MANOEUVRES VAN HET
NEDERLANDSCHE VELDLEGER.
Avontuur
Venezuela.
3)e ^cictocJie (Souftmit
Het Nederlandsche Veldleger op manoeuvres. Pontonwagen na pontonwagen,
alle beladen met twee hall pontons, rukken op naar het terrein voor de brugslag
Transport over de rivier Met behu<p van opgepompte drijtzakken worden
wielrijders en motorrijders van het Nederlandsche Veldleger bij de manoeuvres
overgezet
Jhr. mr. D. Rutgers van Rozenburg Is
benoemd tot rechter in de Arrondis
sementsrechtbank te Utrecht
Detailwerk van den brugs'ag tijdens
de jongste manoeuvres van het
Nederlandsche Veldleaer
Nog slechts het bovengedeelte van de .Friesland", die op het IJselmeer was Z K H. Prins Bernhard woonde in de afgeloopen week de
gezonken, steekt boven water uit Men is thans begonnen met het bergen der manoeuvres van het Nederlandsche Veldleger bij. De
lading bhk, die zich in het schip bevindt Prins in gesprek met enkele officieren
Mei het bergen der lading blik, welke zich nog in de tijdens de vorstperiode
op het IJselmeer gezonken .Friesland" bevindt, is een aanvang gemaakt
Tegelijk met het eerste gedeelte komt ook de duiker, die bij de werkzaam
heden behulpzaam is, boven water
FEUILLETON
in
Naar het Amerikaansch van
R. HARDING DAVIS.
(Nadruk verboden).
33)
In de tuinpoort stond Senora Rojas, haar
arm in dien van Pino Vega. Het tweetal
werd beschenen door het maanlicht. Roddy
kon niet nalaten even te gnuiven. Zijn zelf
verwijt liet hem in den steek, nu de stand
der partyen zoo ongelijk werd. Hy had al
leen maar een sportief gevoel van gevaar.
Het was geen tijd voor berouw of zelfver
wijt. Er werd nu alleen maar van hem ge-
eischt, dat hij vlug handelde en zijn hoofd
helder hield. Roddy voelde zich of hij een
base-ball wedstrijd speelde; alleen het aan
moedigende geroep en 't gejuich van in
spanning verkeerende toeschouwers ontbra
ken. De spelers van de andere partij za
ten hem op de hielen en de ruimte, waar
in hij zich kon omkeeren en weghollen,
werd steeds kleiner. Ze hadden hem bijna,
nog één oogenblik en de bal zou hem raken.
Het was hoog tijd, vond Roddy, om te ..glij
den" en hij gleedin het water voordat
Inez begrepen had wat hij ging onderne
men!
Er was niets dan een flauw geplas en een
even sterker lichten van het water. Roddy's
handen klemden zich nog aan den tand van
den steiger en Inez ging op haar knieën lig
gen en bracht haar gezicht vlak bij het
zijne
Kom terug! zei ze angstig. Kom terug!
U zult verdrinken! En de haaien!
Met haar beide handen trok ze aan zijn
mouw.
Roddy keek even naar de maan. Hij zag,
dat een vriendelijke wolk hem te hulp
kwam. Hij begreep, dat hij zich nog even
kon schuilhouden; hij zou kunnen weg
zwemmen, terwijl de wolk over de maan
gleed. Hij maakte Inez handen los en zag
terwijl hij water trapte en bijna niet durf
de ademhalen, hoe de lantaarns der politie
agenten stil stonden by den steiger. Toen
klonk angstig roepend Senora Roajs'
stem:
Ben je daar, Inez?, riep ze
Er kwam geen antwoord. Roddy klemde
zijn handen weer aan den rand van den
steiger en trok zich omhoog, bang, dat het
meisje een zwaren strijd met haar gewe
ten voerde. Inez lag nog geknield in de
schaduw, haar gezicht was nog dicht bij
hem.
Geef antwoord, zei Roddy bevelend.
Re kom heusch wel terecht.
Hij lachte zachtjes, plagend - t hief zijn
gezicht dicht bij het hare. Op zoo'n avond
fluisterde hij, zwom Lean der over de Hel
lespont. Waarom? Omdat hij Hero het
liefste meisjes op de wereld vond!
Inez sprong overeind met een onderdruk
ten uitroep, half van ergernis, half van
verlichting dat hij de situatie zoo luchtig
en gemoedelijk opnam en stapte in het lichl
van de maan.
Ja, ik ben hier, riep ze. Pedro is by
me.
Op hetzelfde oogenblik schoof de donke
re wolk voor de maan en Roddy liet, zoo
onhoorbaar als een waterrat, den steiger los
en zwom weg, de haven in. Bij de tuin
poort hieven de twee politie-agenten hun
lantaarns op en hielden ze voor Senora Ro
jas' gezicht. Vega keerde zich woedend
naar hen toe.
Wat doen jullie?, vroeg hy. Wilt u
v/eten wie ik ben? Ik ben Kolonel Vega.
Zeg dat tegen je chef. Ga weg!
Hij maakte een gebiedend gebaar en de
twee mannen gehoorzaamden mokkend.
Toen ze weg waren zuchtte Senora Rojas
verlicht, maar de hand, die op Vega's arm
rustte, beefde.
Lieve mevrouw, klonk het vol zelfbe
wustzijn, als i k hier ben, zal er heusch
niets gebeuren.
Vega hoopte, dat Inez het succes van zijn
manhaftig optreden zou hebben gezien,
maar deze hoop was ijdel.
Met haar hancten tegen haar borst ge
drukt, met een bezorgden blik in haar
oogen. stond ze in angstige aandacht te sta
ren naar een klein, lichtend golfje, dat zich
langzaam naar zee bewoog.
In de „patio" van Rcddy's huis lag Pe
ter luid uitgestrekt in een dekstoel. Bij
zijn elleboof stond een koele dronk en tus-
schen zijn vingers had hij een groote s»
gaar. Tegenover hem. in een anderen stoel,
lag Vicente. Tegen middernacht was de
dokter, die terug kwam van een patiënt
en die licht zag op de binnenplaats van
Roddy's huis, komen aanloopen. Dat be
zoek kwam Peter buitengewoon slecht ge
legen. Roddy was nu als vier uur weg en
Peter maakte zich langzamerhand werk^lyk
ernstig ongerust. Hij wist met welk doel
Roddy was uitgegaan en het leek hem lang
niet onmogelijk dat de roekelooze jongeling
door een kogel getroffen was, toen hij over
den tuinmuur klom of dat hij nu achter
de tralies van het „Cartel" zat. Peter was
heelemaal riiet in een stemming om be
zoekers bezig te houden, maar de bedien
den waren al naar bed en toen Vicente
klopte had Peter zelf de deur open gedaan.
Op eiken anderen avond zou zyn bezoek
heel welkom zijn geweest. Hij was een in
telligente jongeman en door zijn studietijd
in de Vereenigde Staten had hij denzelf
den kijk op de dingen gekregen als Roddy
en Peter; daarbij kwam dat zijn verhalen
over-zijn land en het hunne hoogst verma
kelijk waren. Hy was hoogst verontwaar
digd geweest ove7 Rodoy's aanval op Ge
neraal Rojas, maai de Amerikaan had hem
een excuusbriefje geschreven en Vicente
v/ilde door dit late en dus weinig vorme
lijke bezoek toonen, dat ze weer vrien
den waren.
Het was een zware beproeving voor Pe
ter's zelfbeheersching. Ieder oogenblik
werd zijn angst om Roddy grooter en hij
durfde zijn ongerustheid niet toonen in
tegenwoordigheid van zijn bezoeker. Hij
voelde zich geweldig verlicht, toen hij uit
den tuin het welbekende fluitje hoorde en
een stem, die vroeg:
Heb je iemand by je?
De stem klonk opmerkelijk zwak, maar
het was toch zonder twijfel Roddy's stem.
Onze vriend Vicente, lichtte Peter
waarschuwend in.
Op hetzelfde oogenblik stond Roddy, half
gekleed en druipnat, wankelend in de
deur.
Goeie genade!, riep Peter verschrikt.
Roddy grinnikte onbenullig en liep. de
deurpost loslatend onzeker naar de tafel,
waarop de flesschen en glazen stonden.
Geef me wat te drinken, momplde hij.
Je moet kinine hebben, zei Vicente.
Hoe krijg je het in je hoofd om 's avonds
te gaan zwemmen. Dat is waanzin. De
koorts.
Hij vloog naar de hall, waar hy zijn me
dicijnkistje had gelaten en Peter holde weg
om een badjas te halen. Toen ze terug
kwamen hoorden zij het gerinkel van bre
kend glas en toen ze de „patio" weer be
reikten, vonden ze Roddy languit op den
vloer liggen.
Op hetzelfde oogenblik kwam een klei
ne, oude man met haastigen stap uit den
tuin en knielde naast hem. Het was Pe
dro.
Hij is dood!, schreeuwde hij vol ontzet
ting, hy is dood!
Zijn verdriet leek zoo echt, dat Peter en
Vicente terstond overtuigd waren dat hy
een vriend was en zonder zich verder af te
vragen waar hij zoo plotseling vandaan
was gekomen, beval Vicente, terwijl hij zelf
brandewijn in Roddy's mond druppelde,
Pedro, zyn lichaam te wrijven.
Roddy gaf weer teeltenen van leven door
zuchtend en proestend den ouden man een
schop tegen zijn maag te geven.
Ze sloegen de badjas om Roddy heen en
legden hem op een van de gemakkelijke
stoelen. Met een zucht van voldaanheid
sloot hij de oogen.
Wat idioot om flauw te vallen, hè, zei
hij zacht. Ik schaam me dood. Ik heb ge
wed. met de haaien.dat ze me niet
konden krijgen. En ik heb het gewon
nen!
(Wordt vervolgd).
