DE TREINRAMP IN NOORD NEVADA. F feuilleton Toen de scheidsmuur viel! door ISABEL C. CLARKE. 41) „Angela moet maar eens goed weten hoe ik er over denk", zei hij grimmig. „Als ik zie, dat er meer jongelui om haar heen- draaien, zal ik haar zonder uitstel laten trouwen. Vandaag heb ik Trustcott nog ge sproken. Hij wil graag, dat Ernst trouwt hij had het er met mij over. Zij willen het graag gauw beslist hebben. Als haar ver loving bekend is, dan blijven die jonge snuiters wel weg." „Nog niet, Roger. Geen dag vóór zij achttien is. En dat is pas volgend jaar Augustus. Het gebeurde niet dikwijls, dat zij het waagde met hem van meening te verschil len. „Wij zullen eens zien wat Angela er zelf van zegt", antwoordde hij. „Maar ik heb lievrr niet, dat zij het weet, Roger, het is nog zoo'n kind." Lady Weste werd er warm van. „Je moet me hierin mijn gang laten gaan." „Je gang laten gaan?" bulderde hij woe dend. „Waarom zou ik je je gang laten gaan? Als ik niet scherp oplet, komen alle ongure elementen van den omtrek hier op bezoek Angela is een duivelsch knappe meid en dat weet ze zelf heel goed. Hoe gauwer zij veilig getrouwd is met Ernst, hoe beter. En ik zie niet in, dat jouw idee beter is dan het mijne. Ik wil geen enkelen Harriman in mijn huis hebben, Molly, ver staan?" „Ik héb je toch al gezegd, dat hij niet terugkomt", zei Lady Weste. Zij was doodsbang, zijn daverende stem zijn rood gezicht maakten haar altijd be vreesd. Maar zij had al lang geleden ge leerd, hoe nutteloos het was om met hem te disputeeren. Zij was dol op Angela en om harentwil waagde zij het, tegen hem in te gaan. Al de jaren dat hij haar verwaarloosde en al leen liet, was zij het eenige gezelschap voor het kind geweest en dikwijls was zij dank baar geweest voor deze ongelukkige om standigheid, omdat ze dit meebracht. Maar in den laatsten tijd was hij bezeten door het idee, dat zijn dochter getrouwd moest zijn met Ernst Trustcott en soms ge loofde zij, dat hij op Valleylands zou blij ven totdat het gebeurd was, bang, dat er iets tussohen zou komen. En als hij dien dag bij het bezoek van Cymbeline was tegenwoordig geweest, zijn opgewonden en hartstochtelijke woorden had gehoord, dan zou hij begrepen heb ben, dat er alle. reden tot ongerustheid was. Nu al verried zijn gedrag, dat hij hen er van verdacht, dat zij hem tegenwerk ten. Lady Weste meende, dat Cymbeline met zijn levendig, knap gezicht meer indruk op Angela zou maken, dan de goede Ernst Trustcott. Het gedrag van Angela dien middag be vreemdde haar, zij kon die plotselinge hef tigheid niet begrijpen. Wat was er voorge vallen tusschen haar en den jongen Har riman? Hij had inderdaad iets gezegd over een engagement.dat zou toch te dwaas zijn. Maar wat voor onverstandige dingen Angela vroeger ook gezegd had, nu had zij zich toch duidelijk en ten volle terug getrokken. Den avond van het bal was zij misschien overrompeld. Misschien had zij wel geluisterd naar de woorden van liefde van dien jongen met zijn trotsch gezicht en prachtige vurige oogen en was toer. even vlug weer tot zichzelf gekomen en had er spijt van gehad. Lady Weste maak te zich werkelijk zorg, het heele geval was belachelijk en onbekookt, maar als Sir Ro ger het- hoorde, zouden zij allebei in moei lijkheden komen, hij zou zeker zorgen, dat haar verloving onmiddellijk bekend ge maakt zou worden en zou het huwelijk met Ernst Turtscott verhaasten. Want Ernst drong er al op aan. Natuur lijk, hel was een volmaakte schikking en zij probeerde dankbaar te zijn. Een goede kerel, schatrijk, een prachtig landgoed, de zelfde godsdienst.het was haast te mooi. En te meer, omdat Sir Roger er zijn fortuin zoo goed als door gejaagd had en er bij zijn dood maar een bitter klein beetje voor zijn dochter zou overschieten. Zij woonden dan nu ook op Valleylands uit be zuiniging. Maar als zij aan Cymbeline dacht, dan was zij niet meer zoo heel zeker van An gela. Voor zoover zij Angela kende, be greep zij, dat zijn jeugd, zijn vurig tempe rament, zijn persoonlijk voorkomen een dieper indruk gemaakt moest hebben op de verbeelding van haar dochtertje. Zij zag in, dat haar boosheid dien middag grootendeels voorgewend was geweest Dat zij wist, dat hij haar beminde en er niet onverschillig voor was.... dat achter haar heftigheid een tikje angst verscholen lag, omdat zij wel begreep, dat haar ouders er vierkant tegen zouden zijn. Als zij diep in haar eigen hart keek, ont dekte zij een soort spijt, dat het heele ge val zoo kindertachtig en onmogelijk was Zij zou Cymbeline een heerlijken schoon zoon gevonden hebben en zou haar dochter met groot vertrouwen en gerustheid aan hem gegeven hebben. Als hij maar een paar jaar ouder was geweest, dan zou de kans van Ernst Trust cott heel erg geslonken zijn. Zooals de za ken nu stonden, zou Angela hem binnen een paar maanden vergeten, zoo hij al eeni- gen indruk op haar had gemaakt en zou zij haar genegenheid overdragen op Ernst. „Zij is nog erg jong en ik wil niet heb ben, dat zij overrompeld wordt", dacht zij bij zichzelf met een soort innerlijk verzet. „Als zij niet wil, gaat het niet door. Sir Roger nam zijn dochter geducht on der handen, dien avond, maar zij zweeg halsstarrig en hij kwam verder niets te we ten. Dien heelen winter bleef hij thuis en terwijl de maanden voorbij kropen, kreeg Lady Weste meer dan eens den indruk, dat hij zijn dochter bewaakte. Zij was zelf zoo gewend geraakt aan zijn afwezigheid, dat die haar niet meer hinderde en zelfs ver kieselijker voorkwam dan zijn tegenwoor digheid. Het hinderde haar wel, dat hij bij deze belangrijke gelegenheid haar geen goed behoedster vond voor haar dochter. Daniël Harriman had het huis gemeubi leerd overgenomen en woonde in een paar kamers. Van dien kant dreigde dus geen gevaar en zij was geneigd te gelooven, dat dit kleine incident voor goed gesloten was. Hoofdstuk XVm. In den herfst van 1913 ging Cymbeline naar de militaire Academie en Lambert Harriman trok uit Pagdon weg.... zooals hij geloofde voor goed. Al had Daniël het huis gemeubileerd van hen overgenomen, toch moest er nog ontzettend veel gedaan worden vóór de verhuizing kon doorgaan. Zij hadden daar hun heele trouwen ge woond, negentien jaar lang en wat er zich in die jaren zooal opgehoopt en verzameld had, moest nagezien worden en in vele gevallen vernietigd. Een heeleboel dingen werden ingepakt in de hoop, dat zij in de verre toekomst weer noodig zouden zijn voor een eigen thuis en sommige namen zij mee om er hun tijdelijk onderdak mee op te vroolij- ken. Zij huurden kamers in Chelsea, om dich- bij majoor Chasemore te zijn. Gelukkig had Viola er slag van om iede re kamer een gezellig en huiselijk aanzien te geven. Met een paar boeken, wat bloe men, kussens en portretten, een of twee persjes, kon zij de gruwelijkste behuizing vervormen. En de kamers waren erg zin delijk, pas behangen en geverfd, helder en vroolijk, terwijl de meubelen heel knap waren. Vanuit de ramen aan den voorkant kon men de Theems langs zien stroomen, als een breede zilveren band, die hier en daar dof geworden was, en aan den overkant vsn de rivier vormden de boomen van het Eattersea Park, somber en bruin in hun vroege herfstkleedij, egn golvende lijn langs den horizon. (Wordt vervolgd). 3)e £cictocHe (Sou/iawt Bij de ramp van den express-trein „City of San Francisco" in een onherberg zaam gedeelte van Noord Nevada kwamen 33 personen om het leven en en werden meer dan 100 gewond. De plaats van de catastrofe De internationale honkbalwedstrijd Nederland België, welke Zondag in de hoofdstad werd ge speeld, eindigde in een 9 3 overwinning voor onze ploeg. Nederland aan slag Een hartelijk afscheid bij het vertrek van Hr. Ms. flottieljeleider „Tromp" uit de haven van Nieuwediep naar Ned. Indië Warmte-impressie aan het strand. De „regenbogen" in actie tijdens de Oma wil niet in het zonnetje gezet zeilwedstrijden, welke op het Alkmaar- worden dermeer zijn gehouden O. Koch ontvangt tijdens de prijsuitreiking na aflpop van het zweefvliegkamp op Welschap bij Eindhoven den beker voor de langste afstandvlucht Jong Nederland en de luchtvaart. Op Schiphol werd Zaterdag een nationale jeugd-luchtvaartdag gehouden, waarbij het aan belangstelling van de zijde der jongeren niet ontbrak

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1939 | | pagina 12