Contrabande FEUILLETON Uit het Engelsche van HEADON HILL. f (Nadruk verboden) 24 - Om mij den weg af te snijden, als ik het jacht mocht verkiezen boven de groe ven, dacht Hector, terwijl hij trachtte in de dikke duisternis iets te onderscheiden. Eindelijk gelukte het hem een groep van drie mannen te ontdekken, die aan het einde van de pier stonden. Zonder twijfel, om zoo noodig, de behulpzame hand te bieden. Hij keek neer op het donkere, klotsende water. Op dit punt was nog water genoeg, maar een paar pas verder, zou het te ondiep zijn om te kunnen dui ken. Het was nu tijd om te handelen en hij waagde den sprong. Na enkele se conden keek hij omhoog en zag de vage omtrekken van twee gestalten op de pier. 't Spijt me u te moeten verlaten, Lord Purbeck, riep hij, maar ik geef de voorkeur aan dezen weg. Dank voor den prettigen tocht. De graaf en zijn kapitein fluisterden. recto* zwom naar land en uitste kend zwemmer als hij was bereikte hy spoedig de kust. De plaats, welke hij voor zijn landing had uitgekozen, was het punt, waar de valleiweg op het strand uitkwam een punt zoo dicht mogelijk bij Mar tha Calioway's huisje. Hij stak het smalle stukje strand over en rende de vallei in. Vijftig meter ongeveer van het tuinhekje af, hoorde hij 't geluid van 'n geweerschot en een kogel suisde langs zijn hoofd. Hij was niet getroffen en een oogenblik later drukte zijn knie op de borst van den man die geschoten had uit de hooge varens aan den kant van den weg. Om 's vredeswil, worg me niet, hijg de de man, Lady Madge zei, dat u neer geschoten moest worden, daarom probeer de ik het te doen. „Ik ben geen moordenares". Hector liet den man opstaan zonder hem los te laten. De onverwachte beken tenis had hem getroffen, alsof hij door een geweerkogel gewond was. Een oogenblik maakte deze ontstellende mededeeling het hem onmogelijk zijn volle kracht te ge bruiken. Het eerste, we1 door zijn ge dachte flitste was, dat deze poging tot moord onbekend moest blijven, terwille van het meisje, dat onmogelijk de draag wijdte van datgene waartoe zij den man had aangezet, begrepen kon hebben. Er bestond natuurlijk een mogelijkheid, dat de kerel loog, maar dat zou hem niet weer houden de beschuldiging vol te houden, als hij aan de justitie werd overgeleverd. Je houdt vol, dat Lady Madge St. Aldhelm je gezegd heeft op mij te schieten? vroeg Hector. Dat zweer ik voor den rechter als het moet. Hector bukte zich en met zijn vrije hand pakte hij het geweer op dat aan de hand van den man ontvallen was. Hij opende den grendel, haalde er een ongebruikte patroon uit, gooide het wapen weg en door zocht de zakken van den man. Toen liet hij hem los. Ik zou je aanraden te maken dat je weg komt, voor ik van gedachten verander, zei hij streng. Als de Dolitie dit gewaar wordt, is het alleen je eigen schuld. Je houdt je mond, versta je? Geeft u me dan niet aan? stamelde een stem uit het duister. Neen, maar ais je zooiets weer pro beert, draai ik je den nek om. Toen de gedaante in het duister verdwe nen was, vervolgde Hector zijn weg. Pas toen hij het tuinhekje bereikte, was hij voldoende hersteld van d^n schok, om te bedenken, dat hij niet eens den naam had gevraagd van zijn aanrander, wat onbe- twijfeld verstandiger zou zijn geweest, eensdeelt als voorzorg tegen een volgen den aanval, anderdeels als bewijsmateriaal voor het geval, dat hij zou besluiten Lady Madge ter verantwoording te roepen. Op het geluid van voetstappen in de gang, kwam Martha uit de keuken aan rennen, bleek en be§chreid. O meneer Hector, riep ze, ik dacht dat Bessie teruggekomen was. Neen, ik ben het, zei hij opgewekt. Toen, hét verdriet op het gezicht van Martha opmerkend, zei hij: Er is toch niets met Bessie? Martha legde haar vinger op haar lip pen en maakte een veelbeteekenende be weging naar de gesloten deur van Maple- ton's kamer en daar stortte de arme vrouw haar hart uit. In verwarde zinnen vertelde ze hem van de vermiste kleedingstukken, die wezen op een vrijwillige vlucht en ook van de onbewezen vermoedens, die Budge koesterde, tegen Mapleton. Wat er met het arme kind gebeurd is, ik weet het niet, maar het is dwaasheid van Budge om hem daarvan te verdenken, snikte Martha. Waarom? vroeg Hector, die er zijn eigen opinie over den heer Mapleton op nahield. Ze kan toch niet wegloop en met iemand, die hier al dien tijd is geweest? Hij is beide dagen niet weg geweest, nooit lang- dan een half uur achter elkaar. Een man die een meisje verleid heeft, om met hem weg te loopen, kan toch niet op twee plaatsen tegelijk zijn? Het was onmogelijk hier iets tegen in te brengen. Wat denk jezelf dan, Martha? vroeg Hector. Ik weet niet, wat ik er van moet denken, was het antwoord, vergezeld van een vloed van tranen en onsamenhangende woorden, welke Hector alleen kon stuiten door te zeggen, dat hy doornat was, daar hij van het jacht van Lord Purbeck was gevallen, toen ze landden. In haar angst, dat hij ziek zou worden, liep ze weg om warme kruiken voor hem te maken en ze stond er op, dat hij dadelijk naar bed zou gaan. Hij voelde ook, dat hy niet in staat zou zijn, de zaak verder uit te denken, voor hij eens flink gerust had. 's Morgens bij het ontbijt was Martha iets kalmer, ofschoon ze nog niets had ge hoord over°essie. Hector ondervroeg haar en beloofde haar alles te doen, wat hij kom om het geheim op te lossen. Hij stem de toe, dat het feit, dat zij haar beste klee- ren had meegenomen, er op wees, dat zij vrijwillig gegaan was en dat het daarom raadzamer was nog niet de politie er in te mengen. Het was niet meer dan natuurlijk, dat het geval van Bessie Calloway hem op het oogenblik niet zóó in beslag nam, als an ders het geval zou zijn geweest, als hijzelf niet het middelpunt was geweest van zulke vreemde gebeurtenissen, die culmineerden in den aanslag op zijn leven den vorigen avond. Om rustiger te kunnen denken wan delde hij des middags naar de baai. Het eerst, dat hij opmerkte, toen hij het strand bereikte was, dat de Meemin, vertrokken was. Nergens zag hij eenig teeken van le ven. De rij leoge trollies stond verlaten op de pier en de opening van de rots, waar de lantaarn had gestaan, gaapte nu ledig. De vloed kwam op en hij ging op een hooge rotspunt zitten. Hij was bitter ge stemd. Tot vóór zijn vacantie was zijn werk alles voor lem geweest. Toen plotseling, was er aan den horizon van zijn bestaan een meisje opgedoemd en ze had zijn eer zucht verlamd en zijn trouw aan zijn cou rant doen verslappen, een meisje, dat ver- boven hem stond in maatschappelijke po sitie, maar dat betrokken was in een schan delijke onderneming. Hy voelde zijn ver ontwaardiging groeien, terwijl hij daar zat te kijken naar de golven, die de slingers zeewier aan den steiger op en neer deden deinen. Terwijl hij overdacht wat er gebeurd was, scheen het hen niet moeilijk het ver band te zien tusschen den aanslag van den vader en dien vai de dochter. Ze moesten zijn gangen zorgvuldig nagegaan hebben- Lord Purbeck had een telegram gekregen dat hij Hector naar Londen was ver trekken. Lord Purbeck had hem daarop na middernacht op zijn kamer opgezocht en hem geïnviteerd, eerst voor de lunch en later voor het zeetochtje. Alles met het vooropgezette doel, den man tot zwijgeu te brengen, die te veel van zijn ongerech tigheden afwist. (Wordt vervolgd). Een van de afdoende middelen om zoonoodig den vijand op het laatste oogenblik onverwachts den overtocht over het ijs te beletten toont bovenstaande foto, gemaakt tijdens de dezer dagen bij het Nederlandsche Veldleger gehouden oefeningen. Een ijsmijn springt Door de aanhoudende vorst Is de Rijn bij Culemborg geheel dicht gaan zitten. Voetgangers kunnen thans via een met behulp van takken afgebakend voetpad de rivier over steken tegen betaling van 1'/ cent Oefeningen bij het Nederlandsche Veldleger in de sneeuw en bij 12 graden Celsius vorst. Goed gecamoufleerd liggen de manschappen in stelling De piloot J. J. Schott, de eerste be stuurder van het op Bali neergestortte K N I I M - vliegtuig, die met zeven anderen der inzittenden bij de vliegtuig ramp om het leven kwam Tijdens de jongste manoeuvres bij het Nederlandsche Veldleger In de sneeuw De stroombron, welke de ijsmijn tot ontspringen brengt, waardoor den vijand op het laatste oogenblik de overtocht over het ijs wordt belet Z. K. H. Prins Bernhard bracht Maandag namens H. M. de Koningin een bezoek aan een gedeelte van de .Vesting Holland". De Prins inspecteert de diverse onderdeelen Zou het nog ooit zomer worden? Een verzuchting toen hpt meer dan tien graden vroor

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1940 | | pagina 5