MAANDAG 2 OCTOBER 1939
DE LEIDSCHE COURANT
TWEEDE BLAD - PAG. 8
kozen de woorden van Sint Paulus: „De
rechtvaardige leeft uit het geloof".
Het kon niet anders, zeide pater Borro-
maeus, of de herdenking van het twaalf
de eeuwfeest van Sint Willibrord, den
geestelijken vader des vaderlands, moest
leiden tot een schitterende herdenking in
geheel Nederland.
Als Katholieken mogen wij eerbied en
voldoening hebben voor de grcotsche na
tionale viering van een figuur, die méér
aan het vaderland heeft gebracht dan
aardsche schatten en het strekt de niet-
Katholieken tot eer, dat zij, over bezwaren
heenstappend, hebben willen eeren een
heilige van de Katholieke Kerk.
Wij, Katholieken, bezien in St. Willi
brord op de eerste plaats het religieuse
element: zijn werk als aartsbisschop, als
heilige monnik, als de eerste machtige
missionaris en geloofsverkondiger.
De luisterrijke feestweek, hier in Oegst-
geest gehouden, had tot bijzonder doel de
versteviging van het geloof, door St. Wil
librord gebracht. Daarbij heeft het nut te
overwegen het geheim van de successen,
die de arbeid, de titanen-arbeid, van St.
Willibrord hebben bekroond. Dat geheim
zag de predikant geopenbaard in de hooge
gave persoonlijkheid van onzen geloofsver
kondiger, in diens innerlijke geloofskracht,
en in den bijzonderen bijstand Gods, voor
alle eeuwen aan de missionarissen beloofd.
De predikant gaf een korte samenvatting
van Willibrords leven, dien hy schetste als
een globetrotter, die in 49 missie-jaren vele
landen bereisde. Gezonden, zooals de Vader
Christus zond, kwam hij naar de lage lan
den bij de zee zonder wapens en zonder
kanonnen. Hij is gekomen in naam van
God, maar niet om aardsche schatten mee
te sleepen, doch om zielen te winnen voor
God, om de heidensche volkeren wetten op
te leggen, die in strijd waren met hun zin
nelijkheid en hoogmoed.
Hij kwam ook als gezondene'van de Kerk,
als legaat van den Paus. St. Willibrords
voorbeeld voor oogen stellende, bond spr.
zijn gehoor op het hart steeds eerbied en
gehoorzaamheid te betuigen aan het gezag
van Paus, bisschoppen en priesters.
St. Willibrord leefde uit zijn innerlijke
geloofskracht. Oogenschijnlijk verkeert in
ons vaderland het christendom in bloeiende
staat. De tijd van ketterij is voorbij. Katho
lieken en Protestanten leven langs elkaar
heen en waardeeren elkaar in den strijd
tegen het heidendom. Maar wij mogen ons
niet laten verblinden: er woedt een mach
tige wereldstrijd tegen God, de strijd van
kwaad tegen goed, die een gevaarlijken
vorm heeft aangenomen, die ons gaarne de
naam Katholiek laat behouden, als de daad
maar veroverd wordt. Daarom wekte spr. op
tot diepe geloofsbeleving, in navolging van
St. Willibrord. Geloof zonder deugd is een
praalwagen, die ten verderve rijdt; de inner
lijke geloofskracht daarentegen is een groo-
te factor in de uitbreiding en het voortbe
staan van Christus' rijk
St. Willibrord ondervond bovendien op
bijzondere wijze Gods bijstand. Menigmaal
werd, datgene wat hij verzameld had, ver
spreid; wat hij gebouwd vernield en tel
kens werd hij opgejaagd. Zoo zal het altijd
blijven in het leven der Kerk, omdat de
wereld ons haat. In onzen tijd worden de
Katholieken vervolgd op geraffineerde
wijze. In Duitschland, in Rusland, op vele
andere plaatsen. Het is ook een tijd van
oorlogsdreiging, doch in deze dubbele be
roering moge ons de overweging sterken:
wij zijn in Gods hand Of ik sterf op een
bed, of door een bom: als ik maar recht sta
tegenover God. En wij kunnen ons troosten
met deze zekerheid, dat eens de macht van
het geweld vernietigd zal worden, en vrij
heid en recht zullen zegepralen in een al-
gemeene godsvrede.
Processie.
Na deze predikatie van den beroemden
kanselredenaar ontrolde zich de processie
als een veel-kleurig lint. Voorop de „stan
daard des Konings", het kruis; daarachter
schaarden zich in bonte rij misdienaars en
Kruisvaartleden, deftig-in-'t zwarte heeren
De Bisschop van Haarlem, Mgr. Huibers, gaat de St. Willibordskerk bmnen.
H. M. de Koningin inspecteert tijdens Haar rondgang door het stadion te Amsterdam de leden van
den beschermingsdienst der gemeente-telefoon
De Bisschop, omringd door
en Katholiek Nederland weer versterkt.
Op veelzijdige wijze werd zijn heilige per
soonlijkheid beschreven en belicht. De
waardeering van zijn werk, heeft velen
opgewekt tot een diepe vereering en in
deze vereering ligt weer besloten een
grooter vertrouwen in zijn machtige voor
spraak.
Daarom zouden wij U Hoogw. Exc.
willen verzoeken pogingen aan te wen
den om St. Willibrord tot patroon der
Nederlandsche Kerkprovincie te doen
verheffen. Hij is het reeds nu in naam,
doch nog niet in den eigenlijken zin
met de daaraan verbonden liturgische
privileges.
Dit moge dan strekken tot een grootere
vereering van onzen Patroon en tevens
moge het een reden zijn om zijn voor
spraak in krachtiger mate te ondervin
den.
Het zou een mooi besluit zijn van dit
jubeljaar als Z. H. de Paus op verzoek
van de Nederlandsche Bisschoppen dit ver
zoek zou inwilligen.
(Kapelaan Sanders overhandigde nu na
mens de parochie dit verzoek aan den Bis
schop).
Aanbieding van het geschenk.
Vervolgens rustte op spr. de aangena
me taak, aan den zeereerw. heer Pastoor
en het Kerkbestuur het parochiegeschenk,
drie nieuwe luidklokken aan te bieden.
Het is een aardige bijzonderheid, te we
ten dat de klokken in deze streken werden
ingevoerd door de Angelsaksische monni
ken. Zoodat wij geheel in de lijn hebben
gehandeld van St. Willibrord, die ook de
klank van de klokken reeds kende.
Bij gelegenheid van dit eeuwfeest meen
den wij geen mooier geschenk te kunnen
aanbieden. De klank van klokken heeft al
tijd iets feestelijks, wij worden blij als wij
hun stemmen vernemen en zoo zouden ook
deze klokken ons opwekken tot dit groote
eeuwfeest.
Het is een geschenk van de geheele Pa
rochie, door vele kleine bijdragen is de
som bijeengebracht. Bijna alle parochianen
hebben eraan medegewerkt. Aan deze
klokken nu is voor eenige weken de wij
ding der Kerk verbonden. Hun klank gaat
nu vergezeld van de adem van Gods geest
en de zegen van zijn genade, zoodat wij
van God mogen verwachten, dat zij met
de hulp van Gods genade hun taak in deze
parochie op heerlijke wijze mogen ver
vullen. Zij zijn ook een symbool van het
leven en werken van St. Willibrord in
deze streken. Zijn stem klonk luide over
deze streken om de menschen op te wek
ken om te komen naar God, met een zelf
de doel verheffen ook deze klokken hun
stem. Een der klokken werd dan ook naar
St. Willibrord genoemd. Deze klinkt het
schoonst en ook het verst in den omtrek.
Moge deze klok er ons voortdurend aan
en blanke bruidjes, gr aalmeisjes en sol
daten.
Als een rozenkrans van biddende kralen
trok deze stoet uit voor het Allerheiligste,
dat, onder een baldakijn gedragen, om
stuwd werd door de geestelijkheid.
Terwijl het „Pange Langua" en „Benedic-
tus qui venit" in een massale hulde uit-
golfde, ging Ons Heer midden door de me
nigte heen.
Teruggekeerd bij het hoogaltaar werd
voor het uitgestelde Sacrament het „Te
Deum" aangeheven, de plechtige betuiging
van erkentelijkheid voor al het goede en
schoone in deze week zoo gul en vrijgevig
uitgedeeld.
„Laat ons in blijde wijze
Aan het einde van dit feest...."
Met dit lied, dat weergalmde uit honder
den monden, werd de kerkelijke viering
van het twaalfde eeuwfeest van St. Willi
brords sterven besloten.
Het feest is uit maar de hoop blijft
levend, dat het tweede gedeelte der jubi
leum-viering, de tentoonstelling, die ge
heel klaar is en waarin geheel ons geloof
wordt uitgebeeld, toch nog gehouden kan
worden.
Als herinnering aan de schoone dagen,
die thans weer in het verleden liggen, zal
aan ieder huisgezin een plaat van Sint Wil
librord worden geschonken, geteekend door
Lode Sengers: Willibrord, omgeven door
zijn volgelingen van heden, turend in de
verte naar de toekomende geslachten: Deze
kunstzinnige, suggestieve plaat zal in iedere
huiskamer een waardig sopvenir zijn aan
St. Willibrords gloriedagen in Oegstgeest.
KERKNIEUWS
BENOEMINGEN IN HET BISDOM
HAARLEM.
Z H. Exc. de Bisschop van Haarlem
heeft benoemd:
tot kapelaan te Amsterdam (O. L. Vrouw
Rozenkrans) den weleerw. heer A. R. M.
van Beijnen, thans kapelaan in de parochie
van de H.H. Nicolaas en Barbara, aldaar;
tot kapelaan te Heemstede (H. Bavo) den
weleerw. heer B. D. F. Plaat;
tot kapelaan te Medemblik den weleerw.
heer H. A. W. van Egmond;
tot kapelaan te Noordwijkerhout
(H. Jozef) den weleerw. heer M. M. Roze-
straten, thans assistent te Westwoud;
tot kapelaan te 's-Gravenhage (H.H. En
gelbewaarders) den weleerw. heer C. C.
van der Sman, thans kapelaan te Scheve-
ningen (O. L. Vrouw van Lourdes);
tot kapelaan te Alkmaar (H. Laurentius)
den weleerw. heer D. de Wit;
tot kapelaan te Wervershoof den wel
eerw. heer J. van Duivenvoorde;
tot kapelaan te Ouderkerk a. d. Amstel
den weleerw. heer J. C. Loerakker, thans
assistent te Wervershoof.
geestelijken en leeken, die bij de pontificale Hoogmis assisteerden.
Het kauwen van WRIGLEY'S P.K.
is goed vooi Uw gezondheid; het
kalmeert en voorkomt overspannen
zenuwen.
rkwlkkende P.K. na eiken
"'Tlit, bevordert het
,A4 tanden
g enkele pakjes en houdt
r bU de hand.
Veel genot voor weinig geld: 5 cent.
blijven herinneren, dat Kerkwerve trouw
blijft aan St. Wilberts erve!
Mag ik U dan namens het Hoofdcomité
en de geheele Parochie U deze klokken
aanbieden, daarbij uitsprekend den
wensch, dat dit geschenk de gezegende
werking in deze parochie moge vervullen
en zij er toe mogen bijdragen, dat het
groote doel van deze Willibrordviering
worde bereikt, dat Kerkwerve blijve St.
Wilberts erve!
Dat onze Parochie moge zijn als de gou-
dan lusters uit de apocalyps.
Dat zij moge zijn als een nieuw he-
melsch Jerusalem, neerdalend van God uit
den Hemel.
Moge deze Parochie prijken met Gods
heerlijkheid, haar lichtglans zijn als edel
steen en helder als kristal.
En moge de glorie van God haar verlich
ten met de fakkel van het Lam Gods.
De Bisschop over het verzoek.
Mgr Huibers, de toespraak van kapelaan
Sanders beantwoordende, zeide, dat ook
van andere zijden een dergelijk verzoek
was ingekomen. Mgr. zou het verzcek met
veel genoegen doorgevên aan den H. Va
der te Rome.
Dankwoord van den Pastoor.
Pastoor J. J. C. M. Looijaard verklaarde
verheugd te zijn, dat deze blijde dag was
aangebroken, niet omdat we moe zijn van
't feesten, doch om te toonen, dat Kerk
werve is gebleven St. Wilberts Erve. Op
dezen schoonen dag, die in alle opzichten
de climax is van de feestweek, was het
spr. aangenaam, dat hem een cadeau werd
aangeboden, waarvan de eeuwen, naar we
hopen, zullen kunnen gewagen.
Het is een schitterend geschenk, een in
strument om op feestdagen als deze aan
gansch Oegstgeest en ver daarbuiten te
laten hooren, dat Kerkwerve nog altijd is
gebleven St. Wilberts Erve.
Het geschenk was Pastoor daarom zoo
aangenaam, omdat de geheele parochie
daaraan heeft medegewerkt, wijl iedere
parochiaan gevoelt dankbaarheid verschul
digd te zijn aan God wegens de zending
van St. Willibrord.
Na een hulde-betuiging aan Mgr., drukte
de Pastoor zijn voldoening uit, hedenmor
gen den hoogepriester aan het altaar te
hebben mogen zien, omringd door de zo
nen der parochie. Op dezen dag van het
H. Priesterschap stijgt aller gebed op, dat
God uit deze parochie moge uitverkiezen
heilige priesters, die, in navolging van St.
Willibrord, ook in missielanden het H. Ge
loof zullen uitdragen aan de heidenen.
Nogmaals dankend voor het schoone ge
schenk, dat ons eraan zal herinneren, dat
wij door St. Willibrord de aanneming tot
kinderen Gods hebben verkregen, sloot de
Pastoor zijn toespraak en de bijeen
komst.
Zondagavond.
Voor de laatste maal tijdens deze feest
week spanden de drie klokken samen om
een triangel van zilveren klanken uit te
gieten over de daken van Oegstgeest
een welluidende invitatie, die de parochia
nen niet veronachtzaamd hebben.
Alle avonden van deze week was de
kerk vol, en vol is vol. Maar er gaan (de
vergelijking heeft een schriftuurlijke ach
tergrond!) vele makke schapen in een hok,
en voor ieder schaapje meer dat de ééne
schaapstal wilde binnendringen, werd
gaarne een plaats ingeruimd.
De feestversiering in licht en kleuren
spreidde op dezen sluitingsavond haar
schconsten luister ten toon.
Ook buiten de kerk „verdreef het licht
de duisternis". In de fel-witte verblinding
van schijnwerpers teekende zich op het
zwart fluweel van den donkeren avond de
beeltenissen af van het H. Hart, van O. L.
Vrouw van Lourdes in haar grot en van
het kruis op het kerkhof, dat met bloemen
was getooid.
In het schijnsel van deze verlichting lag
op ieder graf een tuil witte bloemen, daar
heden neergelegd als een zwijgende dank
betuiging.
Het plechtig Lof werd gecelebreerd door
den hoogeerw. hooggel. heer J. H. Niekel,
kanunnik-theologant en directeur van het
Philoscphicum daarbij geassisteerd door
de weleerw. heeren J. van der Boogerd en
W. Hermans als diaken en subdiaken, en
door de weleerw. heeren dr. E. Sloots O.F.
M. en D. Langeveld O.F.M. als diaken en
subdiaken „ad instar". Als cedemoniarius
fungeerde kapelaan Umans.
In het priesterkoor hadden plaats geno
men pastoor J. J. C. M. Looijaard, pastoor
Th. M. Beukers uit Leiden, prof. J. van
der Gaag uit Warmond, pater F. Jongen
S.M.M., rector H. Sondaal, pater J. Nou-
wens M.S.C. en kapelaan S. Steur.
De burgemeester, de edelachtbare heer
A. J. van Gerrevink, met ambtsketen om
hangen, en de beide wethouders T. van
Egmond en N. Zandbergen, woonden de
plechtigheid bij.
Het Lof werd ingezet met het maje-
stueuse „Gloria" van Diepenbrock, uitge
voerd door het groote koor.
De overige gezangen: het Magnificat, het
Salve Regina en het Tantum Ergo, werden
door de geheele gemeente gezongen, onder
leiding van kapelaan Sanders.
Feestpreek door pater Borromaeus
de Greeve.
De feestpredicatie werd gehouden door
den zeereerw. pater Borromaeus de Gree
ve O.F.M. De predikant had tot tekst ge
