PAS OP VOOR HET WILD!
Het geluk ligt in de
sneeuw
3)e £cictoch& @ou/ïa/nt
a m
OVERSTEKEND
LL
Met toestemming van H. M. de Koningin worden door den A.N.W.B. op
verschillende wegen, loopende door het Koninklijk Domein, waarschuwings
borden geplaatst ter aanduiding van het gevaar, dat overstekende herten en
reeën voor automobilisten kunnen opleveren. Het eerste bord werd Vrijdag
geplaatst tusschen kilometerpaal 28 en 29 op den straatweg Amersfoort
Apeldoorn
FEUILLETON
Een Winteisportroman
PETER KRAYENBüHL.
45)
De zwijgzame Petra heeft, nadat zij reeds
twee weken hier, bij de vroegere verloofde
van haar overleden broeder is, eindelijk
haar vriendin in vertrouwen genomen. Zij
heeft haar verteld van de ontmoeting met
den jongen skileeraar Dieter Prausnitz, die
haar in enkele uren teruggaf, wat zij
meende reeds lang te hebben verloren:
haar vertrouwen in de wereld. Zij ver
zwijgt zelfs niet haar plotseling ontwaak
te liefde voor den jongeman, dien zij het
leven redde, een liefde, die weliswaar niet
werd beantwoord, omdat ook hier de jeugd
haar rechten eischte en sterker bleek dan
een door vele desillusies verbitterd gemoed
maar die haar desondanks de overtuiging
beeft bijgebracht, dat elke mensch een na
tuurlijk recht heeft op een plaats in deze
wereld, dat men zijn plicht verzaakt door
zich in eenzaamheid af te zonderen wan
neer men zich nuttig kan maken en dat ten
slotte elkeen de smid is van zijn eigen ge
luk.
Zie je, Lisa, zoo besluit Petra haar
biecht, dat alles bracht mij in korter tijd
dan ik zelf ooit voor mogelijk zou hebben
gehouden tot het besluit de mij toegedachte
plaats in de wereld weer in te nemen, mij
opnieuw aan te sluiten bij den macht, die
ons aller leven verder draagt en al moge
die plaats dan niet naast Dieter zijn, zij zal
mij, ook zonder hem en waar ze ook zij,
meer voldoening schenken dan m'n kluize
naarsbestaan in de bergen, dat geen ruim
te liet voor idealen, zonder welke ons le
vens nu eenmaal geen waarde heeft....
Zoo is het Petra, zegt haar vriendin en
in haar stem ligt oprechte blijdschap over
de groote verandering, die er in Petra heeft
plaats gegrepen. Met beide voeten op
den grond blijven staan, maar opzien naar
de sterrenik weet niet, waar ik het
dezer lagen las, maar dat lijkt me wel een
bij uitstek gezonde levensopvatting.... Ik
heb het zelf ook niet gemakkelijk gehad,
je weet het, maar al trok ik me dan ook
zooveel mogelijk uit het gezelschapsleven
terug, omdat dit te veel droeve herinne
ringen bood, ik heb m'n vertrouwen in het
goede van den mensch nooit verloren.
En ik heb het nu teruggevonden, Lisa,
dank zij Dieter.M'n vertrouwen in de
menschen enin mijzelf. En al zullen
wij elkaar ook nooit terug zien, Dieter en
ik, dan nog zal onze ontmoeting niet tever
geefs zijn geweest, want zij leerde me in
enkele uren meer dan de jaren van eenza
me afzondering daar bij het Satanshom....
Berlijn.... Anhalter Bahnhof! Allen
uitstappen!
Dieter doet zijn rugzak om, legt zijn ski's
op den schouder en draagt zijn stokken
onder den arm. Hij is blij het doel van
zijn reis te hebben bereikt. Het doel?
vraagt hij zichzelf af. Is een moeder het
doel? Niet slechts hét begin, het uitgangs
punt, het verleden?
Een deel van den weg legt hij te voet af
om de straat weer eens te voelen, de geas
falteerde straat van een wereldstad. Zij is
nat van de mist, die zich klam en vochtig
op gelaat en handen der voorgangers legt.
Zoo zacht mogelijk ontdoet Dieter zich in
het portaal van zijn bagage, hij trekt zijn
zware laarzen uit en sluipt op z'n teenen
naar zyn kamer. Juist wil hij de deur ach
ter zich sluiten, als hij plotseling hoort roe
pen:
Dieter? Dieter, ben je daar?
Ja, moeder ik ben het. Wel te rus
ten laat je maar niet storen.
Kom maar binnen, Dieter, 't is toch
al by zessen.
Dieter voldoet aan het verzoek. Moeder
en zoon begroeten alkaar allerhartelijkst,
maar nemen elkaar tevens onderzoekend
op....
Ga maar naar de keuken; op tafel
staat een thermosflesch met thee. Brood,
boter en wat je verder noodig mocht heb
ben, staan in de kast.
Ja.Zeg moeder, heb je me dan ver
wacht?
Ach, ik dacht wel, dat je dezer dagen
weer eens aan zou komen
Hoezoo? En waarom alleen maar „aan
komen"?
Ga nu maar en drink eens eens een
paar koppen thee. Je bent zeker door en
door koud.
Dieter gaat naar de keuken, m^ar hij
gunt zich niet veel tijd. Een paar minuten
later is hij al weer terug.
Vertel nu eens,"móéder.
Zij richt zich op en lacht.
Eet toch eerst was, Dieter, domme
Dieter, jij gedeserteerde kluizenaar.
Moeder! Er- is hier iemand geweest;
dat zijn jouw woorden, niet... Zeg eerlijk,
wat z ij hier?
Ja, Dieter, z ij - was frier.Daar op
het hoektafeltje onder ïdie vaas ligt een
brief voor je.
Haastig stelt Dieter zich in het bezit van
het ongesloten epistel, dat hij vluchtig door
leest en daarna nog eens voor de tweede
en voor de derde maal:
„Domme Dieter, lieve Dieter, gedeser
teerde kluizenaar? Je moeder is een voor
beeldige vrouw. Het ware te wenschen, dat
je wat meer van haar had! Ga naar Ho
tel Bristol, daar zul je ons aantreffen
of misschien ook niet, als je niet heel gauw
komt. In dat geval zal ik een brief bij den
portier achterlaten. Tot ziens! Het is een
schande, zooals ik je naloop.
Hartelijke groeten van
GRACE".
Het kost mevrouw Prausnitz heel wat
moeite haar ongeduldigen zoon aan het ver-
.stand te brengen, dat hij zich fatsoenshal
ve niet vóór tien uur aan Hotel „Bristol"
kan vervoegen.
Als Dieter zich om dien tijd ongeveer bij
den portier meldt, wordt hem verzocht te
wachten. Na een half uur verschijnt mr.
Arlen, vergezeld door Walter Dillmann....
't Spijt me, beste Prausnitz, maar Gra
ce is gisteren vertrokken....
Zoo, hmDan kan ik wel weer
gaan. Jammer, ik zou haar graag gespro
ken hebben.
Nou, kom maar eens mee, Dieter,
zegt mr. Arlen met een knipoogje naar Wal
ter Dillmann. Laten we eerst maar eens
behorlijk ontbijten.
Ik hoop niet, dat u het mij kwalijk
neemt, mr. Arlen, maar ik zou toch lie
ver.
....Alleen zijn? Ben ik zoo'n gewel
dige teleurstelling voor je?
Neen, dat natuurlijk niet, maar.
Niets te maren; we zijn nu eindelijk
uitgemaard. Kom mee, ik heb nog een en
ander met je te bespreken....
Mr. Arlen laat zijn jongen vriend nog
eenigen tijd aan zijn teleurstelling over al
vorens het gesprek te openen. Eindelijk
vraagt hij:
Zou je zin hebben in een onderwij
zersbaantje op het platteland?
Waarom niet? zegt Dieter op een toon,
waaruit blijkt, dat het hem op het oogen-
blik vrij onverschillig is, wat hem wordt
aangeboden.
In Pommeren, niet ver van de zee,
wordt een groot riddergoed verkaveld en
opnieuw betrokken. Tegen de honderd
landbouwersgezinnen, meest jonge boeren,
zullen er zich binnenkort vestigen. Dan zal
er natuurlijk een school noodig zijn....
Nu houd ik het niet langer uit, onder
breekt Walter Dillmann ongeduldig de
nuchtere mededeelingen van mr. Arlen.
Laat ik je maar eens vertellen, wat je Me
cenas heeft uitgeknobbeld. M'n zuster, het
rijke weeuwtje, heeft van haar overleden
echtgenoot een riddergoed geërfd. M'n zwa
ger was bankier, zooals je weet en hij heeft
het, onder hypotheken begraven landgoed
uit een faillissement moeten overnemen.
Wat zou Gritte met zoo'n uitgestrekt be
zit in Pommeren moeten beginnen? Hier,
deze buitengewone man, wist raad. Hij
heeft wat geld in Duitschland staan en
daarvan meent hij geen beter gebruik te
kunnen maken dan het landgoed tegen
taxatiewaarde van Gritta over te nemen
en het tegen een lagen prijs aan een hon
derdtal jonge boeren te verpachten.
Ja maar, gaat dat dan maar zoo zon
der meer? wil de tamelijk verblufte Die
ter weten.
(Slot volgt).
De Oude Kerk te Delft, die inwendig
gevaarlijke teekenen van ouderdom
vertoonde, wordt thans gerestaureerd
Een kijkje op de werkzaamheden
Nieuwe Fransche koloniale troepen zijn
naar Djiboeti vertrokken. Het vaarwel
aan het Gare de Lyon te Parijs bij het
vertrek naar Marseille
Een felle brand verwoestte het bekende „Chateau de
Clères" nabij Rouen, waar de wetenschappelijke bezitter
Delacour kostbare collecties en dieren had verzameld. De
dieren konden gered worden, doch het kasteel met de
waardevolle inventaris ging verloren. Het blusschingswerk
Het Albert-kanaal in België nadert zijn voltooiing. Een over
zicht bij de brug van Vroenhoven
De eenvoudige kachel, die het nieuws van de Pauskeuze aan de wereld zal
laten weten Het is de kachel, waarin de stembiljetten worden verbrand en
waarvan de witte of zwarte rook het al of niet definitieve resultaat zal
verkondigen
