DE „VARSITY"
TE AMSTERDAM.
Mama wordt
opgevoed!
De oHicieele eerste-steenlegging voor het nieuwe kantoorgebouw
van de K.L.M te Den Haag werd Woensdag verricht door mej.
Pia Plesman, dochtei
Op de fraaie Boschbaan te Amsterdam zijn op Hemelvaartsdag de
traditioneele studenten-roeiwedstrijden, de .Varsity, gehouden De
strijd tusschen de .Jonge Achten", welke werd gewonnen door Njord
(vooraan)
D.W S behaalde op Hemelvaartsdag te Amsterdam in den strijd om
den nationalen titel een éclatante 5 1 overwinning op de Noordelijke
kampioenen, Achilles uit Assen Een aanval op het doel der gastheeren
Na haar fraaie overwinning in het hoofdnummer van de .Varsity
werd de bemanning van de .Oude Vier" van Laga door enthou
siaste supporters met kransen omhanaen
De regent van liand|Oer, die in iNedenanu vertoeft, bracht Woensdag
een bezoek aan Barneveld Raden T. A. A Soeria Nata Admadja
toonde voor den pluimveeteelt vee' -nteresse
Een tweetal snapshots na de aankomst van Koning George en Koningin Elizabeth
te Quebec in Canada, waar het Engelsche Koningspaar door minister-president
Mackenzie King begroet werd (boven) - (Radiografisch overgebrachte foto's)
FEUILLETON
Geautoriseerde vertaling door F. v. VeJsen
ROMAN VAN LO WILSDORF.
42)
Schoten haar in zeldzame oogenbïikken
van alleen zijn weemoedige herinneringen
te binnen, dan verdreef zij die met alle
macht.
Neen, zij wilde niet denken. Neen, zij wil
de aan niets herinnerd worden, dat met het
verleden in verband stond.
De gasten, allen bekenden van den
prins, waren wel verrast over zijn verlo
ving met een geheel vreemde, maar Oliva
had spoedig aller harten gewonnen. Hier
werd haar stille, terughoudende natuur an
ders gewaardeerd dan in haar oüde omge
ving. Men vond haar voornaam en zeer
aantrekkelijk en in zooverre het de man
nelijke gasten betrof, benijdden zij den
ouden bruidegom min of meer openlijk.
Lize Froheim was trotsch op haar aan
staande schoonzuster, die reeds vóór de
verloving haar hart had gestolen. Zij noem
de haar schertsend „prinses kruidje-roer-
rae-niet" en op een gegeven oogenblik
vroeg zij haar eens: .Heeft je dochter jouw
aard?" Want het was haar opgevallen, dat
Oliva nooit over haar eenig kind sprak.
Ook nu duurde het eenige seconden vóór zij
haar antwoordde.
„Ja en neen was de orakelachtige
uitspraak. „Bella is kalm en vastberaden
maar niet op mijn manier. Zij is zeer zelf
standig en wanneer zi' iets van plan is, dan
vraagt zij niet lang, maar doet wat zij
denkt, dat goed is. Terwijl ik
De oude dame knikte lachend.
„Terwijl jij doet, dat men van je ver
langt?" vroeg zij plagend.
Oliva schudde ontkennend haar hoofd.
„Niet altijd, maar ik motiveer mijn wei
gering. Ik houd dat voor beleefder
Weer .lachte Lize: „Ach, zie je ik houd
niet van dergelijke motiveeringen. Eer
men 't weet, ben je in een twinstgesprek ge
wikkeld van ja en neen
Eenigszins verbaasd keek Oliva de oude
dame aan. Zij had het niet zoo ve. mis.
Wanneer je je meening met allerlei steek
houdende motieven verdedigde, dan noem-
dg zij nu ja, die anderen je eigen
zinnig en beweer, en ze, dat je altijd gelijk
wilde hebben.
„Ik ben zoo onzelfstandig opgevoed,
weet je", bekende Oliva als 't ware veront
schuldigend.
„Heel verkeerd van je moeder. Onze tijd
eischt volwaardige menschen en hoofdza
kelijk flinke, wilskrachtige en verstandige
vrouwen. De mannen hebben het tegen
woordig zonder dat al moeilijk genoeg.
Daarom mag de vrouw him niet tot last
worden. -- Ik ken je dochter niet en toch
houd ik van haar en hoop, als je bruiloft
voorbij is, spoedig in Weenen kennis met
haar te komen maken. Is zij mooi?"
Nu knikte Oliva met overtuiging.
„Zij is mooi en voegde zij er aarze-
ledd bij „ik geloof dat zij veel van mij
houdt
Heel plotseling was haar dat ingevallen.
Nooit had zij er vroeger aan gedacht, hoe
Eella eigenlijk tegenover haar stond.
Voor de eerste maal sedert zij uit Wee
nen was vertrokken, bekroop haar een hef
tig verlangen naar Bella. Maar zy ver
meed zorgvuldig aan Virgilius te denken....
HOOFDSTUK XVI.
Virgilius Pretorius was in Nizza gearri
veerd, doch had in een ander hotel kamers
genomen. Het was laat in den avond en hij
gebruikte nog een kleinigheid, waarna hij
naar boven ging om te slapen.
De hoopvolle stemming, waarin hij zijn
reis was begonnen, had plotseling voor een
groote moedeloosheid plaats gemaakt. Zon
derling genoeg was die over hem geko
men, toen hij voor den ingang van het ho
tel stond en het bonte, levendige avond-
gewoel gadesloeg. Vroeger vond hij dat een
aardig gezicht, maarnp dit moment scheen
't hem opdringerig en afstootend toe.
Wat wilde hij hier eigenlijk? Oliva als
een oplichster arresteeren? Of haar zeggen,
dat hij tot andere gedachten was geko
men en dat hij haar toch nog liefhad?
Belachelijk was dat! Hij had gehandeld als
een opgeschoten jongen, die impulsief een
plotselinge ingeving volgt.
Maar hij hield het niet uit, zoo lang te
wachten. Hij moest iets van haar hooren.
„Is mevrouw von Belamy al op?" infor
meerde hij den volgenden morgen bij den
portier van Oliva's hotel.
De man maakte #en onderdanige bui
ging voor den vorna&en bezoeker.
„Madame von Belamy? een oogen
blikje." Hij keerde zich om en deed een
greep in een der vakjes langs den muur
van zijn portiersloge. Dan toonde hy Vir
gilius een enveloppe^ gadame Belamy is
nog niet van haar reis terug deze brief
ligt reeds eenigen dagen hier...."
Virgilius kende de hand van Bella op
het adres. Dus was Oliva heelemaal niet in
Nizza? Dat was bijna onmogelijk! Zy had
niets over haar vertrek geschreven Pre
torius raakte in verwarring door deze te
genstrijdigheden. Hy herstelde zich echter
en informeerde verder. Het resultaat was
verpletterend. Madame Belamy was in ge
zelschap van zijne hoogheid en diens zus
ter als gast van Lord Mackenzie aan boord
van zijn jacht. Zij had betreffende even-
tueele brieven afgesproken bericht te zul
len zenden, en het was onbekend, wan
neer de hooge gasten terug zouden komen.
„Is het dan bekend, hoelang dergelijke
tochten gewoonlijk duren?" vroeg Virgi
lius dringend.
„Ik zal even informeeren, misschien kan
de directeur u beter inlichten."
Spoedig daarn stond een chique gekleed
heer voor Pretorius.
„Madame heeft geen boodschap achter
gelaten. In ieder geval is het grootste ge
deelte van haar bagage hier gebleven. Ik
ben echter zoo vry op te merken, dat Lord
Mackenzie met zijn gasten dikwijls weken
lang wegblyft. Gewoonlijk logeert hij hier
en aangezien hy nog geen logies heeft be
steld, mag de gevolgtrekking gemaakt wor
den, dat het ditmaal lang zal duren, voor
hij terugkomt."
„En weet u ook niet waarheen de reis
is?"
De directeur haalde zijn schouders op.
Lord Mackenzie is een liefhebber van rond
varen op de Middellandsche Zee, zoolang
het weer stil is. Komt er echter storm en
hooge zee, dan kan hij met zekerheid spoe
dig verwacht worden."
„Ik dank u zeer", meer antwoordde Vir
gilius niet. Dan verliet hij de hall van het
hotel. Zonder om zich heen te zien wan
delde hij langzaam over de promenade. Nu
stond hij daar als een domme jongen. Doch
plotseling schoot hem iets te binnen. Hij
riep een taxi aan en liet zich naar het ha
venkantoor brengen. Na veel vragen en
zoeken vond hy, vat hij begeerde. Ja, men
kon probeeren, naar het jacht „Evelyn"
van Lord Mackenzie draadloos te telegra-
feeren, tegen betaling van een aanzienlijk
bedrag. Toen kwam de vraag, wat eigen
lijk getelegrafeerd moest worden. Virgilius
dacht tamelijk lang na. Was het goed, het
geen hij ging doen? Had het eenig doel?
Maar dan wierp hij z'n hoofd in den nek.
Om 't even belachelijk had hij zich toch
al gemaakt maar nu wilde hij bevrijd
worden van die folterende onrust. En dat
kon pas geschieden, zoodat hij wist, waar
Oliva zich precies bevond en wanneer hy
haar terug zou zien.
„Och, wilt u aan madame von Belamy
telegrafeeren, dat Virgilius Pretorius in
Nizza is en verzoekt te mogen weten, wan
neer zy terugkomt?"
„Tot uw dienst."
Het duurde eindeloos lang of kort; dat
wist Virgilius niet. Zyn zenuwen waren tot
het uiterste gespannen. Eindclyjt werd hy
geroepen. Ja, men had verbinding gekre
gen Het jacht „Evelyne" kruiste tegenover
Marseille. Het antwoord luidde: „Te
rugkomst onbepaald."
Met gebogen hoofd verliet Virgilius het
gebouw en verwyderde zich, wankelend
als een grijsaard.
(Wordt vervolgd.)
