DE VIJFDE VERJAARDAG VAN PRINSES
MARTHA VAN ZWEDEN.
Drie mannen en
hun noodlot
Proviand voor de vloot. Voor het vertre* oei oui u,^.
wordt In de haven de noodige hoeveelheid levensmiddelen aan
boord gebracht
De officieele her*
denking van den
Fascistischen op-
marsch naar Rome
werd door Musso
lini bijgewoond
van het Legioen van Eer hield deze week in het Bois de
Boulogne te Parijs oefeningen, waarbij het gasmasker niet
vergeten werd
De Finsche houtboot .Indra die onlangs tengevolge van mijnaanvanng werd
beschadigd en in het .Hendrik-dok" der Amsterdamse he Droogdok Mij wa»
opgenomen, is Donderdag naar een kleiner dok verplaatst
Aan den Sloterweg te Amsterdam is het Nationaal Luchtvaart Laboratorium
in aanbouw, dat o m. zal worden uitgerust met een grooten luchttunnel
Prinses Martha, het dochtertje van prins Gustaaf Adolf van
Zweden, ontvangt de gelukwenschen van vriendjes en vrien
dinnetjes bij de viering van haar vijfden verjaardag Achter
het jarige prinsesje haar moeder, prinses Sybille
In verschillende gemeenten van Nederland is thans de Staat van Beleg
afgekondigd, waartoe de kennisgeving aan de raadhuizen werd aange
plakt
FEUILLETON
door
A. J. HUISMAN.
(Nadruk verboden).
23)
Hy kwam niet beneden om te eten. Ik
ging nog even naar hem toe hij was op
zijn bed gaan liggen en ik bleef een
poosje hij hem zitten. Hij zei niet veel, doch
werd steeds kalmer, alsof de felle inner
lijke storm van straks zijn krachten had
uitgeput en ten slotte was hij zoo rustig,
dat ik op zijn aandringen aan tafel ging. Hij
zei. dat hij later op den avond nog wel wat
zou eten. Toch had ik rust noch duur en
nog vóór het dessert liep ik weer naar
boven om te zien hoe het met hem was.
En ik vond hem" even stokte haar stem
in een drogen snik „nog op zyn bed lig
gend stil en vredig. Ik zag met één oog
opslag, dat het afgeloopen was. Hartver
lamming, heeft de dokter gezegd. Zyn hart
was de laatste jaren al niet sterk meer. En
de emoties van de laatste dagen moeten te
veel voor hem zijn geweest."
Met een hijgenden, smartelijken zucht
zweeg ze.
„Wat moet dat een afschuwelijke ge
waarwording voor je zijn geweest, Louise!
Ik zal hier een paar dagen blijven om je
door het ergste heen te helpen. Wat Schenk
betreft, dat komt later aan de orde. Wil je
nu niet naar bed gaan en probeeren wat
te slapen?"
O' Malley voegde er niet by dat haar ver
haal, hoe Schenk haar bejegend had, ge
noeg was om hem het vaste besluit te doen
nemen, dat hij ontdekken zou welk aan
deel Schenk in den diefstal had, al kostte
het hem een jaar. O' Malley wist dat
Schenk de hand er in gehad had en daar
door was hij indirect, moreel aansprakelijk
voor Chesters dood.
Maar Louise had hem nog meer te ver
tellen.
„Wacht, Terry", riep ze toen hy op
stond om weg te gaan. „Ik kan nu toch niet
slapen; dat zal ik straks wel probeeren.
Maar er is iets anders dat je weten moet
er het is pijnlijk om het te zeggen. Ik heb
je vanmiddag niet alles verteld. Ik zei je
dat er geruchten gingen dat mijn vader een
van de mannen was die mr. Barrett senior
hadden geruineerd. Maar, Terry, dat was
niet heeiemaal de waarheid en het was ook
niet alles. Vader heeft toegegeven, dat hij
en twee anderen in een groote transactie
met mr. Barrett gewikkeld waren en op het
laatste oogenblik zagen zy alle drie de
kans om een groot vermogen in de wacht
te sleepen door hem op een gemeene ma
nier onmogelijk te maken verder zaken te
doen en zich dus door een tegenzet te ver
weren, zei vader en hij overleefde zijn
ruine niet. Hij stierf óók ten gevolge van
hartverlamming, zooals ik je vertelde. Dus
als dit wraak is dan is het in zekeren
zin afschuwelijk rechtvaardig de vergel
ding van een hoogere gerechtigheid. O
Terry, het is vreeselijk dat ik zoo over mijn
eigen vader spreek.
„Dus het was waar Louise? En jy denkt
dat Barrett..,."
Zy wendde zich nu naar hem toe en greep
heftig zijn hand.
„Ik wéét het niet! Hoe kan .ik het zeg
gen.' ik Kan hel niet geiooven en toch
wat moet ik doen, Terry?", hijgde ze.
„Ward Barrett wist dat mijn vaoer dal
geld in huis had, dat zei vaoer ten minste,
vvaarscnyniyk wist ny wat het verlies ei
van voor hem beteekenen zou.
O' Mailey staarde haar een oogenblik
aan.
„Doen?" vroeg hij rustig. „Je doet hee
iemaal niets. Laai da», deel van de zaak aan
my over, Douise. En vertel me nog iets.
Wat is er van de andere twee mannen ge-
woroen, die Barrett s vader hebben geplun
derd?"
„Ze hebben alle drie veel geld verdiend,
feriy. Het was voor hen anen net begin
van nun succes. Hei maakte myn vaoei, oie
onuemiaoeid was, tot een vermogend man
en zoo ging net ook mei de andeien."
„Wie waien de anreren, Eouise?"
Er was veroa/ing m haai voemige oogen
toen ze de vraag beantwuordde.
,,'ierryi Dat is net vreeniste van alles!
Een van nen was een zeaeie Bindies. ik
geloot oat ny nu stn leeft, als een vrek in
zyn groote nuis. Maar de andere was
Schenk!"
O' Malley keek haar verbijsterd aan.
„Deze Schenk?"
Louise knikte, langzaam.
„Ja, de man bij wien ik vanmiddag ge
weest Den!"
O' Malley floot zachtjes.
„Wel, van alle verwarde raadselen ter
wereld...." mompelde hij. Maar hoe ver
ward hij de situatie ook vond, zyn blik
was monsterend op zijn vriendin gevestigd
en hy zag tot zijn geruststelling dat ze rus
tiger was geworden en haar zelfbeheer-
sching eenigszins had teruggekregen. Na
een oogenblik van stilte stond hij op.
„Ik ga Bates nu zoeken, Louise", kondig
de hij aan, „om mij mijn slaapplaats te be
zorgen. Neen, bekommer je niet om mij, ik
red me wel. Jij gaat nu direct naar bed en
probeert te slapen en morgen praten we
verder. Beloof je het mij?"
Louise maakte even tegenwerpingen,
maar gaf toen toe. En opgelucht, voor zoo
ver het haar betrof, wenschte O' Malley
haar wel te rusten en ging de kamer uit.
Maar toen hij Bates gevonden had en
deze hem naar de logeerkamer had ge
bracht, drongen zich de verwikkelde pro
blemen van den diefstal, den brief en Ches
ters dood opnieuw aan hem op. Hij stapte in
bed en trachtte den slaap te vatten. Maar
hij lag urenlang wakker, starend in den
slapenden tuin, peinzend, wikkend en we
gend....
HOOFDSTUK X.
Julian helpt een handje.
Op het dringend verzoek van Chesters
zuster regelde O' Malley alles voor de be
grafenis, die was vas'gpsteld op drie uur
den volgenden middag en hij was geheel
in beslag genomen door de duizend en één
details, welke die meebracht. Tegen drieën
was hy er mee gereed.
Chesters zuster had zich eenigszins van
den schok hersteld. Louise was het grootste
deel van dén morgen in haar kamer geble
ven. Maar ze kwam beneden om te lun
chen, met een bleek en vertrokken gezicht
en holle oogen.
Daar alles voor de begrafenis in orde
was, ging O* Malley den volgenden mor
gen even voor een haastig bezoek naar
New York.
Gedurenden den nacht had hy ingespan
nen over velerlei nagedacht. Een kort ge
sprek met den plaatselyken politie-chef,
die hem Maandagochtend ondervraagd had
in verband met den diefstal, had hem over
tuigd, dat de politie geen vorderingen had
gemaakt met de oplossing van dat myste
rie. Noch Chester, noch zijn dochter had
gerept van Chester's vermoeden betreffen
de Barrett en er was niemand, die zelfs
maar onder verdenking stond. De detective
van het hoofdbureau in New York, die
naar Long Island was gestuurd, was weer
vertrokken. Vermoedelijk wendde hij al
zijn energie aan om de aandeelen in New
York op te sporen, wanneer een poging zou
worden gedaan om ze van de hand te
doen.
O' Malley was er zeker van, dat hij een
spoor met betrekking tot den diefstal in
handen had. Hij koesterde een lichten arg
waan tegen Barrett en ernstige verdenking
tegen Schenk. Maar verdenking was geen
bewijs. Hij had te weinig om op af te gaan.
En het was duidelijk dat, wanneer hij te
genover de politie zijn vermoedens uit
sprak, hij, waar het twee zulke vooraan
staande mannen betrof, eenvoudig uitge
lachen zou worden.
Aan den anderen kant, hij alleen had al
le draden want niemand anders dan hy
wist dat Barrett iets uit te staan had ihet
dien geheimzinnigen en verdachten brief.
En hij had een gevoel, dat waarschijnlijk
toe te schrijven was aan zijn tegenwoor
digheid, zoo kort te voren, op de plaats
van den diefstal, daf deze laatste en de
brief iets met elkaar hadden uit te staan.
Daarom en voornamelijk terwille van
Louise, was hy besloten op zijn eigen
houtje aan het speuren te gaan en. als hem
dat mogelijk was, het mysterie op te helde
ren.
(Wordt vervolgd).
