljetten,
n.l. 132 van honderd gulden, 20 van 500
gulden, 390 van een pond sterling en 6900
van een dollar. Het waren echter allemaal
halve bankbiljetten.
De politie van het bureau Stadhouders
kade heeft eenige dagen naarstig gespeurd.
Daar men vermoedde dat de eigenaar wel
licht op overeenkomstige wijze de ontbre
kende helften in een ander pakje zou heb
ben gedaan en dit ook in 't grachtwater
gedeponeerd, heeft de politie er langdurig
naar gedregd. Doch er is niets gevonden.
En daar men overigens ook geen oplos
sing van het raadsel kan vinden heeft
thans de gelukkige vinder het pakje bank
biljetten terug gekregen met den raad om
het goed te bewaren. Het duurt n.l. nogal
eenige jaren voor zoo'n vondst het wette
lijk eigendom van den vinder wordt. Tot
zoolang moet het bewaard blijven in af
wachting van den eigenaar....
SPORT
VOETBAL
IVCB
Programma voor a.s. Zondag
Zuid I le klasse: WHKerkrade; Kim-
briaAlcmaria; RKNACWaubach.
Zuid II le klasse: Best VooruitBra-
bantia.
West I le klasse: HMSFortitudo; Zwa
luwen VooruitVVZ; WAVolendam.
West II le klasse: HBCSantpoort; Ex
celsiorOnze Gezellen; GDASpartaan.
2e klasse A: TeijlingenWE; ADOVi
tesse.
2e klasse B: VVLBlauw Zwart; WP
Quick Steps; Graaf WillemRava; DONK
Wilhelmus.
DIOC. HAARL. VOETBALBOND
Programma voor a.s. Zondag.
AFDEELING CENTRUM.
Afd. B: TYBB H—Onze Gezellen II;
VogelenzangVan Nispen.
Afd. C: DESMeerburg; Foreholte
Alphensche Boys; Lisse IISJC II; DOSR
n—Docos.
Afd. E: Lisse IIISantpoort III; Teijlin
gen II—OIV II.
Afd. J: DEK II—Geel Wit II; HBC V—
Concordia; TYBB IVHoofddorp Boys.
Afd. L: IJDO—Meerburg II; SMC—VVS
B III.
AFDEELING ZUID.
Afd. L: Blauw Zwart IIILenig en
Snel IU.
buiten moet! Maar je vindt zooiets zoo veel
gauwer met z'n tweeën, dunkt me altijdi."
Ze was zóó bezorgd, en opgewonden, dat
ze bijna op een draf voor hom uitholde
door de laan en over het grasveld'; en He
ron volgde haar langzamer, peinzend over
de wonderlijke macht, die diamanten toch
bezitten, zelfs over zulke serene en even
wichtige vrouwen als Rose Vavasour. Ein
delijk bleef ze staan, bijna op dezelfde
plek, waar ze over de Dalton's hadden
staan praten op den avond, dat May ver
klaard had-, Sir Heron te haten.
,Hier was het", zei ze fluisterend, „ja,
hier moet ik het hefbben laten vallen. O,
wat is dat. Ik geloof, dat ik iemand hoor
praten. Het moeten stroopers zijn. Sst!
Verroer je niet!"
„Stroopers!" zei Heron. „Zóó vroeg? Dat
is niet waarschijnlijk. De een of andere
landlooper Ah!!" Want plotseling on
derscheidde hdj de welbekende stem van
de vrouw die hij liefhad.
Een oogenblik stond hij doodstil en
staarde gespannen in de richting waaruit
het geluiid gekomen was; daarna, toen
haar woorden tot hem doordrongen
woorden van teederheid en zelfbeschuldi
ging woorden, waarmee ze 'bekende,
iemandi te hébben verlaten en vergeten
voor een iuwe liefde deed hij een
stap naar voren; marr de sterke wiitte hand
op zijn arm trok hem terug in de schaduw
van de boomen, en hij was te verbijsterd
door /erwondering en 'boosheid, om weer
stand te bieden. De lieve, treurige stem
ging voort; ieder woord werd door de twee
luisteraars verstaan; ieder woord brandde
zich met gloeiende letteers in het geheu
gen van den man en hielp den onjuisten
indruk van de eerste oogenJblikken verster
ken. Want nu hoorde hdj een mannenstem
R.K. LEIDSCHE VOETBALBOND
De juniorencompetitie
De uitslagen van Zondag 26 Mei luiden:
Afd. A: Teijlingen aForeholte a 60;
Docos a—Meerburg a 150.
Afd. B: VVSB bTeijlingen b 01; DO
S b—SJC b 1—3; Lisse bKRV a 3—0.
Afd C: Teijlingen cLisse c 05;
Meerburg b—UDO b 1—1; SJC c—KRV b
8—0.; Lisse d—WSB d 3—2; SJC d—Do
cos c 30.
Programma voor Zondag Juni
Afd. A: DOS a—UDO a 12.30 uur: G.
Bouwmeester; Foreholte aWL a 12.30
uur: J. P. de Groot; Meerburg aVVSB a
1 uur: A. J. Mens; Docos aSMC a 12
uur: J. C. Hoogduin.
Afd. B: VVSB b—DOS b 1 uur: B. v. d.
Lans; Docos bTeijlingen b 1.15 uur: P.
v. d. Meijden; SJC b—KRV a 1.15 uur:
M. v. d. Berg.
Afd. C: SJC d—KRV b 12 uur: M. v. d.
Berg; Docos cTeijlingen c 2.30 uur: P.
v. d. Meijden; VVSB cLisse d 2.15 uur:
Joh. Meijer; Lisse cUDO b 1 uur: Jac. v.
Dorp.
TH. HOOGERVORST,
Competitieleider.
NIEUWE AANWINST VOOR UVS?
De linksbinnen en ook op andere plaat
sen in de voorhoede van „Haarlem" spe
lende Jan van Polanen wordt lid van UVS
te Leiden. Reeds eenigen tijd woont hij in
Leiden, doch hij bleef het competitie-pro
gramma nog voor Haarlem afwerken. Nu
de roodbroeken hun laatsten wedstrijd ge
speeld hebben, heeft hij afscheid genomen
van de club, die hij sinds 1927 trouw ge
diend heeft.
Groote plannen voor zyn verdere loop
baan als voetballer heeft Van Polanen niet.
Hij is „reeds" 33 jaar en blijft nog wel wat
voetballen, maar dan in zyn woonplaats,
waarvoor hij lid geworden is van UVS.
Van Polanen heeft heel wat wedstrijden
voor „Haarlem" gespeeld en tal van ups en
downs meegemaakt. Aanvankelijk speelde
hij in het tweede elftal, doch kwam weldra
voor het eerste uit en heeft daar met zijn
harde, onverwachte schoten, menig doel
punt voor de roodbroeken gescoord, zoodat
zijn vertrek ongetwijfeld als een verlies
voor „Haarlem" beschouwd moet worden.
„Vooruit"
ATHLETIEK.
TOCH EEN VIERDAAGSCHE?
Het vermoeden van diegenen, die wan
hopen aan het doorgaan van de Vierdaag-
sche Afstandsmarsohen is nog niet bewaar
heid. Hoewel de moeilijkheden uiteraard
vele zijn en nog talrijke besprekingen zul
len moeten volgen, blijft de kans bestaan,
dat de Vierdaagsche, die zooals bekend was
vastgesteld van 23 tot en 27 Juli, doorgaat.
Veel zal natuurlijk afhangen van de be
slissingen, die de legerleiding neemt, aldus
meldt de „Tel.". Er wordt op het oogenblik
hard gewerkt, om, als er een kans is, dit
wandelsportfeest te Nijmegen toch te doen
plaats vinden.
AMERIKAANSCH MILITAIR
VLIEGTUIG NEERGESTORT
Een Douglas bombardementsvliegtuig is
bij Mojavo in Californië neergestort. De
bemanning, bestaande uit officieren en
vier manschappen, kwam om het leven.
Opgeheven wegens g eb rek
aan actief:
J. J. Macdaniel, expediteur, te O e g s t-
geest.
een mannenstem, die de vrouw troostte
en kalmeerde.
Een ijskoude hand scheen zich om Sir
Heron's hart te sluiten. Hij vergat het
mooie meisje dat naast hem stond, hij
voelde niet, hoe haar oogen met een dui-
velsohe vreugde op hem gericht wanen.
Hoe lang hij daar stond, wist hij niet; hij
zou het nooit weten. Plotseling zwetgen de
stemmen, de verschrikkelijke ibetoovering
was verbroken en hij wilde naar voren
snellen. Maar weer hield' de blanke hand
(hem tegen.
„Heron?" fluisterde ze aan zijn oor.
Hij keerde zioh met een sohokrje naar
(haar om; en als ze in staat was geweeët
om medelijden te voelen, zou ze geroerd
zijn door het zien van zijn ontredderd ge
zicht en zijn bloedbeloopen oogen. Maar
ze kende g-.n deernis en geen aarzeling.
Dit was het uur van haar wraak. Voor dit
miserable meisje was zij zij, de schoon
heid eenvoudig terzijde gezet! Medelij
den! Wie had er medelijden met hiér?
„Heron," fluisterde zij, „waarom zou je
je ermee bemoeien? Laat ze gaan. Ze zijn
niet waard om over je te triomfeenen. En
dat zullen ze doen, wanneer jij laat mer
ken, dat je 't je aantrekt."
„Je hebt gelijk," zei hij en zijn stem
was zóó veranderd, zóó onnatuurlijk kalm,
dat het haar een plotselinge 'hevige anigst
aanjoeg „we hebben hier niets meer te
doen. Laten we gaan."
Eens, slechts eens, 'bleef 'hij stilstaan
toen een sidderende snik van het schreien
de meisje in zijn oor klonk; er ging een
huivering door hem heen en hij keerde zich.
Cialf om; maar, met een gemompelde vloek
die de vrouw aan, zijn arm deed 'beven,
liep hij voort.
(Wordt vervolgd).
