Wie is mijn man?
FEUILLETON
door
OTFEID VON HANSTEIN.
(Nadruk verboden).
21)
„Wij nemen dus aan, dat jij je door die
persoon er werkelijk toe hebt laten bren
gen in de veronderstelling, dat hij Ro
bert Severing was hem te trouwen. Jen
kins kreeg daar kennis van, juist daarom
heeft hij u in Londen niet trachten te ont
moeten en stelt nu zijn naam ter beschik
king om den uwen te redden. Zelfs wan
neer ik onderstreep, dat ik niet alles weet,
zelfs wanneer hij valsch gezworen zou heb
ben, dat hij die Robert Severing was, die
met jou voor den ambtenaar van den bur
gerlijken stand trad, heeft hij dan niet zeer
ridderlijk gehandeld?"
„Integendeel, senjor Almeida!"
„Maar Iracema!"
„Dan zal ik het u bewijzen! Indien „die
andere" een misdadiger zou zijn geweest
met wien ik op valsche papieren getrouwd
ben, dan is mijn huwelijk zonder meer nie
tig en ontbonden, en is mijn naam even
min gecompromitteerd, als die van welke
vrouw ook, die buiten haar schuld geschei
den is. Wanneer „die vent" echter werkelijk
in Locdan was en het stilzwijgend duldde,
dat fk drie dagen als echtgenoote met een
sdrovk leefde, om daarna te zweren, dat
hy hwas, die mij huwde, dan is dat
geen efcMacWke handeling, maar integen
deel ,wp, •errusdering van mijn persoonlijk
heid. Waarom is hij niet in Londen als een
ridder om mij te redden, opgetreden en
liet hij „dien andere" niet in hechtenis ne
men?"
Almeida voelde, dat hij in een slop dood-
geloopen was.
„Het zijn alleen maar mijn vermoedens.
Ik heb toch geen recht aan dien eed van
Jenkins te twijfelen?"
Iracema stond op.
„U moet mij niet voor zoo vreeselijk dom
houden! Ik ben een zeer onafhankelijk op
gevoed meisje en al ben ik een oogenblik
mijzelf niet meer meester geweest alles
is mij nu volkomen duidelijk.
U moet u heelemaal niet mijn vriend noe
men, senjor Almeida, ik weet nu, dat u
met die beide anderen onder één deken
ligt. Of de man, dien u in mijn oogen ver
dacht wilt maken, een misdadiger is, weet
ik nog niet zoo zeker. Daar is alleen dat te
legram van de „Queen Victoria" en op het
oogenblik kan ik niet eens beoordeelen, of
het wel echt is."
„Maar neemt u mij niet kwalijk....!"
„Ik heb gezegd, dat ik het niet beoor
deelen kan. Mijn hart, een stem in mijn
binnenste, zegt mij, dat de man met wien
ik trouwde, eerlijk en oprecht was. Heel
zeker weet ik bovendien, dat uw vriend
Jenkins een schurk is. Ik weet volkomen
zeker ook al zou niemand mij gelooven
dat die vent een meineed deed. Dat zijn
heele optreden tegenover mij verachtelijk
is. Gaat u nu rustig naar Jenkeins en Fi-
gueira terug en zeg hun, dat ik niet in de
val loop, dat ik het testament niet erken in
dezen vorm, dat ik er nog steeds rotsvast
van overtuigt, ben, dat hij Robert Severing
niet is en dat ik voor mijn huid zal vech
ten.
Maak u echter geen enkele illusie, dat
het u lukken zal mij in een krankzinnigen
gesticht te laten opsluiten. Mijn hersens
zijn buitengewoon goed in orde senjor
Almeida!"
Zij had zich onder het spreken steeds
meer opgewonden en haar stem klonk hard
en vastberaden. Onwillekeurig dacht Al
meida, hoe sterk zij nu op haar vader leek.
„Maar lieve Iracema!"
Hij wilde inbinden, maar zij maakte een
afwijzend gebaar.
„Ik dank u zeer senjor Almeida ons
onderhoud is afgeloopen!"
Hij bleef nog even staan, haalde de schou
ders op, boog zwijgend en ging heen.
Hij nam er geen notitie van, dat zijn
auto voor de deur van het hotel stond te
wachten en ging, geheel in verwarring te
voet naar huis.
Hij was niet tevreden over zichzelf. Hij
was werkelijk als vriend naar Iracema toe
gegaan en vast er van overtuigd haar best
wil te bevorderen. Zij had hem echter diep
beleedigd en ten slotte zelfs de deur ge
wezen. Toch was hij niet zoozeer gekrenkt
en ergerde hij zich veel meer over zichzelf
ven. Zij had zoo eerlijk, zoo dapper ge
sproken. Wanneer hij nu, van haar stand
punt uit, het geval bekeek, moest hij haar
gelijk geven.
Hij schudde het hoofd.
Wat den eed aangaat, hiermee was Jen
kins ongetwijfeld te ver gegaan.
Zou Jenkins dan toch een bedrieger zijn?
Waren beide Severings misschien be
driegers? Was het niet zijn plicht de be
voegde instanties op de hoogte te brengen
van de bekentenis, die Jenkins aan hem ge
daan had?
Alles zat zoo vast als een muur. Wanneer
hij aangifte van Jenkins deed, was deze na
tuurlijk verloren. Figueira was er niet
meer. De firma zonder hoofd zou het niet
kunnen houden. Dus was Iracema dan haar
fortuin kwijt.
Wanneer hij met Jenkins partij koos te
gen Iracema
Hij wenkte een auto, reed naar huis en
schreef aan Jenkins.
„Iracema zal voorloopig niet toegeven. Ik
betreur op 't oogenblik niet meer te kun
nen doen, ook al omdat ik op 't punt sta
voor eenigen tijd op reis te gaan.
Dr. Almeida.
De brief was korter en zakelijker dan hij
gewoon was te schrijven.
Toen hij den volgenden dag in den trein
zat, kwam het hem voor, dat hij eigenlijk
ook Iracema in den steek gelaten had,
maar wat te doen? Ze stelde toch geen ver
trouwen meer in hem.
Iracema had een onderhoud met den
Amerikaanschen gezant.
„Mijn vader was Amerikaansch burger,
volgens de wet ben ik aldus ook een Ame-
rikaansche. Ik kom u vragen, mij te hel
pen."
Weer verhaalde zij haar geschiedenis.
„Natuurlijk zal ik voor uwe belangen op
komen."
Na een paar dagen wachten, berichtte de
gezant haar, dat hij een onderhoud met
haar wenschelijk achtte.
De ontvangst was veel koeler dan de eer
ste keer.
„U blijft dus bij uwe bewering, dat de
man, dien u Jenkins noemt en die nu op
eens beweert de Duitscher Robert Seve
ring te zijn, een meineed gedaan heeft?"
„Zonder eenig voorbehoud."
„Dat is zeer merkwaardig. Ik heb direct
de beide foto's die ik van u ontvangen
heb die van Jenkins en die van den man,
waarmee u trouwde naar een detective
te Londen gestuurd.
Deze heeft beide foto's in de hotels laten
zien en terwijl de andere hotels zich den
man niet meer herinnerden, verklaarde de
kellner van Seyds Hotel en ook de vroe
gere koetsier John die zijn bemiddeling
verleende voor uw huwelijkdat de don
kere persoon, dus Jenkins, zeer beslist de
r.ian is, met wien u in het huwelijk trad.
De ambtenaar van den burgerlijken stand
kon zich niets herinneren."
Iracema zag hem verslagen aan.
„Maar dat is onmogelijk."
De gezant haalde de schouders op.
„Hier is het telegram van den detective".
De tranen sprongen Iracema in de
oogen.
„Ik bezweer u, dat ik de waarheid spreek
ik zal toch wel weten met wien ik
trouwde. Beide menschen zijn natuurlijk
omgekocht."
„Het spijt mij zeer. Ik twijfel natuurlijk
gen oogenblik aan uw verklaringen, maar
u zult moeten toegeven, dat het er voor u
heel ongunstig uitziet. In het gunstigste ge
val staan er twee eeden tegenover uw eene
en Jenkins heeft twee getuigen a déchar
ge".
Ze dacht enkele oogenblikken na.
„Dus dan zou ik een eisch tot echtschei
ding moeten indienen tegen den man met
wien ik nooit getrouwd ben?"
„Dat is natuurlijk ook uiterst moeilijk
vooral ook omdat u eigenlijk geen enkele
reden tot echtscheiding hebt."
(Wordt vervolgd).
Te Sneek is Dinsdag het nieuwe Scheepvaartmuseum geopend. In
verband hiermede wordt een tentoonstelling op scheepvaartgebied
gehouden, waar o.m. de Lutine-kanonnen te bezichtigen zijn
.Goal" tijdens den waterpolowedstrijd per kano, welke een
amusant onderdeel vormde van de regatta der Marlow-roeiclub op de
Theems
Traditiegetrouw werd deze week te Valkenburg de fakkel
optocht door de onderaardsche gangen van de gemeentegrot
gehouden. Een vroolijk groepje met lampions
Boven door de Fransche weermacht
worden in het Alpengebied in de
schilderachtige omgeving van Lautaret
manoeuvres gehouden. Onder: een
der militairen laat zich tijdens het rust
uur door den kapper behandelen
Miss Aingworth uit Ohio (Amerika) is
een geducht mededingster op de
internationale boogschiet-wedstrijden
voor dames te Finsbury (Eng.)
De eerste slachtoffers der rijwielbelasting-contröle zijn al weer gevallen. Op de
bon tijdens de Dinsdag te Leiden gehouden „inspectie"
