Wie wordt Lady
Letchford
DE DUITSCHERS TE DRONTHEIM.
FEUILLETON
door
CHARLES GAR VICE.
(Nadruik versboden).
14)
„In elk geval moogt u er niet aan den
ken, nu al weg te gaan", zei hij, die op
merking negeerend. „De lui, die de overige
dansen besproken hebben, zouden me aan
stukken scheuren, als u zooiets deed. Kun
nen we er niet 't een of ander op verzin
nen? Laten we even naar de garderobe
gaan."
,,Als mevrouw Turner het ziet, dan
sleurt ze me dadelijk mee. 't Is vlak van
voren
„Mevrouw Geoffrey Turner", zei hij
haastig. „Ik ken haar; ze is een goede
vriendin van me. Bent u haar dochter
nee, haar nichtje? O, daar komt ze aan.
Kom gauw, laten we zorgen, dat we haar
niet onder de oogen komen", besloot hij
radeloos. En voor May zich kon verzetten,
trok hij haar hand door zijn arm en haast
te zich met haar naar de garderobe.
„Laten we nu eens zien, wat er aan ge
daan kan worden. Kan het niet dichtge-
speld worden? Hebt u een paar spelden?"
„Neen", zei May lachend. „Het is niet
mijn gewoonte, met 'n brief spelden in
mijn zak rond te loopen, voor 't geval dat
iemand mijn jurk eens uit elkaar zou rij
ten! Nee, ik heb geen speld. U kunt me
evengoed een strijdbijl vragen."
Sir Heron keek wanhopig om zich heen,
en zijn gezicht verhelderde toen hij een
van de garderobe-juffrouwen van achter
een woud van jassen te voorschijn zag ko
men. Op zijn dringend wenken en roepen
schoot zij haastig naderbij.
„Een speld, Sir Heron; o, wat een onge
luk! Zal ik Maar Sir Heron had zioh
op één knie laten zakken en hield het ge
scheurde satijn voorzichtig tegen elkaar.
„Geef mij die speld", zei hij onderne
mend.. ,,Die zit prachtig nu nog een
zóó als ik er nog één bij heb, is 't voor
mekaar.... Wat is er aan de hand?"
Want May's onderdrukt gelach, dat een
soort van begeleiding had gevormd bij zijn
merkwaardige manipulaties, stierf plotse
ling weg.
„Wat ter wereld heb ik nu weer gedaan?
U geprikt?" vroeg hij, verbaasd naar haar
opkijkend. Toen volgde hij de richting van
haar, nu bepaald ontzetten blik en keerde,
nog steeds knielend, zijn hoofd om. Daar,
vlak achter hen, stond Lady Letchford, als
een beeldhouwwerk dat het Noodlot voor
stelde een Noodlot in zwart satijn, ach
ter haar schemerde het blanke, hooghartige
gezicht van Rose Vavasour, terwijl, als om
de groep schrikgodinnen te voltooien, me
vrouw Geoffrey Turner juist binnenzeilde
en op staanden voet versteende voor het
schouwspel dat zich zoo onverwacht aan
haar voordeed. Het was wat een tooneel-
directeur een „sterk tableau" zou noemen.
Doodkalm en niet in 't minste van zijn stuk
gebracht doorstond Sir Heron de strakke
blikken uit drie paar oogen, en scheen er
niet aan te denken, op te staan.
„U komt precies op tijd", zei hij met
klaarblijkelijke voldoening. „Mevrouw Tur
ner, u hebt groot gelijk, dat u daar als aan
den grond genageld staat U moogt ook
nog gerust uw handen wringen, als dat u
kan verlichten. Ik ben de ongelikte bar
baar, die met z'n berenvoeten deze ver
woesting heeft aangericht. Toon u edel
moedig jegens een berouwvollen zondaar
door hem te helpen herstellen, wat hij be
dorven heeft."
Deze opzettelijke woordenvloed had alle
partijen gelegenheid gegeven, zich te her
stellen, speciaal May. Met een klagelijken
kreet schoot mevrouw Turner vooruit en
nam Heron's plaats in; Lady Letchford hief
haar faca-a-main op en keek een oogen-
blik strak naar May's gebogen hoofd, toen
legde ze haar hand op Rose Vavasour's arm
en wilde zich majesteitelijk verwijderen;
maar Sir Heron scheen de onbevangenheid
zelf.
„Moeder", zei hy, „mag ik u in kennis
brengen met deze dame, die misschien van
u wel de verzekering zal willen aannemen,
dat 't niet mijn vaste gewoonte is, jurken
aan reepen te scheuren Hij brak plot
seling af; het schoot hem door het hoofd,
dat hij niet eens May's naam kende.
Maar mevrouw Turner had haar beroem
den tact hervonden, en overeind komend
zei ze zacht en sussend:
„Ik weet zeker, dat mijn jong vriendin
netje u allang vergeven heeft, Sir Heron.
Lady Letchford, dit is juffrouw Dalton, van
huize Gresham."
May sloeg haar oogen op met een vlug
gebaartje van protest, en het bloed steeg
haar naar de wangen toen zij den scherpen
staal-kouden blik der trotsche oude vrouw
ontmoette. Een seconde lang bekeek Lady
Letchford haar met rustige minachting;
maar de ontembare koninklijke fierheid,
die uit de bruine oogen vlamde, verstoorde
haar behagelyk zelfvertrouwen en zy boog
licht het hoofd, als in nauw-merkbaar be
groeten. Maar May reageerde volstrekt niet
op deze tegemoetkoming; ze stond als een
standbeeld, hoogopgericht en onbewege
lijk, en voor de eerste maal in de geschie
denis van Berkshire werd Lady Letchford
van den Eikhof met voorbedachten rade
genegeerd.
HOOFDSTUK VII.
Na thuiskomst.
Het was al vroeg in den morgen, toen
de équipage der Dalton's voor huize Gres
ham stilhield, en vader en dochter het
huis binnengingen. Papa Dalton zag er
rood en slaperig uit, maar scheen toch in
beste stemming te zijri hij had uitste
kend gesoupeerd en ruim vijf shilling ge
wonnen met bridge. Hij wreef in zijn oogen
en gaapte luidruchtig, en de reusachtige
livreiknechts gaapten mee, achter hun
enorme handen. Maar May stond rechtop
en klaarwakker in de hall, naar bruine
oogen stralend als diamanten, haar lippen
half geopend, haar hart nog bonzend van
opwinding en pleizier.
De heer Dalton keek haar met slaperige
bewondering aan en met een nieuwen, iet
wat verlegen eerbied. Voor 't eerst van
zijn leven drong het tot hem door dat deze
dochter van hem nog iets meer bezat dan
een driftig humeur schoonheid. Met
tusschenpoozen had hij eens een kykje ge
nomen in de balzaal en had haar zien dan
sen, rondwandelen en lachen met den groo-
ten Sir Heron; en, zoo slaperig als hij was,
warrelden de eerzuchtigste visioenen hem
door het hoofd.
„Je ahem! je ziet er vanavond uit
stekend uit, May", zei hij. „Ik hoop, dat je
je geamuseerd hebt. Het was een kei van
een bal, niet?"
„Ja hè?" zei May enthousiast. „Waar bent
u toch al den tijd geweest, Papa? Ik heb
u niet één keer gezien. Ik
„Je hébt me heelemaal vergeten, wed
ik", viel de heer Dalton haar grinnekend in
de rede. „Groot gelijk, beste meid, groot
gelijk. Maar ik vergat jou niet. Ik zag je
zag je dansen met Sir Heron. Hy scheen
hem! erg attent, erg galant, en
eh dat allemaal."
„O ja, erg," zei Mey met een lachje, toen
ze dacht aan zijn lange figuur, geknield in
de garderobe.
„Sir Heron is eh een van de in
vloedrijkste mannen in het graafschap",
ging de heer Dalton voort, haar aanziend,
„wel de meest invloedrijke kan ik zeg
gen om eh om
„Om mij met hem te zien dansen. Het be
wijst, dat we eindelijk een beetje in tel ko
men, hè?"
„Ik ik begrijp niet wat je bedoelt", zei
mijnheer Dalton boos. „Dat klinkt al heel
eigenaardig. In tel!"
„Ja", zei May kort. ,,'t Is tamelijk duide
lijk, dat we dat tot nog toe niet waren, in
aanmerking genomen, dat ze twee jaar
lang het bestaan van hun naaste buren vol
komen genegeerd hebben."
„Ik ik geloof, dat we maar liever naar
bed moesten gaan", stamelde de heer Dal
ton.
,,'t Wordt langzamerhand tijd", zei May
vroolijk. „Wees niet boos, Papa", voegde
ze er bij, hem kussend. „Natuurlijk was
Sir Heron heel vriendelijk en dat alle
maal; maar het was dorpsbal, weet u, en
dan kunnen hertogen dansen met boerin
netjes, als ze dat verkiezen. Welterusten.
(Wordt vervolgd).
3)e £eicbelie Gou^ant'
De strijd aan de Noorsche kust. Een Duitsche torpedo
jager, die in de Herjans Fjord aan den grond geloopen
was, werd door Engelsche bommenwerpers in brand
geschoten
In de haven van Drontheim. Duitsche artillerie-afdeelingen zijn met haar
geschut in de Noorsche stad aangekomen, waar het transport aan de kade
wordt ontscheept, om op de vereischte punten in stelling te worden gebracht
Fransito-goederenvervoer in oorlogstijd. - Een luchtfoto van de vrijhaven te
Stapleton in New York, welke is ingericht als zóne voor het handelsverkeer
van vreemde mogendheden
De Duitsch Nederlandsche grens bij
Kerkrade is hermetisch afgesloten door
hoog hekwerk. Mijnwerkers kunnen
het douanekantoor passeeren, daar de
ingang van de Domaniale mijn juist op
de grens ligt
Amsterdam en Utrecht in duel bij de
interacademiale sportwedstrijden voor
vrouwelijke studenten welke te A'dam
gehouden worden
De tweede zeeslag voor Narvik. Een telegrafisch overgebrachte foto van het
terrein van den strijd in de Narvik Fjord
