HET SCHAAKSPEL
Firma G. VAN BRUSSEL
ft
De Broekenspecialist
LUCHTVAART
FAILLISSEMENTEN
DONDERDAG 27 JULI 1939
DE LEIDSCHE COURANT
VIERDE BLAD - PAG. 12
Alle correspondentie, dieze rubriek be
treffende, gelieve men te zenden aan den
redacteur dezer rubriek, W. H. van der Nat,
Witte Rozenstraat 40a, Leiden.
Op 15 en 16 April van dit jaar werd te
Karlsbad een wedstrijd gehouden tusschen
Duitechland en Hongarije, waarbij Duitsch-
land de meerdere bleef met 26 1/2 tegen
13 1/2.
In deze wedstrijd werden enkele aardige
partijen gespeeld, waarvan hier een twee
tal.
Wit: Richter.
Zwart: Füster.
1. e2e4 c7c5
2. Pgl—f3 e7—e6
3. d2d4 c5xd4
4. Pf3xd4 Pg8—f6
"De gewone, we zouden haast zeggen
ouderwetsdhe Siciliaan.
5. Pblc3 d7d6
6. Lfle2 a7a6
Zwart deed- beter eerst de rochade voor
te bereiden.
7. f2—f4 Dd8c7
8. 0—0 Pb 8d7
9. g2g4 Pd7—c5
10. Le2f3 e6e5
Een poging tot bevrijding; zoowel paard
d4 als g4 staan aangevallen. De parade is
echter zeer eenvoudig.
11. Pd4—f5 L7h5
Zwart streeft naar het initiatief, maar
door den onveiligen stand van zijn koning
komt wit met voordeel uit dit duel.
12. f4xe5 d€xe5
13. g4g5 Lc8xf5
14. e4xf5 Ta8d8
15. Ddle2 Pf6g8
HAARLEMMERSTR. 267
Verlovings-, Huwelijks-
en Geboortekaarten
Vlugge levering Lage prijzen
16. Pc3d5 Dc7b8
17. g5—g6
De beteekenis van deze zet zal straks
duidelijker worden.
17f7—f6
18. Lel—e3 Pg8—e7
19. Pd5xe7
Dit is beter dan Lxc5, Pxd5; Lxf8, Pf4
enz.
1 9Lf8xe7
20. De2—c4!
Het paard vindt geen redding. Op Fd7 is
het mat op f71
2 0Db8c7
21. b2b4!
en zwart gaf 'hier tegenstand op.
Een Spaansche partij werd gespeeld door
Steiner tegen Bogoljubow.
Wit: E. Steiner.
Zwart: E. D. Bogoljubow.
1. e2e4 e7—e5
2. Pgl—f3 Pb8c6
3. Lflb5 a7—a6
4. Lb5a4 Pg8—f6
5. 0—0 Pf6xe4
6. d2d4 b7b5
7. La4b3 d7—d5
8. d4xe5 Lc8e6
9. c2c3 Lf8e7
10. Ddl—e2
Alles het bekende recept van de open-
verdediging van den Spanjaard. Hier zet
men meestal voort met Pbld2.
100—0?
Pc5 is hier de zet.
11. Lb2c2 f7—f6
12. e5xf6 Tf8xf6
13. Pf3g5 Le7c5
14. Pg5xe4 döxe4
Wegens Lc4 kan wit hier de pion niet
nemen.
15. Pbld2 e4e3
Te verdedigen was de pion toch niet en
nu krijgt zwart er mooie kansen voor.
16. f2xe3 Tf6xfl sch.
17. Pd2xfl Dd8—h4
18. De2f2 Dh4xf2 sch.
19. Kglxf2 Pc6xe5
Het is moeilijk te zien, hoe zwart, die de
partij zal winnen dit mu nog kan bereiken.
20. Lc2b3 Ta8f8 sch.
21. Kf2e2 Pe5c4
22. Pfl—d2 Tf8e8
1 M. BRINKS!
m HAARL.STRAAT 126, TEL. 1074
t/o Donkersteeg
TURFMARKT 11 TEL. 22336
In Sieraden, Goud, Zilver,
Horloges en Gero-Artilcelen
Het adres voor
5 Verlovingsringen j=
23. Lb3xc4
24. Pd2—f3
25. Ke2—f2
26. Pf3d4
b5xc4
h7h6
a6a5
Le6d5
Het is een uiterst gering overwicht dat
zwart wegens zijn ontwikkelde officieren
heeft boven wit. Toch blijkt dit voldoende
te zijn om in het voordeel te komen, zóó
dat de overwinning behaald kan worden!
27. b2b3 Lc5dó
28. h2h3 Te8b8
29. b3xc4 Ld5xc4
fü
ii
:,Lv,
«s
5H
SM»
iSl
3
üm
i
m
ABCDEFGH
Nu valt de superioriteit van de zwarte
stelling wel zeer duidelijk in het oog. Toren
noch looper van wit kunnen zich bewegen
zonder direct nadeel te veroorzaken. De
zwarte loopers zijn heer en meester over
het bord.
30. e3e4 Tb8—e8
31. Pd4'b3 a5a4
32. Pb3—d2 Ld6xc5
De pion is weer gedekt, maar de inslui
ting van wit is er te lastiger om geworden.
33. Kf2—f3
En heel onverwachts raakt wit plotseling
in een matnet.
33Te8—f8 sch.
34. Kf3g4 Lc4e6 sdh.
35. Kg4h5 Tf6—f4!
36. g2g4 Le6—f7
37. Kh5h4 Lc5—f2 mat!
Partijstellingen.
Uit een partij LöwenfisohFreymann.
ABCDEFGH
Wit zette voort met:
26. Ld2xh6 g7x!h6
27. Th3xh6 Kh8—g7
28. Le4'b7ü K'g7xh6
29. Lb7xa6 en wint!
Uit een partij EuweLoman:
I w
K
4 i
A
i
i
k A k
1
z
1
"JÉ
i
a
A
S a
aT's
ABCDEFGH
Wit speelde
16. Pc2xd4! Lg7xd4?
waarop wit mat in twee zetten gaf.
Hoe zal een ieder toch wel kunnen v
den!
OPRUIMING!
Zomer-Pantalons
NU
20%
Korting
NU
alle andere
Broeken
10
Korting
NU
Haarl.straat 186
DE POSTVLUCHTEN OP NED. INDIë.
;itie der K.L.M.-postvliegtuigen op
de Indië-lijn was gisteravond als volgt:
Op de uitreis bereikten de „Pelikaan"
Singapore, en de „Oehoe" Basra.
Op de t h u i sr e i s landden de „Emoe"
te Athene en de „Nandoe" te Rangoon.
U itgesproken:
W. H. J. Ralbbe, ijzerhandelaar, Haarlem
Kruisweg 60 zdart. Our.: Mr. T. A. M. A.
van Lüfeen Seis, Haarlem, Kruisweg 63.
J. van Wijngaarden, meubelmaker, Haar
lem, Arnulftstraat 13. Cur.: Mr. F. J. Ger
ritsen^ Haarlem, Nieuwe Gracht 57.
J. Hagenddjk, zonder toeroep, Haarlem,
Zijlweg 299. Cur.: Mr. J. Hoog, Haarlem,
Zijlstr. no. 47 rood.
Cornells Struik, (boekhandelaar, laatstelijk
wonende te Haarlem, Groote Houtstraat
63. Cur.: Mr. W. G. J. Veenhoven, Haarlem,
Kenaupark 30.
£ou-e Aftfiaib
DE HERGEBOORTE VAN EEN OUD
THEMA.
Deze „boy meets girl" geschiedenis is
zoo ongeveer duizend maal beter dan
haar titel klinkt.
De moeilijkheid is te verklaren waarom.
Waarom het inderdaad een van de intel
ligentste, rijkste en gevoeligste films is,
die ik kenwaarom de criticus, die ge
reed om te oordeelen in zijn fauteuil ging
zitten, zoo tèr dege door deze film inge
palmd werd.
Misschien komt het omdat Irene Dunne
en Charles Boyer elkaar qua persoonlijk
heid perfect aanvullen.
Hun stijl van filmspel doet, door zijn
innig, beheerscht en onvervalscht karak
ter. wonderen aan een paar rollen, dat
evengoed voor een anderen held of heldin
geschreven had kunnen zijn.
Mischien is het Leo McCarey's openhar
tige en toch delicate behandeling van het
in-ieder-ander-geval-sentimenteel - gewor
den thema.
Mischien is het de veelheid van ken
merkende toetsen grappige, menschelij-
ke, dikwijls ontroerende trekjes van een
ongekende spontaniteit en zelfs niet ter
zake doend die zoo'n kleur aan het ge
heel verleent en de film zoo belangrijk
maakt. Belangrijk, omdat, doordat alles
terloops gebeurt, zij zoo echt is.
Goede dialoog.
Misschien is het de dialoog, „die staat",
haarfijn uitgebalanceerd, waarvan iedere
nuance beteekenis heeft, dialoog, die,
naast een groote routine, van een warmen
werkelijkheidszin getuigt en toch juist zoo
is gekozen, dat zij boven het alledaagsche
uitkomt, de maatstaf voor dramaturgische
bekwaamheid.
Ik zou door kunnen gaan met „misschien
hierom en misschien daarom", maar er is
geen misschien ten aanzien van het op
wekkende feit, dat het samengaan van al
die talenten tot resultaat heeft, een een
voudig en duidelijk omlijnd succes, waar
op een criticus met een vrijmoedigen vin
ger aanbevelend kan duiden en het nieuws
kan rondbazuinen, dat er een film in de
stad vertoond wordt voor de scherpzinni
ge liefhebbers van het drama en van het
sentiment.
Om kort te gaan, hier is de meest rake
formule gevonden om filmisch iets te ver
tellen.
Boy ontmoet girl aan boord van een
Oceaanschip. Zij harmonieeren, of wat
ook het woord mag zijn voor twee men-
schen, wier intuïtie hun zegt, dat zij meer
voor elkaar beteekenen dan alleen maar
kennissen, Maar beiden hebben verloof
den, die in New York op hen wachten. Zij
nemen afscheid; ieder zal zijn zaakjes in
het reine brengen en zij beloven elkander
over zes maanden te ontmoeten op the
Empire State Building te New York City.
Boy (of Boyer) is daar. Girl (of Irene
Dunne) niet en alleen, omdat zij door
een auto wordt aangereden, als zij opge
wonden de straat oversteekt met een on
bezonnen blik naar den hoogen top van
het gebouw, waar een idylle een einde
zou nemen, nog voor zij begon.
Zes maanden gaan voorbij, die zij door
brengt in een rolstoel en de troostelooze
Boyer ziet haar op een dag in een theater.
Hij gaat haar voorbij met niet meer dan
een „Hello".
Wat hij niet weet en u wel, is, dat zij
niet loopen kan en nu verlangt de drama
turgie, dat zij het hem niet zal vertellen.
Natuurlijk, want het is de onverbidde
lijke eisch, dat hij het zelf moet ontdek
ken. En dit gebeurt met gebruikmaking
van een vondst, die veel meer voldoening
schenkt dan gewoonlijk in dergelijke si
tuaties het geval is.
Irene Dunne en
Charles Boyer, de
hoofdrolvertolkers in
Leo McCarey's „Love
Affair".
Ah UatêijMf-cufd „Roefje.'
eetu %ov- iWipfamri,
Hebt u daar wel eens over nagedacht?
„Boefje" zou dan in de eerste plaats geen
„Boefje" meer heeten, doch zooiets als
„Straatvijand no. I" of „De Koning van
de Zandstraat" .Ook het woord „Dictator"
is op het oogenblik zeer „geliefd" in Ame
rika, waarom men misschien zou besluiten
de film „De Dictator van de Steeg" te
doopen.
Een leger publicity-men zou in actie
komen om de wereld voor te bereiden op
de komst van deze nieuwe super-de-luxe
film, die, wil men de reclame gelooven,
minstens een half millioen dollars moet
kaosten. Alle dagbladen ter wereld zouden
dagelijks bekogeld worden met gedrukte
en gestencilde mededeelingen over de
voortgang van de productie. M. J. Brus-
se, de schrijver, zou met veel fanfare Ame
rika zijn binnengehaald. Alle kranten zou
den schrijven, dat de grootste Nederland-
sche schrijver van Nederland (wat zeg ik:
van de wereld), Amerika de eer wilde
aandoen van een bezoek en zij zouden er
bij vertellen, dat het oplagecijfer van zijn
werken in Nederland alleen de 7 millioen
gepasseerd was. En verder zouden alle
Amerikaansche bladen Brusse's meening
verkondigen over de „World Fair" (die
hij dan nog niet gezien had), over Roo-
sevelts „New Deal Politiek" en over de
nieuwe korte-rokken-mode.
Er zouden kolommen gewijd worden aan
de diefstal van de juweelen van Annie van
Ees. Waaraan tevens prachtige beschou
wingen gewijd kunnen worden aan de fa
belachtige rijkdommen van deze actrice
en de armoedige plunje waarin zij haar
beroemdste rol speelt. En ook de plunje
zelf zou prachtige stof leveren voor kran-
tencopie. Stelt u voor, men zou kunnen
schrijven, dat haar afgetrapte „Boefje"-
schoenen voor een bedrag van 100.000
verzekerd waren, omdat zij onvervangbaar
zün en Annie van Ees geen „Boefje" kan
spelen zonder deze schoenen. Men zou
minstens 10 maal „Witte", het konijn, la
ten kidnappen. En Guus Brox was de
grootste ontdekking dezer eeuw en een
gevaarlijk concurrent voor Mickey Roo-
ney.
Er zou een leger werklieden naar Rot
terdam komen, om een achterbuurt com
pleet te sloopen en steen voor steen naar
Hollywood over te brengen, zoodat men
daar de juiste „couleur locale" zou kun
nen treffen. Annie van Ees zou eén spoed
cursus moeten volgen in Amerikaansch
„slang" en zij zou geen „haringkies moe-
te gappe op de fischmèrkt", doch auto's
en een bankoverval moeten plegen met
heusche revolvergevechten; machinegewe
ren en traangasbommen zouden er aan te
pas karnen. En „Boefje" zou verliefd wor
den op een millionnairsdochter en haar
krijgen ook.
Ja, als Hollywood „Boefje" eens ging
verfilmen. Dat zou iets geweldigs wor
den! Iets phenomenaals! Super-de-super-
de-luxe! Maar wij zouden „Boefje" er niet
meer in herkennen.
„En daarom ben ik maar blij, dat „Boef
je" in Nederland verfilmd wordt. Want er
is toch maar één „Boefje", ons Nederland-
sche „Boefje" van Annie van Ees en daar
kan geen Amerikaansche straatjongen
tegenop!
ANNE SHIRLEY is op 17 April 1918 te
New York City geboren. Zij verdiende
haar eerste dollar met te poseeren voor
een reclame-teekenaar, die advertenties
voor babykleertjes ontwierp, en maakte
driejarigen leeftijd haar filmdebuut on
der den naam Dawn O'Day. Zoo lang zij
zich herinneren kan, hebben camera's en
schijnwerpers altijd deel van haar leven
uitgemaakt. Zij heeft kinderrollen vervuld
naast practisch iedere beroemde ster uit
het tijdperk der zwijgende film en heeft
het meerendeel van deze in sprekende
films vervangen, daar zij beroemdheden
als Janet Gaynor, Myrna Loy, Barbara
Stanwyck, Madge Bellamy, Fay Wray en
anderen op de film heeft uitgebeeld als
kinderen. Anne had het geluk niet het lot
te ondergaan van zoovele kindersterren en
vergeten te worden. Haar groote kans
kwam, toen zij nog maar 16 jaar was, met
een belangrijke rol in „Finishing School",
onder regie van George Nicholls Jr. Zij is
opgetreden in „Anne of Green Gables",
„Stella Dallas", „M'liss", „Chatterbox",
„Mother Carey's Chickens", „A Man to
Remember" en „Sorority House". Thans
vervult zij de hoofdrol in „Career" met
James Ellison, de RKO film, waarin John
Archer en Alice Eden, de winnaars van
den „Gateway tot Hollywood" speurtocht
naar talenten, debuteeren. Nicholls zal
haar weer regisseeren in de komende RKO
productie „Anne of Windy Poplars".
Een van Vernon
Castle's hobbies was
„drummen". Toen hij
in 1914 het „Watch
Your Step" gezel
schap verliet om
dienst te nemen bij
het Royal Flying
Corps, bood hij, als
dank voor zijn on
derricht, Max Manne,
die hier poseerde
voor een fotover-
grooting uit de
Astaire-Rogers film
„The Story of Vernon
and Irene Castle",
een gouden trom aan
met inscriptie: „Max
H. Manne with
sincere appreciation
from Vernon Castle".
Manne, die thans
orkestleider en drum
mer is in Radio City
Music Hall, heeft
dezen trom, die de
voorlooper van al de
fancy drums is,
welke thans van
ieder orkest deel uit
maken, 25 jaar lang
als een schat be
waard.
