Het geluk ligt in de
sneeuw
HET VLUCHTENDE SPAANSCHE LEGER
FEUILLETON
Een Wintersportroman
van
PETER K-RAYENBÜHL.
(Nadruk verboden).
37) -
Ik zal eens naar haar gaan zien, be
sluit Grace plotseling en ze is al weg vóór
Pap haar terug kan houden.
Op de trap lopt zij Girsholm tegen he/
lijf, maar Grace laat zich niet ophouden.
Straks baron, ik heb nu geen tijd Bene
den zijn mijn vader en mevrouw Hissberg.
Ik kom direct terug.
Lichtelijk beduusd sjokt Girsholm ver
der de trap af.
Grace klopt aan de deur van Brigitte's
kamer en treedt meteen binnen. Ze ligt op
den divan, het gelaat naar den muur ge
keerd. Grace legt haar hand op Brigitte's
schouder en deze aanraking is genoeg om
haar te doen opspringen.
Ach, bent u het..? Brigitte glimlacht
eenigszins pijnlijk.
Wat hebt u? Kan ik u misschien
helpen?
Grace is werkelijk ontdaan. Het vertrok
ken gelaat van de jonge vrouw boezemt
haar vrees in.
Neen, dat kunt u niet. Ik dank u wel,
maar ik heb liever, dat u me alleen laat.
Een hevige hoestbui doet de smalle schou
ders schokken. Laat u mü toch alstu
blieft..,.
Grace streelt haar zachtjes over het haar
en verlaat dan stil het vertrek.
Beneden in de hal verdeelt Girsholm zijn
gunsten tusschen Gritta en mr. Arlen.
Wat is er met Brigitte aan de hand?
vraagt Grace scherp.
Girsholm deinst achteruit alsof hij een
klap in het gezicht heeft gehad.
Wat is er met Brigitte? herhaalt Grace
luid. Eenige in de hall aanwezige gasten
steken de hoofden bijeen.
Kom Grace, treedt mr. Arlen energiek
tusschenbeiden, terwijl hij zijn arm om haar
schouder slaat. Ga mee.U excuseert
me, baron
Boven op haar kamer laat Grace zich
in een stoel vallen; ze snikt zoo hartver
scheurend, dat haar „Pap" de tranen in de
oogen springen.
O, die mannen., die ellendige man
nensnikt ze.
Daarvoor bestaat nog geen valscherm
denkt „Pap".
Hallo, Grace
„Regen tropfen.
Die an mein' Fenster klopfen.
klagen de violen en de minachtende saxo
foon echo't: „An mein' Fenster klopsen.
Bijna honderd dansparen sleepen den tan
go over 't spiegelgladde parket van de
blauwe zaal in het Grand Hotel te Antons-
wil.
„Das merke dir
Bringen ein' Gruss von mir....
„Ein Gruss von mir", kwettert ironisch
het zilveren blik.
Het is nog geen negen uur en toch is het
balmasqué reeds in vollen gang.
William Lersner, gekleed in het rijk be-
stikte gewaad van een Chineeschen man
darijn (zij het dan wijselijk zonder de daar
bij behorende staart) baant zich een weg
door de schuifelende paren en geeft hier
en daar nog een laatste aanwijzing.
Aan den ingang van de zaal troont vrou
we Fortuna in eigen persoon, die de bin-
nentredenden tegen - ontant geld kleine
bordpapieren sleutels verkoopt, welke het
mogelijk zouden maken zich toegang te
verschaffen tot het geluksland. De netto
opbrengst van dezen avond is bestemd voor
een goed doel, n.L voor den aanleg van een
rodelbaan, waarbij een aantal werkloozen
uit de omliggende dorpen te werk zullen
worden gesteld. Vandaar, dat niet alleen
Vrouwe Fortuna er op uit is de gasten het
geld uit den zak te kioppen. Zij wordt in
de zaal zelf geassisteerd door een bekoor
lijke jonge zigeunerin, die veler toekomst
voorspelt uit de duistere lijnen van de
hand of met de kaarten, al naar verkiezing,
terwijl voorts nog eenige straatzangers
vertolkers van 't levenslied een mars
kramer, een danseres en een berenleider
met zijn keurig nagemaakten viervoeter in
organisatorisch verband een beroep doen
op de offervaardigheid van de uitgelaten
danslustigen.
Er worden loten verkocht en schlager
teksten, waarin Walter Dillmann's compo
sitorisch genie zich in zijn vollen omvang
openbaart. De leden van de voortreffelijke
jazband vermogen er zelf niet ernstig bij te
blijven èn voltooien de muzikale carica-
tuur door eigen vondsten, die de dansende
paren op hun beurt aanleiding geven van
den foxtrott een echte Beiersche „Schuh-
plattler" te maken en velen zien zich dan
ook genoodzaakt m een lachkramp het veld
te ruimen om in een der gemakkelijke fau
teuils rond het spiegelgladde parket nieu
we krachten te vergaren.
Op hetzelfde tijdstip, waarop het gemas
kerd bal in het Grand Hotel zijn hoogte
punt begint te naderen, heeft in St.-Valen
tin Dieter Prausnitz een gast op zijn ka
mer.
Ernst Seilenz is pas een uur hier, maar
beide jonge mannen beginnen elkaar, dank
zij de hier heerschende ongedwongenheid,
al aardig te begrijpen. Seilenz, die leider is
'van een grooten werkloozencursus in het
Roergebied, blijkt een ervaren paedagoog
en zoo komt het, dat beiden al spoedig in
een diepzinnig gesprek over beroepsaange
legenheden zyn gewikkeld.
Plotseling schiet Dieter iets te binnen:
Dat is waar ook, meneer Seilenz, bent
u niet bevriend met Brigitte Clamor?
Ja, voor haar ben ik juist hierheen
gekomen; ik ben bij haar moeder in pen
sion en ik was een leerling van Brigitte's
vader, maar hoe weet u....?
Dieter vertelt hem nu ietwat verlegen,
maar volkomen openhartig van den brief,
die Petra destijds heeft gevonden en aan
hem heeft doorgegeven ter verdere expedi
tie. Seilenz staart langs Dieter heen in de
verte en zegt, als deze is uitgesproken:
Zoo, hm., dan bent u wel zoo onge
veer op de hoogte. Denkt u.dat ik te laat
kom?
Te laat? Te laat is altijd relatief. Te
laat is het nooitWaarom bent u eigen
lijk hier afgestapt en niet in het Grand Ho
tel in Antonswil?
Ik wist immers niets van Brigitte's
reis naar Munchen en ik zocht haaar dus
hier in Kaiserhof.
Weet juffrouw Brigitte, dat u hier
bent?
Ik heb haar even door de telefoon
gesproken; ze is moe van de reis en kan
me pas morgen ontvangen.
Waarom gaat u niet naar het balmas
qué?
Daarvoor ben ik niet in de stemming.
Over het algemeen voel ik trouwens niet
bijster voor dat soort amusementen.
En waarschijnlijk wilt u in een der
gelijke omgeving Brigitte ook liever niet
ontmoetten..? Dan zijn we het volkomen
eens. Ik wensch Grace ook niet onder de
gemaskerden te zoeken
Ernst Seilenz vraagt niet, wie de hem
onbekende Grace is. Hij ontwaart juist
Dieter's reis-schaakbord dat op tafel ligt
en vraagt: Hebt u zin in een partij?
Neen, Dieter heeft er eigenlijk geen zin
in, maar hy bemerkt, dat Ernst Seilenz,
wiens rustige, zwijgzame natuur hem zeer
sympathiek is, eenige afleiding zoekt en
hij verklaart zich daarom onmiddellijk be
reid. Midden onder het spel zegt Dieter
plotseling, meer tot zichzelf dan tot zijn
gast, die deze opmerking thans wel het al
lerminst verwacht:
Nee, 't is nooit te laat. Maar het is niet
mogelijk, of althans ontzettend moeilijk om
een ander tegen diens zin te helpen.. Gar-
dez la dame!
Ernst Seilenz doet een uitstekenden te
genzet.
Daar begin ik niet eens aan. Men mag
een mensch tenslotte niet van zijn per
soonlijke vrijheid berooven, ook dan niet
als het voor zijn eigen bestwil is. Dat zov
een vergrijp tegen den geest zijn.
Wordt vervolgd.
Een slagerij in de openlucht in een der interneeringskampen De eerstejaar leden van het Leidsche studentencorps maakten Woensdag
van de gevluchte Spaansche regeeringstroepen te Argelès- ter gelegenheid van den 364sten dies-natalis der Universiteit een gecostu-
sur-Mer meerden rij jool door de stad
Mevrouw Nelk-de Rooy te Den Haag zal op 12 Februari a.s. haar 100sten
verjaardag vieren. De bijna 100-jarige in gezelschap van haar beide
lievelingskatten
De Arabische dele
gatie ter Palestijn-
sche conferentie
in St James Palace
te Londen bijeen
Strenge controle wordt uitgeoefend door de Fransche mobiele
garde op elk convooi, dat uit Spanje de Fransche grens over
schrijdt Een vrachtauto wordt aan een nauwkeurige inspectie
onderworpen
Het oorlogsmateriaal, dat door de Spaansche regeeringssoldaten op hun
vlucht naar Frankrijk wordt medegenomen, wordt door de Fransche autori
teiten onder strenae bewakina aesteld
Nog steeds houdt de stroom van soldaten der Spaansche
regeeringstroepen, die via de Fransche Zuidgrens Frankrijk
binnentrekken, aan Een contingent vluchtelingen bij aankomst
te Bourg Madame
