DUURRECORD LICHTE VLIEGTUIGEN
9e. Êeicbclie 0ou/fccmt
Het duurrecord voor lichte vliegtuigen verbeterd. De gebroeders Moody
met hun machine te Springfield (Illinois) even voor den start van hun
recordvlucht
Ter herdenking van Engelands deelname aan den wereldoorlog vóór 25 jaar
was een krans gehecht aan het vaandel der Grenadier Guards, die de wacht
voor Buckingham Palace te Londen overnamen
Een batterij van de Royal Horse Artillery vuurde in Hyde Park te Londen een
saluut af ter eere van den 39sten verjaardag van Koningin Elizabeth van Engeland
Nederland op het internationaal volksdansfeest, dat te
Stockholm gehouden is en waaraan vele landen deel
namen
Voor de nationale motorraces van de
K.N.M.V. werd Vrijdag op het .circuit
van Zandvoort" druk getraind. De
deelnemers rijden hun ronden
De bemanning van het Peruaansch
vliegtuig van den dienst Rome Lima,
dat bij Azamour brandend neerstortte.
De Amsterdam-Rijnverbinding. Een aanvang is gemaakt met het weggraven
van de smalle landtong, de laatste resten van den ouden Jutphaaschen weg, die
het Merwedekanaal scheidt van het nieuwe kanaalpand naar Vreeswijk
afl
feuilleton
Toen de
scheidsmuur viel!
door
ISABEL C. CLARKE.
29)
Zyn laatste woorden hadden weer een
waar gevoel van onrust in haar doen ont
waken. Vroeger of later moesten ze met
de Towers afrekenen.
„En jij bent niet tegen hem?"
„Ik ben niet tegen jou. Ik zal jou niet
tegenwerken, Viola. Is dat genoeg?" vroeg
hij.
„Wat houd ik je schandelijk van je
werk af, Lambert. Jaag me weg."
„Ik vind het gewoon zalig je hier te
hebben", zei hij.
„Nou, daar ga ik", zei ze opgewekt.
„Zijn we geen twee oude gekken? Wat
moet ik Prim zeggen?"
„O, vertel het haar maar. Geheimen zijn
zoo lastig. Maar zeg haar, er niet over te
praten."
„O, Prim zwijgt als een pot."
Toen zij weg was, vond hij het buiten
gewoon moeilijk, weer aan het werk te
gaan. Zijn hoofd was vol van Cymbe-
line en van den grooten stap dien de jon
gen genomen had zonder iemand te raad
plegen. Nu moest hij zijn gedachten weer
concentreeren op den enormen omzet dien
de firma het vorig jaar gehad had, in-
plaats van zijn huiselijke moeilijkheden
te overpeinzen. Vooral de export naar
Duitschland was ontzettend toegenomen,
daar voelde men de groote activiteit en
vakkennis van Schulz in. Maar.... wat
moest Düitschland toch uitvoeren met
dien monsterachtigen voorraad, als zijn
eigen productie al zoo groot was? Weer
kwam het gesprek, dat hij in ditzelfde
kantoor den vorigen winter met Cymbe-
lint had gehad, hem duidelijk voor den
geest. Die ondoordachte uitlatingen van
Schulz, als hij, zooals de jongen beweer
de, te veel gedronken had, gaven Lam
bert een onbehagelijk gevoel.
Dick Chasemore, een gepensionneerd
officier en goed kenner van Europeesche
politiek, had meer dan eens in zijn bij
zijn dingen gezegd, die hij van een ander
idioot en overdreven zou gevonden heb
ben.
„Schulz zal een hoop voor zijn land
kunnen doen als er oorlog komt en ik
niets. Ik zal met Mam en Prim in den kel
der kruipen."
Hij hoorde den jongen die woorden nog
zeggen. En hij begreep, dat wat er ook
achter mocht zitten, Cym's opstand niet
uit kleine persoonlijke motieven voort
kwam. Het had niets uit te staan met An
gela, maar misschien wel veel met Herr
Schulz.
En waar ter wereld hadden de Duit-
schers die monsterachtige voorraden voor
noodig?Hij scheen in de boeken van
de firma een aannemelijke oplossing ge
vonden te hebben voor de verbazingwek
kende muiterij van Cymbeline.
HOOFDSTUK XIH.
Toen Viola terugliep naar het Oude
Huis, was zij niet meer ongerust, hoewel
nog niet heeleemaal op haar gemak. Zij
was een beetje laat voor de lunch, iets wat
haar maar heel zelden overkwam.
Primula stond al aan het raam op haar
te wachten. Toen zij alleen waren begon
Viola ineens:
„Je moet het nog aan niemand zeggen,
maar Cym is op geweest voor de Acade
mie, hij heeft het ons vanmiddag ge
schreven. De vorige vacantie hebben we
hem gezegd, dat het niet ging. Grootva
der zal het zeker niet goed vinden, maar
we zullen hem nog niets zeggen. Natuur
lijk kan hy gezakt zijn."
Primula dacht aan dat lange gesprek
dat zij met haar broer gehad had op dien
veelbewogen Kerstdag. Maar zij zelfs had
nooit kunnen vermoeden, dat hij zoo'n
groot waagstuk zou aandurven.
„En heeft hij er u nooit een woord van
gezegd?" vroeg zij. Het was zoo niets voor
hem om niemand iets te zeggen, haar niet,
haar moeder niet. Al kende zij zoo goed
de richting die zijn verlangens namen,
toch was zij verbaasd.
Viola's stem had gjeen verwijtende
klank. Als hij haar wèl van te voren had
ingelicht, zou zij in een moeilijk parket
zijn gekomen.
Misschien had hy dat ingezien en was
daarom zoo ongewoon geheimzinnig ge
weest.
„Hij komt er vast door. Als hij dat niet
van te voren geweten had, zou hij niet
opgegaan zyn."
Primula sprak met zekerheid en over
tuiging. Zij begreep wat zakken zou be-
teekenen voor zijn hoogmoedige natuur
en dat hy daarom nooit de risico zou loo-
pfen.
„Daar is hij zelf niet zoo zeker van. Hij
was zwak in Fransch. Daarom vraagt hij
of hij in de yacantie Fransche les mag ne
men."
„Hy komt er zeker door", herhaalde
Primula, terwijl zij haar moeder met
haar verstandige donkere oogen aan
keek.
„Hij doet het voor Angela Weste, denkt
u ook niet?"
Met dien prikkel was hij tot wonderen
op het gebied van werken in staat, zou hij
het onmogelijke ondernemen. Hij had de
vlijt en volharding van de Harrimans,
met een tikje romantiek en poëzie van
zijn moeder overgeërfd. En met een vast
omlijnd doel voor oogen was er geen kans
van zakken.
„Voor Angela Weste?" herhaalde Viola.
Zij was erg bang geweest, dat er een
dergelijke beweegreden achter stak en als
Lambert dat inzag, zou hij heelemaal te
genover zijn zoon komen te staan. Hij zou
er nooit in toestemmen, dat zijn vrouw
en dochter opgeofferd werden voor Ange
la Weste. Hij had het meisje nooit gezien,
maar wat hij van haar gehoord had, stem
de hem niet tot sympathie voor haar.
Viola aarzelde even en zei toen:
„Zooiets mag je eigenlijk niet zeggen,
Prim."
„Zy ziet neer op de fabriek, dat heeft
zij hem zelf gezegd. Als hij officier is,
zal zij niet langer op hem neer behoeven
te zien. Hij heeft altijd onder dienst ge
wild en het eerekruis willen krijgen, zoo
als oom Dick. Maar sinds hij Angela Wes
te kent, heb ik wel begrepen, dat hij
niets er tusschen wil laten komen, u niet
en vader niet en groot vader heelemaal
niet. Hij zou ons allemaal omver loopen,
als wij hem in den weg stonden."
Primula sprak rustig en bedaard, zoo
dat haar krasse beweringen in kracht
wonnen.
„Cym is niet alleen een droomer, hy is
van binnen zoo obstinaat als een muil
ezel. En de gedachte aan Angela vuurt
hem aan. Zij weet zoo precies wat zij wil
en ze is zoo veranderlijk. U heeft zelf
gezien hoe zy deed dien dansavond.
Viola voelde, dat Primula Cymbeline
van een anderen kant belichtte. Zij had
altijd gedacht, dat zij haar jongen door
en door kende. Was het dan waar, dat het
eene geslacht altijd vreemd moet staan te
genover het andere? Kon zijn zus hem
dan beter beoordeelen, stond zij dichter
bij hem, drong zij dieper en onbevrees
der door in zijn motieven, wrec 'er in haar
critiek, juist omdat zij ook jong was?
„Werp niet alle schuld op hem, Prim.
Wij zijn niet boos, al is hy lijnrecht te
gen onze verlangens ingegaan."
„Ik ben ook heelemaal niet boos", zei
Prim, doodkalm. „Ik doorzie Cym zoo
goed, wy zijn altijd samen geweest, ik ken
hem haast beter dan mezelf. Soms zie ik
hem als deel van mijzelf."
Zij fronste haar wenkbrauwen.
„En ik weet, dat Angela niet waard is,
wat hij haar geven wil en al geeft. Zy
is zorgeloos, slordig, ik denk, dat ze iets
eerst zou aannemen en dan weggooien
al ben ik jonger dan Cym, toch voel ik
me op sommige punten ouder.... oud ge
noeg om hem te beschermenals hij
het me maar wou laten doen."
Zij had ook het probleem van den jon
gen Cymbeline overdacht en bepeinst, zij
had nooit geloofd, dat het hiermede uit
was, was niet in slaap gesust door de
schijnbare rust.
Wordt vervolgd.
