3)e £cicbdic 0oii^ant
SCHEEPSSTRANDING BIJ SOUTHEND.
Het geluk ligt in de
sneeuw
Op de perrons, in de wachtkamers en in de vestibule van
het Centraal Station te Amsterdam worden luidsprekers
aangebracht, om den reizigers eventueele mededeelingen
te kunnen doen
Koning Leopold van België vertoeft thans aan de Cóte d'Azur voor een
vancantieverblijf. - De Koning (met pet) tijdens het golfspel
De aviateur Boris, die van Bernay (Fr.) was opgestegen, om een snelheids-
record vooi kle'ne vliegtuigen te verbeteren, moest wegens averij aan de
machine per parachute alspnngen Hij bleef ongedeerd. Het toestel viel te
pletter, terwijl de parachute m een boom bleef hangen
FEUILLETON
Een Wintersportroman
van
PETER KRAYENBüHL.
(Nadruk verboden).
3)
Snelt haalt Petra haar restant aan brood
en appels uit haar rugzak te voorschijn en
gretig strekt de jongeman zijn handen er
naar uit.
Langzaam, langzaam. Uw maag is
stellig nog niet heelemaal in orde.
Ik voelde me wat zwak, anders zou ik
me zeker niet zoo gemakkelijk omver heb
ben laten blazen, zegt hij, zichtbaar ver
legen.
Dit is juist een geval voor Petra. Een
schepsel, een mensch zelfs, dat honger lijdt.
Geen leed. geen ongerechtigheid grijpt
dieper in Petra's elementaire natuur als
dit simpele feit, dat er iemand is, die hon
ger heeft.
Zij slikt een paar maal heftig, maar
weet zich spoedig te beheerschen, waarna
ze op eenigszins geforceerd drogen toon
vraagt: Hebt u uw botten nog allemaal
by elkaar?
Ik geloof het wel, met uitzondering
van een ontwrichten schouder. Hy komt
moeizaam half overeind, daarbij door Pe
tra gesteund.
Tja, we zullen hier niet kunnen over
nachten. We moeten naar het dal. In een
uurtje zullen we het wel klaar spelen.
Een afdaling d ,-f ik wel te riskee-
ren, als u voorop gaat.
Vooruit dan maar!
Ja, maar ik moet eerst weten, wie
u bent. Ik voel me zeer verplicht
Onzin. Verzoeke van bloemen en
rouwbeklag verschoond te blijven. Ik heet
Petra. En nu voorwaarts, ook al doet het
pijn
Voor de laatste helling blijft Petra plot
seling staan.
En hoe heet jij eigenlijk? vraagt ze,
terwijl ze haar metgezel met gefronst voor
hoofd onderzoekend aanziet.
Dieter. Ja, Dieter Prausnitz.
Daarom behoef je nog niet zoo te blo
zen. Allons, de Raupenpas zullen we af
snijden en de helling naar boven nemen
we op ons gemak in een half uurtje.
Lang voor zij de hut bereiken, staat Boll-
mann hoog opgericht achter de deur en
zijn klagend gehuil is tot ver in den om
trek hoorbaar.
Af, Bolles. Dat is een gast; Dieter
heet hijGeef hem een hand, Dieter
dan kent hij je en behoef je niet bang voor
hem te zijn.
Dieter voelt instinctief, dat hier slechts
zelden en vreemdeling een voet over den
drempel zet. Er hangt iets in de lucht, dat
niet alleen op uiterlijke afzondering duidt,
maar tevens het vermoeden wekt, dat zy.
die: hier haar intrek heeft genomen, ge
wend is ook innerlijk met zichzelf en haar
belevenissen alleen te zijn.
Kom. sta er niet zoo houterig bij; je
latten kan je daar in den hoek zetten,
meent Petra het ingetreden zwijgen te moe
ten verbreken. Het klinkt wat ruw, maar
Dieter bemerkt in haar toon toch een ze
kere welwilendheid.
Ga daar maar op dien vacht liggen
en maak je schouder vrij!
Dieter gehoorzaamt. Petra verdwijnt en
keert terug met een fleschje olie.
Zie zoo, dan zullen we je maar eens
even masseeren. Je spieren slap houden.
Doet het pijn? Dat moet ook. Straf volgt
op de zonde. Maar waag het niet een kik
te geven!
Neen, Dieter geeft geen kik, hoewel de
behandeling zeer pijnlijk is. Petra mas
seert elke spier afzonderlijk en spaart hem
niets. Bollman volgt geinteresseerd elke
beweging.
Dxeter voelt zich gedrongen op een of an
dere wijze van zijn waardeering blijk te
geven.
U verstaat de kunst als de eerste de
beste trainerzegt hij steunend, ter
wijl hij een steelschen blik op haar bezi
ge handen werpt. Merkwaardig, zoo klein
als die handen zijn, bijna als die van een
kind, maar desondanks intensief ontwik
keld en gespierd. De bruinzwarte huid is
ruw en geschilverd.
Je thorax is goed. Zwem je veel?
vraagt Petra.
Vier maanden als badmeester op
Sylt....
Wel verdraaid! Dan ben jij zeker ook
de nieuwe sgileeraar?
Nou. wat zou dat is dat zoo erg?
vraagt Dieter op zijn, beurt, terwijl hij zich
hoog opricht. Petra is tot de schoorsteen
teruggedeinsd. Bollman bromt ongemoti
veerd
Wees blij, meneer Prausnitz, dat ik
daar nu pas achter kom!
Petra verbergt haar teleurstelling niet.
Dreigend trekt zie., weer een rimpel in
haar voorhoofd, recht boven haar zwart
bruine wipneus. Als zij eindelijk de mas
sage voortzet, doet zy dat met verdubbel
de kracht. En het gelukt haar werkelijk
Dieter een kik te laten geven.
Au! schreeuwt nij plotseling, zich daar
bij rechtstreeks tot Petra wendend.
Dat is menschenvleesch, dat je daar
t? pakken hebt en geen ossenhuid. Voor-
loopig is het genoeg
Aan het spit roosteren, moesten ze
zoo iemand, zegt Petra droog, terwijl ze
langzaam opstaat. Zoo van boven zie
je er anders niet bepaald als een profes
sional uitKan je je niet op een fat-
sienlijker manier door de wereld slaan?
Om die paar ski- en. zwemlessen ben
ik nog lang geen professional, protesteert
Dieter. Ik verlang niet als zoodanig be
schouwd te worden!
Hij is ernstig boos. Bollman heft den
kop op en kijkt hem wantrouwend aan....
Tot dusver ben je goed voor me ge
weest, Petra, maar daarom behoef je nu
niet zoo uit de hoogte te doen
Bollmann onderbreekt zijn verwijt, legt
de zware kop op zijn knie en er ligt zoo
waar iets van verstandhouding in de trou
we hondenoogen.
Ik zou het ook wat graag zoo goed
willen hebben als jy. 't Lijkt me lang niet
onaardig zoo'n huisje te hebben.... en
zoo'n prachtbeest van een hond
Maar waar zou ik van rond moeten ko
men? Ik zie geen kans van den wind te le
ven en van sneeuw alleen raake jc ook niet
verzadigd. Wat voer jy eigenlijk uit? Waar
van leef je?
I Petra staart den man tegenover haar een
I oogenblik stom verbaasd aan. Dan treedt
ze echter op hem toe en terwijl ze hem geen
moment uit het oog verliest, zegt ze, na
drukkelijk op elk woord den klemtoon leg
gend:
Dat gaat jou totaal niets aan
Zeer juist opgemerkt, antwoordt de
geprikkelde Dieter. Maar toch wil ik
het weten. Je hebt natuurlijk geld op de
bank of zoo
Je zegt dat oo een toon, alsof het
een misdaad wasHier, Bolles!
Och nee, geld hebben is op zichzelf
geen schande, maai voor je mij m'n han
delwijze verwijt, dien je toch eerst met je
zelf in 't reine te zijn.
Petra stookt het vuur in de haard wat
op en werpt er een nieuw houtblok in. De
vlammen geven haar gelaat een goudach
tige kleur...
Je opmerkingen lijken me nogal bru
taal. Ik weet niet, of ik mij dat alles maar
kan laten welgevallen
O. ja.... Je moet niet vergeten, dat
ik leeraar ben. Ik ben dus vrij om jou te
beleeren
Je wordt gemist in Hotel Kaiser-
hof
Dat interesseeit me op het oogenblik
niet in het minst. Je schijnt hier zoo'n
beetje je eigen baas te zijn en je aan nie
mand te storen.... Je hebt de wereld als
het ware aan de voeten2000 meter la
ger, van Kaiserhof af gerekend
Maar die weelde kan je ie toch alleen
veroorlooven, omdat anderen voor je wer
ken....
(Wordt vervolgd).
