T -
DE AFKONDIGING DER VOOR-MOBILISATIE
De afkondiging der vooi mobilisatie in ons land. Voor het hoofdpostkantoor
te Amsterdam verdrong zich een groote menigte, om de proclamatie (links
aan den gevel) te lezen.
Prinses Chirasakti, schoondochter van den vroegeren Koning
van Siam, vertoeft thans in Engeland met haar jongen zoon
Tejanasak
Ook de matrozen begaven zich onmiddellijk na de afkondi
ging der voor-mobilisatie in ons land naar hun post. Twee
Jantjes met hun plunjezak op weg naar den trein.
Burgers halt!! Mi
litairen passeeren.
Een kijkje in de
omgeving van een
der kazernes in
de hoofdstad,
waarheen de man
schappen zich .on
middellijk na den
oproep begaven.
Onmiddellijk na de afkondiging der voor-mobilisatie begaven de militairen
zich naar hun standplaats. De drukte op het Centraal Station te Amsterdam-
Kroonprins Frederik van Denemarken nam persoonlijk deel
aan de jaarlijksche schietwedstrijden, welke te Kopenhagen
hebben plaats gehad. De Kroonprins in actie
Het Friesch comité van den B. V. L. organiseerde Donderdag te Sexbierum
een grooten landdag. Een overzicht tijdens den schietwedstrijd, welke bij
deze gelegenheid werd gehouden.
feuilleton
Toen de
scheidsmuur viel!
i door
IS ABEL C. CLARKE.
«f
AI was Viola dankbaar, dat haar jóWgen
niet bij het eerste contingent geweest was,
toch leed zij erg onder de spanning en al-
gemeene angst die er heerschte, bovendien
kende zij velen, die al rouwden om hun ge
vallenen. Dick was terug, was haastig te
ruggekomen, zoodra de oorlog uitbrak en
was nu vreeselijk druk bezig met man
schappen af te richten voor de nieuwe le
gercorpsen. Dick gaf haar dadelijk moed.
Nu kon zij met trots en bijna zonder
smart het kostbare stuk lezen, dat Sytmbe-
line aanstelde tot officier in het leger van
den koning. De ouderwetsche bewoordin
gen:
„aan onzen vertouwden en zeer bemin
den Cymibeline Fiohard Chasemore
Harriman, Gentleman, saluut. Daar wjj
bijzonder vertrouwen- in uw trouw,
moed en goed gedrag, stelllen wij u bij
deze aan, om officier te zijn."
hadden een scherpen bijsmaak in die da
gen, toen honderden versche graven in
Vlaanderen en Frankrijk getuigden, dat het
koninklijk vertrouwen niet misplaatst was
geweest.
In die korte bezoeken vond Viola, dat
haar zoon ongelooflijk veranderd was. Hij
groeide plotseling op en werd de man, die
zy zich vroeger had voorgesteld, dat hij
worden zou. Weinig zoons beantwoorden
zoo volledig en zoo precies aan de moeder
lijke verwachtingen van hun ontwikkeling,
als Cymibeline Harriman.
Nu begon zij ook vrede te krijgen met
zijn gekozen loopbaan, want zij zag goed in,
dat indien hij niet naar de militaire Aca
demie was gegaan, hij toch dienst genomen
had, zooals zoovele van zijn schoolkame
raden nu deden. Zijn vurige geest zou toch
niet afzijdig gebleven zijn van dat ontzet
tende avontuur.
Zij troostte zich met de gedachte, dat hij
nog te jong was om naar het front te gaan.
Dan w eer, als om haar die illusie te ont
nemen, zag zij in de lijst van gevallenen de
namen van jongens niet ouder dan Cym-
beline.
Later schreef Lambert haar vanuit Pag-
don:
„Ik denk, dat 'je al gauw terug zult
zijn in het Oude Huis. Ik verwacht iede-
ren dag, dat vader het zal voorstellen.
Ik heb me vast voorgenomen, dat ik niet
de eerste zal zijn, die het opwerpt. Maar
hij heeft niets van Daniël gehoord en
dat hindert hem, vooral nu er zooveel
toeristen zijn vastgehouden en geïnter
neerd. Nu is hij bang, dat Daniël hun lot
gedeeld heeft. Hij is nu lang zoo vrede
lievend niet meer, hij heeft meer dan een
dozijn jonge mannen van de fabriek toe
stemming gegeven om onder dienst te
gaan. Tot September had hij dat alle
maal tegengehouden, maar die bom heeft
wonderen gedaan. Gisteren vroeg hij heel
vriendelijk, ihoe het met Cym ging en of
ik in kort iets van hem gehoord had."
Viola had heelmaal geen haast om Lon
den te verlaten. Zij vond het prettig, Cym
zoo vlak bij te hebben. Het was wel erg
zoo naar twee kanten getrokken te wor
den, maar als puntje bh paaltje kwam,
moest Lambert todh altijd voor zijn zoon'
wijken.
Bovendien deed Cym erg geheimzinnig
en omdat dit zoo nieuw in hem was, ver
ontrustte het haar te meer. Primnula hield
ook vol, dat hij iets in het schild voerde.
In de algemene wanorde scheen het, dat
hh Angela totaal vergeten had.
Er had een groot aantal huwelijken
plaats of werd haastig voorbereid en Viola
dacht, dat zij wel eens iets zou kunnen
hooren van het huwelijk van Angela met
Ernst Tustcott. Als het dan tooh gebeuren
moest, zoo meende zij, moest het nu maar
plaats grijpen. Cym was veel te druk bezig
om lang de pijn te voelen. Hij was dol en-
tthousiast over zijn nieuwe werkkring. Hij
concentreerde er de werklust, energie en
vasthoudendheid op, die hij van de lang
zamer handelende Harimans geërfd had.
De heele maand September bleef Viola
met haar dochter in Londen. Het was de
angstigste maand van den heelen oorlog.
Men wist nooit precies of er weer niet een
critiek oogeniblik was aangebroken. En
wie kon nog ruimer ademhalen, zefs toen
de slag aan de Marne uitgevochten en ge
wonnen was? Het gevaar was te nabij ge
weest, zelfs voor deze groote overwinning
durfde men nauwelijks het woord zege
gebruiken.
Langzamerhand raakte de menschen aan
de nieuwe toestanden in Engeland ge
wend. Na de eerste strubbelingen begon
weer alle soort arbeid. Honderden vrouwen
gaven zich op en werden opgeleid voor ver
pleegster. Zelfs Primula sloot zich aan bij
het Roode Kruis, vóór haar moeder tijd
had om haar tegen te houden. Want zij
was zeker veel te jong. Maar zij had een
helder verstand, zij was vlug en handig,
vurig zooals haar moeder en had tooh de
sterke zenuwen van haar vader.
Als Cym iets deed om te helpen, waar
om zij dan niet? Zij was trotsch op haar
mutsje en zag er allerliefst in uit.... en
het maakte haar een paar jaar ouder. De
oorlog had haar en haar broer ineens vol
wassen gemaakt, klaar om hun rol te spe
len.
Viola zeide niets en liet Primula haar
gang maar gaan.
Het heele land zoemde van de naaima
chines. Al de werkkracht van de sufragret-
tes werd nu in de juiste vrouwelijke, ba
nen geleid. Niemand tornde aan de veran
derde toestandenalles werkte om die
overwinning te behalen die nog zoo ver
af was. In November waren de vijandelijke
lagers bijna heelernaal in dien loopgra
venoorlog geraakt, die zoovele maanden du
ren zou en de dunne kakhigelederen, hoe
dun wisten de bezorgde generaals het bes
te, weerstonden manhaftig de stooten,
waardoor de Duitschers een doorbraak
trachtten te forceeren tot .aan Calais en 't
Kanaal.
In November ontving Viola een telegram
waarin Lambert haar verzocht, dadelijk
naar het Noorden te komen met Primula.
Cymbeline was juist met een paar dagen
verlof thuis. Zij gingen met hun drieën
den volgenden moflgen vroeg weg. Het
was Donderdag, Cymibeline moest den
daaropvolgenden Maandag terug zijn in
zijn garnizoen. Die paar dagen zouden zjj
samen zijn.
Lambert haalde hen aan het station af.
Hij was verbaasd an blij, Cymbeline te
zien, hij had hem niet verwacht. Menig
een op het perron keek hen na, vooral
den slanken jongen man in khaki met zijn
donker haar en oogen. Lambert voelde
een vreemde verlegenheid tegenover
Cymbeline. Hij vroeg zich af of Viola die
groote verandering in hem had opge
merkt, die volkomen onafhankelijkheid.
Nu, zij hadden hem zijn vrijheid dan ook
gegeven.
„Waar gaan we heen?"
„O, naar de Towers. Hij wil ons daar
laten logeeren, totdat wij weer in het
Oude Huis kunnen trekken. Hij schijnt
bang te zijn alleen. En hij zit vreeselijk in
de rats over Daniël".
Zij hadden niet op de Towers gelo
geerd sin'ds Kerstdag, hijna twee jaar ge
leden. toen Cymbeline in ongenade naar
huis getransporteerd. Het begin van de
Angela-episode. Al de groote veranderin
gen die er plaats gegrepen ha'dden, da
teerden van toen.
Niets was heelernaal hetzelfde geble
ven. Het kwam Viola voor, dat zij zoo
veranderd waren, dat het bijna onmoge
lijk was, om hen als dezelfde menschen
te herkennen.
Cymbeline was al tweede luitenant,
Primula bijha klaar voor Roode Kruis-
zuster, Lambert en zijzelf zagen elkaar
na drie maanden schefdmg terug. En een
volkomen verzoening in het vooruitzicht
op de Towers. Van een geldelijk oogpunt
bezien, was dit het meeste welkom.
„Vroeger of later verwachten ze de Zep
pelins hier", zei Lambert onderweg. „Als
zij den ouden Schulz meebrengen als
waarnemer, dan zal hij van groot nut zijn
omdat hij de situatie tamelijk nauwkeurig
kent."
(Wordt vervolgd).
