BELGIË-NEDERLAND TE ANTWERPEN.
Het Blad Papier
Een spelmoment voor het doel der gastheeren tijdens den
voetbalwedstrijd België Nederland te Antwerpen, welke
door onze landgenooten met 4 5 werd verloren
;:V
De Belgische keeper maakt een afwerend gebaar, doch het schot van
Nederlandschen voet heeft doel getroffen. - Een aardig moment uit den
voetbalwedstrijd te Antwerpen
De finales óm het Nederlandsch biljartkampioenschap cadre
71/2 zijn Zondag te Groningen gespeeld. P. de Leeuw, die
winnaar werd, tijdens den laatsten stoot
Neville Chamberlain, de Engelsche
minister president, tijdens zijn groote Maartsche buien. Sneeuw aan
rede betredende den internationalen den vooravond van de Lente
politieken toestand, welke hij te Bir
mingham hield
De Hollandsche St. Bernhard Club hield in de veemarkthallen te Utrecht haar
clubmatch 1939 Een overzicht tijdens de keuring
FEUILLETON
W. WANIEK.
(Nadruk verboden).
23)
Je hebt gelijk; maar toch zou ik met
groot pleizier de historie een eind zien ne
men.
Ik ook; hoe lang kan 't nog wel duren?
In ieder geval zoo lang als de oude
Green leeft.
Nu, dat zal wel niet zoo lang zijn.
Holder heeft me weer een fleschje medi
cijn voor Meingast meegegeven en ik heb
het hem reeds bezorgd. Ze werkt voortref
felijk. Je kent ze, nietwaar?
Hij lachte spottend en tergend.
Zwijg!
Wat heb je nu?
Zwijg zeg ik je!
Gewetenswroeging? Och, vader, dat
is goed voor 'n oud wijf! Doch wij laten
dat rusten. Het voornaamste is, dat de
oude Green zijn teergeliefde Percy zoo
spoedig mogelijk volgt en dat zal ook wel
spoedig het geval zijn.
Niet zoo gauw als jij denkt.
Waarom niet?
Heeft Meingast je niets gezegd?
Ik heb daarover niet met hem gespro
ken.
Een miserabele geschiedenis....
Wat-is er gebeurd?
Toen de oude Green zijn neer Mein
gast zei, dat hij Maud Kandrun moest trou
wen, heeft Meingast natuurlijk in den be
ginne geweigerd.
Dat was hem ook geraden!
Ik geloof, dat hij er waai'lijk geen
lust toe had. Wat er van zij er ontstond
een hevige twist tusschen hen; de oude is
nog even eigenzinnig als vroeger. Den vol
genden dag ging hij zijn notaris opzoeken,
verscheurde het testament, waarbij Mein
gast tot algemeen erfgenaam werd aange
steld en vermaakte heel zijn vermogen aan
weldadigheidsinstellingen.
Wat een gemeene streek!
Vervolgens bracht hij Meingast van
alles op de hoogte en zwoer, dat hij zijn
testament niet zou veranderen vóórdat
Maud Kandrun Meingast's vrouw werd.
Wel, nu eerst begin ik den samen
hang van de fameuze historie te begrijpen.
Er bestond geen andere weg.
Dat zullen we maar aannemen
Doch waarom nu zoo lang getalmd met dat
huwelijk?
Ja, dat is weer een beroerde geschie
denis! Meingast wilde natuurlijk onmid
dellijk na zijn aankomst 't huwelijk laten
voltrekken. Maar wat gebeurde er toen?
De oude, die er eerst zoo op was gesteld,
vond nu iederen dag nieuwe uitvluchten
om den datum van 't huwelijk te verschui
ven.
Zou hij vermoedens hebben gekregen?
Neen, dat is onmogelijk. Hij heeft ge
lukkig maar één foto van Maud, en die
werd genomen toen zij twee jaar oud was.
Zijn zuster heeft hem die foto uit Batoem
gezonden. Maar de oude heeft zich niet
verwaardigd, haar te antwoorden en daar
om heeft zij verder geen pogingen gedaan
om tot een verzoening met haar broer te
komen en ook geen foto's van haar doch
ter meer gezonden.
Weet je dat zeker?
Heel zeker; hij heeft er zich bij Mein
gast dikwijls genoeg over beklaagd..
Waarom dan zijnu verzet?
Ik begrijp er niets van. Misschien be
schouwt hij deze Maud niet als de ge
schikte vrouw voor Meingast.
Onzin! Zij is een echte dame en bo
vendien zeer mooi. Zij lijkt zelfs een beet
je op de andere.
Dat is waar. Ik heb ze weergezien,
maar, jammer genoeg, enkel maar gezien...
Niet sentimenteel worden, hoor! Het
voornaamste is, wat er zal gebeuren.
Ik hoop, dat de zaak nu in orde is. De
oude heeft eindelijk moeten toegeven, want
Meingast liet hem geen rust. Morgenavond
zal de plechtige verloving plaats hebben,
't Zal prachtig zijn. Van deze gelegenheid
moet gebruik worden gemaakt om Maud in
kennis te brengen met de voorname krin
gen van New York.
Wat 'n roekeloosheid! 't Is best mo
gelijk, dat de een of ander haar herkent.
Niets aan te doen. Meingast was er
ook tegen, maar wat de oude wil, moet ge
beuren.
Nu, wij zullen maar hopen, dat alles
goed afloopt En wanneer is de bruiloft?
Juist een maand later.
Verdnog zoo lang! Misschien zal
hij ons op zijn begrafenis niet zoo lang la
ten wachten.
Wees gerust:,jdaarvoor zorgt Mein
gast.
Weer een ruw gelach.Toen begon de
oude weer:
Blijf je vannacht .hier?
Neen, zeker is zeker; 't is beter, dat
niemand mij ziet. Ik vertrek liever naar
Hammandville. Mijn motor is verborgen
bij den ouden dennenboom.
Zooals je wilt.... Ga je weer naar
Europa?
Neen, voorloopig blijf ik in New
York. Ik moet toch bij de bruiloft zijn!
Vooral geer dwaasheden!
Zoo dom oen ik niet. Niemand zal mij
zien.
En hoe is je adres?
Nog altijd bij moeder Perkins, 42ste
straat, nr. 68, 16de verdieping. Maar nu is
't tijd vooi mij om op te stappen.
't Is beter, dat je nog een poosje
wacht. Er is nu nog te veel volk op den
weg. Kom, drink nog eens.
Op ons succes!
Gezondheid!
Roch had er genoeg van gehoord. Zon
der het minste gerucht te maken sloop hij
terug in de dakkamer, sloot de deur en
wrong zich door het venstertje. Een oogen-
blik later was hij in het bosch verdwenen.
xm.
In het anders zoo stille huis in Riverside
Drive heerschte dien dag een vrij rumoeri
ge feeststemming. Al de vensters waren
schiteerend verlicht. Tot buiten op straat
hoorde men de opwekende klanken eener
fijne dansmuziek en dat streelend geluid
mengde zich met het geronk en getoeter
van de auto's, die onophoudelijk nieuwe
gasten aanbracht.
Juist was er een bijzonder prachtige auto
aangekomen. Een bejaard echtpaar en twee
dochters stapten uit en werden door den
bediende, die bij den ingang der villa
stond, met een diepe buiging begroet. Ach
ter die auto hield een andere stil. Een heer
sprong er uit en trad tegelijk met de vier
personen van het eerste rijtuig de vestibule
binnen, zoodat men kan denken, dat hij
tot het aristocratische gezelschap behoorde.
't Was Roch. Zeker was het niemand mo
gelijk geweest, in den corpulenten heer
met zijn kortgeknipten knevel, zijn ietwat
rood gezicht en zijn dun haar den beroem
den detective te herkennen.
Ook de livreibediende Baker, die toeval
ligerwijze bij den ingang van de villa de
gasten moest ontvangen, herkende Roch
niet en deze beantwoordde de diepe bui
ging van den jongen man met een nauw
merkbaar, trotsch knikje.
Roch beklom, vlak achter de vier perso
nen, de breede marmeren trap, kwam door
een niet minder breede, x*ijk versierde gang
en stond toen in de tooverachtig verlichte
ontvangzaal, een meesterstuk van bouw
kunst. Op zware marmeren zuilen rustte
een rijk vergulde gaanderij, op den eenen
kant waarvan de muzikanten gezeten wa
ren. In de met groen damast bekleede wan
den waren groote, kunstig geslepen spiegels
aangebracht, die het uit prachtig luchters
stToompnd licht heerlijk weerkaatsten.
Roch ging achter een klolom staan en be
keek het gezelschap. De eerste kringen van
New-York waren hier vandaag schitterend
vertegenwoordigd, 't Was een overgetelijk
schouwspel. De kostbare toiletten der da
mes waren een trouwe weerspiegeling der
laatste modes v^n Parijs en Weenen en
de ruime zaal bevatte op dat oogenblik
voor millioenen dollars paarlen en edelge
steenten.
(Wordt vervolgd).
