CONTROL F
Het geluk ligt in de
sneeuw
^e£cicbclic 0oii/tomt
Barcelona mobiliseert zijn laatste mannen tegen de oprukkende nationalistische
troepen. De laatste lichtingen gaan zich melden
De opmarsch van generaal Franco's troepen naar Barcelona. Na een
verbitterd gevecht trekken de manschappen der nationalistische strijd
krachten onder leiding van hun olficierert een der veroverde plaatsjes
voor Barcelona binnen
De Monte Carlo-rallye. Het equipe Paul Contet, eerste
in het algemeen klassement, bij aankomst na de helling-
proet
Zeven leden der bemanning van de reddingboot te St. Ives (Eng)
kwamen om het leven, toen de boot omsloeg bij haar hulpverleening
aan een stoomschip, dat tijdens den jongsten Noord Wester stor m in
nood verkeerde De bemanning van de boot
-
De opmarsch der nationalisten in Spanje.
In het veroverde gebied worden op de
banken de oude papieren bankbiljetten
omgewisseld voor nationalistisch geld
De flottieljeleider „Tromp' bij aankomst aan het droogdok in de haven van Lissabon voor het herstellen
der schade van de aanvaring met de „Orinco"
De extra bewaking te Chequers tijdens
het verblijf van den Engelschen mini
ster president Chamberlain. Met speur
honden wordt gesurveilleerd
FEUILLETON
Een Wintersportroman
van
PETER KRAYENBüHL.
(Nadruk verboden).
24)
Niet onmogelijk is, dat dat de beste
oplossing is, maar dat dienen we toch
eerst te onderzoeken. Iemand zal naar
Miinchen moeten gaan om zich op de
hoogte te stellenIk zal er nog eens
over nadenken hoe we dat het beste zul
len kunnen regelen. Ik moet nu naar het
hotel, maar als het eenigszins mogelijk
is, hoop ik vanmiddag nog even terug te
komen
Nee, alstublieft, gaat u nog niet weg.
Ik kan nu nog niet alleen zijn. Het staat
me nu alles weer zoo afschuwelijk dui
delijk voor den geest: Prestini, de huis
knecht, het raam, waardoor ik omlaag
ben gesprongen in den tuin, ach, wat
heb ik het verschrikkelijk warm..,.
Walter zoekt tastend haar hand en
houdt die stevig vast. Met den anderen
strijkt zij hem kaimeerend over het gloeien
de voorhoofd.
U mag niet ziek worden,, hoor, an
ders kunt u hier niet blijven en dat moet
zoolanz we van Munchen niets naders we
tenHet is beter, dat ik nu ga.
Blijft u nog even.
Grace blyft nog een minuut. Zij voelt
zijn onrustige pols, die op koorts duidt,
maar zij kan niet veel anders doen dan met
haar verkoelende hand zijn wangen en zijn
voorhoofd streelen
In het zwijgen vermengt zich iets, dat
de heerschencje stilte verbreekt, al wordt
er dan geen geluid vernomen....
Plotseling ontwaart ze Dieter, die door
net raam naar binnen kijkt. Grace moet
onwillekeurig lachen.
Die is op zijn teentjes getrapt, denkt
ze en zich tot Walter wendend, zegt ze
luid:
Er staat een vriend van me buiten. Ik
zal hem binnen laten, u kent hem wel, die
van gisteren....
Nee, weert Dillman af, ik wil van
daag niemand meer zien....
Grace gaat naar buiten.
Ik ga alweer, laat je alsjtblieft niet
storen bij je verpleging, bromt Dieter.
Waarom zoo opstandig. Dieter? Heb
ie vanmorgen op me gewacht?
Natuurlijk, twee uur lang....
Dat spijt me, Dieter, maar je kon toch
wel nagaan, dat ik....
Hoor eens, Grace, van nu af denk
ik heelemaal niets meer na te gaan. Ik
geloof niet, dat het de moeite waard is;
je bent als alle anderen, Grace.
Jy bent gelukkig niet als alle anderen,
Dieter, jij bent een mispunt
Grace maakt zich nu eveneens ernstig
boos. Ik wist niet, dat je zoo gruwelyk
jaloersch bent, Dieter. Verdwijn alsje
blieft
Ze keert zich met een ruk om en gaat
weer terug in de hut. De tranen staan haar
in de oogen en Wa't-er Dillman. die de
korte woordenwisseling weliswaar niet ge
heel gevolgd, maar toch wel gedeeltelijk
begrepen heeft, bemerkt dat en maakt zich
natuurlijk ook kwaad.
Nu is het ook nog mijn schuld, dat jul
lie elkaar in de haren, vliegen. Gaat u nu
maar weg. Laat u me alstubuieft alleen en
kom maar niet meer terug. Ik heb u niet
meer noodig, dank u wel....
Daarop heb ik alleen nog maar ge
wacht jullie mannen, zijn toch werkelijk
aan elkaar gewaagd! Zegt u dat nog eens,
dan kom ik beslist niet meer.Ik wacht...
Nou?
Grace heeft zich in haar volle lengte op
gericht en wipt dreigend op haar teenen
heen en weer de handen in de zij.
Idioot is het om je druk te maken voor
zulk ondankbaar tuig, bromt ze en Wal
ter durft geen kik meer te geven.
Grace pakt haar bullen bij elkaar. Als
ze haar rugzak omdoet, is haar boosheid al
weer gezakt. Dieter zal wel weer terugko
men.
Ik zal iemand zien te vinden, die naar
Munchen kan gaan. Tot zoolang blyft u
hier, ook al zou u voordien voldoende her
stelt zijn om zelf te reizen. Ik reken er op,
dat u zich behoorlijk zult gedragen.Tot
ziens!
De deur is reeds in het slot gevallen
vóór Walter er zelfs maar aan denkt om te
gen te spreken. Hij mist daartoe trouwens
ten eenenmale den moed. Innerlijk weet
hij zich volkomen in de macht van deze bij
de hande jongedame en hy voelt zich als
een schooljongen, die van zyn moeder een
geducht standje heeft gekregen.
F.r blijft hem niét veel anders over dan
er om te lachen, zij het dan als een boer,
die kiespijn heeft.*..
Girsholm gaat naar Munchen.
Mag ik nu laten opdienen, mr. Ar-
len? vraagt reeds voor de tweede maal me
neer Perleberg, de ober van de bedienden
hiërarchie in de eetzaal van het Grand-
hotel te Antonswil.
Vraagt u eens, of miss Arlen nog niet
terug is
Neen, Grace is er nog steeds niet en mr.
Arlen is reeds aan het dessert, als ze ein
delijk de zaal binnenkomt.
Waar is mama?
Migraine, antwoordt mr. Arlen kort
om zijn dochter te laten voelen, dat het
geen genoegen is alleen te moeten tafe
len.
Het schijnt, dat Mars vandaag re
geert, ook bij jou, Pap. Enfin, het kan me
niet zoo heel veel schelen. Ik heb je hulp
noodig, Pap. Ik loop er al twee uur lang
over te piekeren, waar ik den naam Pres
tini toch ergens gehoord heb, Enrico Pres
tini-; het moet een schilder in Munchen
zijn
Dat is noga] gemakkelijk, Grace....
Ik las juist een bericht in de „Times"....
hier
Grace grijpt haastig naar het nieuws-
bjad. Het zijn slechts vijf simpele regels
onder „Laatste Berichten".
De bekende Munchener schilder, Enrico
Prestini. oorspronkelijk afkomstig uit Tes-
sino, is gisterochtend in zijn woning ver
moord gevonden. Men vermoedt, dat ja-
louzie de drijfveer is geweest....
Jalouzie? Niet onmogelijkIk weet
er al van, Pap. Maar help me toch eens op
weg waar vandaan ken ik dien naam
Prestini?
De baron heeft blijkbaar niet veel in
druk op je gemaakt, Grace, anders zou je
je stellig herinneren, dat hy het was, die
den naam noemdeIn den trein tus-
schen Augsburg en Munchen....
Op jou blijkt een mensch toch aan te
kunnen, Pap, dank je wel hoor. Die man
moet hier aantreden.
Grace gaat naar de telefooncel en ze
heeft geluk. Baron Girsholm is op zyn ka
mer. Hij belooft' haar binnen een uur in
Antonswil te zullen zijn.
Ziezoo, Pap. nu trekken we ons in jouw
appartementen terug om Kroonraad te hou
den
Wil je niet eerst eten?
Dat kan ik intusschen ook wel doen,
maar boven. We hebben niet veel tijd....
Mr. Arlen gehoorzaamt, zy het dan
eenigszins verwonderd. Die verwondering
zal echter spoedig nog grooter worden....
Beste, brave Pap, bij voorbaat positief
alsjeblieft, ja, anders kan ik je niet ge
bruiken. Je weet nu wel langzamerhand
hoe geweldig dwaas je dochter gewoonlijk
doet, maar het is nu eenmaal besloten....
En Grace vertelt kort weliswaar,
maar duidelijk omlijnd de fatale ge
schiedenis van Walter Dillmann 'en den
schilder Prestini. Mr. Arlen hoort het ver
haal, zonder haar ook maar eenmaal in de
rede te vallen, geinteersseerd aan.
M'n lieve kind, zegt hij ten slotte, als
Grace aan het eind is var. haar relaas en de
korte pauze voor het gebruikelijke overleg
voorbij is, je weet wel, dat ik het zeer
onaangenaam vind je in een dergelijke
zaak gewikkeld te zien. Ik zou zeker nooit
bi-rheen zyn gegaan, als ik dat zelfs maar
ir de verste verte had kunnen vermoe
den,...
(Wordt vervolgd).
