w
Contrabande
3)e £ctd^clte0oii^cmt
Het eerste contingent Noorsche vrijwilligers vertrok dezer dagen naar Finland.
Even voor het vertrek van het station te Oslo
Ameland geïsoleerd. De voor het eiland bestemde post werd Dinsdag
per speciaal K L.M.-vliegtuig aangebracht. Na aankomst der machine
wordt de post overgeladen op een boerenwagen, die voor verder
transport zorg droeg
FEUILLETON
Uit het Engelsche van
HEADON HILL.
(Nadruk verboden).
13)
Het feit, dat u geen vrienden bent,
bewijst nog niet, dat u hier beide niet met
hetzelfde doel bent, zei ze.
Hector bewonderde haar om haar vast
beradenheid en er was een warm plekje
voor haar in zijn hart gekomen, omdat ze
streed voor Madge, maar hij begreep, dat
hij een anderen toon moest aanslaan, wilde
hij niet door haar in 't nauw gebracht wor
den. Het leek hem hoog tijd om minder di
plomatiek te worden en wat brutaler op
te treden.
Komt het niet bij u op, juffrouw
Campion, begon hij dat u óf te veel óf
te weinig hebt verteld? Als u nog steeds in
de dwaling verkeert, dat ik me heb opge
steld bij de poorten van de Abbey om te
spionneeren, en als u in dat verkeerde ge
loof een beroep op mij wilt doen om er mee
op te houden, bent u niet voldoende dui
delijk geweest. Als u aan den anderen
kant, zooals ik hoop, mijn verzekering ac
cepteert, dat ik alleen hier kwam om van
mijn zuurverdiende vacantie te genieten,
dan hebt u dingen gezegd, die de belang
stelling van iederen journalist zouden wak-
Als ik wilde, zou ik nu naar mijn kamer
Als ik wile, zou ik nu naar mijn kamer
kunnen gaan en kolommen met sensatie
kunnen vullen, naar aanleiding van de va
ge aanduidingen, die u zich hebt laten ont
vallen.
Een haastige blik overtuigde hem, dat hij
gewonnen had.
Tante Drusilla keek hem een oogenblik
verslagen aan en keerde plotseling terug.
Ik ben een dwaze, oude vrouw, riep
ze, toen ze een meter of tien weg was;
haar zware stem weerkaatste in de dichte
olmenlaan.
Maar Hector, die diep in gedachten naar
de poort liep, was verre van zeker, dat
dit zelfverwijt juist was.
De stem van de plicht
Ontmoedigd en in de war gebracht door
het onderhoud met jufrouw Campion, liep
Hector terug naar zijn kamer. Daar vond
hij een telegram van Laurence Wraxall,
den hoofdredacteur van de „Daily Lynx"
met de volgende mededeeling:
't Spijt me uw vacantie te moeten
onderbreken, doch belangrijk nieuws, aan
gaande smokkelzaak. Kom onmiddellijk. U
kunt morgen of overmorgen terugkeeren.
Hector was te veel een man van den
plicht om niet onmiddellijk aan den op
roep gehoor te geven. Zijn spoorboekje
raadplegend, zag hy, dat, als hij op de
motorfiets naar Dorchester ging, hij den
avond-sneltrein nog zou kunnen halen die
hem om tien uur nog te Londen zou bren
gen. Wraxall verliet zelden vóór midder
nacht zijn bureau, dus zou hij nog kunnen
hooren, wat er aan de hand was, vóór hy
bed ging. Hij belde en Bessie verscheen.
Hij merkte onmiddellijk, dat ze er veel op
gewekter uitzag dan den vorigen dag.
Wel Bessie je ziet er vroolijk uit,
zei hij. Ik kan zien dat het met die klei
ne moeilijkheid weer in orde is gekomen,
ook zonder mijn hulp.
Ja, mijnheer, zei ze blozend, alles is
nu weer in orde.
Een storm in een glas water, Bessie?
Nu, ik ben blij, dat alles nu weer goed is.
Maar luister eens, Bessie: ik heb een tele
gram gekregen om in Londen te komen.
Wil je aan je moeder zeggen, dat ik mor
gen of overmorgen weer terug ben?
Daar Hector op zijn eigen kamer in Lon
den ging slapen, had hij maar weinig voor
bereidingen te maken en vijf minuten later
reed hij zijn motor het tuinpad op. Toen
hij zich omkeerde om het tuinhekje dicht
te doen, ontdekte hij, dat mr, Smyle Ma-
peton door de kanten gordijnen naar hem
stond te gluren. Het elek alsof hij in zich
zelf stond te praten. Hector had gedacht,
dat hij uit was, omdat hij zijn kamerdeur
wijd open had staan. Hij herinnerde zich,
dat hij niets bijzonders had gezegd tegen
Bessie, gelukkig. Hij sloot het hekje, schoof
zijn motorfiets den weg op en tufte weg.
Pas toen hij in den trein naar Londen
zat, kwam de gedachte aan Mapleton weer
bij hem boven. Hector geloofde niet, dat
deze man een officieele detective was. Ma
pleton was reeds langer dan twee jaar in
het huisje van Martha Calloway geweest,
dus lang voor de steengroeven opnieuw
waren geopend. Neen, als de zoogenaamde
fossielenzoeker Lord Purbeck bespionneer-
de, dan moest dit een persoonlijke liefheb
berij van,hem zijn als resultaat van wat
hy gedurende zijn verblijf had ontdekt.
In dat geval was zijn doel misschien
om den edelman geld af te persen, of
schoon het dan vreemd was, dat hij zoo
lang had gewacht iets van zich te laten
merken. Misschien had hij nog geen vol
doende bewijzen om zijn stilzwijgendheid
duur te vérkoopen. In ieder geval was
Mapleton een raadsel waaraan hij in het
vervolg meer aandacht behoorde te schen
ken.
Van Mapelton naar WraxalPs telegram
behoefden zijn gedachten geen grooten
sprong te maken. Ongetwijfeld had zijn
hoofdredacteur op de een of andere ma
nier een belangrijke ontdekking gedaan.
Toen hij in Fleetstreet kwam, waren de
bureaux van de „Daily Lynx" vol leven
en beweging. De beste journalisten van
Engeland waren bezig artikelen te schrij
ven, anderen bewerkten de ingekomen be
richten en verslagen; een stroom van jon
gens haastte zich van en naar de zetterij
langs de hel verlichte, breede gangen.
Voor ieder ander dan voor Hector zou
de toegang tot de kamer van den hoofdre
dacteur onmogelijk zijn geweest, maar hij
kon te allen tijd dit heiligdom binnentre
den. By zijn binnentreden schoof de hoofd
redacteur een stapel drukproeven ter zijde
en riep:
Beste Yeldham, dat is werkelijk
prachtig! Ik zou je niet hebben laten ko
men voor vage geruchten, maar de goden
zijn met ons. Ik heb belangrijk nieuws
voor je, nieuws met betrekking tot het
werk, dat op je wacht!
De smokkelzaak? vroeg Hctor haas
tig-
Precies. Maar zelfs hiervoor zou ik
je niet hebben laten komen, als ik juist
hierdoor niet veel tyd en moeite zou kun
nen besparen. Wat wij weten, wijst er na
melijk op, dat het tooneel van het smok-
kelaarswerk zich in de buurt bevindt van
de eenzame streek, waar jij je tenten hebt
opgeslagen. Wat ze je daarvan?
Het is zeker buitengewoon, stemde
Hector toe in ongeveinst aandoende ver
bazing, en toen, vermeodende dat Smyle
Mapleton hier de hand in had, vroeg hij
rustig: Werd de plaats precies genoemd?
En kreeg u de inlichtingen in een ano-
niemen brief?
Maar zyn veronderstelling was er glad
naast.
Je beide vragen moet ik ontkennend
beantwoorden, zei Wraxall. De plaats
moet nog worden opgespoord en de bron
van deze informatie wacht op het oogen
blik in kamer No. 7 voor het geval, dat
jij nog zou komen vanavond. Ze is hier al
van twee uur af. Kom mee, ik zal je per
soonlijk aan haar voorstellen, anders be
twijfel ik of ze een woord tegen je zou
willen loslaten. Ze komt uit de primitieve
veenstreken van Connpmera en verkeert
blijkbaar in de meening, dat ik moederziel
alleen de' „Daily Lynx" vol schrijf.
De hoofdredacteur stond op en ging Hec
tor voor naar een van de kleine wacht
kamers. Op hetzelfde oogenblik, dat Hec
tor achter Wraxall de kamer binnenkwam,
werd het hem reeds duidelijk, wie dat ge
rimpelde oude schepsel was, het type van
een oude, Iersche arbeidersvrouw van het
Platteland, die een mislukte poging deïd
om haar korte kalken pijpje te verbergen
en toen in een kakelende lach uitbarstte,
om deze mislukte poging. De kleine wacht
kamer was dik van de rook van slechte
tabak.
(Wordt vervolgd).
In het hooge Noorden van Finland. Een
ambulance-post in de sneeuw, wachtend
op haar droeve taak
Het door Jan Hul geschilderd portret
van wijlen baron van Hövell tot
Westerilier, den overleden commissaris
der Koningin in Limburg, dat binnen
kort zal worden aangeboden ter plaat
sing in het Gouvernementspaleis te
Maastricht
Chineesche goudkarpers of Higoi's. Met deze kostbare
exemplaren werd het Artis Aquarium te Amsterdam dezer
dagen verrijkt
^roote hoeveelheden kleed.ngstukken werden door het Zweedsche Het 1óe r.gjment Infanterie herdacht Dinsdag .ergens in Nederland" zijn 126sten verjaardag, ter
Roode Kruis naar Finland gezonden voor de talrijke vluchtelingen - gelegenheid waarvan een marsch gemaakt werd en de drie muziekkorpsen van het regiment de
Een der opslagplaatsen te Tornio in het Noorden des lands, waar plechtigheid opluisterden
vrouwen en kinderen van het hoognoodige konden voorzien worden
