KONINKLIJK BEZOEK
AAN CANADA.
Een avontuur op
den Balkan
Op hun reis door Canada brachten de Koning en de Koningin
van Engeland ook een bezoek aan Victoria. Een snapshot bij
het verlaten van het Parlementsgebouw na de officieele ontvangst
De traditioneele parade, .trooping ol the colour te Londen op den
verjaardag van den Engelschen Koning had Donderdag weer plaats.
Een typische opname tijdens dit grootsch militair schouwspel
Generaal Gamelin, de Fransche generalissimus, inspecteert de
eerewacht bij zijn bezoek aan het Engelsch militair college te Sand- fj
hurst
Voor het eerst zal men dezen zomer bij trektochten door ons
land tegen geringe vergoeding gebruik kunnen maken van goe
derenwagens der Ned. Spoorwegen. Prof. dr. J. Goudriaan gaf
Donderdagavond te Utrecht persoonlijk het vertreksein voor den
eersten .kampeertrein"
De olifanten van den Haagschen Dierentuin houden van een ver-
frissching op warme dagen en, zooals het blijkt, zoowel In- als uit
wendig
Een kranige sprong tijdens het internationaal concours hippique, dat te Bussum
gehouden wordt
FEUILLETON
door
ERNST KLEIN.
14)
Ja, en u ook nog ontvoeren, bromde
Hamid, maar hij was lang zoo woedend
niet meer als zooeven. Hoe vermetel het
plan van den courantenman ook was, er
viel over te praten.
Daarentegen zal ik mij weten te be
schermen met jullie hulp natuurlijk. Ik
been geen nieuweling in dit gezegende
land. Daarom acht ik het beter, dat wij niet
tezamen werken, doch afzonderlijk. Wan
neer de bende werkelijk naar Griekenland
reeds- ontsnapt is, dan kunnen jullie den
professor alleen terughalen, wanneer jul
lie de Atheensche regeering den oorlog ver
klaren.
Joost gave, dat wij dat konden, rie
pen de drie Turken als uit één mond.
Joost bemoeit er zich niet mede, die
is veel te bang voor de groote mogendhe
den. Daarom zullen wij onszelf moeten
helpen. Het feit, dat de heele troep zich
onzichtbaar heeft gemaakt, is voor mij een
bewijs, dat zij my reeds verwachten.
Of men wil u en ons op slinksche wij
ze om den tuin leiden, om u dan gemakke
lijker te kunnen vangen.
Bah, daar moeten wy het maar op aan
laten komen. Neen, mijne heeren, ik blijf
er by, dat wij het moeten wagen. Het is
mogelijk, dat mijn voorstel verkeerd is,
maar het is toch in ieder geval een po
ging. Hier in Ellassona te zitten wachten,
totdat de bandieten ons den professor bij
stukjes en beetjes terug sturen, heeft geen
doel.
Hamid ging weer in den kleinen kring
om de tafel zitten. Zijn Albaneesche be
diende vulde de koffiekopjes, waarna men
de détails van het plan besprak.
Vitus Thavon wilde dus, allen door Sa
lomon begeleid, naar Zaricani. Dat was het
laatste dorp op Turksch gebied, vanwaar
de bergstraat naar Griekenland voerde.
Daar zou hij als onschuldig verslaggever
zijn intrek nemen en wachten. Hamid Bey
zou het militaire onderzoek voortzetten en
wel zoo luidruchtig mogelijk, zoodat de
bandieten geen argwaan konden krijgen.
Verder zou hij voor een geheime bewa
king van zijn vriend zorgen. Hü had be
halve de gendarmen, die in Zaricani hun
permanent verblijf hadden, een afdeeling
infanterie en eenige vertrouwde menschen
in het dorpje. Vitus moest echter beloven,
niets te zullen ondernemen, zonder de
Turksche officieren er van in kennis te stel
len.
Afgesproken.
Dien avond vertrokken Vitus en Salo
mon naar Zaricani. Zij bereikten het nog
voor het invallen van de duisternis en von
den logies bij den dorpsschoolmeester, een
zer bijzondere persoonlijkheid, die een
boord droeg en „bonsoir" kon zeggen.
De kerel bevalt mij niet, verklaarde
Salomon, toen zij hun geringe bagage naar
de beide, op de bovenverdieping gelegen
kamers brachten.
Mij ook niet, antwoordde Vitus. Juist
daarom blijven wy hier.
Er gebeurde niets.
Vitus wandelde onder de schoone plata
nen en deed overigens weinig anders dan
gapen. Salomon hield schietoefeningen met
zijn browning en verklaarde Zaricani voor
het meest troostelooze nest van den heelen
Balkan.
Van tijd tot tijd trad hij als diplomaat
op, dat wil zeggen, dan ging hij naar de
herberg, tracteerde de notabelen van het
dorp op requi en vertelde iedereen, dat
het maar weten wilde, welk een gewichtige
persoonlijkheid zijn meester Vitus Thavon
was. Vertrouwensman van de regeering,
fabelachtig rijk. Als de antartes niet zulke
stommelingen waren, hadden zij hun geld
voor den professor reeds lang binnen. De
fantastische welsprekendheid van den Span
jool werd echter nutteloos verspild. De ra-
qui werd weliswaar gedronken, doch de
monden werden alleen geopend, om den
godendrank door te laten, overigens bleven
ze gesloten.
Vitus trachtte een-, tweemaal op ver-
trouwelijken voet met den schoolmeester
te komen. Eveneens zonder resultaat. Óp
den Balkan zijn de leeraren en de popen de
geheime agenten van de komitadschis. Zij
zyn de eenigen, die een beetje lezen en
schrijven kunnen en door hun handen loo-
pen de verbindingsdraden tusschen de oor
logvoerende benden en de mannen, die de
operaties vanuit de veilige, verte leiden.
Vitus wist dit zeer goed en daarom stelde
hy alle pogingen in het werk, om den
schoolmeester van Zaricani uit te hooren.
De kerel was een van de onsympathiek
ste exemplaren, die Vitus ooit ontmoet had.
Hij wekte bijna een lichamelijke afschuw
bij hem op en Vitus had heel wat liever
zyn rijzweep eens eenige malen geducht
op den eeuwig gekrompen rug doen neer
dalen, dan met hem aan één tafel te gaan
zitten.
Hij droeg Salomon op, een vette kip te
braden, voor goed gezouten olijven en meer
dere flesschen Pilsener bier de grootste
delicatesse in deze door antieke herinne
ringen geheiligde streken te zorgen en
noodigde den schoolmeester tot dit koste
lijk maal uit. Die was verbazend gevleid,
at bijna de heele kip op zonder zich het
genot er van door een al te rijkelijk ge
bruik van vork en mes te vergallen
dronk tallooze glazen bier en vertelde Vi
tus tot dank een geschiedenis, welke by
dezen de gevaarlijke neiging opwekte, om
alle bierflesschen op zyn hoofd kapot te
slaan.
De ontvoering van den professor? O, hij
begreep heel goed, wie daarachter zat
Misschien zou Vitus verbaasd zyn, maar de
Turken en niemand anders dan zij had
den den ongelukkigen professor gevangen
genomen. En waarom? Nu, dat lag toch
voor de hand. Om de Grieken, de marte
laars der vrijheid en cultuur, in de oogen
van de wereld een brevet van geweten
loosheid te bezorgen. De Grieken streden
wel voor de onafhankelijkheid en de rech
ten van hun volk, doch zij streden slechts
op edele, ridderlijke wijze. Maar de Tur
ken. Wat kon men van hen anders ver
wachten dan gruweldaden, wreedheden en
leugens.
Daarmede was de geschiedenis uit en het
bier op.
Uit pure nieuwsgierigheid nam Vitus de
zen vertegenwoordiger van het Grieksche
volk nog eens onder handen. Met uitzon
dering van eenige kleine veranderingen,
werd hem hetzelfde verhaal opgedischt
Toen gaf hij het op.
Hamid Bey en zijn manscappen gingen
hunnerzijds voort, het heele gebied af te
zoeken en den armen duivels van boeren
het leven zuur te maken. Zij wierpen een
paar popen in de gevangenis, namen hen
op him wijze een verhoor af en lieten hen
met lange gezichten loopen, daar er niets
uit hen was te krijgen.
Een week verliep en nog een. Geen be
richt van de bandieten. Geen levensteeken
van professor Martius.
Zulke ontvoeringen zijn niets nieuws op
den Balkan. In aller herinnering leeft nog
die van Smith, de Amerikaansche, door
Bulgaarsche komitadschis. Terwyl de Bul-
gaarsche regcering het heele Rhodopogc-
bergte op stelten zette, om de geroofde jon
gedame te vinden, zaten de aanvoerders
van de rooverbende in de voorname Union-
club te Sofia en speelde bridge en poker
met de diplomaten. Miss Smith mocht alle
acht dagen bericht geven, dat zij goed be
handeld werd en haar gezondheid niets te
wenschen overliet. Toen het losgeld be
taald was, werd zy onmiddellijk in vrijheid
gesteld en was de zaak tot tevredenheid
van alle betrokkenen geregeld.
(Wordt vervolgd).
