DEMONSTRATIES
TE LONDEN.
i mm in
Het geluk ligt In de
sneeuw
De oude IJsselbrug te Kampen, die niet meer aan de eischen van het moderne
verkeer voldoet, zal binnenkort worden afgebroken en vervangen worden door
een nieuwe. De IJsselbrug, gezien vanaf den Nieuwen Toren
Vele Duitsche dienstboden, die in Nederland werkzaam waren, zijn
Woensdag naar haar Heimat teruggekeerd. Een kijkje op het Centraal
Station te Amsterdam bij het vertrek van den D-trein naar Duitschland
Het Nederlandsche ijshockeyteam, dat deel zal nemen aan de Europeesche- en
wereldkampioenschappen ijshockey te Bazel en Zurich, is Woensdagmiddag uit
Amsterdam vertrokken. De spelers op het Centraal Station voor het vertrek
Het motorvrachtschip .Straat Malakka", in aanbouw voor de Kon.
Paketvaart Mij., werd Woensdagmiddag van de werf der N.V. C. v. d.
Giessen Zonen's scheepswerven te Krimpen aan den IJsel te water
gelaten. Het schip glijdt in zijn element
De Londensche politie moest hardhandig optreden tijdens de
demonstraties in de omgeving van het Parlementsgebouw bij de
nieuwe zitting van het Parlement, welke Dinsdag plaats had
Het bezoek van Albert Sarraut aan de kampen nabij Perthus, waar
talrijke vluchtelingen uit Spanje zijn ondergebracht
Koning Leopold was deze week te Brussel tegenwooidig bij een
gala opvoering van .Tristan en Ysolde" in het .Theatre des
Galeries onder auspiciën van de Belgische vereeniging van
advocaten. De aankomst van den vorst
FEUILLETON
Een Wintersportroman
van
PETER KRA YENBüHL.
(Nadruk verboden).
Dieter voelt zich plotseling in een uit
gelaten stemming en hij besluit deze zeld
zame gelegenheid niet te laten voorbij
gaan.
Ik hoop niet, dat u mij al te vrijpos
tig vindt, mr. Arlen, maar er moet me een
opmerking van het hart: U bent de beste
papa, die ik me kan voorstellen....
Zoo, vind je dat en waarom dan?
vraagt mr. Arlen glimlachend.
Wel, omdat u niet alleen de vader,
maar ook de vriend van uw dochter bent.
Ja, hm, maar zelfs dat kan tot groote
onaangenaamheden aanleiding geven. Dat
heb ik het vorig jaar nog ervaren, toen we
onze zomervacantie in Ostende doorbrach
ten. Ik liep daar op een snikheeten dag in
m'n badjas met Grace naar het strand,
zooals we meestal samen wandelen. Zij
had mij ingehaald en we verkeerden bei
den in de beste stemming. Maar 's mid
dags je zult het niet willen gelooven
zii ik alleen op het terras en daar zie ik
plotseling een ouden kennis op me afko
men, een vroegeren schoolkameraadJe
kent dat type menschen misschien niet,
maar ik bedoel een van dat soort, dat zich
bij een bijzondere gelegenheid veertig jaar
iat*r plotseling herinnert, dat je samen nog j
op de schoolbanken hebt gezeten en daar
uit de vrijmoedigheid put je „als vriend te
genover vriend" iets onder de welwillende
aandacht te brengen. En dat deed hij dan
ookIk wist waarlijk niet hoe ik het
had. Onze oude vriendschap, zoo meende
hij, gaf hem het recht, mij onder vier
oogen er even op te wijzen, dat ik toch
wel wat heel erg tegen het decorum zon
digde door midden op den dag zoo vertrou
welijk met een zeenymph langs het strand
te flaneeren. Bijna iedereen wist toch, dat
ik getrouwd was, enzoovoort
Dieter lacht en wil weten, wat mr. Ar
len den goeden vriend, die hem zijn fei
len meende te moeten toonen, heeft geant
woord.
Daar heeft Grace later zelf voor ge
zorgd. Ik hield me van den domme en be
loofde plechtig beterschap
De man heeft het toch aangevoeld, al
heeft hij er dan een verkeerde uitlegging
aan gegeven. Het gebeurt niet vaak, dat
een vader zijn kind zoo als een zelfstandig
mensch beschouwt.
Ach, de eerlijkheid gebiedt me te zeg
gen, dat ik daarmee een bepaalde bedoe
ling heb. Ik houd veel van m'n dochter en
ik zou haar niet gaarne verliezen. In zoo'n
geval is het beter, dat men tijdig loslaat.
Dat is het verstandigste, wat men kan doen,
als uit het kind eenmaal een mensch is
geworden en het zichzelf dreigt te zullen
losscheurenJe ziet het, louter egoisme!
Ongetwijfeld, maar een goed begrepen
en een even goed toegepast egoisme.
Elk ander soort zdu ook zinloos z\jn.
De slede glijdt door een hollen weg en
vervolgens langs een boschrand, waar de
dennen buigen onder een zware sneeuw
vracht. Kier en daar breekt een tak.
Zonder Grace zou ik mij m'n verblijf
hier niet kunnen indenken. Ik geloof zoo
vaak, dat ik eigenlijk alleen om haar hier
heen ben gekomen.... zegt Dieter aarze
lend na een lange pauze.
Zij denkt er precies zoo over. Dat
komt in het leven meer voor. Mijn vrouw
noemt dat „Karma". Dat zegt niet veel;
ze noemt alles Karma, het is nu eenmaal
een woord, dat op alles past.-... Andere
menschen zouden misschien van noodlot,
kismet of fatum spreken
Ten slotte hebben die woorden eigen
lijk geen bepaalde beteekenis meer. Post
factum achteraf schijnt natuurlijk
ailes voorbestemd.
Ja, ja, maar er hebben zich toch tal
van merkwaardige gevallen voorgedaan,
die er op wijzen, dat alle levenslijnen op één
punt gericht zijn en waarbij van een soort
leiding mag worden gesproken. Want hoe
gemakkelijk had het niet kunnen gebeuren,
ja hoe vanzelfsprekend zou het eigenlijk
zijn geweest bij de duizenden afwijkingen,
die zich dagelijks voordoen, wanneer jullie
deze ontmoeting nu eens zouden zijn misge-
loopen.
Mij komt het voor, mr. Arlen, dat bij
ons, jonge menschen, van een dergelijke
leiding toch weinig meer te bespeuren is..
Dat kan heel goed zijn. Jullie zijn al
len bij elkaar nu eenmaal gevaarlijk los
bandig en je geniet een mate van vrijheid,
zooals men zich dat in mijn tijd absoluut
niet kon voorstellen.
Een vrijheid, ja, maar die het leven
vaak uiterst moeilijk maakt
Volkomen juist, ze is ook niet zoozeer
verworven dan wel een typigsch geschenk
van dezen tijd. Maar wat Grace en jou be
treft, zou ik toch dit nog willen opmer
ken: Het is mogelijk, dat twee jonge men
schen elkaar door een of ander onv&rklaar
baar toeval ontmoeten. Goed, die twee heb
ben elkaar dus gevondenMaar dan
jongeman. Wat die twee later van die ont
moeting maken, daarop komt het
Want dan houdt de bestemming op ei
gint het probleem
Mr. Arlen, antwoordt hij na een korte
pauze, u bent de meest volmaakte gentle
man, dien ik ken. U moet me permitteeren,
dat ik dat ook nog zeg. En ik beloof u, dat
ik mij tegenover Grace ook niet anders dan
als een gentleman zal gedragen
Ik maak me over Grace niet direct
ongerust; die weet wel voor zichzelf te
zorgen, maar desondanks hoop ik, dat je je
belofte houdt, ontwoordt mr. Arlen en de
beide mannen, waarvan de een tweemaal
zoo oud is als de ander, reiken elkaar de
hand
Dr. Muschle komt tot rust
Intusschen heeft Grace een heftig dis
puut met Walter Dillmann
Hij houdt het niet meer uit in die een*
zame hut hierboven. Een vlaag van gevan-
genschappsychose maakt hem een langer
verblijf hier ondragelijk, hij wil weg.
Bij alle begrip, dat Grace voor den bij
zonderen toestand van den jongeman
heeft is zij toch verontwaardigd over dit ge
brek aan logica, dat tevens een groote on
dankbaarheid verraadt en zij maakt dat
Walter duidelijk in een duchtig standje,
dat hem ten slotte weer tot rede brengt.
Grace is eveneens ontevreden over Girs-
holm, die tenminste wel eens had kunnen
teléfoneeren om haar te laten weten hoe
ver hij gevorderd is....
Met ongeduld echter bereikt zij niets. Zij
kan Walter ten slotte niet vasthouden; wat
zij tegenover hem verdedigt, is slechts het
aandeel, dat zij zelf vrijwillig in deze zaak
op zich heeft genomen en haar consequente
natuur gedoogt niet ook maar iets vóór
zijn natuurlijken afloop prijs te geven
Zoo verkeert Grace dus niet bepaald in
een opgewekte stemming, als zij, overeen
komstig hun afspraak, haar ski's onder
bindt om het trio weer te completeeren,
maar als zij bemerkt, dat Pap en Dieter
intusschen een heel eind dichter tot el
kaar zijn gekomen, is het leed spoedig ver
geten.
Dieter heeft nu eveneens weldra de ski's
onder en een oogenblik later zet de stoet
zich in beweging. De twee jongemenschen
houden zich achter de slede aan een touw
vast elk van hen heeft een eind in de
handen en mr. Arlen amuseert zich kos
telijk met deze geïmproviseerde skijo
ring
Daar het nu in vlot tempo bergafwaarts
gaat, is men spoedig thuis en nu kon den
beiden heeren niets meer weerhouden om
zich aan het Koninklijke spel te wijden.
Edoch, ook ditmaal slagen zij er niet
in de partij ten einde te spelen, want nu
is het meneer Lersner, de gérant, die hen
onder duizend verontschuldigingen, komt
storen. Achter hem dringen twee typisch
dorpsche figuren de kamer binnen.
De burgemeester en zijn politioneel fac
totum, de gemeente-veldwachter worden
voorgesteld. Zij krabben zich eenigszins
verlegen het slimme boerenhoofdHet
duurt eenigen tijd voor het tot alle par
tijen is doorgedrongen, wat de aanleiding
is tot dit bezoek der autoriteiten.
Wordt vervolgd.
