ALS HET IJS ZICH STAPELT.
Contrabande
3)e Êcicbdie Gou/fccmt
Met machtig geweld stapelen de ijsschotsen zich op en voortgestuwd door
het water bedre'oen zij met onweerstaanbaren drang alles op hun weg Een
kijkje door een der pakhuzen aan de Waalkade te Nijmeqen, dat het s'acht-
Offor Werd van het kruiend ijs. - Op den achiergiond de Waalbrug
Na ve'e jaren trcuwen dienst verdwijnt
het ouda Weesperpoorlstaiion te A'dim
onder sloopershanden Wat er van het
bouwwerk nog over is
Angstige momenten langs den Rijn bij
Mi'lmgen. Dreigend stapelden de
ko'ossa e ijsschotsen z ch tegen den
dijk op. voortgestuwd door de onheil*
spellende beweging van de rivier
De mijn brand te Marchiennes in België heelt 26 mijnwerkers het leven gekost
Een groepje kranige redders dat zelf gewond werd bij da heldhaftige pogingen,
om hun kameraden te hu p te komen
Twee personen werden gewond, toen bij het uitladen van
pos'zakken op het Euslon station te Londen een bom ont-
p ofte, we'ke z ch in een der paketten bevond Op de
p aats der explosie, eenige oogenblikken na den geheim*
zmnigen aanslag
Tengevolge van ongekend hévige bandi'rs op Java bezwe-k nabij Probolinggo
de pijler van de spoorbrug, waardoor een trein van 64 goederenwagens
me< rijst en tabak en vijf tankwagens met melasse ontspoorde - Machinist,
stokers en remmers wis en z ch, met uitzonder ng van één. d>e om het leven
kwam. in veiligheid te brengen De aangerichte ravage was onbeschrijfelijk
I
FEUILLETON
Uit het Engelsche van
HEADON HILL.
(Nadruk verboden).
40)
Met zijn revolver tot vuren gereed, sloop
hij naderbij en hij zag met één oogopslag
voor welk doel het smokkelaarshol werd
gebruikt. Dit was dus de geheime werk
plaats van den beruchten vervalscher! Hij
zag, hoe Mapleton, nadat hij de laatste
lamp had aangestoken, zich met vakkun
dige belangstelling hoog over de diverse
installaties op zijn werktafel.
Hij was nu weer Mapleton, dat wil zeg
gen de lange snor bedekte weer het on
derste deel van zijn gelaat. Op een bank
naast hem stond het blik biscuits, terwijl de
met het hangslot gesloten deur aan het
eind van de kamer bij Yeldham het ver
moeden opwekte, dat deze de gevangenis
van de arme Bessie afsloot. Als de gedach
te aan Bessie hem daarvan niet had terug
gehouden, zou Hector eenvoudig de deur
van de tweede kamei op slot hebben ge
draaid en Mapleton hebben opgesloten tot
Lord Purbeck's laatste vracht verzonden
was en de edelman zijn restitutie aan de
regeering had betaald, om Mapleton daar
na aan de politie over te leveren. Maar het
feit, dat Bessie waarschijnlijk in dat derde
hol was opgesloten, maakte dit onmogelijk,
öm een tot wannoop gedreven, gevaarlij
ken misdadiger op te sluiten met een weer-
i»X)s meisje gedurenden twee dagen en twee
nachten, zou op zichzelf een misdaad zijn.
Mapleton maakte weinig haast en Hector
wachtte geduldig. Eerst moest de deur
var de andere kamer open zijn. Alles wees
er op. dat de vervalscher voorbereidingen
tvof, om voor goed te vertrekken. Uit de
stapels papieren zocht hij enkele uit en
pakte ze in rollen, terwijl hij andere ter
zijde legde.
Toen, zonder dat Hector zich er van be
wust was eenig geluid gemaakt te hebben,
luisterde Mapleton opeens aandachtig en
greep met zijn linkerhand een koperen cy
linder, die naast hem op de tafel lag. Zijn
oogen richtten zich steelsgewijze naar de
deur en zijn rechterhand gleed naar zijn
zak.
Handen omhoog! riep Hector, naar vo
ren tredend in het licht, zijn revolver ge
richt op Mapleton's hart
Mapleton rioht'e zich op. Hü hief beide
handen omhoog, in zijn linkerhand hield
hii nog steeds den cylinder. Zijn weerzin
wekkend ge'aa* plooide zich tot een hoo
nenden grijns, waarin niets sprak van een
gevoel van nederlaag.
Wees voorzichtig, mijnheer Yeldham,
teemde hij. Ik wil gaarne een vriend 'n
goeden dienst bewijzen, mar denk er om,
dit kleine ding in mijn hand is een dyna
miet patroon, in staat deze groeven en ons
jp den koop toe, in bun atomen uiteen te
laten vallen. Als u op mij schiet, zal ik
vallfn, maar met mij, deze patroon. En
u tfgrijpt heel goed, wat er dan gebeurt!
Een strijd op leven en dood.
Hector's brein werkte koortsachtig snel.
Hij begreep, dat hij zijn revolver strak ge
richt moest houden op Mapleton's hart.
P.< tseling hoorde hij een klagend gelul*
van achter de gesloten deur. Hoe moes
hij 1 et meisie uit deze hel verlossen en te
gelijkertijd dezen schurk in bedv/ang hou
den? Hij maakte zich geen enkele illusie
me4 betrekking op Mapleton's plannen. Die
mar zou hem dooden als hij kon. Voor
dien elendeling bestond alleen de drang
naar zelfbehoud en deze maakte het nood-
'pkdijk voor hem, dal Hector de groeven
niet levend zou verlaten. Als Hector Yeld-
hem weer vrij zou roridloopen. dan was er
geen plaats meer voor Smyle Map'eton of
L»em7ster Legrand op deze wereld! Maar
Hector voelde, dat dezelfde wet van zelf
behoud hem het recht gaf, dezen man. een
gevaarlijk, misdadig booswicht, zonder
nardon neer te schieten. Maar hoe? Als hij
op hem schoot, zoolang hij de dynamiet-
ratroon in ziin hand hield, zou een ontplof
fing onvermijdelijk zijn. Die niet alleen
roodiottig z-m worden vor de beide man
nen. maar ook vooi het arme kind achter
de rieur.
Nu spotte Mapleton, we schijnen op
eén drod punt te zijn gekomen, niet? Wat
heb u mij voor te stellen, mynheer Yeld-
har"? Ik hec geen vacantie zooals u, mijn
tyd is kostbaar. Ik kan hier niet den hee-
nen nacht zoo blijven' staan.
Hector dacht na. De eenige manier,
waarop Mapieton hem kon dooden, zoolang
het pistool op hem gericht was, was door
middel van de dynamietpatroon, hetgeen
tegelijkertijd zelfmoord beteekende. De be
ruchte vervalscher was geen held en zou
geen eind maken aan zijn misdadig be
staan, als hij nog een enkele kans zag om
aan dit noodlot te ontkomen.
Alei eerst, zei Hector, moet u die
deur daar open maken. Ik weet dat uw re
volver in uw zak zit. Bij de minste bewe
ging in die richting zal ik schieten, zon
der verdere waarschuwing.
Een goed denkbeeld, mijnheer Yeld
ham. antwoordde Mapleton met een wree-
den lach. Dat brengt al mijn schapen
ir een hok. Vergeet de uitwerking van het
dynamiet niet, terwijl ik uw bevel gehoor
zaam.
Met zijn rechterhand kreeg hij een sleu
tel uit zijn vestzak en ontsloot Bessie's ge
vangenis. Bleek en holoogig sloop het meis
je in het licht en uitte een snik van vreug
de, toen ze Yeldham zag.
Mijnheer Yeldham, neem me mee
naar moeder, snikte ze.
Daarvoor ben ik hier gekomen, knikte
Hector opgewekt, terwijl hij Mapleton geen
oogenblik uit het oog verloor. Rechter
hand omhoog! commandeerde hij.
Met genoegen, klonk het spottend te
rug. Langs den muur schuivend, nam Hec
tor met zijn linkerhand een van de lam
pen van den haak.
Nu. zei hij, ga voor me uit de tun
nel door. Ik zal u deze kans geven: als
u eenmaal buiten bent, zult u een voor
sprong hebben van net zoovel tijd als ik
r.oodig heb om de politie op te bellen.
Het antwoord was een hoongelach.
Neen mijnheer Yeldham, klonk het
en het was de doodsklok van Hector's
hoop om den toestand te kunnen beheer-
schen door bravour.
Het is aan mij. verdere instructies te
geven, niet aan u. Denkt u dat ik alles
hier zal achterlaten? Liever offer ik mij
en uw leven op. Een van beide: U laat
me alleen vertrekken, of u schiet me neer
met de u bekende gevolgen.
Wat voor verschil maakt dat voor u?
U denkt toch zeker niet. dat we hier rustig
zullen blijven? vroeg Hector, die het ant
woord al vrijwel vermoedde.
U zoudt hier net zoo lang moeten blij
ven, als ik verkies, antwoordde Mapleton
om de eenvoudige reden, dat ik u zou
verzoeken met uw gezelschap in de derde
kamer te gaan en de deur achter u te
sJuiten.
Liever dood dan dat, zei Hector.
Welken waarborg heb ik, dat u hier terug
zou komen? U zoudt ons immers met het
grootste genoegen laten doodhongeren?
Ik ben niet zoo'n dwaas om u een
dergelyk absoluut hopeloos voorstel te
doen, zei Mapleton met een zekeren ijver,
die Hector niet ontging. Ik zal open kaart
met u spelen. Ik heb zekere zaken te rege
len met Lord Purbeck. Uw leven en dat
van het meisje zullen afhangen van den af
loop daarvan. Ik zal zyn Lordschap zoo
spoedig mogelijk opzoeken. Als hij mij be
hoorlijk ontvangt, zal ik hier zoodra ik kan
terugkomen en u vrijlaten.
Hector onderdrukte een glimlach; dacht
die man werkelijk, dat hij op deze belofte
uil zijn mond zou vertrouwen?
En als Lord Purbeck nu eens niet
toegeeft, zei hij rustig.
Dan is het spel verloren. Ik zal dan
moeten terugkeeren om de zaak In de lucht
te laten vliegen. Misschien worden uw
versteende overblijfselen later dan nog
wel opgegraven door den een of anderen
geoloog.
(Wordt vervolgd).
