HET NOORD HOLLANDSCH KANAAL
OPENGEBROKEN.
Avontuur
Venezuela.
Ook het vervoer
van gewonden
kwam bij de dezer
dagen gehouden
oefeningen van
het Nederlandsche
veldleger naar
voren Het trans
port bij een zg.
.inlaadpunt"
De -Ijsbeer" van de Vereeniging voor Scheepvaartbelangen
is Donderdag begonnen, het ijs in het Noord Hollandsch
Kanaal van Amsterdam naar den Helder open te breken
WliriKW,
Als in het drama .Macbeth" van Shakespeare rukt hier het bosch naar
den verdediger op tijdens de jongste oefeningen van het Nederlandsche
veldleger
Aan den langsten winter komt zelfs een einde. Sommige
optimisten zochten reeds een plaatsje op het terras van een
restaurant, dat zijn stoeltjes en tafeltjes ter uitnoodiging had
uitgestald
Tijdens de oefeningen van het Nederlandsche veldleger, ben
mortier, geheel gereed in stelling, brengt zijn projectielen in
worpvuur over het voorliggende masker
Op het dak van het Observatiehuis voor jongens aan de Vosmaerstraat
te Amsterdam brak Donderdag brand uit De brandweer tijdens het
blusschingswerk
FEUILLETON
in
Naar het Amerikaansch van
R. HARDING DAVIS.
(Nadruk verboden).
§y
In een hoek van de kamer zat in een tin
nen kooi een groote groene papegaai, die
Roddy al den heelen tijd met een scheeven
kop en spottende kwaadaardige oogen had
zitten aanstaren. En om zijn verwarring
nog grooter te maken begon het dier plotse
ling smalend te grinniken. Alsof hij inwen-
dig stikte van het lachen proestte hij voor
zich heen: „Polly, Polly". En toen voegde
hij er op streng afkeurenden toon bij: ,,Je
praat te veel"! Bü dien zijdelingse hen aan
val bloosde Roddy verontwaardigd. Hij
voelde den wensch bij zich opkomen dat
hü Peter meegenomen had om hem de
goede signalen te geven!
Met zijn handen op zijn rug samenge-
klemd en zijn witten baard heen en weer
schuddende, liep de consul de kamer op
en neer.
Dat is het dus! mompelde hij.
Daarom ging hij weg uit Parijs. Daar
komt de Restaurador opeens vandaan. En
natuurlijk, voegde hij er verontwaardigd
bij, terwijl hij langs Roddy liep en hem
de woorden over zijn schouder heen toe
beet: Is d a a r het geld ook vandaan ge
komen?
Maar Roddy, die nu vrijwel buiten zich
zelf was, riep heftig: Pas op, dat u me
niet iets vertelt, waar u latei spijt van
zult hebben!
De consul stond plotseling stil. Zijn die
pe, gewoonlijk zoo kalme oogen keken vol
twijfel en opgewondenheid op zijn bezoe
ker neer.
Ik geef u mijn woord, vervolgde Rod
dy norsch, dat ik absoluut niet weet waar
u het over hebt.
Wilt u me soms vertellen, vroeg de
oude man woedend, dat u niet de zoon bent
van mr. Forrester?
Waarachtig ben ik zijn zoon, riep
Roddy.
Wilt u dan misschien ontkennen, ging
de consul voort, dat Alvarez hem twee
millioea collar schuldig is, dat hij die zou
binnen krijgen als Alvarez afgezet werd
en dat een zeker iemand de concessie dan
zou bekrachtigen en uw vader betalen zou
voor de verbeteringen die hij al in de haven
tot stand heeft gebracht? Nietwaar?, riep
de consultriomfantelijk uit. En die vermiste
kisten!, veivolgde hij, als om dadelijk van
het behaalde voordeel gebruik te maken,
wil ik u eens vertellen wat daar in zit? Pa
tronen en geweren! Ontkent u dat soms?
Roddy voelde eindelijk weer vasten
grond.
Natuurlijk ontken ik het. gaf hy ten
antwoord, want er z ij n heelemaal geen
kisten. Dat is alleen maar een uitvinding
van mij om naar Curagao te gaan. En laat
u m ij eens praten.
De consul retireerde achter zijn bureau
en keek Roddy streng en met duidelijk
zichtbaren achterdocht aan, terwijl hij zijn
verhaal deed. Ten slotte zei Roddy:
We willen Generaal Rojas leven al
leen redden, omdat hij oud is en stervend
en omdat Peter en ik 's nachts niet kunnen
slapen bij de gedachte, dat hij daar in die
vochtige cel zich ligt dood te hoesten op
nog geen vierhotiderd meter afstand van
ons.
Bij die woorden sloot de consul zijn
oogen even; hij drukte zijn groote gebruin
de, sproetige vingers nerveus tegen zijn lip
pen. Maar dadelijk daarna keek hij weer
even streng als iemand, die een kruisver
hoor afneemt. Ga verder, zei hij beve
lend.
Als we soms iemand in zijn vaarwater
zitten, vfr-volgde Roddy, dan is het bij on
geluk; en als u zegt, dat vader nog twee
millioen dollar moet hebben, vertelt u me
dingen waar ik niets van afweet. Vader is
niet erg mededeelzaam. Hij heeft me dik
wijls gezegd dat het eenige goede moment
om te vertellen wat je van plan bent te
doen, is, als je het gedaan hebt. Dus als
de regeering van Venezuela twee millioen
dollar schuldig is aan de Forrester Con
struction Company, zou vader dat waar
schijnlijk 't allerlaatste aan mü vertellen.
Al wat ik weet is dat hij me twintig dol
lar in de week geeft om boeien neer te zet
ten. Maar buiten m'n werkuren kan ik
doen waar ik zin in heb, en mijn vriend en
ik hebben er nu zin in General Rojas uit
de gevangenis te halen.
Roddy stond op, genoegelijk glim
lachende.
Dus als u me nite bij Senora Rojas
wilt introduceeren, besloot hij, zal ik dat
zelf moeten doen.
Met een driftig gebaar beduidde de con
sul hem dat hij moest blijven zitten. Zijn
manier van c!oen wees er cp, dat Kapitein
Codman niet zeker wist of hij Roddy moest
gelooven of niet en dat hij in zijn twijfel
bang was óf te weinig, óf te veel te zeg
gen.
Je bent geweldig gewiekst, zei de
oude man boos, óf je bent ongeloof stom.
Ofging hij voort met steeds toenemen
de verontwaardiging, óf ze hebben je ge
stuurd om te zien wat ze aan mij hebben,
of je weet niets en stuurt met stommitei
ten de anderen in de war. Maar hoe 't ook
zij. ik wil niets met je te maken hebben.
Ik wasch mijn handen in onschuld. Goeie
morgen.
Toen voegde hij er bij als om zich te ver
ontschuldigen: Bovendien praat u te
veel.
Roddy voelde zich diep gegriefd en ant
woordde ook op boozen toon:
Ja, dat vindt uw papegaai ook. Mis
schien hebt u het alle twee mis.
Toen Roddy al bovenaan de trap was,
die naar de straat voerde en op het punt
stond te verdwijnen, riep de consul hem te
rug en volgde hem tot in de hal.
Voor u weggaat, zei de oude man fluis
terend en op ernstigen toon, moet ik u mijn
verhouding tot de familie Rojas goed dui
delijk maken. Toen ik consul was in Por
to Cabello, was Generaal Rojas de beste
vriend, dien ik daar maakte. Sinks ik hier
ben heb ik het voorrecht gehad zijn vrouw
af en toe van dienst kunnen zijn. Zijn doch
ters zijn zoo aardig tegen me of ik hun
grootvader was. Niemand ter wereld zou
Generaal Rojas zoo graag vrü willen zien
als ik. (De stem van Kapitein Codman tril
de, zijn gelaat trok even in pijnlijke, diepe
voren). Niemand, betuigde hü, kan zoo
vurig werïschen hem van dienst te zyn als
ik, maar ik waarschuw je, dat je, als je
op deze manier voortgaat, Generaal Ro
jas' dood op je geweten zult hebben. Luis
ter naar mijn raad en ga terug naar Porto
Cabello en hou je buiten de politiek. Of,
wat nog beter is, ga naar huis. Je bent nog
te jong om de menschen in Venezuela te
begrijpen en als je hier blijft zul je heel
wat menschen last bezorgen. Je vader en...
enfin, heel wat menschen.
En onheilspellend voegde hy er by als
of hij hiermee een laatst beroep op Rod
dy's gezond verstand wilde doen: En die
lui in Venezuela houden er een gemeene
manier op na om met messen te steken
Loop naar den duivel, flapte Roddy
oneerbiedig uit.
Terwijl hij de donkere trap afstormde en
de zonbeschenen straat opliep, hoorde hy
hoe de stem van de papegaai hem spot
tend en triomfantelyk allerlei scheldwoor
den nariep. De consul ging langzaam te
rug naar zijn bureau. Hy liet zich in zyn
stoel neervallen, verborg zyn gezicht in
zyn groote knokige ha iden en liet zyn
hoofd op tafel rusten Een zonnestraal
drong door de gesloten luiken en deed zyn
wit haar als zilver glanzen.
Een poos lang klonk er geen geluid, be
halve het gekrabbel van de papegaai te
gen de tralies van zyn kooi en het gestadi
ge gedruppel uit zyn waterbakje, toen
klonk zacht de ernstige, biddende stem
van den vromen ouden man.
(Wordt vervolgd).
