VLUCHTEND UIT SPANJE.
Het geluk ligt in de
sneeuw
Op de vlucht voor de nationalistische troepen. Spaansche
boeren met vee en huisraad na het overschrijden van de
Fransche grens op weg naar Bourg Madame, zoekend naar
een onderdak
De oude draaibrug
over de Vliet te
Rijswijk wordt door
een nieuwe ver
vangen. Tijdens de
werkzaamheden
wordt gebruik ge
maakt van een
hulpbrug, die Don
derdag geplaatst
werd
De marsch der Engelsche landbouwers naar Londen,
waar bij het parlementsgebouw gedemonstreerd werd voor
betere toestanden in den lande?
Het plan bestaat, om huize .Waterland" te Velsen, het vroegere
landgoed van wijlen mr. J. W. G. Boreel van Hogelanden,
tot museum in te richten. - Deze patriciërswoning uit de
zeventiende eeuw bezit een kostbare collectie oude schilderijen,
meubels en boeken
Op het R.K. Kerkhot aan de Kerkhoflaan te Den Haag had Donderdag de
begrafenis plaats van wijlen mr. R. H. A. M. Romme, oud-lid van den Raad
van State. In den stoet volgden behalve de familieleden zeer vele leden der
regeering en van den Raad van State
De echtgenoote van den Gouverneur Generaal van Ned. Indië bracht te
Batavia een bezoek aan de tentoonstelling van het werk, dat vervaardigd
werd op de cursussen in huishoudelijke bezigheden, welke thans op vele
plaatsen in Ned. Indië voor de inheemsche vrouwen gehouden worden
FEUILLETON
Een Wintersportroman
van
PETER KRAYENBüHL.
(Nadruk verboden).
32)
Het verblijf van den eenzamen gast in
de Sennhut en de herhaaldelijk terugkee-
rende expedities van haar dochter naar de
zen alleen staanden vreemdeling was ook
voor mrs. Arlen niet verborgen gebleven.
Haar zorgzaam moederhart voelde zich
uiteraard min of meer gechokeerd door zoo
veel misplaatste toewijding en het duurde
dan ook niet lang, of zij klaagde baar nood
aan den dienstwilligen hoeder van haar
ziel, den geestverwanten dr. Hembder,
wien zij dringend verzocht in deze „iets te
willen doen."
En dr. Hembder, die op het gebied der
menschelijke tactiek, nu eenmaal geen uit
blinker was, deed iets. Hij koos den aller-
gemakkelijksten weg, stapte, wijl de Senn
hut ten slotae gemeenteeigendom was,
naar het raadhuis en verplichte daardoor
den eersten burgemeester, die de zaak
anders waarschijnlijk rustig op zijn be
loop zou hebben gelaten, tot een officieelen
stap, welke nu allereerst tot gevolg heeft,
dat mr. Arlen en zijn jonge vriend in hun
partij schaak worden gestoord
Dieter betreurt dit intermezzo niet, hoe
wel hij op het punt staat zijn tegenstan
der den beslissenden slag toe te brengen.
Deze scène toch stelt hem in de gelegen
heid mr. Arlen weer eens van een geheel
andere zijde te leeren kennen.
De laconieke Brit reageert aanvankelijk
in het geheel niet, maar als hij eenigszins
omslachtig den brand heeft gestoken in een
geurige Havanna, noodigt hij de beide
dorpsautoriteiten met overdreven hoffe
lijkheid uit plaats te nemen. Vervolgens
laat hij dr. Hembder roepen en als deze,
akelig bereidwillig en bij voorbaat zeker
van zijn succes, ten tooneele verschijnt,
licht hij laconiek maar op een, voor den
betrokkene bepaald vernietigende wijze
het deksel van het pannetje om zijn audi
torium te demonstreeren, dat zich daarin
niets anders bevindt dan een geurige hoe
veelheid lucht en water, dat door dr. Hemb
der tot een storm is opgeblazen
Ongelukkigerwijze desavoueert ook me
vrouw Arlen haar geestverwant nog door
eenigszins onhandig op te merken, „dat zij
het zoo niet bedoeld heeft" en derhalve
blijft hem niet veel anders over dan nog
dienzelfden middag in den hem door mr.
Arlen aanbevolen D-trein te stappen, die
hem via Munchen met bekwamen spoed
naar zijn Zwabensche woonplaats orengt...
De dorpsche autoriteiten stemmen al
heel gauw toe in een verlenging van den
„huur" der Sennhut, als mr. Arlen zich voor
Walter Dillman garant stelt en er terloops
op wijst, dat „de overheid" er waarschijn
lijk wel iets aan gelegen zal zijn haar re
putatie als gastvrije gemeente te behou
den
Bij zijn laatste woorden heetf ook Gra
ce zich bij het gzelschap gevoegd en met
haar scherpen blik overziet onmiddellijk
de situatie. Met een simpele mededeeling
beëindigt zy de scène:
Meneer Dillmann is thans in zooverre
hersteld, dat hij weer vervoerd mag wor
den en zal vandaag nog in Antonswil een
kamer zoeken....
De burgemeester herinnert zich direct
zijn hoofdberoep, beveelt minzaam een zoo
juist vrij gekomen kamer op de zonzijde
van zijn hotel aan en verlaat met zijn at
taché het vertrek.
Heeft Gilrshom getelefoneerd, wendt
mr. Arlen zich tot Grace.
Vijf minuten-geleden.Prestini is
heelemaal niet dood; hij blijkt slechts een
schompschot gekregen te hebben....
Is er al iets van den daker bekend?
Een liefdesaffaire natuurlijk. Het
schijnt, dat iemand uit jalouzie heeft ge
handeld. Hij heeft zich den volgenden dag
zelf bij de politie aangemeld, maar vermoe
delijk zal de zaak wel in der minne wor-
een gezicht als een oorwurm, in de tweede
vervolging.
En Walter Dillmann?
Men heeft zelfs geen poging gedaan
om op zijn spoor te komenIk heb Girs-
holm nog opgedragen Gritta Dillmann te
zeggen, dat haar broer haar hier ver
wacht; zij zal wel met den baron meeko-
Dus daarom is Girsholm op reis ge
gaan!?
Dieter, die nog niets wist gaat thans
ook en licht op en hij toont zich in hooge
mate verrast.
Waarom heb je mij daar niets van ver
teld, Grace? Ik vind het nogal eigenaardig,
dat je dat allemaal op je eigen houtje hebt
gedaan.
Beste Dieter, antwoordt Grace gela
ten, ik zeur nu eenmaal niet zoo lang
over zulke dingen. In de eerste plaats was
er geen gelegenheid om je van een en an
der op de hoogte te stellen, want op den
dag, dat ik Girsholm voor m'n karretje
spande, zat jij ergns op de Mookerheid met
een gezicht als een oorkurm, in de tweede
plaats was er geen enkele reden om ook jou
met dergelijke futiliteiten lastig te vallen
en in de derde plaats wist ik toevallig, dat
Girsholm en Prestini elkaar kennen. Ook
hem heb ik er overigens onkundig van ge
laten, dat het Walter Dillmann is, die daar
boven in die huit huist.
Grace langzamerhand word ik ra
zend op je. Je bevalt me met het uur be
ter. Maar zooveel discipline houd me
ten goede is haast niet vrouwelijk meer;
waar moet ik me in 's hemelsnaam verber
gen voor
Niet verbergen, jongeman, leeren moet
je, wat je ontbreekt
Ja, beste Prausnitz, zegt mr. Arlen
met gefronst voorhoofd, wij mannen zijn
niet meer de heeren der schepping Als dit
ras zich uitbreidt, is het uit met ons pa
triarchaat!Ik geef het op, de partij is
intusschen wel beslist, voegt hy er met
een blik op het schaakbord aan toe.
Blijf je hier lunchen?
Dank u, mr. Arlen, mijn plicht roept
me. Ik kom juist nog op tijd voor m'n ski
les....
Dat spijt me. Tot ziens dan, Prausnitz.
Adieu, mr. Arlen, dag Grace.... tot
kijkIk geloof, dat wij samen nog een
appeltje hebben te schillen....
Verdwijn, Dieter en stoot je niet aan
je hanenkam! Au revoir....
De skibabies kunnen vandaag hun plei-
zier wel op. Onverbiddellijk rekt Dieter
de les tot de schemering invalt, herhaal
delijk laat hij de oefeningen overdoen, de
laatste lessen worden nog eens gerecapi
tuleerd en hij kent geen genade, als het den
verbluften leerlingenschaar aan discipline
blijkt te ontbreken. Overmorgen is het bal-
masqué en 's morgens zullen de jonge ski
konijnen uit zijn school den eersten tocht
met Gugelhofer maken. Reden te over voor
Dieter om eiken deelnemer afzonderlijk
nog eens flink onder handen te nemen.
Nochtans is Dietet eerlijk genoeg om
te erkennen, dat hij zich in de eerste plaats
voor zichzelf zoo uitslooft. Steeds wanneer
hij in Grace's gezelschap heeft doorge
bracht, doet zijn aangeboren minderwaar
digheidsgevoel zich gelden en als hij dan
ook streng tegenover zijn leerlingen op
treedt, dan is dat slechts om zichzelf op te
richten en zich overeind te houden.
En toch 't is werkelijk miserabel
bij de eerstvolgnde gelegenheid krimpt
Dieter's zelfbewustheid tegenover het jon
ge meisje weer in tot iets heel onbeteeke-
nends. Maar dat jonge meisje is Grace
en Grace is een kristal, Dieter daarentegen
een en al verwarring Grace is een stuk
leven en werkelijkheid, Dieter een jong on
derwijzer zonder emplooi, op Grace
komt het aan, om Dieter bekommert zich
geen stervelingof misschien toch?
Als hij na het einde van de les in deze
onbehaaglijke stemming de hal van Hotel
Kaiserhof betreedt, deelt de portier hem
mede, dat hij is opgebeld uit Antonswil. Hij
wordt verzocht in het Grand Hotel te ko
men, kamer 81, derde étage
Dieter herinert zich, dat dr. Muschle
daar is ingekwartierd. Goed, hij zal er di
rect heengaan. De man kom hem juist van
pas; nu voelt hij zich tenminste weer een
beetje.
Wordt vervolgd.
