BEGRAFENIS VAN BARON DE SMETH.
Het Blad Papier
Te Vught heeft Dinsdag de begrafenis plaats gehad van res. luit.-kolone! der
Infanterie W. M. C. J. Hafkemeyer. De Bijz. Vrijwillige Landstorm brengt
zijn vaandel groet
Na de verkiezing van Z. H. Paus Pius XII. De Heilige Vader. Min,ster-pres,dent dr. H. Colijn Ie citeert den voorzitter der Kamer van z E M p L Steenberghe, minister van Economische Zaken (2e van
gezeten op z,,n troon en omringd door verschillende kerke- Koophandel en Fabrieken voor Rotterdam, mr. K. P. van der Mandele. t„dens |fe) Dinsdagavond voor een officieel bezoek aan de Leipziger Messe
lijke hoogwaard,gheidsbekleeders de receptie bi, de viering van den ,aardag der K v K. d residentie naar Duitschland vertrokken
Te Colmschate is Dinsdag het stoffelijk overschot ter aarde
besteld van wijlen mr. F. F. baron de Smeth, Hofmaarschalk
van H. M. de Koningin. Een overzicht aan de groeve tijdens
de rede van jhr. W. C. M. de Jonge van Ellemeet, adjudant
van H. M. de Koningin
Den Haag bouwt
bruggen Een over
zicht van den stand
der werkzaam
heden bij den bouw
der nieuwe brug
over de Prinsesse-
gracht in de resi
dentie
Het Duitsch vliegtuig, dat sinds 24 Februari vermist werd, is
in de Alpen bij Nice gevonden. Het onderzoek bij het wrak
op de plaats des onheils
FEUILLETON
door
W. WANIEK.
(Nadruk verboden).
13)
In New York?
Als neef van den schatrijken oom is
hij waarschijnlijk een bekende figuur, ver
ondersteld, dat hij inderdaad in New York
woont, wat ik voorloopig althans wil aan
nemen. Ik heb gisteren nog uit Triëst van
een met mij bevriend detective telegrafisch
inlichtingen gevraagd. Het antwoord zou
eigenlijk reeds hier moeten zijn. Vindt u
het goed, dan zal mijn vriend Charles Ken-
ton, een detective van den eersten rang, de
zaak ginds verder behandelen. Ik zou hem
dan onmiddellijk een volledig overzicht van
de historie zenden.
Zoudt u niet zelf naar New York kun
nen gaan en de zaak ook daar in handen
kunnen houden? Dat zou voor mij een
groote geruststelling zijn.
U zoudt me daartoe gaarne bereid vin
den, maar ik moet opmerken, dat de pas
sage-kosten nog al hoog loopen. Wij kun
nen ze besparen door mijn vriend de zaak
toe te vertrouwen.
Neen, neen, maak gerust de reis. Ik
ben overtuigd, dat u de eenige zy t, die hier
iicht in de duisternis kan brengen.
Op dat oogenblik werd weer aan de deur
geklopt en op Roch's „Binnen!" verscheen
zijn bejaarde huishoudster, die hem een te
legram overhandigde en toen weer stil weg
ging-
Dat komt uit Amerika! riep de detec
tive. Nu staan we voor de beslissing.
Hij scheurde het telegram open en las
met luider stem: „Fred Meingast, neef van
den millionair en groot-industrieel John
Green, Riverside Drive, 86, voor familieza
ken naar Batoem vertrokken, niets ongun
stigs aangaande hem bekend. Kenton."
Een oogenblik heerschte diep stilzwij
gen; toen zei Roch met een glimlach van
voldoening:
Zoo, nu hebben wü een vergoeding
voor de verdwijning van de Streller's; en,
naar ik hoop, den sleutel van deze ge
heimzinnige zaak.
Dr. Kronberg slaakte een kreet van ver
lichting:
Als die Fred Meingast een fatsoenlijk
mensch is, en....
Buiten werd heftig aan de bel getrokken.
Nog een telegram!
Roch was opgesprongen en ging zelf het
telegram van den besteller in ontvangst ne
men.
Kronberg beefde over al zijn leden.
Lees! smeekte hij. Lees!
Roch scheurde het tweede telegram open:
„Fred Meingast en Maud Kandrun zijn
Woensdag 9 November van Hamburg met
de „Elbe" naar New-York vertrokken."
Kronberg sloeg de handen krampachtig
om de leuningen van zijn stoel om het be
ven van zijn lichaam te verbergen.
Ik voelde het, stamelde hij, wij volg
den een valsch spoor.
Woedend wierp Roch het telegram op de
tafel:
En het blaadje papier? En haar smee-
ken om hulp?
Kronberg baalde de schouders op:
Bedriegerij, zwendel.weet ik veel!
En het zeer verdachte gedoe van de
Streller's? En het blonde vrouwenhaar?
Kronberg kermde bijna:
't Is onuitstaanbaar onverdragelijk!
Roch kreeg medelijden met hem.
Ik heb u gewaarschuwd, dokter. Men
mag zijn geluk niet aan een hersenschim
hangen.
En wat nu? wat nu? schreeuwde Kron
berg in hoogste opgewondenheid. Wie heeft
die regels op 't blaadje papier geschre
ven?
Dat kan ik u vandaag niet zeggen.
Dr. Kronberg ging naar huis; zijn gang
was traag en slepend; er was een onbe
schrijfelijke matheid en onverschilligheid
over hem gekomen. Hij opende de deur
van zijn woning; zijn bediende sliep reeds;
hij begaf zich naar de bibliotheek en zonk
uitgeput achterover in een wijden clubfau
teuil. Slapen, slapen. Maar hij gevoelde
zich zelfs niet in staat, naar zijn slaapka
mer te gaan en zich uit te kleeden. Wie zou
dat tien dagen geleden gezegd hebben!....
Toen bevond hij zich nog op de effen baan
van een normaal burgerlijk leven; toen
was hij nog door geen dwaallichtje in den
sprookjestuin der verbeelding gelokt.
En nu, nu was die stralende fata morgana
verdwenen in den schoot der barre woes
tijn.
Kronberg slaakte weer een diepen ziucht
in zijn zak ritselde iets: het blaadje pa
pier.
Kronberg haalde het te voorschijn als
een talisman had hij het steeds op zijn hart
gedragen en nu?Maud Kandrun!....
Welk dubbel spel had 't noodlot met hem
gespeeld? Aan welk bedrog was hij ten of
fer gevallen?
Eigenlijk was hem nu alles onverschil
lig; hij stond langzaam op, stak een kaars
aan, hield het blaadje papier reeds dicht
bij de vlam. Maar toen begon het water
merk te klimmen, de roos, de bloem der
liefde!
Kronberg liet de hand zinken. Neen niet
verbranden! In die weinige dagen had hij
geleerd te voelen, wat liefde was, en om
wille eener vtouw had hij al het andere
vergeten.
Om wille eener vrouw?.... Neen, om
wille van een hersenschim, van een droom
beeld, dat voor hem nooit vleesch en bloed
zou worden.
Donker, smartelijk donker was de ruwe
Novembernacht, gedurende welke Robert
Kronberg met diep gewond hart den te
rugweg naar het alledaagsche zocht.
VUIL
Riverside Drive is een der heerlijkste
straten van New-York. Prachtige paleizen,
deftige smaakvolle villa's vormen de Oost
zijde terwijl de Westzijde bestaat uit won-
derschoone, keurig onderhouden tuinen,
die een grootsch park vormen en zacht af
dalen naar den breeden, statigen Hudson.
Over die tuinen heen ziet men den mach
tigen stroom, met zijn ontzaggelijke ver
keer, en zelfs de drukte aan den overkant
kan men waarnemen.
In het Noordelijk gedeelte van die straat,
niet ver van generaal Grant's grafmonu
ment, welks witte, hooge, spitse koepel als
een vuurtoren uit de looverzee van 't park
komt opduiken, wordt de aandacht getrok
ken door een bijzonder prachtige villa, die
wel een paleis mag heeten en door een
hoog, kunstig gesmeed en rijk verguld tra
liehek van de straat is gescheiden.
't Kon derhalve niet opvallen, dat een
elegant gekleed heer van middelbaren leef
tijd, die blijkbaar nog al stille straat tot
plaats voor een wandeling had gekozen,
eenige oogenblikken vóór de villa bleef
staan en ze met belangstelling in oogen-
schouw nam.
Weldra zette hij zijn wandeling voorti
maar ongeveer honderd stappen verder
sloeg hij een weg, die door het park leidde,
in, en toen slenterde hij langs kronkelpa
den weer terug tot dicht bij de villa. Daar
zette hij zich op een bank, stak een sigaar
op en verdiepte zich in het lezen van een
dagblad, dat hij uit zijn binnenzak had ge
haald.
Er was misschien nog geen kwartier ver
streken, toen een groote, prachtige auto stil
hield voor de villa. Een livreiknecht kwam
toegesneld en opende het hek en eenige
minuten later kwamen een bejaard heer
en een jonge dame naar buiten. De heer
moest diep in de zestig zijn; een bleek, met
rimpels doorploegd gelaat en moede, doffe
oogen. Men kreeg den indruk, dat hij zie
kelijk was en die indruk werd nog ver
sterkt doordat hij in weerwil van het war
me, zonnige weer een kostbare pelsjas
droeg.
De jonge dame, die hem vergezelde, was
een opvallende schoonheid met goudblond
haar en groote, lichtgrijze oogen. Beiden
droegen zwaren rouw.
Zij namen plaats in de auto, en de da
me wierp met teedere bezorgdheid een
pelsdeken over de knieën van den bejaar
den man; de livreibediende sloot met een
buiging het por ier en de auto reed met
kalme vaart in uie richting van de stad.
(Wordt vervolgd).
