HET BEHOUD
DER MOLENS.
Mama wordt
opgevoed!
De vereeniging .De Hollandsche Molen" heeft aan verschillende
molenaars een certificaat met loffelijke vermelding uitgereikt in
verband met hun streven tot behoud of restauratie van hun molen
De repetities voor de groote .gas'-oefeningen te Aldershot
verliepen deze week naar wensch, waarbij de nieuwste be
veiligingsapparaten gebruikt werden
FEUILLETON
Geautoriseerde vertaling door F. v. Velsen.
ROMAN VAN LO WILSDORï.
31)
Het zal zoo ongeveer vijf uur in den mor
gen geweest zijn, toen zij plotseling ont
waakte. Het duurde een oogenbnik vóór
zij wist waar zij was en eenigszins ver
schrikt naar de eigenaardige geluiden luis
terde, die haar hadden gewekt. Weldra wa
ren haar oogen aan het halfduister gewend
en cndeischeicide ze Lize Froheim tegen
over haar. Zij lag, met haar mond open, op
haar rug en de vriendelijke oude dame
snorkte er zoo onverstoorbaar op los en
zag ei zóó oerkomisch uit, dat Oliva het
had kunnen uitproesten van het lachen.
Hare hoogheid leverde geen aesthetische
aanblik op, dat moet gezegd. Maar het een
voudige en natuurlijke feit, dat zij zoo be
haaglijk snokte, was nietemin zeer leer
zaam voor hen, die willen leeren: „Wij zijn
allen slechts menschen".
HOOFDSTUK IX.
Na het vertrek van mevrouw Oliva von
Belamy heerschte er in de kleine huishou
ding van de jonge kunstenares een welda
dige rust. Niet, dat de gast zoo bijzonder
druk was geweest, maar iedereen weet,
dat er menschen zijn. wier aanwezigheid
alleen al voldoende is, om de zenuwen van
de omgeving te doen trillen. En tot die
soort behoorde ook Oliva.
Resi zat nu 5s middags weer met haar
breikous bij het kamermeisje verhaalde
de oude, eeuwig-nieuwe geschiedenis van
haar eerste en eenige liefde, waaraan op
zoo dramatisch wijze een einde was geko
men. En Anny was een jong ding, dat graag
naar liefdesgeschiedenissen, al waren zij
dan ock reeds lang in rook opgegaan, luis
terde, en ze met ademlooze aandacht volg
de. De afschrikwekkende moraal, die Resi
hieraan trachtte te verbinden namelijk,
dat men mannen over het algemeen niet
mag vertrouwen kon het jonge meisje
er nie' in ontdekken. Den eenen, dien An
ny op 't oog had, o, die was heel anders.
Dat is „die eene" immers altijd!
"Bij Bella had het vertrek van haar moe
der gemengde gevoelens opgewekt. Er was
haar een last van de schouders genomen,
en toch voelde zij zich niet verlicht. De rol
len waren verwisseld en zy maakte zich nu
bezorgd, hoe Oliva zich in een vreemd land
zou redden.
Bovendien vond zij, dat Virgilius zich,
geheel tegen zijn aard in, bijzonder onver
schillig -ianstelde.
„Ik zou graag willen weten, wat er met
mama en jou aan de hand is geweest je
doet alsof ik een klein meisje ben, dat men
niet kan vertrouwen. Je begrijpt toch zeker
wel. dat mijn ongerustheid daar niet beter
op wordt."
Onwillekeurig moest Pretorius lachen.
„Arme meid wat baart de vorige gene
ratie je toch een zorgen! Nu, wat mij be
treft wil ik open kaart met je spelen. Ja, ik
heb inderdaad een onderhoud met je moe
der gehad. En wy hebben onze vriend
schapsbetrekkingen verbroken dat is al
les", voegde hy er ernstig bij.
„Virgilius!" Bella was opgesprongen en
naar hem toegeloopen; ze greep hem bij z'n
schouders en beproefde hem heen en weer
te schudcen. Ze was lijkbleek geworden.
Zij zaten samen na de lunch in de stu
deerkamer en hun gesprek was tot aan deze
onverwachte wending niet zeer interessant
geweest. Zij hadden over 't weer gesproken
over het tegenwoordige en in toekomst en
hoe het in Weenen en aan de Riviera van
invloed zou kunnen zyn.
Zoo gaat het altijd, als er gewichtige
beslissingen in de lucht hangen, als gebeur
tenissen moeten opgehelderd worden en
men aarzelt, omdat men niet weet, hoe met
de uiteenzettingen te beginnen.
Tot Bella het niet meer uit kon houden.
En nu had zij een antwoord ontvangen,
v/aarop zij ir. 't geheel niet was voorbe
reid, Te veel in haar eigen levensbelangen
verdiept, had zij gemeend, dat het uitslui
tend om haai persoon ging.
Nu kwam zij tot de overtuiging, dat haar
eigen aangelegenheid een zaak van onder
geschikt belang was en dat er veel meer
op het spel stond dan de datum van haar
bruiloft. ,.Als ik je niet zoo goed kende.
Virgilius, zou ik aan minder fijngevoelde
scherts denken. Of misschien, dat je aan
mama's woorden een te groote beteekenis
geeft. Zy is er nog al gauw by, om een be
slisten toon aan te nemen
Eenige oogenblikken zweeg Pretorius,
toen zei hij langzaam: „De beslissende
breuk ging van mij uit, Bella
„Virgilius!"
Met bedroefde oogen knikte hij haar toe:
„Nietwaar, beste meid", verdere verklarin
gen schenk je my wel. Zonder dat zal het
je wel duidelijk zijn, wat het voor mij be-
teekent, hè? Ik ben niet jong genoeg meer
om te gelooven, dat vuur en water zich
met succes vereenigen. Al die jaren heb ik
steeds nog hoop gehad. Hoop, dat er ten
minste nog een laat geluk voor ons zou
zyn weggelegd wel een herfstgeluk,
maar toch in ieder geval geluk. Want zij
was de eenige vrouw met wie ik het begrip
„geluk" kon verbinden, Bella. Het is
vreemd en misschien wonderlijk, dat ik er
toe kom, dat alles aan jou toe te vertrou
wen. Maar ik weet, dat jij mij begrijpt."
Strak keek Bella voor zich uit. Het kost-
re haar moeite, het gehoorde te verwer
ken.
„Het is zoo moeilijk om vast te stellen,
o? het by haar achterlijkheid, of grenze
loos egoisme is", zei ze zacht, alsof zij bij
zichzelf sprak.
Pretorius verstond wat ze zei.
„Allebei".
„Wat moet er nu gebeuren?"
Hij haalde zijn schouders op. „Ik heb dui
delijke instructies: Oliva ik bedoel, je
moeder verlangde dat ik mijn functie
als beheerder van haar vermogen zou neer
leggen, of beter gezegd, haar in handen zou
geven."
„Wat een onzin!" barstte Bella los.
„Waarom eigenlijk niet? Het is haar
goed recht. En wanneer zy er voldoende
mede op de hoogte is, kan ernstige arbeid
haar slechts ten goede komen. Dat beuzel
achtige leven van nietsdoen en alles pas
klaar vinden, waar zy nu aan gewoon is
geraakt, was v.oor zoo'n moeilyk karakter
als het hare slechts een rem voor haar ont
wikkeling. Ik voor mij stel er mij veel van
voor, wanneer zij leert begrijpen, dat de
dingen in deze wereld zoo maar niet van
zelf gaan.... Anders is het met den zui
ver persoonlijken kant van deze aangele—
genhid."
„Heeft zij je zoo zwaar belecdigd, Vir
gilius, dat je haar niet vergeven kunt?"
vroeg zij haperend.
Hy schudde zijn hoofd. „De oorzaak ligt
dieper Bella ik kan eenvoudig niet
meer. Naarmate de hoop op verandering
van haar aard verdween, moest ik ook in
zien, dat ik mijn wenschen diende te be
graven ik hield van je moeder, Bella."
Daarmede vertelde hij het meisje niets
nieuws. Want zij was overtuigd, dat haar
moeder onbewust zoo innig aan Virgilius
was gehecht, als haar passieve natuur maar
eenigszins toeliet.
Het ging er nu echter om, hoe Oliva den
schik van dezen breuk zou doorstaan. En
dat ze Bella haar ouden vriend ronduit.
Zij beweerde niet, haar moeder zóó goed
te kennen, dat zij onfeilbare conclusies kon
trekken. „Maar", besloot zy haar uiteenzet
tingen, „misschien beleven wij allebeid nog
een verrassing...."
Weinig vermoedde zij, hoe spoedig de op
lossing van het raadsel zou komen, hoe na
bij ze was.
Pretorius schudde echter het hoofd.
Neen, er viel niets meer te verhopen. Daar
na begonnen zij over de dingen te praten,
die Bella onmiddellijk aangingen en Ro
bert Ellegarde.
Bella vertelde hem, dat zij dezen middag
bij haar aanstaande schoonmoeder het of-
ficieele bezoek ter kennismaking zou afleg
gen en dat zij in 't vooruitzicht daarvan
reeds plankenkoorts had.
(Wordt vervolgd)
Minister-president dr. H. Colijn onthulde Donderdag den gedenksteen ter
nagedachtenis van dr. C. Lely in den gevel van het perceel Leidschegracht 39
te Amsterdam, waar dr Lely in 1854 geboren werd
De tweedaagsche afstandsmarschen te Batavia konden zich ook dezen
keer weer in een zeer groote deelname verheugen Militairen en
.civielen op stap in de felle zon
Een geïmproviseerd koor der Fransche candidaten voor den Prix de
Rome voor muziek even voor den aanvang van hun prestaties op
Fontainebleau
De nieuwe burgemeester van Grijpskerke (Z.), de heer H U Bouman,
is Donderdag geïnstalleerd De feestelijke intocht van den nieuwen
burgervader en zijn echtgenoote
