3)e SloXdóohji ONDER ZWARE VERDENKING Op de najaars-messe te Leipzig. In de afdeeling der bouwtechniek wordt de aandacht gevraagd voor het eternit De openingszitting van het 40ste congres der International Law Association in het Koloniaal Instituut te Amsterdam werd Maandag ook door Z. K. H. Prins Bernhard bijgewoond, die het beschermheerschap van dit congres op zich nam De keukenwagens van het leger, die de voeding moesten verzorgen van de 15.000 man, die deelnamen aan het défilé der weermacht voor H. M. de Koningin, stonden heel den dag op het Malieveld opgesteld en hadden het druk De vorstelijke familie op de eeretribune aan de Van Alkemadelaan te Den Haag tijdens het défilé der weermacht, dat Maandagplaats had De versiering van de „Jordaan" te Amsterdam voor de komende feestelijkheden nam Maandag een aanvang. Er was veel belangstelling Een imposant overzicht tijdens het défilé van de Nederlandsche weermacht op de Van Alkemadelaan te Den Haag voor H. M. de Koningin FEUILLETON ROMAN VAN HUGO BETTAUER (Nadruk verboden) V.- Selma Schulze als vijfde. De chef der recherche bleek het met zijn vermoedens maar al te zeer aan het rechte eind te hebben gehad. Het opzien, dat de mededeelingen van de politie over het spoorloos verdwijnen van vier meisjes baarde, was enorm. Het feit, dat men van de meisjes zelf niet het geringste wist, het mysterie, dat den blonden man met het lorgnet omhul de, de mogelijkheid, dat zich nog andere vrouwen onder zijn slachtoffers zouden be vinden, dat alles werkte zóó opwindend en vormde zoo het gesprek van den dag, dat de Berlijners 's avonds naar hun bla den grepen om te zien of er nog iets nieuws met betrekking tot het geval te smullen zou zijn. De dagbladen deden op hun beurt aï het mogelijke om het publiek tot in dé tails in te lichten; men concurreerde in schreeuwende opschriften, men stelde, ieder op zijn eigen wijze den geheimzinni- gen blonden jongeling als een blauwbaard, een tweeden Landru voor. Edoch, zij ston den ook de politie zooveel mogelijk ter zijde, doordat zij hun correspondenten in Hamburg en Munchen allarmeerden, om daar een onderzoek in te stellen. In één nacht werd het vriendelijke, maar onbe- teekenende stadje 'n wereldvermaarde cu riositeit; de berichtgevers beschreven het raadhuis, de markt, de kerken, de hotels tot in alle bijzonderheden, alleen van den blonden- man en zijn verloofde wisten zij niets te melden. Wel is waar was in den loop der laatste weken in hotel Zum Lö- wen of Bismarck hier en daar een paartje afgestapt, dat de belangstelling van de brave Ketziners had opgewekt; wel is waar zouden de bekenden theetantes in Ketzin eens een vreemd meisje met een blonden heer hebben gezien, welke laatste bepaald iets gemeens aan zich had gehad, maar bij nader onderzoek kwam dan steeds aan het licht, dat een al te rijke fan tasie haar parten had gespeeld. Ook de politie zat niet stil. Ze speurde in Hamburg en in alle Beiersche plaat sen, zij bladerde tientallen passagelijsten van Oceaanstoomers door, loofde enorme belooningen uit, liet haar beste detectives vergezeld van schitterend gedresseerde politiehonden de gansche omgeving van Ketzin, de oevers van den Havel, de bos- schen en de rivier zelf doorzoeken alles tevergeefs! Niemand meldde zich, die een van de meisjes had gekend; nergens werd een spoor gevonden; men tastte volkomen in het duister. Wat er wel gebeurde, was, dat vier ver dwijningen nog door een vijfde werd ge volgd. Enkele dagen na het verschijnen der eerste courantenberichten liet zich bij dr. Clusius een zekere mevrouw R osen - baum aandienen, die in de omgeving van de Mollendorfplatz woonde en kamers ver huurde. Zij deelde mede, dat op 8 Juli een kamer was gehuurd door een jonge dame, die Selma Schulze heette en volgens het ingevulde biljet 24 jaar oud en in Berlijn geboren was. Juffrouw Schulze had ver teld, dat zij sinds jaren met een ziekelijke dame op reis was geweest en nu tot haar huwelijk in Berlijn dacht te blijven. Zij zou n.l. niet een heer verloofd zijn, die van plan was niet ver van Berlijn aan den Havel een klein buiten te koopen. Me- vtouw Rosenbaum had haar huurster slechts éénmaal gèzien en beschreef haar als een bepaald opgewekt persoontje met waarschijnlijk zwart haar. Meer wist ze niet daar juffrouw Schulze een dichte voile had gedragen. Zij had de huur voor een maand vooruit betaald en had den volgen den morgen reeds vroeg met een handkof fer haar intrek genomen zonder door iemand te worden gezien, daar haar direct na het voldoen van de huur de sleutel ter hand was gesteld. Eenige uren later was zij met den koffer weer vertrokken en had zij mevrouw Rosenbaum, die zich juist in de badkamer ophield door de deur meege deeld, dat zij met haar verloofde op reis ging, maar beslist den volgenden dag te rug dacht te zijn. Dit was echter niet het geval geweest, maar daar de juffrouw haar bagage had meegenomen, was er geen re den tot ongerustheid geweest en had men eerder geloofd, dat de juffrouw zich be dacht had en ergens anders haar intrek had genomen. Eerst bij het lezen van de alar- meerende krantenberichten was zij op de gedachte gekomen, dat ook juffrouw Schulze wel eens het slachtoffer van den massa-moordenaar kon zijn geworden en voor die veronderstelling bestond inder daad alle reden. Toen dr. Clusius Krause het proces-ver baal had voorgelezen, floot hij zacht voor zich heen en sterek met de slanke, magere hand nerveus door het grijzende haar. Nu begint de geschiedenis bepaald grotesk te worden. Een vijfde lid van het vrouwelijk geslacht en ditmaal een dat Schulze heet? Ze kon evengoed heelemaal geen naam hebben! Krause had intusschen, terwijl de bla den reeds teekenen van ongeduld begon nen te geven en de politie hier en daar een steek onder water hadden toegediend, niet stil gezeten. Nadat alle nasporingen naar familieleden of bekenden der vijf verdwe nen meisjes zonder resultaat waren geble ven, scheen het hem duidelijk, dat in deze richting voorlopig niets meer kon worden gedaan. En op een van zijn urenlange mor genwandelingen in den Dierentuin zei hij tot zichzelf: Het staat wel vast, dat die blonde ke rel op bepaald geniale wijze slechts meis jes tot zijn slachtoffers heeft gemaakt, die geen bepaald beroep hebben, doch die als kaf door den wind her- en derwaarts wor den gedreven, waar het lot haar brengt Ik kan dus niet naar de meisjes zoeken, doch alleen naar den man en dat wel op die wijze, dat ik tracht uit te vinden langs welken weg hy met de vrouwen in aanra king is gekomen. De mogelijkheden zijn natuurlijk talloos. Hij kan ze in lunch rooms, café's, nachtlokalen en dansgele genheden hebben ontmoet. Onwaarschijn lijk in de eerste plaats, wijl volgens be schrijvingen der hospita's al deze meisjes een zeer soliden indruk maakten en ten tweede omdat de kerel zeker met duizen den vrouwen kennis had moeten maken, om juist die te vinden, die geld hebben, absoluut alleen in de wereld staan en ook verder voor zyn doel geschikt zijn. Neen, de man moet om zoo te zeggen een onbe perkte keus hebben gehad; hij moet in de gelegenheid zijn geweest, geheel onper soonlijk en zakelijk meisjes uit te zoeken, die hem pasten. Derhalve beperken zich de verdere mogelijkheden tot twee pun ten: a. op bona fide huwelijksmakelaars en b. op advertenties in de dagbladen. Daar ik echter niet, om de uitdrukking van dien bekenden bankier te gebruiken, een vogel ben, die op twee plaatsen tegelijk kan zijn, zal ik eerst de eene mogelijkheid nagaan. De daarop volgende dagen bracht Krau se bij verschillende bekende Berlijnsche huwelijksmakelaars door. Mevr. Buch- holz en Mevr. Mayer, meneer Dattelbaum en mevrouw Pfefferminz, Groen en Blauw en hoe ze allen heeten mogen, werden door hem als huwelijkscandidaten bezocht. Hij stelde zich steeds voor als ingenieur en vertelde ook steeds hetzelfde verhaaltje. Hij had in den trein een heer leeren kennen wiens naam hij zich helaas niet meer kon herinneren. Deze heer zou zich juist door bemiddeling van mevrouw hebben verloofd en wel met een allerliefst meisje, dat niet alleen wat geld bezat, maar tevens het voorrecht had zonder familieleden of vrienden in de wereld te staan. Hij zou op dezelfde wijze zijn geluk willen beproe ven en stelde zich daarom met mevrouw in verbinding. (Wordt vervolgd).

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsche Courant | 1938 | | pagina 5