FRANSCHE KABINET
BERAADSLAAGT.
Admiraal Darlan, chef van de Fransche vloot, verlaat de Ameri-
kaansche ambassade te Parijs na de lunch ter eere van het
bezoek van minister James Farley. Of er ook geconfereerd is?...
In het kader van den Amsterdamschen Vrijwilligen Luchtbeschermings
dienst had Woensdag het eindexamen geneeskundige verzorging in de
hoofdstad plaats
Neville Chamberlain ontsluit de achterdeur van Downingstreet 10 te Londen
terwijl mevrouw Chamberlain zijn paraplu vasthoudt Een gemoedelijk tafreeltje
na den terugkeer van den Britschen regeeringsleider van zijn ochtendwandeling
in St. James Park
Gewichtige dagen. Na afloop van de buitengewone zitting in
verband met den internationalen toestand verlaten de Fransche
ministers het ministerie van Oorlog te Parijs
De Weteringkade te Den Haag wordt uitgebaggerd ten behoeve van
de werkzaamheden aan het viaduct tusschen Schenkkade en Wetering
kade over de spoorlijn naar Gouda
De conferentie der Oslo-staten te Brussel. De gedelegeerden voor
den aanvang van hun besprekingen. V.l.n.r.Bech, Luxemburg; Pierlot,
België; Sandler, Zweden; Koth, Noorwegen; Munch, Denemarken
Erkko, Finland en Van Kleffens, Nederland
feuilleton
Toen de
scheidsmuur viel!
door
ISABEL C. CLARKE.
44)
„Hij is niet te oud om te leeren. Hij is
pas veertig."
„O, imiaar hij heeft hoopen vrienden in
Duitsahland. Die .zullen hem vast en zeker
helpen."
De jonigen schudde zijn hoofld.
„Dat denk ik niet. Oom Daniël zal dank
baar moeten zijn als hij er heelhuids uit
raakt. En dan denk ik nog, dat grootvader
woest zal zijn omdat we niet aan den kant
van de Duitschers staan. Hij doet al zijn
groote transacties met Duitsohland."
„Onze vloot zal Frankrijk helpen."
„Ik zie niet in wat wij kunnen helpen
met zoo'n nietig legertje. Maar natuurlijk
zullen we ook te land helpen. O, Mams, het
wordt zoo'n heerlijk avontuur. Ik ben iede-
ren dag dankbaarder, dat u me hebt laten
•gaan. Kijk eens hier, ik ben nu zoowat
klaar, als ik nog moest beginnen met exer-
oeeren, zou ik te laat kamen voor de
pret."
Hij verbaasde zioh er over waarom zij
haar oogen opensperde en hem aankeek
met een bijna ondragelijke vrees.
Zij strekte haar handen uit.alsof zij
hem vast wilde houden.... vast houden
en nooit laten gaan.
„Cymbeline, toen ik je liet gaan, héb ik
nooit aan zooiets gedacht. <0, waarom heeft
Iemand me gewaarschuwd?"
„U zult er trotsdh genoeg op zijn een
soldaat tot zoon te hebben", verzekerde hü
haar vroolijk.
Zij dadht aan Dick's verminking, aan
Dick's pijn, aan zijn bitteren strijd om het
bestaan. En weer voelde ze de klem van
de val waarin zij gevangen was. Wat een
verblinde dwaas was zij geweest!
„Ik weet zeker, dat we. niet op het land
zullen behoeven te vechten", zei zij met
schijnbare overtuiging. „Ons leger js veel
te klein, dat moeten we hier houden in ge
val er een inval wordt gedaan. Het is hee-
lemaal niet in tel tegenover die.... mil-
lioenen. Zie je, ik héb in de krant gelezen,
dat we maar een honderduizend man
werkelijk klaar hebben staan. Wat zou dat
nu voor nut hebben?"
Zij stelde de vraag bijna woest. Cym
beline antwoordde haar niet, hij streelde
haar hand, trachtte haar te kalmeeren. Zij
was bang om hem, banig, dat hij zou moe
ten gaan.
„U moet u geen zorgen maken, Mams",
zei hij ten laatste. „Wij krijigen nu een kans
om eens wat aotieven dienst te doen. En
al hebben we geen groot leger, wat we heb
ben is gewoonweg prachtig. En we staan
niet alleen, daar is Frankrijk nog en Rus
land:."
Zijn gezicht betrok een beetje. „Zij zeg
gen, dat Duitsahland voorbereidselen ge
maakt heeft sinds Serajewo. Daarom zal
Sdhulz wel eerder dan anders op reis zijn
gegaan."
Zij stond moeizaam op.
„Waar is Prim? Zij is vreeselijk laat.
het is lanig etenstijd."
Hun gesprek over den oorlog had alles
in de war gestuurd. En het scheen, dat. de
huiselijke orde en punctualiteit, waar Viola
anders zoo op stond, er nu niet mieer op
aan kwam. Het scheen haar toe, alsof de
grond onder haar voeten niet zoo vast
meer was als anders. Het vreeselijke ge
voel van onzekerheidden eenen dag
niet weten wat de andere brengen czou, wat
zelfs het volgende uur zou geven, beklem
de haar.
Zij wilde roepen: „Nee, het is niet waar,
het kan niet waar zijn. Niemand zal dur
ven gaan".
Zij weigerde te gelooven, dat de grenzen
al gesloten waren door Duitsdhland, dat
er al een hooghartige vraag om hulp van
den koning van België gekomen was.
België, dat eenvoudig, tevreden volkje,
een van de schatkamers van Europa. Ge
lijk Italië, trok het de menschen van de
einden der aarde om zijn oude kathedralen
te zien, zijn prachtige architectuur, zijn be
roemde schilderijen. En het scheen Viola,
dat zij den dreunenden tred van de mil-
lioenen voeten door België hoorde stam
penomdat dat de gemakkelijkste weg
naar Frankrijk was. En na Frankrijk? Dan
zouden de monster-kanonnen komen om
over het Kanaal te schieten....
Twee dagen later ontving zij een haastig
schrijven van Lambert.
„Ik blijf voorloopig hier", schreef hij, „we
hebben het bijgelegd. Mijn vader heeft me
gezegd, dat ik mijn betrekking bij de firma
in Londen maar op moest zeggen.... hij
kan me niet langer missen. Hij heeft toch
al personeel te kort, nu Schulz weg is en
Daniël nog niet terug. Er schijnt toah nog
een beetje moeilijkheid te zijn over zijn te
rugkomen, ik kan me indenken waarom.
Hij zou maar een maand wegblijven voor
zaken voor de firma, verleden week zou hij
al thuis geweest zijn. Het is natuurlijk heel
goed mogelijk, dat hun enorme mobilisatie
den treinenloop een beetje in het honderd
heeft gegooid, zooals ook hier voor het ge
wone vervoer van burgers. Ik geloof zeker,
dat er iets achter zit, dat Schulz eerder dan
anders zijn vacantie genomen heeft dit
jaar. Hij kwam begin Juli bij mijn vader
met tranen in zijn oogen, zei, dat zijn moe
der ernstig ziek was en dat hij de eenige
zoon was en naar huis wilde. Niemand had
ooit van die oude dame gehoord, maar hij
kreeg zijn verlof en moest eigenlijk al te
rug zijn. Een veertien dagen geleden
schreef hij, dat hij zijn voet bezeerd had
en daarom wellicht een beetje langer weg
bleef sindsdien hebben we niets van hem
gehoord. Ik voor mij geloof, dat hij terug
geroepen is naar Duitsdhland en dat zij daar
onmiddellijk na Serajewo begonnen zijn,
maatregelen te nemen. Maar de oude heer
wil daar natuurlijk niets van hooren. Toch
maakt hij zich nogal bezorgd over Daniël.
Ik zie wel, dat hij een beetje rusteloos is en
niet graag heeft, dat er over gesproken
wordt. Wat doet onze Cymlbeline in deze
oorlogszuchtige dagen? Ik hoop, dat hij niet
voor zyn tijd om een aanstelling gaat vra
gen, of dergelijke onzin meer.j
HOOFDSTUK XIX.
Het nieuws uit Pagdon, waar Lambert
de heele Augustusmaand bleef en het werk
van meer dan drie man verzette, was niet
heelemaal geruststellend. Tegen het ein
de .yah de maand, toen praatjes, nieuwtjes,
vrees en zewuwsloopende schrikbeelden een
toestand van onderdrukte opwindiing en
spanning hadden geschapen, werd er een
bom gevonden bij. de plaats waar Schulz
altijd zijh proefnemingen met ontploffings
middelen had gedaan, vlak by een aantal
kisten die klaar stonden om naar Amerika
verscheept te worden. Het was bloot toe
val, dat Lambert het ding ontdekte en het
kon laten weghalen zonder dat er ongeluk-,
ken gebeurden. Toen werd de heele fa-
briek van boven tot onder doorzocht, maar
niets werd verder gevonden. Schulz had
zijn boeken meegenomen en eenige waar
devolle formules, die niet zoo vlug opnieuw
uitgerekend konden worden.
Jarenlang had hij op kosten van den
ouden heer Harriman proeven genomen, i
dat stond vast en nu ging hij het „Vater- j
land" met de resultaten verrijken.
Sinds het uitbreken van den oorlog had
den zij niets meer van Daniël gehoord.
Mijnheer Harriman voélde dit erg. Wat
konden de Duitschers tegen Daniël heb
ben, van wien békend was, dat hij een vu
rig bewonderaar was van ham land?
De oude mevrouw Harriman, die heele
maal kindsch was, kon den toestand abso
luut niet meer begrijpen.
In September kreeg Cymbeline zijn aan
stelling en werd geplaatst bij de véW-artil-
lerie.- Hij bleef nog in Aldeshof met zijn
batterij. Soms kon hij Zondags naar Londen
komen, naar zijn moeder en zus, haastige
beizoeken, die Viola kostbaar toeschenen.
r m
m (Wordt vervolgd).
