ACHILLES EN D.W.S. KAMPIOEN
i
Het Blad Papier
Een spelmoment uit den Zondag te Eindhoven gespeelden
hockeywedstrijd Zuid Nederland België A
De -Prinses Beatrix" is Zaterdag van de werf van -De Schelde" te Vlis-
singen officieel door Z. K. H. Prins Bernhard tewater gelaten. Het schip
verlaat de helling
Ceicbefie 6ou^orit
Strandgenoegens te Scheveningen. Tengevolge van het
gure weer en den straffen wind blijven de bezoekers weg,
zoodat de strandzeilers hun hart kunnen ophalen aan deze
opwindende sport
j i "j l i L L overwinning in den bondag tegen A D.O. te Amsterdam gespeelden
wedstrijd het kampioenschap van afd. 1 der Westelijke eerste klasse van den K N.V B - Het
kampioenselftal der Amsterdammers
Door enthousiaste supporters werden
de spelers van Achilles na het te Assen
behaalde afdeelingskampioenschap in
triomf op de schouders van het veld
gedragen
De voorbereidende werkzaamheden
voor de overbrugging van het Vondel
park te Amsterdam hebben thans een
aanvang genomen. Onder groote be
langstelling worden de eerste boomen
omgehakt
Hr. Ms. kruiser „Sumatra" is Zaterdag van een kruistocht
in de Middellandsche Zee te Den Helder teruggekeerd. Het
schip in de haven
FEUILLETON
door
V. WANIEK.
29)
Tengevolge van den zwaren rook za
gen ze bijna niets, maar plotseling hoor
den zij in een belendend vertrek, waarvan
de deur openstond, snelle stappen en het
toewerpen van een andere deur.
Roch liep erh een; mar van een ta
fel in een donkeren hoek stond een reus
achtige kerel op en sprong op den detec
tive toe.
Langwieser! riep Keppinger.
En hij kwam Roch te hulp, die door den
reus met vuistslagen werd overstelpt.
Op de. binneplaats knalden schoten; in
de gelagkamer brak een onbeschrijfelijk tu
mult uit.
Vooruit? wij moeten er door heen!
brulde Langwieser.
En hij slingerde zijn mes naar den com
mandant.
Kronberg ijlde naar de tweede deur van
bet belendend vertrek: gesloten!
Als razend beukte hij het slot.
Roch kwam hem ter hulp kraknd
vloog de deur open. Een schaarsch verlich
te gang; rechts een smalle houten trap, die
naar boven leidde.
Door die gang kwamen nu de twee an
dere gendarmen aangeloopen.
Eefc van de kerels ligt op de binnen
plaats! Waar is Langwieser?
Roch wees in de richting van de gelag
kamer, waar Langwieser zich achter de
fareede trapkast had verschanst.
Kronbeg liep schier zonder te weten wat
hij deed, de trap op. Waar zou hij Maud
vinden?
Hij hoorde plots een ijselijke gil, geklet-
te van een venster, een doffe val.
Het bloed stole Kronberg in de aderen.
In de bovengang van 't huis bevonden
zich eenige deuren en nummers: de logeer
kamers van 't hotel.
Onder een deur schemerde licht. Kron
berg liep er heen. Maar reeds hoorde hij
den detective naast zich.
Déze deur niet, de volgende! zei Roch.
Weer gesloten! Roch stak snel het primi
tieve slot open. Diepe stilte, akelig duister
zooals in een grafkelder
Roch's electrisch lantaarntje zocht de
ruimte af. Ginds, in den hoek, een bed, en
op dat bed lag, geheel gekleed, een
vrouw, bewusteloos en bleek als was, het
teere gezicht met goudblonde lokken om
lijst.
Zjj is dood!kreet Kronberg.
Roch greep de neerhangende, uitgemer
gelde hand der jonge vrouw en zocht haar
pols.
Alleen bedwelmd en uitermate zwak;
over een maand zal zij er heel anders uit
zien.
Kronberg wierp den detective een blik
van onuitsprekelijke dankbaarheid was!
O, riep hij uit, als dat waar was!
Ik heb wel eens meer gelijk, waarde
dokter, al hebt u daar nog al lang aan ge
twijfeld. merkte Roch glimlachend op.
Kronberg staarde bedeesd op het blee-
ke en mooie gezichtje. Om de gesloten
oogen lagen blauwe kringen. Als die oogen
opengingen, zouden ze dan ooit met liefde
,op hem rusten?
Nieuwe ongst beving hem; hij was met
alle vezels zoo nauw met deze schepping
zijner verbeelding vergroeid geweest, dat
hij aan dit gevaar der werkelijkheid nooit
had gedacht.
Roch had een zeer klein fleschje te voor
schijn gehaald, en bevochtigde met eeni
ge druppels daaruit de lippen der bewus-
telooze.
De bedwelming zal nog lang duren,
zei hij. Wij zullen haar intusschen over
brengen naar de stad en haar doen opne
men in een sanatorium of ziekenhuis, 't Is
beter, dat zij in een vriendelijker, kalmer
omgeving dan hier tot zich zelve komt.
Beneden in de wachtkamer was het tu
mult bedaard. Langwieser werd geboeid
naar de auto gebracht. Dit gebeurde ook
met Jonathan Holder, die een schot in den
voet had gekregen, en met zijn vrouw;
deze was uit het venster der bovenkamer
op een groote sneeuwhoop gesprongen,
maar op haar verdere vlucht in de han
den der gendarmen gevallen.
Roch liet door den waard en diens knecht
de auto van Jonathan Holder uit de schuur
halen. Voorzichtig legde hij Maud Kandrun
daarin neer, tusschen opgeëischte dekens
en kussens.
De detective zette zich op de chauffeurs
plaats, en Kronberg naast hem....
XVI.
Er volgden dagen van smartelijk onge
rustheid voor Kronberg.
Maud's toestand was van ernstigen aard;
voortdurende angst, ruwe behandeling, ge
brek aan beweging en versche lucht had
den haar geheel uitgeput.
Haar bedwelming was overgegaan in een
langen slaap, die wel een doodsslaap ge
leek; en toen ze eindelijk daaruit ontwaak
te kostte het de geneesheeren en ver
pleegsters veel moeite, haar over te halen,
eenig voedsel te gebruiken.
Ik vrees, vergiftigd te worden, beken
de zij Roch, die men had geroepen om haar
er van te overtuigen, dat zij nu werkelijk
vrij was. Eindelijk gelukte het den detec
tive, haar volkomen gerust te stellen.
Voor de eerste maal gleed er een lachje
over haar bleek en smal gezichtje
Dus vrij?.Wezenlijk vrij!?
Zij slaakte een diepen zucht van verlich
ting.
Uw hulpkreet op het blaadje papier
heeft den redder tot u geleid, zei Roch.
Dat was ook mijn eenige hoop geble
ven, mijn eenige gedachte bij dag en bij
nacht. Dikwijls greep mij wanhoop aan en
dan riep ik hem ter hulp. Hoe zal ik hem
rnen redder, mijn vriend, mijn weldoener
danken!
Robert Kronberg stond voor de deur van
de ziekenkamer en hoorde dien uitroep. De
zachte, melodieuze stem bracht den* jon
gen geleerde in verrukking zóó was ze reeds
in zijn droomen tot hem doorgedrongen.
En toen bij haar den volgenden dag voor de
eerste maal een bezoek mocht brengen, be
waarden beiden een wijle het stilzwijgen,
maar keken elkaar schuchter vorschend
aan.
Zóó heb ik u altijd gezien, zei einde
lijk Maud, terwijl zij Kronberg de hand
toestak.
Robert was aanvankelijk te diep ont
roerd om een woord over de lippen te kun
nen brengen. Wat beteekenden al zijn droo
men bij de werkelijkheid? En toch....
Toen Maud hem wilde danken, verweer
de hij zich bijna driftig:
Ik moest het doen't sprak van
zelf.... 't was niet meer dan natuurlijk.
Den volgenden dag kwam hij niet, hoe
wel de stille ziekenkamer een schier on
weerstaanbare aantrekkingskracht op hem
uitoefende.
Maar een ruiker prachtige, gele x*ozen
lag op de sprei van Maud Kandrun's bed.
Maud glimlachte. Zij begreep hem; zij
begreep zoo goed zijn kiesche gevoelens,
die bang waren voor haar dankbaarheid
Als ik nu maar flink herstel dan
zeg ik hem alles!
En de blijde wil om te leven hielp haar
méér dan de beste verpleging.
Roch hield zich intusschen bezig met den
criminalistischen kant der zaak.
Jonathan Holder had een uitvoerige be
kentenis afgelegd.
't Was Fred Meingast, die het plan voor
de misdaad had ontworpen. Daar Holder
met zijn vrouw in bitteren nood verkeerde,
liet hij zich al te gemakkelijk overhalen,
om bij de uitvoering van dat plan behulp
zaam te zijn.
Maar iederen dag bezwoer hij, Maud
nooit naar 't leven te hebben gestaan, hoe
wel Meingast van hem eischte, dat hij het
meisje zou vermoorden.
Integendel, toen een zijner medeplichti
gen, met name Daniël Croocker, Maud wil
de vermoorden, had hij met gevaar voor
zijn eigen leven dien gruwel verhinderd.
Maud bevestigde die verzekering. Men
wist trouwens, dat juist ook Daniël Crooc
ker den detective Roch te New York uit
den weg had willen ruimen.
(Wordt vervolgd).
