Avontuur
Venezuela.
3)e £ciddcfve6ou^omt
De nieuwe burgemeester van Marken, mr. dr. G. Sterringa, is Dinsdag
geïnstalleerd. De verwelkoming van den burgervader dezer typische
visschersplaats met de merkwaardige kleederdracht harer inwoners,
droeg een bijzonder karakter
Een vroolijk gezicht in sombere tijden Twee landsverdedigers met hun moderne
uitrusting in de omlijsting van verweerde steenen, die op historische oudheid
kunnen bogen
De stad der bruggen Wanneer de nieuwe brug over den
Amstel bij de Halvemaansteeg te Amsterdam gereed is, zal
ook dit historisch gedeelte van de noofdstad een geheel ander
aanzien hebben gekregen
Vier en veertig mijnwerkers werden bedolven tengevolge van een
explosie in de Willow Grove mijn te Bollaire, in den Amerikaanschen
staat Ohio. Honderd en dertien andere werklieden ontsnapten
ternauwernood aan de ramp. Het oogenblik, waarop een aantal
geredden in een wagen aan de oppervlakte der aarde gebracht wordt
Reizen door de stratosfeer. De nieuwe
Amerikaansche „Strato-Clipper", die te
Seattle in den staat Washington is
gebouwd, wordt bestemd voor lange
trajecten in de hooaere luchtlaapn
Je geregelde K.L M dienst Amsterdam Lissabon, m aansluiting op de trans atlantische Clippers is Dinsdag
officieel geopend, waardoor een snellere postverbinding met Amerika mogelijk zal zijn. De start van
het eerste vliegtuig op Schiphol
De Duitsche artillerie aan het Wes
telijk front. - Voor de zware stukken
geschut worden de kolossale granaten
door middel van lieren op haar plaats
van bestemming in het kanon gebracht
FEUILLETON
In
Naar het Amerikaansch van
R. HARDING DAVIS.
41)
Dan, smeekte ze, moet je me helpen
niet aan je te denken. Niet aan mezelf te
denken. We zijn jong, we zijn nog kinde
ren. Hij is oud: voor hem telt ieder oogen
blik. Als dit werkelijk het groote in ons
leven is, dan zal het immers altijd blijven
duren! Maar voor hem kan ieder oogen
blik het einde beteekenen, een vreeselijk
einde. Je moet me je woord geven je
moet me beloven dat je me niet zult ver
leiden om aan onszelf en aan ons eigen ge
luk te denken. Je bent heel edelmoedig en
heel sterk. Je moet me helpen. Beloof me
dat je me, tot hij vry is, niet zult zeggen
diat je van me houdt, noait meer tot hij
vrij is.
Het was heel moeilijk om 't te vragen,
zei ze zacht.
En het is nog veel moeilijker om het
te doen, antwoordde Rodd heftig, om niet
telkens te mogen uitschreeuwen: Inez, ik
hou van je zooaLs nog nooit een man /an
een meisje gehouden heeft....
Stil riep het meisje. Ze sloeg haar
hamden voor haar gezichtje. Toen ze die
liet zakken, glansden en straalden en lach
ten haar oogen.
Je had het niet meer mogen zeggen.,
maar ik ben toch zoo vreeselijk blij dat ik
het nog eens gehoord heb.
Ze was nu heel dicht bij hem. Ze keek
hem diep in de oogen en wat ze daarin tas,
deed haar de hare sluiten. Ze tastte met
uitgestrekte handen blindelings naar hem;
toen viel ze tegen hem aan en lag in zijn
armen en hij bedekte haar gezicht met
kussen.
Zóó bleven ze enkele oogen,blikken ver
loren in elkaar en in hun liefde.... Toen
maakte het meisje zich uit zijn armen los
en liep van hem weg door den tuin.
Ze waren geen van beiden in een stem
ming om nog een poosje bij Mrs. Brough-
ton te blijven praten. Ze zochten een uit-
vluchtje om gauw te kunnen wegkomen
en zie gingen ieder een verschillenden *ant
uit. Roddy ging naar huis. Daar vond hij
Sam Coldwell. Hij was ook niet bijzonder
gestemd om hem te ontvangen, naar Sam
had al twee uur gewacht, was nijdig en
allerminst van plan zich te laten wegstu
ren.
Eindelijk! riep hij uit. Ik ben hier al
van elf uur af. Zeg, niet, snauwde ay, dat
je aan het palingen spietsen bent geweest,
want dat geloof ik tooh niet.
Wat kan ik je dan vertellen, vroeg
Roddy goedgehumeurd, dat je wèl geloo-
ven wilt?
Dat Coldwell hem opgezocht en zelfs
twee uur op hem gewacht had, bebouwde
Roddy als een teeken ciat ze hem een r>er-
soon van groover gewicht vonden dan ze
wilden toegeven.
Coldwell pro veerde op een kameraad-
schappelijken toon te beginnen wat hem
echter niet o ij ster goed afging
Ik ben hier gekomen om een wapen
stilstand te sluiten, z>ei hij grinnikend; we
moeten eens kijken of we 't op stuk van
zaken niet eens kunnen worden.
Wie zijn „we"?
Vega, ikzelf, en Senora Rojas.
Weet je dat wel zeker? Senora Rojas?
Zij heeft me hier naar toe gestuurd,
antwoordde Coldwell. Hier is m'n geloofs
brief!
Met een kwasi-plechtstatige buiging
overhandigde hij Roddy een brief.
Hij kwam van Miramar en verzocht Mr.
Forrester Senora Rojas de eer te will n
aan doen van haar onmiddellijk een be
zoek te brengen.
Roddy nam zijn hoed. Het vooruitzicht
van een bezoek aan Inez' huis verrukte
hem en hij was erg ir. spanning ten opzichte
van doel en resultaat van dat bezoek.
We zullen maar dadelijk gaan, hé?
Ik wou het liever eerst uitleggen, zei
Sam.
Roddy vond het feit dat Coldwell als af
gezant van Senora Rojas dienst deed on
aangenaam en er was bovendien in zijn
manier van optreden iets dat het vermoe
den wekte dat hij in dien dienst noch trouw
noch eerlijk was.
Het komt me voor, dat Senora Rojas
dat zelf wel kan doen, meende Roddy.
Nee, dat kan ze niet! antwoordde
Coldwell avl, omdat ze het niet weet en
wij niet van plan zijn het haar te vertel
len. Maar ik zal het jou vertellen.
Beter van niet, waarschuwde Roddy.
Ik zal het risico op mij nemen, zei
Coldwell. Zijn toon klonk verzoenend en
vriendschappelijk). Ik zal het risico op mij
nemen, omdat ik niet wil dat je, als je de
waarheid hoort, zult voortgaan met je eigen
vader tegen te werken. Het is niet natuur
lijk en niet menschel ijk.
Coldwell over menschelijkheid, grin
nikte Roddy.
Maar Coldwell liet zich door deze ha
telijkheid niet uit het veld slaan.
Luister eens. Je vader spendeert twee
millioen om Vega president te maken. Dat
moet gebeuren. We hebben hem in onze
zaak noodig. Jij denkt dat Rojas een be
tere president zou zijn. Misschien is dat
zoo. Maar niet voor ons. Hij is te ouder-
wetsch. Hij is
Te fatsoenlijk? opperde Roddy.
Te fatsoenlijk, erkende Coldwell
prompt. En er is nóg een bezwaar tegen
hem. Hij zit in Je gevangenis. En jij, riep
Coldwell, terwijl hij zijn vinger ophief en
die vlak voor Roddy's gezicht schudde, jij
kan hem er niet uit krijgen. Wij kunnen
San Carlos niet innemen en jij kan het
ook niet. Zij hebbei daar kanonnen, waar
mee ze de heele stad in twintig minuten
plat kunnen schieten. Wat jij wilt doen is
een absolute onmogelijkheid. Waarom
geef je het niet op om met je hoofd tegen
een muur te loopen? Je kunt immers beter
je vader en mij helpen?
Hij zweeg en wachtte verlangend tol
Roddy wat zou zeggen, maar die keek nem
alleen maar strak aan. Eindelijk zei Roddy:
Ik zeg niets Jij bent aan hetpraten.
En, Voegde hij er bij, je praat op den koop
toe nog te veel ook
Dat riskeer ik!, riep Coldwell met zij.n
gewone zelfsverzekerdheid. Ik heb nop
nooit met een verstandig man geredeneerd,
dien ik ten slotte niet overtuigd heb. Se
nora Rojas rm, ging hij voort, wil maar
één ding: hacr man uit de gevangenis heb
ben. Ze denkt dat Vega daarvoor kan zor
gen endat hij van plan is dat te doen en
dat ik het ook ben. Maar.... dat zijn we
niet.
Roddy's oogen sloten zich half; de lijnen
om zijn mond trokken strak en toen bij
sprak klonk zijn stem scherp en hnterend.
Ik zeg je, zei hij, dat je te veel praat.
Maar Coldwell scheen dat gevaar niet
te merken, noch aan de uitdrukking op
Roddy's gezicht noch aan den klank van
zijn stem. Het strookt niet met onze be
langen, ging hij voort om hem er uit halen.
Totdat Vega's revolutie gelukt ,3 moet hy
blijven waar1 hij is. Maar dat mag zijn
vrouw niet weteu. Zij denkt, dat de par
tij van Rojas onze plannen in de war stuurt
en daarmee h: ar tnan eigenlijk in gevaar
brengt en ze is van plan jou te vragen of
je Rojas' aanhangers wil overhalen om ons
de vrije hand te laten.
Ik snap het, zei Roddy en in den tijd
dat Vega probeert president te worden,
kan Rojas doodgaan. Heb je daaraan ge
dacht?
Wat kunnen wij daaraan doc-n, was
het zakelijke antwoord. Hebben wij hem
in de gevangenis gezet? We zullen genoeg
moeite hebben om te zorgen da' we zelf
niet in San Carl-ts terc-chl komen. En,
vroeg hij na een Korte pauze wat ben je
nu van plan te doen?
Na je waardevolle inlicntingen, zei
Roddy, ga ik Senora Rojas bezoeken....
Op hun wandeling naar Miramar ont
dekte Coldwell ciat het hem onmogelijk
was iets bij Rodoy te bereiken, zelfs om
zyn goed humeur te bederven. Hij dreigde,
hij raasde, hij deed een opemijke poging
hem om te koopen, maar Roddy deed niets
dan óf zwijgen, ói lachen. Coldwell be
gon werkelijk te vreezen. dat hij een fout
had gemaakt door te probeeren onderhan
delingen met den vy'and aam ce knoopen.
(Wordt vervolgd).
