w
Jfil
■li
s
a
s
lfl
i
1 i
i
i
55
li s
JmJ
m
ft
m
VB i?
2 fel 2
fp
m
Sa
mt
i
ft
üp
M
a
i®S
tf
DONDERDAG 15 DECEMBER 1938
DE LE1DSCHE COURANT
DERDE BLAD - PAG. 10
HET SCHAAKSPEL
Alle correspondentie, deze rubriek be
treffende, gelieve men te zenden aan den
redacteur, W. H. van der Nat, Witte Rozen
straat 40a, Leiden.
De Hollandsche verdediging.
Naast de Stone-wall opstelling (c6, d5, e6,
f5), die de velden e5 en d6 verzwakt, komt
ook de zuiver Hollandsche opstelling voor.
Bij de zuiver Hollandsche opstelling heeft
men de pïonformatie döe6f5. Bij deze
variant moet zwart tr-iv;hten de opmarsch
eöe5 zoo spoedig mogelijk door te zetten.
Hierbij kan zwart zijn Koningslooper het
best afruilen tegen de Damelooper of paard
cp veld d2. Vandaar dat wij de zet Lb4 vaak
gespeeld zien. De af run op d2 is voor wit
echter niet nadeelig en het is dus niet noo-
dig om c2c4 uit te stellen tot na de
rochade en daarmee hei schaak op b4 te
voorkomen.
Een bijzonder interessant gambiet is het
Staunton-gambiet. Dit gambiet ontstaat na
de zetten 1. d2d4, f7 -f5; 2. e2e4!
Deze van Staunton (18101874) af
komstige zet werd als de weerlegging van
de Hollandsche partij beschouwd. Zoo erg
is het echter niet, maar wit verkrijgt wel
zeer goede aanvalskansen en het is vooral
hierom dat men eerst liever de karakteris
tieke zet f7f5 vooraf laat gaan door
e7—e6. Van dit gambiei volgt een voor
beeld, maar eerst nog een fraaie partij met
de zuiver Hollandsche opstelling.
Wit: D. Podhorzer.
Zwart. H. Muller.
Uit het Trebitsch-tournooi te Weenen
1935.
1. d2d4 e7e6
2. Pgl-—f3 f7—f5
3. g2g3 Pg8—f6
4. Lfl-1—g2 Lf8e7
5. 0—0 0—0
6. c2c4
Na de rochade behoeft wit een eventueel
Lb4 niet meer te „vreezen".
7. d7d6
Hier dus niet de Stone-wall, maar het
echte Hollandsch.
7. Pbl^-c3 Dd8—e8
8. b2b3 Pb8c6
Voorbei eiding van e6e5.
9. Lelb2 De8h5
Het was beter geweest voor zwart om
toch maar e6e5 door te zetten. Alhoewel
de stand na 10. de5:; de5:; 11. Pd5, Ld8;
12. La3, Tf7; 13. Pg5 heel gevaarlijk kan
worden.
10. d4—d5!
Een sterke zet, die wil in 't voordeel zal
brengen.
10. Pc6d8
11. d5xe6 Pd8xe6
12. Pc3d5 Le7d8
13. Pf3d4
Dreigt 14. Pe6:, Le6; 15. Lf6:, Lf6:; 16.
Pf4, Df7; 17. Pe6:, Lal:; 18. Pf8:, Lf6; 19.
Pe6 (De6:?, 20. Ld5).
13Pe6g5
14. Pd5—f4 Dh5e8
15. Ddlc2 Pf6g4
16. c4—c5!
Open de d-lijn en opening van lijnen
komt steeds de best ontwikkelde partij ten
goede.
16. dc x c5
17. Dc2 x c5 Kg8h8
Op 17c 6 volgt 18. Pc6:!, bc6:;
19 Lc6: enz. en op 17Pe4 wint 18.
Dc4t, Kh2; 19. Pde6.
18. Tal—dl Pg5e4
19. Lg2 x e4 f5 x e4
20. Pd4e6! Lc8 x e6
21. Pf4 x e6 Tf8—f7
s
WW
ft
s
§1
mm
i
m
IJ8
w
II
A B C D E 8? H
De stelling is nu rijp voor een beslissende
combinatie.
22. Tdl x d8! Ta8 x d8
23. Dc5g5! Pg4—f6
Er was een drievoudige aanval op d8,
g7 en g4.
24. Pe6xg7?
Zwart moet het paard slaan, omdat be
halve Pe8: ook Ph5: dreigt.
24. Tf7xg7
25. Lb2 x f6 Td8d7
26. Kglg2 De8—g6
27. Dg5e5 h7—h6
28. Lf6xg7 Td7xg7
29. Tf 1—/dl
Na een afruil bijv, op Td7, wint wit ge
makkelijk.
29Dg6—c6
30. Tdl—d8t Kh8—h7
31. De5f5f Dc6g6
32. Df5—f8 Dg6c6
33. e2e3 a7a5
34. h2h4
Dreigt eenvoudig h4h5 en mat op Dh8.
34. h6h5
35. Td8e8 Dc6—d5
36. DfS—f6 b7b5
37. Te8e5
En Zwart gaf de partij op. De Witspeler
verkreeg voor deze partij de. schoonheids
prijs.
Een beroemd voorbeeld van het Staun
ton-gambiet is de volgende partij.
Wit: Eduard Lasker. Zwart: Thomas.
Londen 1912.
1. d2d4 f7—f5
2. e2e4 f5 x e4
3. Pblc3 Pg8—f6
4. Lelg5 e7e6
Beter is hier 4. c6 of 4g6.
Wit krijgt nu de gambietpion terug, zon
der ruil op /6.
5. Pc3 x e4 Lf8—e7
6. Lg5 x f6 Le7 x f6
7. Pgl—f3 b7b6
Zwart verzuimt zijn centrum te ontwik
kelen.
8. Pf3—e5 0—0
9. Lfl—d3 Lc8—b7
Beter war 9Le5: of 9d5.
10. Ddl—h5 Dh8—e7
Om Pf6: met gf6: te beantwoorden. Het
eenigste was nog Le5:.
Er volgt nu een schitterende combina-
Wi
i
Mi
w
ABCUEFGH
Wit kondigde mat aan in acht zetten.
11. Dh5xh7+! Kg8 x h7
12. Pe4xf6t Kh7—h6
Op Kh8 volgt 13. Pg6 mat.
13. Pe5g4f Kh6—g5
14. h2—h4t Kg5—f4
15. g2— g'3f Kf4—f3
16. Ld3e2f Kf3—g2
17, Thlh2f
18. 00Of mat!
OPLOSSINGSWEDSTRIJD.
Stelling 5,
W
m
9
1
mxrn
i
m m
m
m,h
m
m
k
k
ërn.
B C
E
Zwart aan zet, wint.
Het is voldoende aan te geven hoe Zwart
een belangrijk materieel voordeel kan be
halen.
DEN HAAG WINT VAN AMSTERDAM
MET 5—1.
Eerste wedstrijd om den Lippensbeker.
In den eersten wedstrijd om den Lip
pensbeker op de Haagsche kunstijsbaan
heeft de H.H.Y.C.-ploeg de Amsterdam-
sche A.Y.H.C.-ers met 51 geslagen, een
resultaat, dat niet zoozee~ de krachtsver
houding oer beide ploegen weergeeft, als-
wel die van de aan beide zijden meespe
lende Canadeezen.
De Haagsche en Amsterdamsche spelers
uit beide ploegen wogen vrijwel tegen el
kaar op. Wellicht was doelman Oosthoek
iets betrouwbaarder ian zijn Amsterdam
sche collega van Os maai overigens bleek
de verdediging aan beide zijden te sterk
voor de respectieve aanvallers en slechts
bij uitzondering waren het niet de Cana-
deezen, die hier doorneen .konden dringen.
Cohen Tervaert en Benjamins waren de
eenigen, die met veel elan door de vijan
delijke verdediging wisten heen te breken.
De doelpunten eenter kwamen alleen van
de sticks der Canadee/en en hierdoor was
den Haag verre in de meerderheid, daar het
spel, zoowel individueel ais tezamen, van
Griffin en Begin belangrijk prevaleerde
boven dat van Brasier en Martin.
In den eersten speeltijd scoorde Begin uit
een mooien voorzet van Griffin, de tweede
speeltijd bleef ondanks herhaalde pogingen
doelpuntloos. De derde speeltijd ten slotte
bracht een reeks van doelpunten, welke
door Griffin met een onverwacht ver schot
werd geopend (20). Nog tweemaal wist
Griffin met succes door te breken (40),
doch daarna vonden de Amsterdammers het
blijkbaar tijd om de eer te redden en nadat
zy eenige malen het Haagsche doel in ge
vaar hadden gebracht, maakte Brasier ten
slotte 41. Vlak voor het einde besloot
Begin een mooien soloren met een doel
punt (51).
ROEIEN
EUROPEESCHE KAMPIOENSCHAPPEN
1939.
Komt Nederland in aanmerking?
Naar men weet zouden de Euroneesche
kampioenschappen van 1939 in Tsjecho-
Slowakije worden gehouden. De roeibond
van dit land heeft echter aan de F. I. S. A.
medegedeeld, dat men van de organisatie
afziet.
De F. I. S. A. heeft zich vervolgens met
België in verbinding gesteld. Een goede
ge^genheid voor deze kampioenschappen
zou de internationale watertentoonstelling
van Luik zijn. doch het tentoonstellings
comité heef verklaard dat het niet voor
de organisatie kan zorg dragen.
Polen is het land, dat na België in aan
merking komt. Polen is bezig een nieuwe
baan te bouwen, doch deze zal in 1939 nog
niet gereed zijn. Na Polen is Frankrijk
aan de beurt en dus zal de F. I. S. A. zich
wel tot dit laatste land wenden.
Naar wij verder vernemen staat men
in kringen van den Ned?r'andschen
Roeibond niet afkeerig tegenover een
voorstel de Euroneesche kampioen
schappen het volgend jaar weer on de
Am«*erdamsche te «*"»n
honden, mits de indemnité's (vergoe
dingen voor de p'oegen. dl» a*u de "md-
str«den dee'^emen, berekend volgens
het aantal kilometers der reis. vergoe
dingen, we?ke overigens volgens het
F. I. S. A.-besIu't van 1937 tot ds helft
zijn teruggebracht) dan niet gelden.
Aangezien het een voorstel zou zijn, uit
een noodtoestand geboren, is de mogelijk
heid niet uitgesToten, dat de F. I. S. A. een
dergelijk aanbod zou aanvaarden.
Dezer dagen zal de kwestie een punt van
bespreking in het bestuur van den Ne-
derlandschen Roeibond uitmaken.
Deanna Durbin
in „DE WILDZANG"
Deanna Durbin, de thans zestienjarige
filmster met de enthousiasmeerende stem,
het schalksche snuitje en ontwapenende
charme, heeft evenals elders, te onzent de
harten van jong en oud stormenderhand
veroverd. De eerste film waarin zij de
hoofdrol vervulde, „Three Smart Girls", in
troduceerde haar, de destijds 14-jarige, als
volslagen onbekende aan een publiek, dat
zich terstond liet inpalmen door de naieve
openhartigheid van dit dartele talent en
Deanna, frisch en onbevangen, plaatste
zich al zingend in de voorste rijen van Hol
lywood's prominente figuren. De tweede
film, „One Hunderd Men And A Girl",
waarin zij tezamen met Adolphe Menjou,
Mischa Auer en den vermaarden dirigent
Leopold Stokowsky de handeling droeg, ac
centueerde haar veelzijdigheid, dank zij
eên scenario dat op brillante wijze haar
hoedanigheden exploiteerde, in die mate,
dat zelfs de meest critische toeschouwer
glimlachend het hoofdboog en zich met
welbehagen overgaf aan de gracieuze on
stuimigheid van de jonge actrice.
I
En thans brengt Universal Deanna's
derde film „De Wildzang" (Mad about mu
sic) in circulatie en zien wij haar als doch
ter van de beroemde filmactrice Gwen Tay
lor op een meisjespensionaat in een pitto
resk Zwitsersch dorpje. Zij heet Gloria Har-
kinson en heeft haar vader nimmer gekend,
aangezien deze in den wereldoorlog ge
sneuveld is, doch een natuurlijk, echt kin
derlijk verlangen doet haar een phantasie-
vader creëeren, die in afgelegen gebieden
op grof wild jaagd en wiens zoogenaamde
avonturen de kostschoolmeisjes met ontzag
vervullen. Deze vader neemt allengs in de
ge dachten wereld van de kinderen concre
te vormen aan en als Gloria argeloos ver
telt, dat hij naar Zwitserland zal komen,
wekt dit dermate de belangstelling van de
vriendinnen op, dat zij tegen wil en dank
deze leugen waar moet maken. Zoo zien
wij Gloria, gevolgd door het gansche pen
sionaat, stationwaarts tijgen om in uiter
sten nood een geheel vreemden heer, den
componist Richard Todd (Herbert Mar
shall) die met zijn secretaris Tripps (Ar
thur Treacher) enkele rustige weken in het
gebergte wenscht door te brengen, aan te
klampen en hem, na zijn verklaarbaren
tegenstand te hebben overwonnen, tot va
der te bombardeeren. De heer Todd speelt
terwille van Gloria deze rol met ware vir
tuositeit en de geschiedenis ontwikkelt zich
geleidelijk zoo, dat niemand meer twij
felt aan hun bloedverwantschap.
De beschikbare plaatsruimte geloogt niet
het op den voet volgen van dit hoogst amu
sante verhaal en deszelfs geestige compli
caties, zoodat wij zullen volstaan met de
mededeeling, dat Gloria en haar moeder,
alsmede haar pseudo-papa, uiteindelijk een
gelukkig gezin vormen.
Deanna Durbin's domineerend persoon
tje fladdert temidden van een uitgelaten
meisjesschare door de film en sleept den
toeschouwer mee in een wervelwind van
progressieve belevenissen. Al fietsend (ja,
fietsend!, Hollandsche lezers en lezeressen)
door het schoone berglandschap al zin
gend in een treincoupée met cadanseerend
wielengedreun als accompagnement al
leugentjes vertellend met gesloten oogen
en gekruiste vingers maakt zij „De Wild
zang" tot een streeling voor oog en oor. De
regie, dit keer in handen van Norman Tau-
rog, is even speelsch en luchtig als het
sepl der hoofdpersonen. Taurog, die o.a.
„Skippy" en „De avonturen van Tom Sa
wyer" gemaakt heeft, weet hoe hij kinder
materiaal moet kneden om geforceerd spel
te vermijden en geslaagd is hij zeker.
Dan is er de muziek van de bekende
songwriters Jimmy Mc Hugh en Harold
Adamson, die voor d.eze film „I Love To
Whistle", „A Serenade To The Stars" en
„Chapel Bells" componeerden, drie door
Deanna Durbin gezongen liederen, waar
van in 't bijzonder „I Love To Whistle" zeer
spoedig door alle bakfietsberijders geflo
ten zal worden. Daarenboven zingt zij „Ave
Maria" van Gounod met begeleiding van de
beroemde Wiener Sangerknaben en heeft
George O'Brien
De wereld mag misschien in George
O'Brien een goeden dokter verloren heb
ben, zij werd daarentegen een populaire
filmster rijker, toen deze acteur na een
filmmaatschappij bezig gezien te hebben
met het opnemen van Cowboy-films, op ze
keren dag besloot zijn studie in de medi
cijnen op te geven voor een filmcarrière.
O'Brien, die momenteel de hoofdrol ver
vult in de KRO Radio film „Gun Law", is
geboren te San Francisco, Calif or nië, op 19
April. Zijn vader was wijlen Daniel
O'Brien, de beroemde commissaris van po
litie van de Bay City. George bezocht de
Polytechnische Hoogeschool en het Santa
Clara College, waar hy zich een groote
reputatie als athleet verwierf, terwijl hy
verder steun van Cappy Barra's harmoni
caband.
De medewerkenden behooren allen tot
het pukje van Hollywood's sterrenarse-
naal. Daar is de gedistingeerde verschij
ning van Gail Patrick als Deanna's moeder
Herbert Marshall, de knappe acteur die
in den wereldoorlog zwaar gewond werd
en sindsdien met een klein gebrek aan het
been te kampen heeft, als pseudo-papa
Arthur Treacher, overbekend als butler uit
tallooze films thans als den uitgestreken se
cretaris Tripps Jackie Moran als het jon
getje dat Deanna allemachtig aardig vindt
Marcia Mae Jones, (u weet wel, dat
meisje met de pijpenkrullen) speelt de rol
van Deanna's boezemvriendin en Christian
Rub vertolkt den concierge zoo knap als
wij van hem gewend zijn.
Summa summarum: „De Wildzang",
Deanna Durbin's derde film, zal zeer ze
ker de reeds enorme populariteit van dit
vitale kind, wier spel voor velen een zon
nestraal door het grijze wolkendek betee-
kent, met sprongen doen toenemen.
leerde paardrijden in de school der bere
den politie.
Tijdens den wereldoorlog nam hij dienst
bij de vloot en won het kampioenschap
halfzwaargewicht boksen van de Pacific
Fleet, doch keerde met den wapenstilstand
terug tot de universiteit om medicijnen te
studeeren. Maar toen Tom Mix met zijn
gezelschap te Santa Clara kwam om eenige
Western scènes op te nemen, brak O'Brien
resoluut zijn studiën af om assistent came
raman te worden.
Zijn behendigheid in de ahtïetiek be
zorgde hem zijn aanstelling als „doublé"
:n gevaarlijke filmscènes en na eenigen
tijd trad hij zelf in actie-films op. Al spoe
dig werden hem hoofdroten toegewezen
behaalde hij succes in „The Iron Horse",
een der grootste films uit het tijdperk der
stomme film.
Sindsdien is O'Brien in tientallen actie
films opgetreden en is nu een der meest
geziene heldenfiguren van de film. Met
Janet Gaynor trad hij op in „Sunrise" en
speelde hoofdrollen in „Three Bad Men",
„The Johnstown Flood", „Seas Beneath"
en andere' bekende films. Tot zijn meer
recente fi'ms behooren de acht RKO Radio
tilms „Windjammar", „Park Avenue Log
ger", „Hollywood Cowboy", „Daniel Boo
ne", „Gun Law', Border G-Man", „Pain
ted Desert" en „Renegade Ranger".
O'Brien is getrouwd met Marguerite
Churchill en heeft een dochtertje van drie
jaar, genaamd Orin.
EEN FABRIKANT VAN.
SPINNEWEBBEN.
Er wordt weieens met een ietwat mal-
lootigen spot gelachen om een „reiziger in
knoopsgaten", of een „meneer met staal
tjes regenwater'", maar daarbij verliest
men uit het oog, dat wat fantanstisch en
onmogelijk toeschijnt, weieens werkelijk
heid kan worden. Zoo zou bijv. in vroeger
jaren niemand bevroed hebben, dat men
tegenwoordig in de meetse groote zaken
„sluiting" krijgen kan (te weten: ritsslui
ting), om te bevestigen aan datgene, wat
rren gesloten wenrcht te hebben, of te
kunnen ooenen en sluiten naar believen.
En in Hollywood, de stad der curiosa, der
wonderlijke beroepen, vreemde specialis
ten, ongeloofelijke vaklieden en zonderiin-
ge stapelplaatsen. in het Emporium Hol'y-
wood bevindt zich een fabrikant van spin-
newebben. Jess Wolf heet de knaap, die
hiermee een eerlijk stuk brood verdient en
die dit moeilijke vak gewerd heeft, tenein
de tegemoet te komen aan de vraag van
filmproducenten.
Immers in tal van films en thans weer
in de 20th Centurv-FoxfPm ..Het Schip der
Vervloeking" („Kidnapped") komen
scènes voor, waarin spinnewebben moeten
meehelpen, om een bepaalde stemming
(van herfst, van ouderdom, van verval,
enz.) te su^gereeren. En dan kan men geen
spinnen uitnoodigen, om webben te ko
men weven, daar, waar men ze wenscht,
dan moet men op andere wijze zien, eraan
te komen. En daarmee verdient dus Mr.
Jess Wolf royaal zijn brood. Want hij is
niet goedkoop met zijn kunstmatige spin-
re«'ebben.
Hij fabriceert ze van gummi en het
mooie is. dat ze duurzamer ziin, dan de
echte. Daartegen blijven er géén vliegen
in hangen, maar dat is ook zoo erg niet,
dat is er niet bij noodig.
MAN.
Edward Eüis, John Wray en Janet ioung ziet men hier in een scène van
RKO's „A Man to Remember", een film over het leven van een plattelandsdokter,
met Ellis, Anne Shirley en Lee Bowman Ir. de hoofdrollen. Het is een groot men-
schelijk verhaal van een dokter, die door zelfverloochening in kommervolle mate-
rieele omstandigheden geraakt, doch aan het eind van zijn leven zijn groote be
ltoning krijgt.
