Contrabande
3)e
Een enorme brand, de hevigste ooit in Soerabaja voorgekomen, hlseft de haven
Tandjong Perak geteisterd, waarbij zeer groote schade werd aangericht. Langs
de kade, waar de .Gina" van de NISHM met 12 slangen meehielp aan het
blusschingswerk
Na afloop van den Elfstedentocht-1940 feliciteert de vroegere winnaar C. J. de Koning de rijders
Jongert (midden) en Adema (rechts) met hun fraaie prestatie
H. M. de Koningin maakte Dinsdag op de ijsbaan achter het Huis
ten Bosch een tochtje op de schaats achter een slede
Te Sassenheim Is Dinsdag een groote
tulpen- en narcissententoonstelling ge
opend Een gedeelte van de fraaie
Inzendingen, welke te bewonderen
vielen
Aan prol mr dr G Verrijn S'uart is
eervol ontslag verleend als hoogleeraar
aan de Universiteit te Utrecht
Tegen den vijand in de lucht Alweergescht in stelling op een
der Fransche oorlogsbodems tijdens een patrouiilevaart op den
Atlan»ischen Oceaan
.Een overstapje* tijdens den Elfstedentocht Om van de eene baan op de andere te komen, moesten
de deelnemers op enkele plaatsen van speciaal daartoe neergelegde plankiers gebruik maken
FEUILLETON
Uit het Engelsche van
v. HEADON HILL.
(Nadruk verboden)
31)
Een oogenblik was Mapleton verbluft.
Toen sloop langzaam een blik van begrij
pen in zijn sluwe oogen.
Het geheim van Lord Purbeck, her
haalde hij. Wel, jij kleine lasteraarster,
jij zou iemand doen gelooven, dat de edele
Lord en zijn hooghartigen dochter een
smokkelzaakje er op na hielden.
Bessie,was zoo vol van het geheim van
de Abbey, dat ze niet kon gelooven, dat
lijn nachtelijke tochten een ander doel
konden hebben dan het spionneeren naar
dit geheim.
En ze was overuigd, dat Mapleton maar
deed alsof hij niets wist om haar te plagen
en in haar verontwaardiigng verloor ze
haar laatste restje voorzichtigheid.
Alsof u dat niet zou weten! smaal
de ze.
Mapleton grinnike, terwijl hy het licht
van zijn lantaarn over haar heen liet spe
len.
Natuurlijk weet ik het wel, zei hij op
zyn irriteerende teemtoon. En het hangt
nu af van de manier, waarop je je zult
gedragen, welk gebruik ik zal maken van
myn kennis. Ik vrees haast, juffrouw Bes
sie, dat ik het zal zijn, die morgen iets te
bepraten heb met den Lord! Maar mis
schien kunnen we de zaak in der minne
schikken als jij zoo vrienedlijk wilt zijn een
klein eindje -nog door te loopen; dan ko
men we aan de deur van een ruimte, waar
we deze zaak beter kunnen bespreken dan
in deze vochtige gang.
Bessie begon bang te worden, maar be-
heerscht door het verlangen iets voor Lady
Madge te doen, en overtuigd, dat Mapleton
haar den pas zou afsnijden als ze zou pro-
beeren terug te gaan. gehoorzaamde ze en
liep door. Een paar meter verder stond ze
voor een opening, ze zag een drempel, en
kozijnen, maar geen deur.
Maar nauwelijks was ze de opening door
gegaan en nog voor ze bij het licht van
haar kaars iets had kunnen zien van het
inwendige van de ruimte, was Mapleton
achter haar binnen gegleden en had hij
een zware met ijzer beslagen deur, die
verscholen stond tegen den rotswand, ach
ter haar dichtgegooid.
In de val.
Bessie had al haar zelfbeheersching noo-
dig om geen angst te toonen. Op een tee-
ken van Mapleton volgde ze hem door de
onderaardsche ruimte; zoover zij kon zien,
was die ledig. Het vertrek was in de rotsen
uitgehouwen. Aan één kant zag het er uit,
alsof er een soort grondverschuiving had
plaats gehad, een hoop losse steenen ver
vingen daar den massieven rotsmuur. Aan
het verste eind was nog een zwaren hou
ten deur, gesloten met een hangslot, dat Ma
pleton opende.
Nu miss Caloway, ga binnen, zei hij
terzijde tredend om zijn aarzelende bezoek
ster te laten passeeren. Ik zal je een
beetje meer licht geven, dein zul je in staat
zijn ten volle de nieuwsgierigheid te bevre
digen, waaraan ik 't genoegen, om je gast
heer te zijna te danken heb.
Nadat hij de deur had gesloten en ge
grendeld, stak hij een half dozijn lampen
aan, welke aan haken in den muur hingen.
Bessie keek verbijsterd rond. Deze kamer
was eveneens in de rotsen uitgehouv/en,
maar ze stond vol met allerlei vreemde
dingen.
In het midden stond een lange tafel op
schragen en op deze tafel lag een collectie
voorwerpen en gereedschappen, die Bessie
nog nooit gezien had. Een fototoestel en
een toestel voor Magnesiumlicht waren aan
het eind van de tafel geplaatst. Rollen pa
pier lagen bij stapels houten en metalen
blokken. Ook een electrische batterij merk
te ze op. Mapleton liet zyn sarcastische
bik rusten op het angstige gezicht van het
jonge meisje.
Dit is mijn afdeeling van de smokkel-
zaak, zei hij, aan zijn snor draaiend.
Toen de hooggeboren graaf aan zyn smok-
kelzaak begon, was hij wel gelukkig om
een bondgnoot als mij te vinden, niet?
Ik begrijp het niet, momplede Bessie.
Ze begon te gelooven, dat haar antipathie
tegen dezen man haar er toe had gedreven
iets heel onbezonnens te doen, dat hij mis
schien toch in dienst was van Lord Pur
beck.
Je begrijpt het niet? kwam het spot
tende antwoord. Het is anders duidel-
1ijk genoeg, zou ik denken, dat ik ook tot
de smokkelaarsbende van den graaf be
hoor. Waar zouden anders al deze dingen
voor dienen?
Bessie zweeg. De duivelsche sluwheid
van dezen man belette haar te denken.
Zal ik je eens wat vertellen? Ik ge
loof er niets van dat je in het vertrouwen
van Lord Purbeck bent, vervolgde Maple
ton. Ik geloof dat" je er een beetje naar
geraden hebt en mij hebt bespionneerd, om
de rest gewaar te worden. Voor ik je kan
laten gaan, moet je eerst een paar vragen
beantwoorden, waaruit ik zien kan, dat je
werkelijk in het geheim bent.
De eenvoudige Bessie was niet opge
wassen tegen zooveel gemeene schrander
heid. Ze was als in zijn handen. In haar
verlangen om zich te rechtvaardigen, be
antwoordde ze zoo volledig mogelijk al zijn
slim overlegde vragen; geen oogenblik
vermoedend, dar deze louter gebaseerd wa
ren op veronderstellingen. Het resultaat
was, dat Mapleton een kwartier later een
vry nauwkeurig inzicht had gekregen in
Lord Purbecks smokkelonderneming!
Aan het einde van het verhoor deed hij
alsof hij het meisje niet vertrouwde.
Ja, zei hij, ja je hebt wel enkele dingen op
gevangen. Maar er zyn een heeleboel leem
ten in je mededeelingen, die het onmogelijk
maken je bewering te gelooven, dat je in
het geheim bent. Bovendien, als dat zoo
was, zou zijn lordschap het mij wel hebben
gezegd. Na wat je hier "annacht hebt ge
zien kan ik je natuurlijk maar niet zoo la
ten gaan!
Niet laten gaan? bedoelt u dat ik hier
moet blijven, hier beneden in de groeven?
stotterde Bessie, schuw kijkend naar de ge
grendelde deur.
Dat is precies wat ik bedoel, ant
woordde Mapleton wreed. Je weet er te
weinig .van, om me te overtuigen, dat je
aan onzen kant staat en te veel, om je vrij
te laten rondloopen na wat je hier gezien
hebt. Ik moet over deze zaak nadenken en
het zal verder veel afhangen van wat Lord
Purbeck morgen zal zeggen, als ik hem
deze geschiedenis vertel.
Dit laatste wekte weer haar wantrou
wen. Ze geloofde niet, dat Lord Purbeck en
Lady Madge hem vriendelijk zouden ont
vangen, als hij hun zou komen vertellen,
dat hij haar in dat hol had opgesloten.
Wanhopig schatte haar oog haar tegen
stander. Ze begreep, dat ze het in een
worsteling tegen hem zou afleggen, maar
als ze er in zou slagen de tunnel te berei
ken, zouden haar vlugge voeten het onge
twijfeld van hem winnen.
Maar de deur was gegrendeld, met zwa
re, roestige grendels. Het was echter haar
eenige kans en ze vloog op de deur toe.
Den bovenste grendel had ze los en toen
ze zich bukte naar den ondersten, floot een
kogel langs haar oor en bleef zitten in het
ruwe, eiken paneel. Wild van angst begon
ze te gillen.
Dat gillen kun je gerust laten, lachte
Mapleton cynisch. Weg van die deur
daar! Anders schiet ik hooger!
Een oogenblik later greep hij haar bij
de pols en sleurdè haar naar het andere
eind van het hol, waar weer een andere
deur toegang gaf tot een kleinere ruimte.
Hij duwde haar naar binnen en sloot de
deur.
Met een beetje duisternis en eenzaam
heid zullen we haar wel klein krijgen, en
anders moeten we maar eens zien wat de
honger kan doen, mompelde hy.
Hij ging terug in zijn „laboratorium" en
wijdde enkele oogenblikken zijn aandacht
aan een porceleinen bak, waarin draden
liepen uit de electrische batterij. Hij haalde
er een paar metalen platen uit en dompelde
andere in de vloeistof, waarmede de bak
gevuld was. Daarop nam hy zijn electrische
lantaarn, doofde de olie-lampen en aan
vaardde den terug door de tunnel.
(Wordt vervolgd).
