Avontuur
Venezuela.
SCHAATSWEDSTRIJD
TE HOOFDDORP.
FEUILLETON
in
Naar het Ameril-aanscb van
R. HARDING DAVIS.
'.Nadruk verboden).
Om consequent te zyn vertelde Roddy
hetzelfde verhaal aan drie morsige perso
nages, die op hem afkwamen toen ze in
Wihemstad arriveerden. Hij was op zoek
naar kisten met machines, die voor Porto
Cabello bestemd waren; hij vreesde, dat ze
doorgestuurd zouden zijn naar La Guayra
ot achtergelaten in Willemstad. Zouden zij
hem naar het kantoor van de stoomvaart
maatschappij kunnen brengen of naar den
Amerikaanschen consul? Een van de mor
sige lieden bracht hen langs de kade naar
hei kantoor van den agent en luisterde zoo
gretig, toen Roddy zijn klacht herhaalde,
dat het hem en Peter al heel gauw duide-
lyk was, dat het vak van dezen gids niet
was den vreemdelingen de schoonheden
van Curagao te openbaren, maar er achter
te komen wat zij in Curasao kwamen doen.
De agent was buitengewoon verrukt den
zoon van iemand, die van zooveel belang
was voor de stoomvaartlijn, van dienst te
kunnen zyn. Een uur lang zocht hij zijn
boeken na. benevens zyn magazijnen en de
kade. Maar natuurlijk bleef al zijn zoeken
zonder resultaat en Roddy verliet hem met
vele echtgemeénde verontschuldigingen en
zei, dat hy zyn onderzoek naar de verlo
ren kisten zou voortzeten op het bureau van
den Amerikaanschen consul.
Ondertusschen had Peter in zijn kwali
teit van toerist kamers voor hen geno
men in het Hotel Commercial en had daar
op in zijn eentje een onderzoekingstocht
door de stad ondernomen.
Op het consulaat luisterde het morsige
personage naar het begin van Roddy's
woorden en retireerde toen naar het voor-
kantoor, blijkbaar voldaan, dat hij alles ge
hoord had wat van belang was.
De consul stond onmiddellijk op en sloot
de deur.
De vertegenwoordiger van de Vereenig-
de Staten was een bejaard man van een
buitengewone lengte met doordringende,
eerlijke blauwe oogen onder witte wenk
brauwen. Zijn haar was wit, zijn lange
baard was wit en zyn pak was van grof wit
linnen.
Hij heette Sylvanus Cobb Codman en
droeg bovendien den titel van kapitein, die
hij had verkregen toen hij in zijn jonge
jaren eigenaar en gezagvoerder was ge
weest van één van de mooiste walvisch-
vaarders, die ooit de haven van New Bed
ford waren binnengevallen. Gedurende zijn
tochten had hij het leven in West-Indië hel
meest naar zijn zin gevonden en toen hy,
op vijftigjarigen leeftijd het varen vaar
wel zei, had hij een benoeming tot consul
in Porto Cabello gevraagd. Sedert dien tijd
had hy in Spaansch-Amerika gewoond en
had den staat in heel wat havens trouw en
goed gediend. Niettegenstaande zijn hoo-
gen leeftyd maakte kapitein Codman een
krachtigen en energieken indruk. Roddy
voelde, dat hy lichamelijk en geestelijk nel
zoo vlekkeloos was als zyn kleeren en dat
de consul een betrouwbaar man was.
Terwijl kapitein Codman zich achter zyn
bureau zette, fronste hij zijn voorhoofd.
U moet oppassen voor dien gids, zei
hy. Hij komt uit Curasao. Het is een agent
van Alvarez. Daar kan je weer eens goed
aan zien, ging hij ongeduldig voort, hoe
weinig die spionnen hun hersens gebrui
ken, dat hij uw naam niet eens herkende.
De Forester Construction Company is
waarachtig bekend genoeg. Dat de zoon
van uw vader bespionneerd wordt, is een
voudig bespottelijk.
Wel, zei Roddy,, dat weet ik nog zoo
net niet. Ik heb niet zoo'n blanco strafre
gister als u denkt. Daarom kom ik juist
bij u.
Hij liet zijn stem dalen op een manier,
die hij bij een samenzweerder vond pas
sen.
Zou ik u mogen vragen, meneer, zei
hy, of u Senora Rojas, die hierheen verban
nen is. kent?
De blauwe oogen van den consul gin
gen wat wijder open, mar hij ontwoordde
zonder eenige aarzeling:
Ja. Zeker.
En haar dochters?, voegde Roddy er
verlangend bij.
De consul knikte bevestigend met onmis
kenbare waardigheid.
Ik zou ze: graag willen ontmoeten
ik bedoel haar, verbeterde Roddy. Ik ben
van plan haar rnan te bevrijden.
Een oogenblik keek de consul Roddy met
iets angstigs in zyn blik aan alsof hij vrees
de met een krankzinnige te doen te heb
ben.
Toen vroeg hij op den weifelenden toon
van iemand, die denkt verkeerd gehoord
te hebben:
Wat wilt u wat?'
Ik wil Generaal Rojas helpen ontsnap
pen, vervolgde Roddy vol vuur. Ik en nog
iemand. Maar we waren bang dat hy zich
niet aan ons zou willen toevertrouwen,
dus ben ik hier naar toe gekomen om in
troductiebrieven van zijn vrouw te vra
gen. Maar, ziet u, nu moet ik eerst weer
een introductiebrief by haar hebben.
Daarvoor kwam ik bij u....
De consul zat hem zoo vreemd aan te
staren dat Roddy veronderstelde dat hij
niet duidelijk genoeg was ge.weest.
U begrijpt me toch wel?, legde hy uit.
Een introductie, ieis dat hij weet, dat van
naar afkomstig is, een ring of een stukje
papier met „dit zijn vrienden. Ga met ze
mee" er op. Of een haarlok.... of...,
ofdrong Peter verward aan, ja....
introducties.
Probeer u misschien een loopje met
my te nemen?, vroeg de oudere man.
Roddy voelde zich buitengewoon weinig
op zijn gemak. Hij was zich bewust dat
hij een kleur kreeg.
Werkelijk niet, protesteerde hij. De
zaak is daar te ernstig voor, nietwaar?
De stem van den consul ging in gefluister
over.
Wie heeft u hier naar toe gestuurd?,
vroeg hy.
Zonder op het antwoord te wachten
stond hij plotseling op. Onhoorbaar liep hij
naar de deur en 'rukte die plotseling open.
Maar als hij door die manoeuvre den spion
had hopen te verrassen werd hy teleui ge
steld, want het vorrkantoor was leeg. De
consul liep vlug naar het raam. Hij zag
den spion verdwijnen in een naburige her
berg.
Toen kapitein Codman zijn kamer weer
binnenkwam, ging hij niet naar zijn stoel
terug, maar bleei met zijn rug tegen de
deur staan, als om Roddy te beletten te
ontsnappen. Hij was opgewonden.
Mr. Forrester, begon hij boos. Ik weet
niet wat er bij u acnter zit en, riep hij hef
tig uit, ik wil het niet weten ook! Ik ben
nu al vijftien jaa: consul in Centraal-
Amerika geweest en ik heb ine nog nooit
bemoeid met dingen die me niet aangaan.
Ik vertegenwoordig de Regeeiing van de
Vereenigde Staten. En ik vertegenwoordig
niemand anders. Ik ben hiei niet om de
een of -andere onderneming een handje te
helpen, doet er niet toe hoe rijk die is, of
een junta, of een revoluLonnaire party....
Wacht een jogenblik! riep Roddy. U
begrijpt mij niet. Ik heb niets met een re
volutie te maken. Het zijn alleen Peter
en ik maar!
Wat?, snauwde de consul nijdig. Zijn
uitroep klonk als het afknappen van een
wapperend zeil.
Ziet u. 't zit zoo in elkaar, Wgon
Roddy. Hij begon eer poging om het ge-
zal uitvoerig uit te leggen. Peter en ik
Dehooren tot de Geheime Orde
Zwijg! donderde de consul. Ik heb u
al gezegd dat ik niet naar u luisteren w i 1!
De afwijzing was buitengewoon lastig.
Ruddy wist niet waarmee hij den consul
eigenlijk beleedigd had en vroeg zich af
ot de consul hem niet beleedigd had. Hij
veegde hulpeloos m®t zijn zakdoek over
zijn verbluft en tr-irspireeernd gezicht
Hy vroeg zich at of hij voor een samen
zweerder niet een beetje weinig diploma
tiek en een beetje erg mededeelzaam was
geweest.
(Wordt vervolgdt
Te Hoofddorp werofti Woensdag niettegenstaande het hevige
dooiweer internationale schaatswedstrijden in het schoonrijden
gehouden. Het rijden door paren
Het Nederlandsche ss „Tara". dat 60 miil ten Zu d Westen van
Kaap Fm'sière door een explosie is getroffen De .Tara die
4760 ton meet. was met een lading graan voor de Nederlandsche
regeering op weg naar Rotterdam
Een z'geunerbruiloft op het ijs werd Woensdag onder groote belang
stelling in Edam georganiseerd De b'Uilof-sgas-en in hun bonte
kieedij boden een interessanten aanblik
Een l'chte m tra-Meur schiet tevoren uit een boerenschuur, om onverwachts aan
het gevecht dee. te nemen tijdens de jongste oefeningen van het Nederlandsche
ve'd,ooer Het 0=»** b°let den vnand het inzicht op grooten afstand
De jongste oefeningen van het Nederlandsche veldleger. - Een anti tankkanon
van lichte troepen is, onzichtbaar gemaskeerd, in stelling gekomen en slaat den
aanval van gemotoriseerde troepen af
Het Drie'sche Veer bij Oosterbeek over den Rijn werd in een voetpad
veranderd. Vanwege Rijkswaterstaat werd op gezette tijden de dikte
van het ijs gemeten
Ter gelegenheid van den .Lord Baden Powell dag" werden Woensdag
door de Amsteidamsche padvindsters oliebollen gebakken, de ten bate
van het Finsche Roode Kruis werden verkocht. De meisjes aan den
arbeid voor het goede doel
