COMENIUS-HERDENKINGSMARSCH
Mama wordt
opgc voetj!
^p2Adóch&(2ouftwnk
Een langs radioaraiischen weg overgebrachte foto van de plechtige ontvangst
van het Engelscne Koningspaar door het Canadeesche Parlement te Quebec.
De koninklijke gasten luisteren naar een der begroetingsredevoeringen
De bekende beeldhouwer Peter Roovers in rijn atelier te Mook bezig met het vervaardigen van
een borstbeeld van H. M. de Koningin. Links het model, dat door den beeldhouwer gemaaxt werd
nadat H. M. de Koningin voor hem geposeerd had
Mr J. G R. Vos werd Vrijdag ge
ïnstalleerd als burgemeester der ge
meente Eenrum (Gr.). Bij aankomst aan
het gemeentehuis werden aan de echt-
genoote van den nieuwen burgervader
bloemen aangeboden
Te Bussum wordt van 19 tot 21 Mei de jaarlijksche Comenius herdenkings-
marsch gehouden, waarvan de eerste dag speciaal voor de militairen bestemd
was. Een groep deelnemers onderweg
Jong Volendam deed de deelnemers
aan het Spoorwegcongres uitgeleide,
toen het gezelschap deze week een
bezoek aan het karakteristieke dorp
had gebracht
De Hertog en de Hertogin van Kent woonden in Oiympia
Hall te Londen de opening van het jaarlijksch militair feest
bij. De hooge gasten in de eereloge
Een met papier geladen zolderschuit zonk Vrijdag in de Heerengracht te
Amsterdam. De drijvende inventaris had veel bekijks
FEUILLETON
Geautoriseerde vertaling door F. v. Velsen
ROMAN VAN LO WILSDORï.
43)
Nu eens bleef hij staan en staarde we
zenloos voor zich uit, dan weer deed hij
eenige schreden en schudde als in vertwij
feling z'n hoofd. Plotseling echter richtte
hij zich in z'n volle lengte op. Een ge
dochte was hem ingevallen: Oliva was als
gast op het jacht. Kon zij dus bepalen, wan
neer zij terug zou komen? Immers neen!
Bovendien was zij in gezelschap van haar
verloofde. Of het hem Virgilius nu aan
stond of niet, zijn hoogheid prins Xilo was
de officieele verloofde van Oliva en Virgi
lius Pretorius had hier niet het minste te
verwachten. Dus maar terug. Vlug on
middellijk!
Plotseling was het hem, of de grond on
der z'n voeten brandde. Met welk doel was
hij hier gekomen? Wat had hij eigenlijk
verwacht? Dat Oliva hem bij het eerste
weerzien om den hals zou vallen? Gek, die
hij was! Driedubbele idioot!
Hij had zich aan zijn hersenschim zóó
vastgeklampt, dat hij tijd noodig had, zich
aan de wreede teleurstelling te herstellen.
Uit! Uit was het. De lange, mooie droom
van heel zijn leven was uitgedroomd!
Virgilius Pretorius had zijn koffers nog
niet uitgepakt. Nog denzelfden dag aan
vaardde hy de terugreis naar Weenen.
Tevergeefs lokte de stralende zonne
schijn. Tevergeefs verspreidden de viooltje?
him heerlijken geur^ Tevergeefs scheen de
zee verleidelijk te roepen: „Blijf, de we
reld is toch zoo heerlijk mooi!"
Vermoeid, verslagen en jaren verouderd
kwam Virgilius in Weenen aan. Hij ver
meed het, Bella van zij thuiskomst te ver
wittigen. Het zou hem onmogelijk ge
weest zijn, haar onder de oogen te komen.
Hij reisde onmiddellijk door naar zijn
landgoed, waar hij zich in zyn kamer op
sloot. Hij wilde niets hooren, niets zien.
Zoo bleef het dagenlang. Eten deed hij
bijna niet, spreken in 't geheel niet en rus
teloos slenterde hij door de kamer? en gan
gen als iemand, die al zijn schatten op één
kaart heeft gezet en verloren.
HOOFDSTUK XVII.
Ongeveer een week later was het reis
gezelschap van het jacht weer in Nizza te
rug.
Oliva, bruingebrand, levenslustig als
nooit te voren en in merkwaardig blijde
stemming, betrok Jiaar kamers en begon
met behulp van een kamermeisje haar kof
fers uit te pakken. Het was een bonte ver
zameling, die voor den dag kwam. Zij
hadden verschillende havenplaatsen aan
gedaan en zijne hoogheid had haai met de
kostbaarste cadeaux van den meest uiteen
loopenden aard overladen.
Toen het uitpakken was afgeloopen en
Oliva alleen was gebleven, ademde zij
diep heel diep. Vandaag was zij weer
zichzelf. Haar verloofde was van den heer
lijken tocht zonderling afgemat teruggeko
men. Hij had over vermoeidheid en rillin
gen geklaagd, niettegenstaande het zeer
warm was.
Lize Froheim was van meening, dat het
niet veel te beteekenen had; hij zou, nu hij
weer in zijn eigen bed kon slapen, wel
spoedig in orde zijn.
Morgen zou Oliva naar Cannes gaan,
want Mucki moest rust houden.
Morgen. Maar vandaag had Oliva den
dag voor zichzelf.
Dat was in lang niet gebeurd. Zy werd
verwend, men bewonderde en vertroetelde
haar als nooit te voren in haar leven. Maai
allen was zy nooit Het vreemde gezelschap
had zy in 't begin heel leuk gevonden, zoo
als al wat nieuw is ten slotte zelfs diege
nen aantrekt, die liever hun gewone leven
leiden. Maar geleidelijk werd het toch ver
moeiend.
Vooral was het hinderlijk geweest op
dien dag, toen de draadlooze vraag die
zonderlinge vraag van Virgilius uit
Nizza kwam. Haar verloofde had haar het
bericht gebracht en haar antwoord afge
wacht. Zy had al haar zelfbeheersching
noodig gehad om zich niet te verraden.
„Een landeigenaar by ons uit de buurt, die
vermoedelijk in Nizza verdwaald is", had zy
geantwoord, toen hij naar den afzender
informeerde en dan voegde zij er handig
by: „Ik geloof, dat hy huwelijksplannen
heeft ten opzichte van myn dochter doch
er is nog niets bepaald."
Zy bloosde sterk, want een leugen was
bij haar nog nooit voorgekomen. Maar zy
kon niet anders. Een vijandig gevoel over
viel haar, wanneer zy aan Virgilius moest
denken.
Zy had er niet de minste notie van, wat
hij in Nizza te maken had en waarom hij
die dringende vraag had geseind. Vermoe
delijk wilde hij haar bewegen, naar huis te
komen, opdat hij zoo spoedig mogelijk zou
kunnen trouwen. Bruidegoms zijn altijd on
geduldig. Zelfs zijne hoogheid sprak eigen
lijk over niets anders, wanneer hij met haar
alleen was, dan over hun spoedige verbin
tenis.
Des te erger voor Pretorius wenneer hy
den datum van zijn huwelijk met Bella af
hankelijk stelde van haar thuiskomt. Want
zy dacht er niet aan, hem tegemoet te ko
men om den wachttijd te verkorten.
Midden in deze wraakzuchtige overpein
zingen trok een geluid haar aandacht. Zy
stond op haar klein balcon en had het
kloppen op haar deur niet duidelijk ge
hoord. Nu kwam de piccolo eenigszins ver
legen binnen en hield mevrouw von Bela-
my een zilveren blaadje voor, waarop twee
brieven lagen. Oliva nam ze en de piccolo
verdween.
Zy keek naar de twee enveloppen en
herkende op de eene de hand van Bella;
het handschrift van den tweeden was haar
onbekend. Bella had dus geschreven. Oli
va nam haar lorgnet en keek naar den da
tum van het stempel 't was lang gala
den. Den dag na haar vertrek uit Nizza was
de brief aangekomen. Oliva trachtte naar
den inhoud van den nog gesloten brief te
raden. Wat zou Bella schrijven? Waar
schijnlijk wilde zij ook, dat haar moeder te
rug kwam. Zy hebben wel haast, die tweet
Ja dat was het. Nu er geen antwoord was
gevolgd, had Virgilius niet getalmd, doch
was naar Nizza gereisd, teneinde de treuze
lende schoonmoeder aan haar plicht te her
inneren. Dit helderde volkomen het ver
rassende bezoek op.
En Oliva legde het schrijven onge
opend ter zijde, nam den anderen brief en
sneed hem open. Er kwam een vel zwaar
oud-Hollandsch postpapier voor den dag,
dat met karakteristiek schrift was volge
schreven Zij las:
„Geachte mevrouw,
In groote dankbaarheid voor uw zoo
vlugge en zonder voorbehoud geschon
ken toestemming betuigen Bella en ik u
onze oprechte liefde en toewijding. Wees
overtuigd, geachte mevrouw, dat u uw
kind niet aan een onwaardige toever
trouwt en dat het mijn cenig doel zal
zijn, Bella gelukkig te maken. Tevens
breng ik u de hartelijke groeten van myn
moeder en teeken met de verzekering van
myn hartelijke genegenheid.
Robert Ellegarde."
(Wordt vervolgd.)
