D
SKI-BAAN IN GEBRUIK GENOMEN.
rie mannen en
hun noodlot
Seicbclic ©ou/ïa/nt
He» sto'leijk overschot van dr C J K van Aa's», oud president van de Ned Handel Mij is Zaterdag
op de Oosterbegraalplaats te Amsterdam ter aarde besteld Vele autoriteiten volgden de baar.
VI nr: minister Welter; dr H. Colijn; dr. E Heldring; J. ter Haar Jr.; dr A baron Röell en
burgemeester dr W de Vlugt
De ski-baan op Duinrell bij Den Haag is Zondag in gebruik genomen en
velen waren weldra ijverig in de weer, om hun vaardigheid op de lange
smalle sneeuwschoenen te toonen
Dr. D J Hissink, aan wien per 1 Nov
a.s eervol onls>ag 15 verleend als
directeur van het Bodemkundig Instituut
te Gron ngen
Bij de vrij hevige botsing tusschen de
twae goederentreinen ie Bierick werden
eemge personen gewond, terwijl de
mateneele schade aanzienlijk was. Een
kijkje op de plaats van het ongeval
De beroemde groote bibliotheek in het paleis van den hertog van Marlborough
is thans ingericht als leslokaal, tevens slaapzaal voor de leerlingen van Malvern
College De jongens, gezeten op hun bed, bezig met hun werk in historische
omgeving
Tijdens de goHwedstrijden om den Prins Bernhard-beker op de links te Hilversum
scoort de landskampioen, de heer B. Carp, een ze dzame .stymie". Links de
heer F van Erven Dorens
Mr. W J. G baron Gevers, gezantschapsattaché te War
schau. die na het vertrek van den Nederlandschen gezant
belast werd met de leiding der zaken aldaar, is in den
Haag teruggekeerd, om rapport uit te brengen Baron
Gevers od weg naar het departement van Buitenlandsehe
FEUILLETON
door
A. J. HUISMAN.
(Nadruk verboden).
20) rT^.
„De raak zit zoo", legde hij uit, terwijl
hij geen oog van Barrett af had; „er zijn
vier pogingen gedaan om den brief in han
den te krijgen gisteravond. Iemand tracht
te hem uw zuster af te nemen. Dan de over
val in de taxi, waarvan uw zuster u waar
schijnlijk heeft verteld. Toen ik thuis
kwam waren mijn kamers overhoop ge
haald. En vannacht had ik bezoek van een
inbreker die het ook nog eens probeerde.
Deze grappenmaker vond hem en had
hem uit de enveloppe gehaald voor ik
wakker werd. Het was de kerel, die uw
zuster den eersten keer aanviel. Ik bokste
hem er uit en verstopte den brief opnieuw.
Maar vanmiddag heb ik hem gelezen. Hier
is hy."
Hij haalde den brief uit zijn zak en stak
hem Barrett over het schrijfbureau toe.
De financier nam hem aan en vouwde hem
open zonder een andere opmerking dan
„dank u". O' Malley sloeg hem gade ter
wijl hij las.
Na enkele oogenblikken keek Barrett op.
„Wilt u mij even excuseeren?"
Een lichte buiging was 'O' Malley's be
vestigend antwoord, terwijl hij zich inner
lijk verbaasde over de kalmte waarmee
deze man een dergelijke bizarre situatie
aanvaardde. Barrett trok een kleine lade
van zijn schrijftafel uit en kreeg een blad
onbeschreven wit papier. Vervolgens haalde
hii uit zijn portfeuille een klein blaadje,
kennelijk uit een notitieboekje gescheurd,
te voorschijn en legde dat op het bureau.
O' Malley zag dat er enkele regels in pot
lood op stonden.
Terwijl hij eerst naar deze regels en
daarna in den brief dien O' Malley hem
had overhandigd, keek, begon Barrett
woorden op het blanco papier te noteeren.
O' Malley concludeerde onmiddellijk dat
de brief een mededeeling in code was,
warvan de potloodregels den sleutel vorm
den. Maar wat Barrett schreef kon hij niet
zien.
De financier beëindigde zijn werk, liet
zijn oogen toen een oogenblik op zijn eigen
werk rusten, en frommelde toen het blad
papier in elkaar. Wat er op stond was ook
niet meer dan enkele regels; daarvan
was O' Malley zeker.
Een dieproode kleur was langzaam over
Barrett's gezicht getrokken. Hij keek met
een zwakken glimlach naar zyn bezoeker,
reikte daarop naar een lucifersstandaard
op de schrijftafel en streek een lucifer af.
O' Malley had een gewaarwording, dat de
man tegenover hem hem in het oog hield
met het. loerende van een kat.
Nu bracht Barrett de vlam van den lu
cifer bij den brief dien O' Malley meege
bracht had, daarna by het papiertje uit
zjjn portefeuile, dat den sleutel van het
geheimschrift bevatte en ten slotte bij het
blad met zijn eigen aanteekeninppn. Na
dat hij ze aangestoken had, legde hij de
papieren de een na de ander op een groo-
ten bronzen aschbak en keek toe hoe ze el
kaar krulden en met zacht kraken tot
asch verteerden. Toen nam hij een papier
snijder en stampte daarmee de overblijfse
len fijn.
„Mr. O' Malley", zei hij daarop, met een
haast onmerkbaren zweem van ironie in
zijn stem, „ik ben u buitengewoon erken
telijk voor uw. vriendelijkheid om mij den
brief te komen brengen. Zooals ik wel
dacht, was hij voor anderen van meer ge
wicht dan voor mij. Maar ik ben toch blij,
dat ik gelegenheid heb gehad hem te lezen.
Overigens ben ik u véél dankbaarder voor
den moed waarmee u mijn zuster gister
avond te hulp bent gekomen, en voor de
nog veel zeldzamer eigenschap van rid
derlijkheid die u getoond hebt, toen u
haar betrapte bij haar door over-y ver inge
geven en volkomen misplaatse poging om
zich in uw appartementen van den brief
meester te maken."
„Praat u er alstublieft verder niet over,
mr. Barrett", verzocht O' Malley, zicht
baar niet op zijn gemak. „Werkelijk, zoo
als ik me in die taxi heb gehouden, lijkt
eenvoudig op niets. Ik heb me gewoon la
ten overrompelen. AUes bij elkaar geno
men, deed ik minder voor Miss Hunt, dan
ieder andere man zou hebben gedaan. Maar
van dien brief kan ik werkelijk geen hoog
te krijgen...."
Een soort bevroren trek die over Bar
retts gezicht kroop, deed hem midden in
den zin ophouden.
„Neemt u mij niet kwalijk, mr. O' Mal
ley", viel hij in, „maar die brief zou u
werkelük niet intp"-«"porpn. T^t^pondrel
zou ik zeggen. Het spijt me dat u het noo-
dig hebt geacht hem te lezen. Maar het
komt me voor, dat u er niet veel van hebt
kunnen maken."
Zijn oogen waren monsterend op O' Mal
ley gevestigd. Maar als hij verwacht had
op diens gelaat iets van verborgen triomf
te ontdekken, kwam hy bedrogen uit. En
hy vervolgde:
„Als ik zoo vry mag zijn u van advies
te dienen in een aangelegenheid, waarvan
ik de draagwijdte beter kan beoordeelen
dan u, zou ik u aanraden de heele zaak
zoo spoedig mogelijk te vergeten. Dat is
heusch het beste voor alle betrokken par
tijen."
Een zoo duidelijke bedreiging kon geen
andere uitwerking hebben dan O' Malley's
diep geworteld gevoel van onafhankelijk
heid tot verzet prikkelen. Zijn mond trok
in een vastbesloten lyn. Hij zei geen
woord. Barrett keek hem een oogenblik uit-
vorschend aan. Toen brak de strakheid van
zijn gelaatsuitdrukking in een begrijpen
den glimlach.
„Het is absoluut niet mijn bedoeling u
uit eigenbelang er toe te brengen, u niet
verder met de zaak bezig te houden, mr.
O Malley", legde hij voorkomend uit, „en
evenmin om u den mond te snoeren. Wat
ik u zeg is de simpele waarheid; het is
heusch beter u deze geschiedenis te ver
geten."
„En nu, mr. O' Malley", ging hij voort,
zender ook maar even te wachten om den
indruk te zien, dien zijn woorden had
den gemaakt, „ik heb het heel druk en
neem aan, dat u my zult willen excuseer en.
Ik hoop binnenkort het genoegen te hebben
te vinden u meer op mijn gemak te dan
ken. Mijn zuster wil u ook graag haar er
kentelijkheid betuigen ik ben over
tuigd dat u my zult begrijpen. Overigens
nog wel bedankt voor het brengen van den
brief."
Er zat voor O' Malley niets anders op
dan op te staan. Hij wist eigenlijk niet
goed wat hij doen moest. Het onderhoud
mocht interessant zijn geweest, bevredi
gend was het niet. Hij was niets gewaar
geworden, behalve het feit dat de brief in
geheimschrift was. Maar van één ding
was hy zeker: Barrett had hem gewan
trouwd en was het nóg niet heelemaal met
zichzelf eens wat hem betrof.
Barrett drukte op een bel op zijn schrijf
tafel. O' Malley stak zijn gastheer de
hand toe en volgde den bediende, die bin-
nennkwam om hem uit te laten. Bij de deur
keerde hij zich om.
„Adieu, mr. Barrett", zei hij. „Het was
me heel aangenaam u ontmoet te hebben.
Als ik me niet vergis, hebben we, gemeen
schappelijke kennissen. En met het oog
daarop en in verband met onze gemeen
schappelijke interesse voor den brief, lykt
het me gewenscht de kennismaking Voort
te zetten."
Hij lette scherp op hoe Barrett op dit af
scheid reageerde Maar diens buiging en
glimlach leken eerder geamuseerd dan dat
zij schrik of verrassing verrieden. O' Mal
ley verliet het privé-kantoor geër
gerd, van zijn stuk gebracht, en, diep in
zijn hart geimponeerd
Hij moest zich wel vergissen, als Ward
Barrett niet zou blijken een formidabele
tegenpartij te zijn.
'Wordt vervolgd).
