Contrabande
EEN VOETPAD OVER DEN IJSEL.
FEUILLETON
Uit het Engeische van
HEADON HILL.
(Nadruk verboden).
10)
Hij haalde een aantal foto's in cabinet-
formaat uit zijn zak, schoof het elastiek,
waarmee ze bijeengehouden werden, er af
en gaf een exemplaar aan Wraxall en een
aan Hector.
Ze zijn beide precies hetzelfde, zei
hij. Pas het vorige jaar genomen. De
inspecteur kwam een vriendin van Legrand
op het spoor en wist een portret machtig
te worden. Uit de getuigenverklaringen
bij de vorige veroordeeling bleek wel, dat
zij niet z'n eerste liefde was. Verliefdheden
schijnen chronisch bij hem.
Wraxall keek met studie naar de foto
en na korten tijd haalde hij de schouders
op en gaf het portret terug.
Het is het gezicht van den duivel,
maar het maakt geen enkele herinnering
by me wakker. Ik ben bijna dankbaar, dat
ik het origineel niet ken!
Hector bekeek het portret langer,
vxeemd onder den indruk van het boosaar
dige gezicht. Het was inderdaad een vree-
selijk gezicht, de sluwe, loerende blik in
de wreede oogen, de zinnelijke mond, ver
trokken tot een sinisteren glimlach, waar
door nog meer de aandacht van den be
schouwer viel op de twee vooruitstekende
tanden, die het terugstootende van het ge
zicht nog verhoogden. Het was een gelaat
zonder één goeden trek!
Wel Yeldham, het lijkt wel of je dit
moois voorgoed in je herinnering wilt pren
ten, lachte Wraxall. Of bevond die
zich daar al?
Neen, antwoordde Hector langzaam
ik kan dien man niet thuis brengen. En
toch doet het portret me denken aan
iemand, dien ik gezien heb. Maar waar?
En wanneer? Misschien schiet het me bij
de een of andere gelegenheid wel plotse
ling te binnen.
Misschien doet u in dit geval beter,
het portret te behouden, meende Sir Beau-
champ.
Dank u, zei Hector, soms is het
uiterst moeilijk een zoo vage herinnering
weer vast te leggen. Het is zoo iets als
hef openen van een letterslot, als men de
letters vergeten is. Ik zou dan ook willen
voorstellen, als meneer Wraxall daarmee
«iccoord kan gaan, om een reproductie
van het portret te plaatsen in de „Daily
Lynx", zonder er bij te vermelden natuur-
ujk, wien het voorstelt, alleen met het ver
zoek om inlichtingen omtrent tegenwoor
dige woonplaats of andere berichten. Mis
schien zouden we zelf een kleine beloo
ning kunnen uitloven, niet al te groot
natuurlijk, dat zou achterdocht wekken.
Een koude glans schitterde in de oogen
van den detective
Dat lijkt me een uitstekend plan, zei
hij bijna hartelijk. Om u de waarheid
te zeggen, ben ik juist gekomen met het
doel u dit te verzoeken, Wat zegt u van
het plan, Wraxall?
De hoofdredacteur van de Daily Lynx"
geeuwde. Mijn waarde Sir Beauchamp,
we zullen het portret met het grootste
genoegen laten drukken, antwoordde hij
een beetje slaperig. Maar ik wil om
vijf pond met u wedden, dat mijn jonge
foxterrier, Hector Yeldham, eerder met iets
zal komen opdagen, dan een van onze le
zers. De meesten verkeeren gelukkig niet
in misdadigerskringen, wat meneer Yeld
ham wel doet.
Hij kon niet uitmaken of deze laatste
woorden alleen maar een toevallige uiting
waren van iemand, die vermoeid was, of
een steek onder water Hector maakte zich
zoo gauw mogelijk van Sir Beauchamp af
en wandelde enkele minuten later door de
nachtstille straten naar zijn kamers in Jer-
mynstraat.
Wat bedoelde Wraxall met die laat
ste woorden? mompelde hij in zichzelf, ter
wijl hij zijn sleutel in het slot stak. Was
dat werkelijk eeri steek en verdenkt hy mij
er van, dat ik niet heelemaal eerlijk spel
speel in deze smokkelzaak? Maar het is
nauwelijks aan te nemen, dat hij op deze
manier zou handelen. De heele geschiede
nis maakt mij zenuwachtig dat kan zoo
niet blijven doorgaan.
Hector had den huisbewaarder een
oud-gediende getelegrafeerd om zijn ka
mers in orde te laten brengen, maar niet
op hem te wachten. Zijn kleine, vrije éta
ge van twee zitkamers en een slaapkamer
lag op de eerste verdieping en toen hij
boven aan de trap was, zag hij tot zijn ver
bazing, dat de kamerdeur half openstond
en het licht in de kamer op was. Vlug
ging hij de kamer binnen en onmiddellijk
ontdekte hy een nog grootere verrassing.
Een heer in avontoilet ,en met een hoog
orde-teeken dat zijn hagelwit overhemd
byna geheel bedekte, zat in een van de
gemakkelijke stoelen,zich schijnbaar vol
komen thuis voelend
Door de ongewone kleeding herkende
Hector bij den eersten oopslag zijn bezoe
ker niet; toen opeens zag hij met een schok
van verbazing, dat zijn late gast het
v/as over eenen niemand anders dan
Lord Purbeck was.
Grtmmas6en in 't donker.
Een sardonische uitdrukking loerde in
de oogeh van Smyle Mapleton, toen hij
Hector's vertrek gadesloeg van achter het
raam van zijn kamer. Hij wachtte even,
totdat hij er zeker van kon zijn, dat zijn
medebewoner niet terugkwam, toen zette
hij zijn hoed op en liep langzaam de val
lei in. Hij ging echter niet verder dan den
kruisweg, waar hij op een steen ging zit
ten en een scigaret opstak. Toen hij aan
zijn zesde bezig was, hoorde hij het geluid
van naderende stemmen. De enkele arbei
ders, die in het dorp achter de Abbey
woonden, waren op weg naar huis en hij
verwachtte Jem Carter daarbij te zullen
zien. De geleerde fossielenzoeker had een
hechte vriendschap gesloten met Bessie
Calloway's jaloerschcen aanbidder en hy
was daar gaan zitten met het doel hem
op te wachten, voor het geval dat de
jonge man van plan mocht zyn Bessie dien
avond een beetje het hof te gaan maken.
Hij was goed op de hoogte van Jem's doen
en laten en wist dat de jonge kerel
meestal eerst naar zijn huis in het dorp
ging om zich wat op te knappen, en het
was alleen de spreekwoordelijke uitzon
dering op den regel, die Mr. Smyle Maple
ton, die nooit de dingen aan het toeval
overliet, deze post had doen betrekken.
Vijf arbeiders kwamen aangeslenterd,
maar Jem was er niet bij. Het waren alle
al-wat-oudere mannen met een dQnkere
huidkleur, men zei dat er Spaansch bloed
zat in sommige van de kustbewoners, dat
ze afstammelingen waren van de beman
ning van een Spaansch galjoen, dat in
den tijd van de Armada hier aan de kust
schipbreuk had geleden.
Toen de marmergroeven waren „ge
opend", had John Budge met groote zorg
een keuze gedaan uit de mannen die zich
aanboden en men had zich er algemeen
over verbaasd, dat „Spaansch bloed" een
grootere aanbeveling scheen te zyn, dan
ervaring in het werk van de steengroeven.
En men had verder kunnen opmerken, dat,
sinds ze in de groeven werkten, iets van
de oude dristheid in de mannen scheen te
zijn wakker geworden. Dit zou zeker kwaad
bloed gezet hebben in het dorp, als Lord
Purbeck, een voorbeeldig groot-grondbe
zitter, er niet voorgezorgd had aan de
overige arbeiders ander werk te verschaf
fen, zoodat niemand reden had tot klagen
over het feit, dat er vyf en dertig vreem
de arbeiders overgekomen waren voor de
groeven en gehuisvest werden in de keten
op de rots, waar ze onder een bijna mili
taire tucht stonden.
Het was opmerkelyk, dat, zoodra de ar
beiders Mapleton aan den kant van den
weg zagen zitten, hun gezichten alle een
dreigende uitdrukking aannamen en dat ze
hem voorbijgingen zonder groet. Alleen
Jem, die een eindje achter hen aankwam,
groette Mapleton en toen deze laatste hem
wenkte, ging de jonge arbeider naar hem
toe.
Wat hebben die anderen toch op my
tegen, Jem? vroeg Mapleton. Ik ben
toch altijd beleefd tegen ze geweest!
Het zyn onbeschofte kerels en ze heb
ben een heken aan vreemdelingen, was het
antwoord.
tWoxV. t ar*o!gd).
3)e ^icbcfic
De IJsel is thans op verschillende plaatsen geheel dichtgevroren. Te Deventer
wordt een voetpad over het ijs aangelegd, waartoe men van gemeentewege
aan beide brughoofden van de schipbrug steigers maakt
Een kostbaar exemplaar op de groote
natitonale konijnententoonstelling, welke
te Deventer wordt gehouden
Het ijs van het inundatiegebied .ergens
in Nederland" vormt steenhard mate
riaal voor de barricades, welke thans
door het Nederlandsche leger worden
opgericht
Op kanalen en rivieren pakt het zware drijfijs zich meer en meer samen. Het stoffelijk overschot van den tooneelspeler Lau Ezerman is Vrijdag op
Kleinere schepen honden op, heHj^^N-d^ekeneel Vrijde, reed, Zorgy|ied belteld. De ,toet op weg n.ar d. grMïe
De schaatsenrijders, die door den Kon Ned Schaatsen-
rijdersbond naar Noorwegen zijn uitgezonden, vertrokken
Vrijdag per vliegtuig van Schiphol naar Oslo. V.l.n. r.
mevr. v. d. Scheer, Roel Koops, Dolf van der Scheer en
Jan Langedijk
