DE NEDERLANDSCHE
ROODE KRUIS
AMBULANCE
Wie wordt Lady
Letchford
Een fell® brand weedde Woensdag m de gebouwen van den
manufaeturenhandel der firma S. I. de Vries aan de Warmoesstraat
te Amsterdam. - Do brandweer in actie
Aan de nationale bloemententoonstelling .Polyantha in het Schie- Een kopje koffie smaakte best tijdens het blusschingswerk ven den brand bij de
dsmsch. Volkspark word^d.Ja.tsl. hand g.l.fld. D. axpo.ilia wordt |lrm, S. I. do Vrio, in do W.rnroos.tr.at t. Amsterdam
In grooten getale vinden de patiënten een liefderijke
bij de Nederlandsche Roode Kruis ambulance, welke
Vierumaki in Finland haar werk van naastenliefde
De Nederlandsche Roode Kruis ambulance In Finland. Het voltallig
personeel voor het gebouw van het college voor lichamelijke ont
wikkeling te Vierumëki, waar de ambulance is ondergebracht
Een hevige ontploffing richtte Woensdagmorgen in een perceel aan
de Breitnerlaan te den Haag ernstige verwoesting aan. De muur van
de kamer, waarin de explosie plaats had, werd geheel weggeslagen
Ur Meihuizen, de leider der Nederlandsche Roode Kruis ambulance in Finland,
verricht een operatie in het college te Vierumaki, waar de ambulance haar
zetel heeft
FEUILLETON
door
CHARLES GAR VICE.
(Nadruk verboden).
12)
„Het is de zuivere waarheid", zei hij met
klem. „Ik hoop", voegde hij er by, „dat ik
uw tempo goed te pakken heb? Of gaat 't
u misschien een beetje te vlug of te
langzaam?" Hij danste volmaakt, maar
May, die zijn gemompelde opmerking van
daarstraks uitstekend verstaan had, zei
koeltjes: „Een beetje te vlug", en Vane
minderde zijn vaart.
Zulk dansen was zoo'n ongewoon schouw
spel op het dorpsbal, dat verschillende
paartjes, die, rood en verhit en niet al te
gracieus, in de buurt rondsjokten, zich te
rugtrokken en met een mengsel van be
wondering en afgunst bleven toekijken.
Voor het oogenblik scheen er zelfs geen
belangstelling te bestaan voor de vermaar
de schoonheid, en het duurde niet lang of
ei waren, behalve Vane en May, nog maar
drie of vier paren op den dansvloer. Plot
seling bemerkte May, die geheel verdiept
was geweest in het dansen, met een schok
je, hoezeer zij de aandacht trokken en met
een donkeren blos op haar wangen bleef ze
meteen stilstaan.
„Scheelt er iets aan?" vroeg Vane ver
schrikt. „Heeft iemand op uw japon ge
trapt? Zeg toch in 's hemelsnaam niet dat
u moe bent, juffrouw Dalton."
„Neen maar ik wil toch liever eens
een poosje zitten", zei May koel.
„Dat was pas dansen", zuchte Vane met
bijna pleohtigen ernst. „Zoudt u zoo goed
willen zijn om eens na te zien, of u nog
een andere vrij hebt, juffrouw Dalton?"
„Ik ik weet zeker van niet", ant
woordde May. „En daar komt mevrouw
Turner aan dank u". M et een nauw
merkbaar hoofdknikje glipte ze van hem
weg.
Vane Vavasour, „de knapste vrijgezel
van Londen", stond een volle halve mi
nuut als versteend. Was het werkelijk
denkbaar, dat hij den bons had gekregen
van een onbeteekenend juffertje, op een
klompenbal? Het was N nauwelijks te geloo-
ven, en met een uitdrukking van smarte
lijke waardigheid op zijn gezicht, die on
beschrijfelijk komisch aandeed, keerde hij
naar zijn vrienden terug.
Sir Heron keek op, toen Vane met zijn
begrafenisgezicht zich bij hem voegde en
glimlachte zooals hy tegen een humeurig
kind zou geglimlacht hebben.
„Wat scheelt er aan Vane je enkel
verzwikt?"
„Veel erger", was het somber antwoord.
„Het meisje ontdekt, dat het best danst
van de heele zaal wat, zaal, van het
heele graafschap! en op de idioote ma
nier door haar afgedankt.
„Je kunt jezelf altijd nogal gauw troos
ten" zei Sir Heron kalm, maar Vane liet
zich zoo niet afschepen.
„Zeg eens", hield hy aar,, „jy weet na
tuurlijk hoe alle mensehen hier heeten
wie is ze precies?"
„Wie wat?" vroeg Sir Heron onver
schillig.
„Het knapste meisje dat erbij is ik zie
haar op het oogenblik niet waar mag
ze gebleven zijn? Een meisje met bruine
oogen en daar gaat ze!" Maai Heron
keek juist een andere richting uit en even
later wks May weer uit het gezicht ver
dwenen.
„Nee, daar niet, suffer ja, nou is ze
natuurlijk weer weg. Maar, bij Jupitair,
ouwe jongen, ze is heusch de belle van den
avond laat Rose me niet hooren! en
ze danstzooiets heb je nog nooit mee
gemaakt. Je moet haar wel kennen. Ga
met me mee, dan zullen we haar opsporen.
Ga met me mee, dan zullen we haar op
sporen. Je moet voor me dienst doen als
vredestichter, al mag Joost weten, waar
mee ik, haar beleedigd heb! Ze bevroor
op eens zonder eenige waarschuwing en
liet me midden in de zaal staan."
Hier keek Lady Letchford op met een
uitdrukking van lichte verbazing op haar
gezicht.
„Ga jij niet dansen, Heron?" vroeg ze.
Hy knikte en keerde zich naar Rose Va
vasour.
„Wil je het erop wagen?" vroeg hij, met
een grimmig lachje. „Ik dans precies als
een beer op een heete plaat monsterlijk.
Het is niet meer dan billijk, je vooruit te
waarschuwen."
Rose Vavasour glimlachte slechts toe
geeflijk en zij schoven ovei den dansvloer.
Een zacht gemompel van opwinding ging
door de zaal. Oude dames gingen wat rech
ter in haar stoelen zitten; de jongeren ves
tigden hoorbar eikaars aandacht op het
feit, dat Sir Heron en juffrouw Vavasour
gingen dansen. Vóór de fox-trott half uit
was, hield Sir Heron op. Hij was rood en
warm, maar even laconiek als altijd.
„Ik zal je niet langer kwellen. Rose" zei
hij met zijn rustige, diepe stem. „Je ver
dient een beteren partner dan ik ben, en
ik zie heele regimenten mannen me vijan
dig aanstaren. Laten we maar rustig wat
rondwandelen."
„Waarom maak je zooveel verontschul
digingen?" vtoeg ze. „Dacht je, dat ik nu
zóóveel om dansen gaf? Ik vind perfect-
dansende mannen even vervelend als
„mooie" mannen ze eigenen zich onze
speciale deugden toe."
„Ik zal me om geen van beide redenen
je ongenoegen op den hals halen," zei hij
rnet een glimlachje. „Daar komt Wraybury
aan laat me hem aan je voorstellen. Hij
kan dansen, en is knap genoeg om je ver
ontwaardiging te verdienen."
Lord Wraybury was verrukt, kennis te
kunnen maken met de Londensche schoon
heid en legde dadelijk voor twee dansen
beslag op haar, Sir Heron de gelegenheid
latend, wat at te koelen.
„En de hemel mag weten, hoelang dit
nu nog zoo door moet gaan, voordat ik met
goed fatsoen naar huis kan", dacht hij ver
twijfeld. Ik vraag me af, of je hier iets te
drinken kunt krijgen?" Ternauwernood
een botsing vermijdend met een zwaarge-
bouwden majoor, die als dol rondstoof in
gezelschap var een even omvangrijke dame
in paars fluweel, baande hij zich een weg
naar een zijvertrek, dat was ingericht tot
foyer.
„Champagne, Sir Heron?" Ieder kind in
de streek kende hem.
Sir Heron knikte, en de man deed een
nieuwe flesch knallen hij wist wel, dat
hy niet met een reeds opengetrokkene
hoefde aan te komen. Heron bracht juist
het glas aan zijn lippen, toen hij een stem
achter zich hoorde zeggen: „Kan ik een
beetje water krijgen?" Hij keerde zich om
en zag het gezichtpe dat hem de laatste
weken onophoudelijk vervolgd had. Daar
stond ze, een visioen van frissche jeugd en
schoonheid, in staat, een steenen hart aan
het kloppen te brengen en Sir Heron's
hart was niet van steen. Hij zette het glas
champagne neer zonder ervan geproefd
te hebben en staarde haar aan, letterlijk
met open mond.
Het eerste oogenblik zag ze hem niet,
want ze keek vragend naar den man ach
ter het buffet maar plotseling werd ze
zich ervan bewust, wie de slanke, rijzige
man was, die naast haar stond; een onwil
lekeurige blik gaf haar zekerheid. Ze keken
elkaar een oogenblik in het gezicht, zij
bloosde fel, hij werd dofrood onder zijn
gebruinde huid. Maar vóór ze een van bei
den een woord hadden kunnen zeggen, riep
een van de feestcommissarissen, die juist
den foyer was binnengekomen, uit:
„Hoe maakt u het, Sir Heron? Het is
zóó vol vanavond, dat ik u nog niet eens
had gezien. Ik dacht dat u er niet was.
Of ze hier water hebben? Neen, ik vrees
van niet. Is iets anders misschien ook goed?
Champagne?" Haastig verklaarde May, dat
champagne of wat ook even goed was.
Maar Sir Heron was haar te vlug af.
„Water?" vroeg hij. „Maar dat moet toch
ergens te krijgen zijn! Jullie doet of er
nectar gevraagd wordt Haal wat water,
kellner."
De kellner verdween van achter het buf
fet blijkbaar teleurgesteld en verbijs
terd. Water scheen een artikel te zijn, waar
bitter weinig vraag naar was.
'Wordt vervolgd)
