KOFFIETAFEL VOOR DE LEDEN DER
AMBULANCE VOOR EIKII AND
Avontuur
Venezuela.
?ÏS!ïS
Duaal
Aan de binnenzijde van den duboeien
koepelwand der Ronde Luthersche Kerk
te Amsterdam zijn de schotten ver
wijderd, om in geval van brand door
luchtaanval het blusschingswerk te
vergemakkelijken
Waar drie menschen het leven lieten.
Alvorens Hr. Ms .O. 11" naar de
Marinewerf werd versleept, moest het
gat in de boegbuiskamer verder uit
gebrand worden, teneinde het daarna
tijdelijk te dichten
Se£eidó<^@au/ta!/»it
In het hoofdgebouw van het Roode Kruis te Den Haag is aan de leden van
de Nederlandsche ambulance, die naar Finland zal gaan, een koffietafel
aangeboden Het gezelschap aan den maaltijd
Sumner Welles, de Amerikaansche onderstaatssecretaris van Buitenlandsche
Zaken, werd tijdens zijn verblijf in Parijs door president Lebrun op het
Elysée ontvangen. Het Fransche staatshoofd met zijn gast (links) in een
geanimeerd gesprek
Het Nederlandsche motorkustvaariuig .Saba dat nabij de Engeische Oostkust
door een bommenwerper werd bestookt, is in Amsterdam aangekomen, waar
het schip ligplaats heeft in de binnenhaven
Voorjaarsmode in de dierenwereld. - De kynologenclub
.De Hofstad hield in den Haagschen dierentuin een club
match, waar bovenstaande poedel, in zijn smetteloos pakje,
kranig voor den dag kwam
FEUILLETON
In
Naar het Amerikaansch van
R. HARDING DAVIS.
iNadruk verboden).
22)
Hoofdstuk drie, bladzij vier en vijf
tig, paragraaf vier, jubelde Roddy. Ik ver
wed m'n hoofd er onder! Begrijpt u niet
wat hij heeft gedaan? Hij heeft u den sleu
tel gestuurd, vóór hij het cijferschrift
stuurde. Die mondelinge boodschap is de
sleutel voor de geschevene. Ze gaven hem
de kans iets tegen uw moeder te zeggen
en hij maakte er gebruik van. Hij vertelde
haar alleen maar, dat hij stervend was om
net te kunnen doen of hij over een graf
schrift sprak, een snoeverig grafschrift! Hij
heeft bij zijn leven nooit gepocht, waarom
zou hij dan pochen op zijn grafsteen? Zyn
eigenlijke boodschap is: Sla die geschie
denis van Venezuela, die ik schreef, op;
kyk op bladzij vier en vijftig, paragraaf
vier en als we dat hebben, riep Roddy,
dan weten we de manier om hem uit de ge
vangenis te halen!
Inez was niet overtuigd, maar zijn
enthousiasme werkte aanstekelijk.
We hebben de geschiedenis thuis, riep
ze, en u kunt ze krijgen in den Spa an-
schen winkel in Willemstad. Ik moet da
delijk naar huis.
Er was een glans van vreugde gekomen
in haar oogen bij deze nieuwe hoop. Rod
dy holde weg om haar ponny te halen en
hielp haar in het zadel door een brug
van zijn handen te niaken.
Als mijn veronderstelling juist blijkt,
zei hij, moet ik u vandaag nog eens spre
ken. Waar kan ik u ontmoeten?
Het meisje aarzelde ondanks haar
enthousiasme.
Een voor één doken de tradities van
haar leven en haar familie voor haar op.
Ik moet het moeder vertellen, pleitte
ze En ik weet dat ze het niet goed zal vin
den als.
En ze zal Pino er in halen, viel Rod
dy uit. Bent u bezig Pino met zijn revo
lutie te helpen of helpt u mij om uw vader
uit de gevangenis te krijgen?
Inez keek hem verbluft aan. In alle twee-
en-twintig jaar van haar leven had nog
nooit een man zoo tegen haar gesproken.
Geen Venezolaan die, al was hjj nog zoo
geprikkeld, het in z'n hoofd zou halen om
zoo tegen zijn vrouw, zijn zuster of zijn
dochter te spreken, laat staan tegen een
vreemde dame. En deze vreemdeling be
handelde haar, die, zooals haar herhaal
delijk en uit betrouwbare bron was verze
kerd, de liefste van haar sekse was, of ze
zijn weerbarstige jongste broertje was. En
in weerwil van alle ernstige gedachten,
die haar geest op het oogenblik bezig hiel
den, gaf ze er rkh rekenschap van dat
dit een nieuwe ongekende sensatie was.
Ze vond het tegelijkertijd amusent en aan
trekkelijk. Hier voor haar stond dus ein
delijk een man, die alles in het werk stel
de om haar vader te bevrijden en dien het
er niet om te doen was haar te behagen.
Hij had haar verstand en haar moed noo-
dig; hij verlengde haar hulp, maar hij Ver
langde dien van iemand, die hij als zijn ka
meraad beschouwde, zooals hij die van een
mannelijk medewerker verlangd zou heb
ben. Onbewust maakte hij haar het com
pliment, dat haar beter dan eenig ander be
viel!
Ik help u! zei ze.
Roddy keek haar weifelend aan, niet be
grijpend waarom ze plotseling blij lachte.
Zijn zakelijke manier van spreken vol
gend zei Inez haastig:
U kunt de ponny wel houden. Hij is
pas bij ons en niemand weet dat hij van
ons is. Morgenochtend voor zonsopgang
moet u weer uitrijden, maar dan moet u
den weg naar Otrabanda langs de rots
nemen. U moet zorgen, dat u ons huis voor-
by bent voordat de zon opgaat. Na onge
veer een mijl moet u links een ruiter
pad inslaan. Dat komt uit op het strand.
Als ik niet kan, zal Pedro er zijn. U kunt
de geschiedenis, die vader geschreven heeft
krijgen bij Belancourt in Willemstad. Hoe
zal ik u ooit kunnen danken, riep ze uit,
als u gelijk hebt gehad?
Roddy glimlachte terug en schudde zijn
hoofd.
Ik wist niet dat we dankbaarheid van
elkaar verlangden, zei hij. En nu moet u
gaan, want ik kan niet weg, voordat u uit
het gezicht bent.
Het meisje liet zich weg sturen met den
zelfden, voor Roddy onbegrijpelijken lach
van daarnet. Het was haar eerste „af
spraakje" geweest, maar niettegenstaan
de haar weinige ervaring wist ze, dat, als
de partner een landsman van haar ge
weest was, deze het niet geweest zou zijn
die er een einde aan maakte!
Roddy gaf haar een kwartier voor
sprong en galoppeerde toen naar Willem
stad. Hij stalde deo ponny ergens in de
voorstad en ging toen zoo vlug mogelijk
naar den boekwinkel. Hij zei dat hij reis
beschrijvingen en boeken over de geschie
denis van Venezuela zocht. Bij wat de man
hem liet zien, was er één in drie deelen
in .het Spaansch, door Senor Miguel Ro-
jas. Roddy's vingrs jeukten om het open
te maken. Hij ging naar zijn hotel na
nog een half dozijn andere boeken te heb
ben gekocht. Peter sliep nog, maar Rod
dy's ongeduld was te groot om hem eerst
wakker te maken. Hij sloot zich op in z'n ka
mer, gooide de boeken die hij niet noodig
had op den grond en sloeg met zenuw
achtige vingers de bladen om, tot hij blad
zij vier en vijftig te pakken had. Zijn
oogen vlogen naar de vierde paragraaf..
Hij kende niet zoo heel veel Spaansch,
maar zyn kennis bleek voldoende. Blad
zij vier en vijftig vormde de beschrij
ving van een aanval van zee uit door
Drake op het fort van San Carlos. En dit
was de inhoud van de mysterieuze para
graaf vier:
„Ziende dat het niet mogelijk was het
fort te behouden, verzamelden de ver
dedigers zich in het lokaal van de wacht
en werden van daar uit naar het vaste
land gevoerd door de tunnel, die San
Carlos met het Fort van Elckorro ver
bindt".
Roddy liep naar de aangrenzende kamer
als in een droom en schudde den slapen-
den Peter bij zijn schouders. Peter deed
zyn oogen open en de uitdrukking op Rod
dy's gezicht maawte hem van schrik met
een klaar wakker.
Is er iets met in den haak?
Niks! zei Roddy. Hy vergat dat Pe
ter absoluut geen Spaansch kende en wees
triomfantelijk op paragraaf vier.
Ik heb een ondergrondsche gang naar
de cel van Generaal Rojas ontdekt, zei hy.
We moeten terug gaan en hem er uit ha
len.
Om geen last van de warmte te hebben,
hebben de planters, die op een eind af
stand van Willemstad wonen, de gewoonte
bij kaarslicht op te staan en als de zon
opkomt, zijn ze al een heel eind op weg.
Dus toen Roddy er den volgenden morgrn
weer op uit toog om Inez Rojas te ontmoe
ten, beschouwden de enkele bedienden,
die zijn vroeg vertrek merkten, dat zoowel
als zijn mededeeling dat hij wilde duiven
ging schieten, als iets heel gewoons.
Roddy vond zonder eenige moeite het
pad, dat van de rots naar zee liep en toen
hij het strand een klein eindje afgereden
was, vond hij Inez op hem wachten, bege
leid door den trouwen Petro. De rots, die
aan den voet uitgehold was door de zee,
welfde zich over hen heen en verborg hen
voor allen, die over den rotsweg kwa
men, terwijl de golven, die op een uitste
kende rotspunt braken, hen met een gor
dijn van-druppels onttrokken aan het oog
van hen, die op zee voeren.
Toen ze opstond en naar hem toekwam,
straalde Inez' gezicht van geluk. Het leek
wel alsof ze sedert hun vorige ontmoeting
nog flinker, krachtiger, nog jonger en
mooier was geworden. Zij zag aan de uit
drukking van voldoening in Roddy's oogen,
dat ook hij het raadsel had opgelost.
Hebt u het boek gezien? riep ze, en
hebt u het begrepen?
Ik heb er tenminste een flauw idee
van. Genoeg, voegde hij er bij, om door te
gaan. (Wordt vervolgd).
