OPENING ZWEEDSCH
PARLEMENT.
Het geluk ligt in de
sneeuw
Tijdens het olfensiei der troepen van Franco werden verschillende
tanks van de Spaansche regeeringsstrijdkrachten door de nationalisten;.,
buitgemaakt
Te Roermond is het huwelijk volrokken tusschen Jhr. van der Heyden van
Doornenburg en baronesse E. van Hövell tot Westerflier. Het bruidspaar met
.bruidsmeisjes en bruidsjonkers
Bij hun aankomst te Rome werden Chamberlain en
Halifax begroet door Mussolini en Ciano
De Hongaarsch-Tsjechische incidenten der laatste dagen hebben
scherpe protesten van de zijde der beide regeeringen uitgelokt
Een kijkje in Munkaks, waar een der gebouwen door kogels
ernstig beschadigd werd
Met den trein arriveerde de Fransche filmactrice Yvonne Printémps Don
derdagavond in de hoofdstad voor de bijwoning der Nederlandsche première
van haar nieuwe film .Drie Walsen"
Koning Gustaal van Zweden tijdens zijn rede bij O. officieele
opening van het Zweedsche parlement te Stockholm
Carnaval is in aantocht. Allerwege treft men voor
bereidingen ter viering van het jaarlijks weer-
keerende festijn. Een kijkje in een der ateliers,
waar de groteske maskers vervaardigd worden
FEUILLETON
Een Winteïsportroman
van
PETER KRA YENBüHL.
(Nadruk verboden).
14)
Goeden middag, meneer Prausnitz....
Wel Pap. hoe bevalt het je hier?
Dieter is door deze onverwachte ver
schijning totaal in de war en tevens woe
dend op zichzelf, dat hij zoo ontdaan is en
dit overduidelijk demonstreert door een
paar stukken van het bord te gooien. Hij
had zich immers ook allang behooren voor
ta stellen.
Wat zal ik er van zeggen, Grace, we
spelen pas een half uurtje, zegt mr. Arlen.
Wil je thee?
Dieter vliegt overeind om thee voor
Grace te gaan halen. Hij is blij althans een
paar minuten -ileen te kunnen zijn.
Grace..,. Mr. Arlen neemt haar hand
en trekt haar naar zichtoe. Je bent
mijn dochter, kind, naar ik ben niet alleen
je vader, ik ben ook je vriend.... Daar
om Grace, raad ik je dringend: wees voor
zichtig!
Dank je. PapKijk me eens aan,
ik ben volkomen nuchter. Ik heb altijd
maar één wil: mezelf trouw te zijn en m'n
eigen weg te gaan. We zijn het volkomen
eens, beste Pap.
Zoo is het, Grace
Dieter keert terug met thee. Hi' heeft zich
intusschen geheel hersteld; op zijn openhar
tig jongensgelaat ligt slechts diepe ernst te
.lezen.
Een telegram van mama Pap. Grace
schuift het hem over de tafel heen toe.
Ze komt met den trein van zes uur.
Nogal onverwacht, hè? Wat zal de reden
daarvan zijn?
Misschien die dr Gem ter of Hemder,
over wien ze laatst zoc enthousiast schreef?
En nu tusschen ons beiden, jonge
vriendIk ben ietwat nieuwsgierig
want u schijnt op eenigszins bijzondere wij
ze de belangstelling van mijn dochter te
hebben opgewekt. Nochtans behoeft u zich
daarom nog niets te verbeelden, want
waarschijnlijk zou u met een klompvoet of
een bult hetzelfde resultaat hebben be
reikt. Uw methode is mij echter sympathie
ker, ze heeft iets sportiefs. Maar dat
neemt niet weg....
Mr. Arlen, ik moet ook u als vader
van miss Grace, dringend verzoeken mijn
verontschuldigingen wel te willen accep
teeren, 't Was ondoordacht en zeer onvoor
zichtig van me, maar ik geef u de verzeke
ring, dat het allerminst opzet is geweest.
Dat hoop ik dat hoop ik van harte!
Overigens vind ik deze heele geschiedenis
allergenoeglijkst, want zooiets is mijn
dochter nog nooit overkomen. Het heeft
haar ook. geweldig gechoqueerd.... Maar
wie ben u nu eigenlijk? Skileeraar kan toch
bezwaarlijk als een beroep worden aange
merkt. U bent jong en dat doet me pleizier
ik ben het cok geweest, maar desondanks
zult u toch wel een of andere sociale func
tie bekleeden....?
Het spijt me, dat ik. u moet teleur stel
len, mr. Arlen, maar voorloopig doe ik nog
niet veel meer dan ernstig trachten het
hoofd boven water te houden; ik ben on
derwijzer en ik deel het lat van bijna tien
duizend collega's die op een aanstelling
wachten
Zoo. Ja. Hm. Wachten is iets, dat wei
nigen bevredigt en den mensch ongeduldig
maakt.
Eerlijk gezegd, ben ik ook niet bijster
gebrand op een baantje aan de school, zoo
als die tegenwoordig is
Misschien is dat morgen al anders.
Morgen? Dan zou er in korten tijd
heel wat moeten veranderen.
Waarom niet? Er kan in korten tijd
zooveel gebeuren. Het eenige, waar het op
aankomt, is waaszaam te zijn, jongeman.
Het lot openbaart zich altijd in een hoek,
waar niemand het verwacht. Dat geldt voor
het groote, zoowel als voor het kleine, voor
den enkeling zoo goed als voor de massa.
Hebt u bijzondere redenen om dat aan
te nemen?
Er zijn duizenden reden voor op te
gevenWij Engelschen, hebben een na
tuurlijke begaafdheid om het kleine in ver
band met het groote te zien en zoo'n reisje
naar een ander land doet iemand honder
den dingen beleven die er op wijzen, hoe
het onder de orde lommelt. Het oude
Europa ligt in barensweeën en het komt
mij voor, dat deze oude wereld zich wil ver
jongen door een belangrijke geboorte.
Dieter kijkt denouden heer geinteres-
seerd aan. Dat is geen alledaagsche opmer
king.
Misschien is het- de geboorte van een
nieuwe, hoogere idee? vraagt hij, tastend
naar de beteeken is van mr. Arlen's woor
den. De geheele Europeesche jeugd zoekt
er naar sinds de oude denkbeelden op een
zinneloozen wereldoorlog zijn uitgeloo-
pen
Maar mr. Arlen stapt haastig van dit
onderwerp af en bepaalt zich tot iets con-
cieters.
Wat me bijzonder interesseert, waar
de Prausnitz, is dit: bent u eigenlijk wel zoo
gehecht aan het beroep, dat u gekozen
hebt, dat u daaraan coute que coute wilt
andere werkking? Voelt u niets voor een
ander werkkring? U bent er ten slotte nog
jeng genoeg voor.
Ik ben werkelijk overtuigd paedagoog,
maar ten slotte houden alle problemen,
waarmee de wereld zich tegenwoordig oc
cupeert. verband met het vraagstuk der
opvoeding.
Mr. Arlen was behept met de spleen van
eiken rechtgeaarden Engelschman en in
teresseerde zich derhalve voor alle denk
bare schoolkwesties. Wat was dan eigen
lijk het doel van uw wereldhervormende
plannen, meneer Prausnitz?
Een vrije school, mr. Arlen, die door
niets anders bepaald wordt dan door haar
paedagogische noodzakelijkheid.
Een prachtig doel, jongeman, een le
vensdoel zelfs, maar ik betwijfel of ab
stracte ideeën voldoende zijn om dat te be
reiken.
Lang niet, mr. Arlen. in geen geval;
ze zijn zelfs schadelijk. Er is meer noodig,
veel meer. Waar het op aankomt, is, wat
ik pleeg te noemen, het ware beeld van
den mensch, dus vóór alles: een b e e d,
een levend beeld en niet slechts de enkele
idee....
U bevalt me, mi. Prausnitz; het lijkt
me inderdaad een mooi ideaal om leeraar
aan zoo'n vrije school te worden maar om
haar op te richten en haar door alle moei
lijke beginjaren heen in stand te houden,
daar is, dunkt mij, niet alleen geld voor
noodig, maar ook en dat wel in de eer
ste plaats een groote dosis moed, zelf
vertrouwen, liefde voor het werk....
Er is nog meer ncodig, mr Arlen, iets
zeer belangrijks: m^n moet de bron ken
nen, waaruit men al deze goede menschelü-
ke eigenschappen dagelijks kan putten....
En kent u die bron. mr. Praus
nitz?
Ja, antwoordt Dieter gedecieerd, nu
plotseling moed vattend, die ken ik, mr.
Arlen.
Dat is in ieder geval een verblijdend
teeken! zegt mr. Arlen, meer tot Grace dan
tot Dieter en zich dan geheel tot zijn doch
ter wendend, laat hij er op volgen:
't Wordt tijd om naar het station te
gaan, Grace, als we mama willen afha
len.
Dr. Muschle wordt verhoord.
De schaduw van den „Langen Finger**
spreidt zich reeds ver en donker blauw
over Antonswil uit, als Dieter huiswaarts
keert; de Kaizerspitze verheft zich gloeiend
in de schemering van den naderenden
avond en achter den Blauen Wand komt
traag en voorzichtig de zilveren sikkel van
de maan te voorschijn.
(Wordt vervolgd).
