w
üi
[gfMÏ!
Het gevaar van luchtaanvallen trotseerend, werden de Engelsche gezant te Warschau
en kolonel Beek, de Poolsche minister van Buitenlandsche Zaken, die hem een
bezoek bracht, door een duizendkoppige menigte enthousiast begroet
De vrees voor de luchtaanvallen op Warschau miste haar uitwerking op de |eugd
niet Een groep Poolsche kinderen, waarvan er een reeds bij een aanval gewond
werd, hoort met ontzetting het geluid der waarschuwende sirenes
De haven van New York ligt vol met mailschepen, die in verband met den oorlogstoestand niet uitvaren Van
boven naar onder: de .Roma", de .Queen Mary", de .Normandie", de .lie de France" en de .Champlain
Brandweerlieden van de Londensche Vrijwillige hulpdiensten konden actief optreden, toen in Whitechapel ing^der^"acht
een groote vrachtauto met papier in brand vloog. Hel blusschingswerk trok veel belangstelling voor de Londensche paleizen
niet vergeten
In de 1e klas wachtkamer van het
Centraal Station te Amsterdam is ter
gelegenheid van het Spoorwegjubileum
een versiering aangebracht, welke door
het personeel werd aangeboden
Achter het Poolsche front. Duitsche krijgsgevangenen wachten op de beslissing, welke
over hen genomen zal worden, alvorens zij naar de voor hen bestemde kampen worden
overgebracht
feuilleton
Toen de
scheidsmuur viel!
door
ISABEL C. CLARKE.
68) v y
„Liefste, in honderd jaar zou ik nog niet
veranderd zijn."
„Ook niet, na alles wat hij je gezegd
heeft?"
„Hij heeft mijn trots een klap gegeven,"
zei hij met een glimlach. „Maar mijn liefde
voor jou kan hij niet raken."
„Hij zegt, dat we niet zullen trouwen
zoolang hij er is om het te beletten. Je
grootvader heeft hem een vreeselijken
brief geschreven, Cym. Wat moeten wij
elkaar verafschuwen. Lijkt het jou ook
geen verspilling van energie?"
Zij zaten bij het raam. Een voor een
kwamen de sterren door, als zilveren spel-
deprikken in den enormen blauwen he
melkoepel.
„Hoe kan ik iets van je hooren? Hij heeft
me verboden brieven van te te ontvangen,
Cym. Het is nog erger dan eerst. En de
vorige achttien maanden waren al erg ge
noeg."
„O, dat komt terecht," stelde hij haar ge
rust. „Door mijn moeder en de jouwe spe
len we dat wel klaar."
Lady Weste kwam weer binnen.
„Je moet nu heusch weg. Als mijn man
terugkomt en je hier vindt, barst er nog
een erger bui los. Om A gela moet je nu
werkelijk gaan. Ik had je niet binnen
moeten laten."
Angela bewoog niet, Cymbeline trok
haar in zijn armen en drukte haar een lan
gen kus op de lippen.
„Angela, mijn eenigste liefste," fluister
de hij.
Dan stond hij op en vloog de kamer uit,
na een haastig vaarwel aan Lady Weste.
HOOFDSTUK XXX.
Mijnheer Harriman had door Camegie
gehoord, dat Viola weer op het Oude Huis
was. Wat er in Rome gebeurd was, wist hij
niet, maar hij voelde wel, door den woe
denden brief, dien hij van Sir Roger had
ontvangen vóór die naar Rome vertrok,
dat hij de zaak nu als definitief afgedaan
kon beschouwen.
De brief was werkelijk vulkanisch ge
weest, nog erger dan mijnheer Harrima
had verwacht. Hij had geschreven, dat hij
onmiddellijk op reis ging om er een einde
aan te maken, hij had er niets van af ge
weten en zijn vrouw al lang geleden ver
boden, iemand van de Harrimans te ont
vangen. Dan volgden een paar gezegden
over de familie Harriman in het algemeen
en over Cymbeline in het bijzonder.
Hij was geëindigd met de volgende zin
snede:
„Ik zal mijn dochter zeggen, dat ik mijn
toestemming zal geven op den dag dat u
m\j schrijft om die toestemming te vragen.
U zult hieruit kunnen opmaken, hoe vast
ik er van overtuigd ben, dat het nooit ge
beuren zal."
Carnegie kon geen enkel nieuws opdoen
omtrent wat er in Rome gebeurd was sinds
zyn aankomst aldaar. De gewone bronnen
van informatie waren opgedroogd, want
Lambert kon hij niets vragen. De verhou
ding tusschen de twee broers was nu bijna
vijandig. Lambert vond het werkelijk heel
moeilijk, zijn broer te vergeven, vooral na
dat hij Viola had gesproken en door haar
geheel op de hoogte was gebracht van de
bevelende en heedschzuchtige manier
waarop Sir Roger ineens de twee jongelui
van elkaar gescheiden had.
Carnegie was tóch te weten gekomen,
dat Valleylands voor onbepaalden tijd ge
sloten was en dat Lady Weste en Angela
in het Zuiden van Engeland woonden, vlak
bij het kamp waar Sir Roger nu geplaatst
was.
Het scheen onwaarschijnlijk, dat zij te
rug zouden keeren naar Pagdon, voordat de
heele affaire gesust was en hij had ook ge
hoord, dat de makelaar probeerde het huis
te verhuren.
Dat was in deze dagen niet zoo eenvou
dig zooals Carnegie opmerkte want
de heele Oostkust was veel te open voor de
aanvallen van Zeppelins. En Valleylands
was nauwelijks vijftien kilometer van de
zee. Bovendien had niemand geld. Het leek
hem zeer dubieus of zij er een huurder voor
zouden kunnen vinden.
De zomer was weer over Pagdon geko
men en Europa zuchtte al twee jaar onder
het vreeselijkste oorlogsjuk, dat ooit de we
reld getorst hacL
Sinds zijn verlof om was, had Cymbeline
in Frankrijk gediend, maar tegen het einde
van den zomer werd hij teruggeroepen
naar Londen, naar aanleiding van een plan
om de kust beter tegen de Zeppelin-aanval
len te beschermen, die nog steeds van tijd
tot tijd het land in beroering brachten. En
het scheen, dat wanneer de mistige herfst
nachten zouden komen, er een grootere
activiteit op dit gebied van Duitsche zijde
zou moeten worden verwacht. Sterker
afweer tegen luchtaanvallen scheen onder
deze omstandigheden noodig en Carnegie,
die in een van de Zuidelijke steden was ge
weest, terwijl er zoo'n aanval plaats had,
en wiens zenuwen het toen te kwaad had
den gehad, pleitte plotseling krachtig in de
North Pagdon Gazette, dat de zaak nu ern
stig terhand moest genomen worden. Er
liepen geruchten van een nieuw en krach
tig type gevechtsvliegtuig, vooral gebouwd
om luchtschepen te achtervolgen en aan te
vallen.
Door ondervinding was het al bewezen,
dat de Zeppelins heelemaal niet onkwets
baar waren.
Was er niet een als een vlammend wrak
naar beneden gehaald in België, door een
jongen Btitschen vliegenier? Tot nu toe
was Pagdon nog verschoond gebleven,
waar men zich een weinig over verwon
derde.
Er was toch een scheepsbouwwerf, die
zeker een punt van aantrekking was. Bo
vendien was er een haven en de stad zelf
had nog de fabriek van Harriman, die een
van de groote munitiefabrieken was in den
wijden omtrek. De nabijheid van de zee
scheen de stad buitengewoon open te leg
gen voor aanvallen van de vernielende
luchtschepen. Voor alle geval had Carne
gie de ruime kelders in de Towers nage
zien en liet er een voor zichzelf inrichten
met allerlei gemakken, zoodat hij daar in
geval van nood den nacht kon doorbren
gen.
Mijnheer Harriman was er nu zeker van,
dat de affarie tusschen Cymbeline en An
gela uit was. Hij vertrouwde in den hefti-
gen tegenstand van Sir Rogei en geloofde,
dat de beleediging, die hij hem toegevoegd
had, hem tot een krachtig ingijpen had
aangevuurd.
Als de jonge idioten zich nog verloofd
waanden, kon dat op den duur toch weinig
verschil uitmaken. Zy konden toch nog in
geen twee jaar trouwen en als zij eenmaal
de blyvende oppositie van zekere leden
van him familie ondervonden, zouden zij,
dat geloofde de oude heer vast, vóór dien
tyd hun hart allang aan een betere partij
verpand hebben.
En als dat eenmaal van de baan was, dan
zouden de andere zaken zich vanzelf rech
ten.
Cymbeline zou zeker naar raad luisteren
op het gebied van godsdienst, als hij goed
inzag, dat alle hoop op een huwelijk met
Angela op niets uitliep. Mynheer Harriman
vergenoegde zich daarom met er.kel maar
een codicil aan zyn testament toe te voe
gen, waarbij hy iedereen, die den katholie
ken godsdienst beleed, uitsloot om iets van
zyn geld of goed te erven. Hy vond het
niet noodig namen te noemen.
De dagen hernamen hun gewonen loop,
nadat die twee brieven gewisseld waren.
Lambert kwam zoo nu en dan eens, zooals
vroeger, by zijn vader. Zelfs Viola ver
scheen als altijd eens per week bij haar
schoonvader. Lambert raakte het onder
werp van zijn zoon's verloving niet meer
aan, maar hy was nog even naar Londen
geweest om hem te bezoeken voor hij naar
Frankrijk vertrok. Toen had hij begrepen,
dat de jongen vast besloten was Angela
trouw te blijven.
(Wordt vervolgd).
