Drie mannen en
hun noodlot
De ondergang van het Duitsche slagschip .Graf Spee", dat door zijn commandant nabij de haven van
Montevideo tot zinken werd gebracht. Zware rookwolken drijven boven den door explosies vernielden
oorlogsbodem. (Radiografisch overgebrachte foto)
3)e ÊcicbcHe 0ou^amt
De strijd in het hooge Noorden. Met welke ontzaglijke moeilijkheden
het militair transport van het Finsche leger tijdens zijn dappere ver
dediging tegen de Russische troepen gepaard gaat, bewijst boven
staande foto
De jaarlijksche inzameling ten bate der Alg. Tuberculose Bestrijding
leverde ditmaal een mooi resultaat op. Niet minder dan twaalf ton
oude rijwielplaatjes, metaalafval enz. wordt aan het bureau der
vereeniging te Amsterdam afgeladen
Een oogenblik rust voor een warmen dronk. Finsche soldaten hebben hun tocht
door het besneeuwde en bevroren land tijdens de bestrijding der vijandelijke
legerafdeelingen even gestaakt, om met een hartversterking nieuwen moed te
verzamelen voor hun verderen opmarsch
.Ergens" op Franschen bodem. De generale staf der Engelsche
luchtmacht zetelt in een goed verborgen hoofdkwartier, waar
zelfs de petroleumlamp niet ontbreekt
Op de vlucht voor den indringer. Het
vee uit het Finsche grensgebied wordt
door de boeren naar veiliger plaatsen
gebracht, om het niet in handen van
de Russische troepen te laten vallen
De controle ter zee. Een bewapende
Fransche trawler heeft een neutraal
vaartuig aangehouden. Een sloep wordt
uitgezet, om een officier met man
schappen naar het gepaaide schip te
brengen
FEUILLETON
door
A. J. HUISMAN.
03)
„Ik zal je in volgorde vertellen wat er
gebeurde," was het antwoord. „Bindles
was het werkelijke hoofd van die groene
bende. Hij was een schurkachtige oude
vrek en hoewel hij, vóór hij zich uit de
zaken terugtrok, een bom duiten bijeen
had geharkt, gedeeltelijk ten koste van
mijn vader, was hij onverzadelijk; hij
moest altijd meer hebben. Op een of ande
re manier kreeg hij Mc Girk in zijn macht.
Vermoedelijk is Mc Girk onvoorzichtig ge
weest en heeft iemand vermoord. Toen
probeerde Schenk, die Bindles kende, de
zen te bestelen. Bindles snapte hem. En
inplaats van hem aan de politie over te le
veren, dwong hij Schenk om met stelen
door te gaan en hem het leeuwenaandeel
van den buit te geven. Schenk was zijn
adjhdant en tusschenpersoon. Bindles
sprak persoonlijk nooit met een lid van de
bende, behalve met Mc Girk, die voor de
leus zijn bediende was."
„Hoe ben je dat in vredesnaam allemaal
te weten gekomen?"
„Een oogenblikje geduld! Schenk haalde
Bindles o\er om hem Chester te laten be
stelen. Natuurlijk vond Bindles dat best,
als hij zijn aandeel maar kreeg. En
Schenks motief, Louise te dwingen met
hem te trouwen, kon Bindels gen steek
schelen. Nu, Mc Girk pleegde den dief
stal. Maar hij dadht dat hij een weg zag
om er zelf met den neelen buit vandoor te
gaan. Dus vertelde hij aan Bindles en aan
Schenk ook, dat i k hem op zijn kop ge
slagen had, en stopte het geld en de effec
ten veilig wes buiten hun bereik. Hij
stootte met zijn eigen hoofd tegen een
muur af zoo, als bewijs dat hij een opstop
per had gehad. Die detective heeft de
stukken en het bankpapier intusschen op
gespoord."
Na een korte adempauze vervolgde Bar
rett:
„Bindles verkeerde dus in de veronder
stelling, dat ik den buit van den inbraak
bij Chester had, dus probeerde hij mij door
afpersing te dwingen dien met hem te dee-
len. Om te beginnen stuurde hij mij den
sleutel van zijn code per post. Daarop
liet hij den eersten brief met de groene
inktvlek aan mijn woning in het flatge
bouw afgeven, maar niet door Mc Girk.
Dien stuurde hij om antwoord ik had
den brief toen nog niet gelezen, zooals je
weet en ik gooide Mc Girk mijn kan
toor uit. Die schooier wist' natuurlijk drom
mels goed, dat ik de effecten en het geld
van Chester niet gestolen had hij had
ze immers zelf! Maar hij veronderstelde,
dat ik den brief met de inktvlek ontvan
gen had, die hem in een moeilijke positie
plaatste.
Nadat ik hem behoorlijk op zijn huid
had gegeven en de deur uitgegooid had
Claudia viel daarbij ongelukkigerwijze op
den grond deed Mc Girk alsof hij be
wusteloos was en hoorde haar zeggen, dat
ze den brief had meegebracht. Ik had
hem al verteld, dat ik'niet wist waar hy
het over had en geen brief had ontvangen.
Maar toen hij Claudia over een brief hoor
de spreken, dacht hij dat mijn ontkenning
een poging tot bluf was geweest."
„Dat verklaart", viel O' Malley in,
„waarom hij met alle gweld dien brief te
rug wilde hebben; dan zou niemand van
het bestaan er van weten. Hij was natuur
lijk bang dat jij, als je den brief las, met
Bindles in contact zou kunnen komen en
hem vertellen, dat hij, Mc Girk, en niet
jij de bedrijver van den diefstal was."
„Zoo is het," stemde Barrett toe. „Bleek
neus, een van zijn handlangers, die hij
voor alle eventualiteiten in de nabijheid
in reserve had gehouden, moest hem hel
pen Cladia en jou den brief te ontfutselen
voor ik hem kon lezen. Daarna zou hij
hem hebben /ernietigd. Aan Bindles ver-
teloe hij, dat i k hem vernietigd had en
weigerde er op te antwoorden."
„Maar hoe ontdekte je dat van Bind
les?"
„Dat was gemakkelijk. Toen je me dien
brief bracht en ik hem had gelezen, wist
ik onmiddellijk, dat hij van Schenk moest
zijn of van iemand, die met Schenk in
verbinding stond. Nadat ik Mc Girks ge
zicht had gezien en op het vermoeden ge
komen was dat Mc Girk de hand in de zaak
had en waarschijnlijk de man was die me
dien nacht op het hoofd had geslagen,
hield ik ook hem in het oog. Schenk scha
duwde ik systematisch. En Schenk bracht
mij op het spoor van Bindles".
„Hoe?" vroeg O' Malley, die in oppe-
lende nieuwsgierigheid luisterde.
„Ik hoefde, om zoo te zeggen, maar in
zijn kielzog te varen. Op een avond stond
ik bij Schenks huis op wacht; hjj kwam
naar buiten en reed in een taxi naar Bind
les' huis. Ik volgde in een anderen wagen,
slaagde er in door een achterraam van
dien beroemden muur van jou binnen te
komen en was getuige van een conferen
tie van het edele drietal; Bindles, Schenk
er Mc Girk. Ik stond achter een gordijn,
vanwaar ik ze zien kon. Bindles veegde
ze den mantel uit en ik ving een weder
zij dschen blik op van Schenk en Mc Girk,
die niet veel goeds voor den ouden boos
doener voorspelde. Ze moeten toen al het
plan hebben gehad hem te vermoorden en
mij er voor op te laten draaien."
„Maarmaarriep O' Malley uit,
„ik hield jouw huis in de gaaten. En ik
zag je niet in- of uitgaan!"
„Klopt", lachte Barrett. „Ik zag je uit
het raam aan den voorkant; door een kij
ker herkende ik je. Maar dat je me niet
zag, zat zoo. Meestal kwam ik niet thuis
tot ik 's nachts met Schenk klaar was.
Maar een paar maal, toen ik jou ongemerkt
wilde passeeren, ging ik naar beneden en
wachtte in de hall tot iemand thuis
kwam in een taxi en slipte zoo naar bui
ten. Ik heb zoo eenige keeren weg kun
nen komen zonder dat je me zag."
O' Malley lachte spijtig.
„Maar dien nacht in Bindles huis....?"
„O, ja", grinnikte Barrett. „Dat was een
keurig opgezette val! Zie je, Schenk
meende, dat ik naar Chesters bibliotheek,
was gegaan om hem te bestelen uit
wraak voor wat hij en zijn kornuiten mijn
vader hadden aangedaan. Hij dacht, dat
hij nu aan de beurt kwam. Dus vatte hij
het plan om op Bindles te dooden en mij
ervoor te laten arresteeren. Hij liet mij
door Mc Girk opbellen met de boodschap,
dat Bindles mij precies om half drie des
nachts wilde sperken. Ik vermoedde, dat
het een val was, dus ging ik eerder op
pad. Maar gaan deed ik, om zekerheid
te krijgen. En ik porbeerde jou daar ook
heen te lokken en er zelf stilletjes uit te
knijpen. En je bent ook bijna in die val
geloopen."
„Ja, het scheelde een haartje", beves
tigde O' Malley. „Maar waarom jij dacht
dat ik met Schenk onder één hoedje
speelde, terwijl ik juist twee van zijn sa
tellieten lens had geslagen, is mij een
raadsel."
„Jij schaduwde mij", was het weder
woord. „Ik was niet zekei; van je. Maar ik
dacht dat het een doortrapt sluwe streek
van Schenk was. Die vechtpartij met
twee handlagers van hem kon een krijgs
list zijn om mij zand in de oogen te
strooien. Ik wist toen al dat je dien brief
aan de politie gegeven had, maar een dag
of tien uitstel had gevraagd. Dat verzoek
v/as evenzeer in Schenks belang als in het
mijne, want ik werd er in betrokken zon
der de identiteit \an de groene inktvlek
te onthullen. Ik dacht dat het zyn bedoe
ling was dat jij je in mijn vertrouwen zou
dringen en op die manier meehelpen, dat
ik in de val liep, die in Bindles huis voor
my was opengezet Doordat ik dien nacht
met je stond te praten", besloot Barrett
lachend, „was het een dubbeltje op z'n
kant, dat weet je."
„Dus je hebt me al dien tijd ver
dacht?"
„Er was meer dat in je nadeel pleitte. Je
hield de onderteekening van de groene
inktvlek achter toen je den brifef liet ont
cijferen. En vergeet niet dat ik je in den
tuin gezien heb, den nacht van den dief
stal bij Chester en je met Louise zag pra
ten. Ik dacht dat je daar in opdracht van
Schenk was."
(Wordt vervolgd).
