PRINSELIJK PAAR
TE SOEST.
ONDER ZWARE VERDENKING
Een der groote schroeven wordt gemonteerd van de „Queen
Elizabeth", het nieuwe Engelsche mailschip, dat binnen enkele
weken te water zal worden gelaten
Een, die nog heel wat voor de boeg heeft. De 85.000 ton groote
Queen Elizabeth" van de Cunard White Star Line zal op 27
September a.s. te Clydebank te water worden gelaten. Een
interessant kijkje op het zeekasteel
Als onderdeel der jubileumfeesten werd Donderdag te Soest een landbouwdag gehouden, welke door het Prinselijk Paar
met een bezoek werd vereerd. De prijswinnende exemplaren worden voorgebracht
Kolonel C. J. O. Dorren nam Donderdag afscheid als chef van het korps
mariniers te Rotterdam. Een foto tijdens de plechtigheid op het exercitieterrein
te Crooswijk
Aan het Haarlemmermeerstation te Amsterdam werd Donderdag een repetitie
gehouden voor de ontvangst van H. M. de Koningin in de hoofdstad op Maan
dag a.s.
Door het feestcomité werd Donderdag op den landbouwdag te Soest
aan H. K. H. Prinses Juliana, die met Z. K. H. Prins Bernhard tegen
woordig was, voor Prinses Beatrix een pop in oude Soester kleeder
dracht aangeboden
M
Ook de -Spin", het eerste vliegtuig van Fokker, is op de luchtvaart
tentoonstelling op Schiphol geëxposeerd
FEUILLETON
ROMAN VAN HUGO BETTAUER
(Nadruk verboden)
8)
Ietwat verwonderd, met een zeker ge
voel van beklemming, bleef Krause staan.
Letterkundige 't kan zijn die loop,
zijn uiterlijk bewezen niet het tegendeel.
Maar wat en waar schreef deze letterkun
dige, wiens naam hij wel nooit gehoord
had? En toch las Krause veel, zeer veel
zelfs. Hij was lid van een leesbibliotheek,
snuffelde vaak urenlang bij boekhandela
ren en gaf meer geld uit voor goede boe
ken dan hij zich eigenlijk kon veroorlo
ven.
Na kort beraad, trok hy aan de ouder-
wetsche bel, waarop een snerpend geluid de
stilte verbrak. Maar niets bewoog zich,
ook niet toen de bal voor de tweede en
derde maal in beweging was gebracht.
Geërgerd wilde hij zich verwijderen,
toen er op de trap voetstappen klonken.
Een oogenblik later verscheen het hoofd
van een slordige, bejaarde vrouw in de
trapopening, die, eenmaal, geheel boven,
Krause van het hoofd tot de voeten op
nam.
U moet zeker bij meneer Hartwig zijn?
Nou, die zal voor elf uur wel niet thuis
komen.
Bij deze woorden zocht zij omslachtig
in haar groote tasch naar een sleutel, om
daarna de deur te ontsluiten. Krause hoogst
voldaan over deze. wending in den gang
van zaken, nam met overdreven minzaam
heid den hoed af.
Nee, nee, ik zou graag juffrouw Arm-
bruster spreken.
Ben ik zelf.
Mijn naam is Hauler, Ernst Hauler
uit Neu Strelitz.
Aangenaam. Komt u maar binnen.
Zij stonden nu in een typisch oud Duitsch
gemeubelde, met tallooze spreuken behan
gen en versierde Berlijnsche kamer; juf
frouw Armbruster stak een gaslamp aan en
liet meneer Hauler plaats nemen.
Wat verschaft me de eer van uw be
zoek? vroeg juffrouw Armbruster aan
Krause.
Krause schraapte zijn keel alvorens te
antwoorden.
Ik kom uit Neu Strelitz, waar ik woon.
Ir. den trein heeft iemand mij verteld, dat
ik bij u kamers zou kunnen huren. Hij
heeft hier zelf vroeger gewoond en had
niets dan lof voor uw zindelijkheid. En
weet u, zindelijkheid, dat is voor mij het
halve leven en daarom ben ik hier geko
men.
Juffrouw Armbruster plukte gevleid aan
haar blouse.
Jawel, zindelijkheid, daar kan ik voor
instaan. Die meneer zal zeker wel meneer
Richter zijn geweest, die twee jaar geleden
bij me heeft gewoond. Nog al 'n fuifnum
mer maarenfin, je moet niets slechts
van de medemenschen vertellen. Maar nu
heeft meneer Hartwig de kamer, die hij
vroeger heeft géhad en het spijt me dus, dat
ik u niet van dienst kan zijn.
Krause deed alsof hij zeer teleurgesteld
was, maar gaf den moed nog niet op.
Ja, maar m'n waarde juffrouw Arm
bruster, ik heb heelemaal geen kamer noo-
dig om er in' te wonen. Ik ben slechts twee
of driemaal per week in Berlijn, kom dan
's morgens vroeg uit Neu Strelitz en ga den
's avonds met den ïaatstën trein terug. Wat
ik zoek is een kamer waar ik een paar
brieven kan schrijven en zoo nu en dan des
middags na tafel eens een uiltje kan knap
pen. Ik heb niets anders noodig dan een
schrijftafel, zooals er hier een staat en een
chaise longue, die ik daar ook al zie staan.
Op den prijs komt het niet zoo zeer aan,
omdat ik de kosten toch kan verhalen op
de firma waarvoor ik werk.
Ja, dat zou mischien wel gaan. Ik
zelf ga 's morgens _om dezen tijd eerst te
rug, omdat ik in een wasscherij werk. Dus
dan zoudt u de kamer den heelen dag voor
u alleen kunnen hebben.
De moeilijke zijde van het vraagstuk Was
spoedig en tot volle tevredenheid van de
weduwe Armbruster afgedaan; zij kreeg
direct voor de eerste tien bezoeken uitbe
taald en stelde daarvoor den nieuwen huur
der uit Neu Strelitz den huissleutel ter
hand.
In het stamcafé der Letterkundigen.
Bonsoir, inspecteur. Bonsoir, meneer
Krause.
Welkom, Sherlock Holmes van Ber
lijn en omgeving.
Een half dozijn handen werden Krause
toegestoken en lachend nam hij plaats aan
de tafel der journalisten in café Romania.
Het liep reeds tegen middernacht en uit
verschillende redactiebureaux kwamen de
krantenmenschen toegestroomd om nu ein
delijk terwijl gewone stervelingen reeds
ernstig aan hun bed begonnen te denken,
wat op te leven en hun geprikkelde zenu
wen wat te kalmeeren. Krause was aan hun
tafel een zeldzame maar juist daardoor te
meer geziene gast; hij verstond de kunst op
boeiende wijze uit zijn beroepsleven te ver
tellen, ook de niet ingewijden herkenden in
hem direct een man van beschaving en bo
vendien deed hij zoo nu en dan een of an
deren dagbladredacteur mededeelingen, die
men als sensatie van den dag goed kon
gebruiken.
De dikke, kleine Rot van de „Lokalpres-
se" nam den politieman, dien men gewoon
lijk met „inspecteur" aansprak direct in
beslag.
Vertelt u mij eens, inspecteur, wan
neer zal onze veelgeprezen politie er nu
eigenlijk eens in slagen de hand te leggen
op den vrouwenmoordenaar?
Of is zij soms van plan daarmee te
wachten, tot hij alle oude vrijsters uit Ber
lijn heeft omgebracht?
Kunzendorf van de „Mittagpost" meen
de op bestraffenden toon te moeten inter-
rumpeeren: Je bent al te cynisch, collega,
over zulke dingen is het beter niet te
schertsen. Bovendien lijkt me je vraag
noga] tactloos, omdat je evan goed weet
als ik, dat meneer Krause zelf het onder
zoek in deze zaak leidt.
Krause maakte lachend een afwerende
beweging.
Laat de heerën maar kalm zeggen,
wat ze op het hart hebben. Ik vrees zelf,
dat we ons zullen blameeren, want nog
nooit van m'n leven heb ik zoo weinig aan-
knoopingspunten gehad als in dit geval. Ja,
als we iets naders wisten over het lot dei
verdwenen meisjes, zou het niet zoo las
tig zijn een draad te vinden, welke tot de
ontdekking van den moordenaar zou kun
nen leiden, maar men is niets te weten
kunnen komen over al die Möllers, Mül-
lers en we loopen nu maar achter
„iemand" aan, die blond haar heeft en een
lorgnet draagt. Dat zou ook kunnen zijn
dr. Künig.
Inderdaad was dr. Künig van de „Abend-
kurier" slank en blond, terwijl zijn reukor
gaan een lorgnet droeg.
Allen lachten, dr. Künig zelf wel het
hardst.
Op dit oogenblik kwam de in heel Ber
lijn bekende Fritz Waldstock van de Ber
lijnsche „Herold" binnen, een klein, reeds
bejaard heertje met grijs haar, vrij ar
moedig gekleed en toch de beste intervie
wer er reporter, bekend om zijn zeldzaam
geheugen en onovertroffen bekendheid met
personen. Hij was in staat op een bal, een
sensationeele première of de een of andere
bijeenkomst een lijst van duizend aanwe
zige personen samen te stellen, waarvan
hij geen enkele voorletter of titel behoef
de op te zoeken.
Het gesprek werd nu algemeen en uiterst
levendig; een ieder had het over opzien
barende misdaden, justitioneele vergissin
gen en wereldschokkende processen, totdatt
Krause het gesprek handig op zoo juist
verschenen boeken bracht.
Zijn hand, als nadenkend aan het voor
hoofd brengend, zei hij plotseling: Ik heb
laatst iets van een zekeren Thomas Hart
wig gelezen. Ik weet niet meer wat het
was, een roman, een novelle of een feuil
leton, maar in ieder geval heeft het m'n
aandacht getrokken. Als ik het me nu toch
maar kon herinneren wat het geweest is.
Waldstock streek zich met de hand door
het grijze haar.
'Wordt vervolgd)
