H. M. DE KONINGIN TE BRUSSEL. Een avontuur op 'ten Balkan Ofschoon de Hooge Raad het nieuwe RAP. verbindend had verklaard, bleef Woensdag het meerendeel der .wilde bussen rijden in afwachting van de maatregelen der politie Op het balcon van het stadhuis te Brussel neemt H. M. de Koningin in ge zelschap van Z M. Koning Leopold en vele autoriteiten de hulde der in woners van de Belgische hoofdstad in ontvangst In den Koninklijken Muntschouwburg te Brussel woonde H. M de Koningin Woensdagavond een gala-voorstelling bij. - De vorstin verlaat de auto bij aankomst aan den schouwburg, (telegrafische foto) Na afloop van de officieele ontvangst van H M de Koningin ten stadhuize te Brussel, werd ter wille van de in het midden van het marktplein opgestelde kinderen door den koninklijken stoet een extra ronde over de markt gereden Het m.s. .Koningin Emma" van de Mij. ..Zeeland arriveerde Woensdag voor een tweedaagsch bezoek te Amsterdam De .Koningin Emma" is het nieuwe schip, dat bestemd is voor den dagdienst Vlissingen Harwich De Gilles uit Bin- che tijdens hun karakteristieke dansen, welke zij te Brussel voor H. M. de Koningin uitvoerden FEUILLETON door ERNST KLEIN. 2) Vanmorgen is het telegram van onzen consul te Saloniki aangekomen, en daar hm nu, daar de minister van Onderwijs de nieuwe schoolwet wil invoeren heeft hij mij dadelijk opgebeld. Hij zal tot mor genmiddag over de zaak zwijgen. Dat is een zeer behoorlijke voorsprong, nietwaar Thavon? De heer Fuchs zal dus voor het ochtendblad een artikel over de zaak schrij ven. Een beetje grootsch aangepakt, des noods op Amerikaansche wijze En wat u betreft, Thavon, wanneer kunt gij vertrek ken? Zoodra ik het benoodigde voorschot in mijn zak heb. Ditmaal stel ik aan uw grootmoedigheid zeer hooge eischen, doc tor. Nu, de chef kon grootmoedig zyn, als het er op aankwam. Vitus nam aan de kas zooveel geld op als hy maa. dragen kon er. stapte dienzelfden middag om half drie in den Oriëntexpress, die hem over Buda pest, Belgrado en Nisj naar Saloniki zou brengen. De oude Fuchs bracht hem naar den trein er hield lang, lang zijn hand vast. Vitus, ik weet niet, hoe het komt, bromde hij, maar ik heb ditmaal een voor gevoel, alsof alles niet zoo glad van stapel zal loopen als vroeger. Wees een beetje voorzichtig, myn jongen hm al is het maar ter wille van my.... Vitus lachte zorgeloos. Och kom, ik ken de heeren van het Zuiden goed genoeg. Een massai-krijger is een toonbeeld van edelmoedigheid en goedheid in vergelijking met de Komitad- schis van den Balkan. Ik ken al un kleine genoegens, zooals het afsnijden van neu zen, het uitsteken van oogen. het ingra ven tot aan den halsen ik voel dan ook niet den geringsten lust daaraan als lijdend voorwerp deel te nemen Hoofd om hoog, mijn oude Fuchs! Over twee weken ben ik weer terug met Matrius in mijn handtasch. .Tot zien! Hij gaf zijn. pleegvader een zoen. die knalde en sprong in zyn coupé. De conduc teur wierp de portieren dicht een ruk een stoot de Oriëntexpress zette zich in beweging en reed het station uit. De oude Fuchs stond nog op de dezelfde plek en wuifde en wuifde. Hij r erkte nipt eens dat de tranen hem over de rimpelige wan ven rolden. DERDE HOOFDSTUK. Het avontuur begint. De Oriëntexpress, waarvan de eindebe stemming Constantinopel was. had slechts één doorgaanden wagen naar Saloniki; die werd in Nisj afgehaakt en aar den trein gekoppeld, die door het mooie Macedonië over Uskub naar Saloniki sukkelde. Dat was nog lang voor den grooten oor log. Zelfs lang voor de Balkanoorlogen, in wier eerste stadium de Balkanstaten in zeldzame eensgezindheid 't heidensche Tur kije aanvielen en totaal leegplunderden, en iri wier tweede stadium zij elkaar uit pure naastenliefde, wederzijdsch de halzen af sneden, omdat hun eensgezindheid bij het verdeelen van den buit wel wat erg gele den had. Dat lag toen echter nog allemaal in de toekomst en de groote mogendheden pu bliceerden nog iedere maand een nota, waarin zij de instandhouding van het Os- maansche Rijk der Turken en voor alles zichzelf, plechtig garandeerden, zoolang ga- rardeerden, totdat de kleinere eenvoudig aantasten. De Jong-Turken heerschten in Constan- cinopel. Den „Bloedsultan'Hamid, had den zij afgezet en in villa Allatini in Salo niki opgesloten, inplaats "an hem hadden zy den goeden, dikken Mehmed "»t kalief gemaakt. Die dronk champagne zooveel hij maar bergen kon, was een constutitioneel monarch en werd door de Jong-Turken op de jaarmarkt der wereldgeschiedenis aan het vereerde Europeesche publiek getoond ais een bewijs van den geweldigen vooruit gang van Turkije onder hun bewind. Ove rigens ging het in het nieuwe Turkije pre cies zoo toe als in het oude. Allen voer den oorlog tegen allen Ir Macedonië ver moorden Grieken. Serven en Bulgaren el kander. of tezamen de -Turken Waarvoor deze zich wreekten, door te verbranden, wat maar te verbranden was. In Albanië tieerschte volgens de gewoonten van het 'and ieder half jaar een vreedzame kleine opstand. Dat duurde net zoolang totdat de een of andere Turksche Pasja met een paar divisies verscheen en verbrandde wat er te verbranden' viel. Dat alles bijeen genomen noemde men cultuurarbeid op den Balkan; de cultuarmogendheden le verden daartoe de geweren en patronen en in hun couranten verschenen artikelen, die moraal predikten nu een6 vóór de Turken en tegen de anderen, en dan weeT omgekeerd juist zooals het in hun poli- tieken kraam te pas kwam. In Zibeftsche bestond nog de Turksche grens tegen Servië en was men die eerst gepasseerd, dan zorgde Allah en de Komi- tadschis wel voor de rest. Tot Budapest had Vitus den coupé voor zich alleen. De oude rammelkast had slechts twee coupé's eerste klasse, de eene „niet-roken", de andere „rooken". In deze laatste hadden zich reeds te Wee- nen op het „Ostbahnhof' verscheidene be minnelijke heeren van den Balkan huise lijk ingericht: twee Spanjoolen, een Bul- gaai en een Armeniër, allen met gouden horlogekettingen, zoo dik als een touw, smerige nagels, verwoed geschreeuw en le vensgevaarlijke gebaren. Wie hun gesprek vanuit de gang gadesloeg, vreesde elk oogenblik, dat de revolvers te -oorschijn zouden komen. Edocn. zoo erg was het niet zij debatteerden slechts over den tabaksprijs van den aanstaanden zomer. Vitus had dus de coupé „niet rooken" voor zich alleen. Hy strekte zich op de ver sleten kussens uit en sliep aan een stuk door. Om zes uur was hy te Budapest, waar hij uitstapte, om een rop koffie te drin ken. Toen hy terugkwam en zyn coupé bin nenging, werd het hem zwart voor de oogen. De twee vrije plaatsen tegenover hem waren ingenomen door twéé dames en het bagagenet boog door onder een last van hoedenkoffers, handtasschen, groote, kleine en middelmatige doozen Stijf en zwijgend en angstig zaten de beide indring sters naast elkaar, gehuld in donkergrijze reissluiers. Vitus was een veel te ervaren reisphiio- soof, om zich ooit te ergeren over dingen, waaraan niets te veranderen vieL Hij mom pelde 'n beleefd „goeden avond" tusschen zijn tanden, ging op zijn plaats zitten en verdiepte zich in de Budapester avondbla den. Neen, geen van hen vermeldde iets over de ontvoering van den professor. Dat was het eenige interessante. Verder een rede van den Engelschen Premier, een groo te bankbreuk in San Francisco. Hij legde de couranten terzijde en zijn geheele gezicht klaarde op. De beide da mes hadden haar sluiers teruggeslagen en toonden aan Vitus de mooiste vrouwenge zichten, die hij ooit in zijn leven gezien had. Hy sperde zyn oogen wijd open en keek net zoolang, totdat de beide schooncn bijna onmerkbaar spottend glimlachten. Ik schijn me tamelijk dwaas aan te stel len, verweet hij zichzelf. Met behulp van al zijn wilskracht dwong hij zich naar bui ten te kijken en te genieten van de beko ring, die er uitging van de door de avond zon beschenen Hongaarsche vlakten. Oogenschijnlijk twee zusters. De eene hoogstens twintig, de andere niet meer dan twee of drie jaar ouder Geboorte land? Hm Levant natuurlijk! Deze fijne, smalle gezichtjes, met het teere, ivoorkleu rige teint van de Dohnmoh; de sierlijke neusjes, licht g bogen, de groote donkere oogen met de lange, zyde-achtige wimpers en prachtig geteekende wenkbrauwen. En de lippen.... de lippen! Vol en rood echt rood, niet geverfd. (Wordt vervolgd).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1939 | | pagina 9