S.S. „BODIL" GEBOMBARDEERD.
Wie is mijn man?
Se fceidóofaz (3ou/twnl
De in aanbouw zijnde staalfabrieken
van het hoogovenbedrijf te IJmuiden,
waar Zaterdag door minister mr. M.
P. L. Steenberghe een bezoek werd
gebracht
Tijdens de 14e étappe van den Tour
de France, Bartali gevolgd door den
Luxemburger Clemens bij de bestijging
van de Col de l'lzoard
Z. Exc. minister mr. M. P. L. Steenberghe heeft Zaterdag een bezoek gebracht aan het hoog
ovenbedrijf en de nieuwe Van Leer's walswerken te IJmuiden. De minister (x) tijdens den
rondgang
- o. -
De bemanning van den Deenschen stoomer „Bodil", die in de Spaansche
wateren door een tweetal vliegtuigbommen tot zinken werd gebracht, werd
door den te hulp geschoten Engelschen oorlogsbodem „Shropshire" aan
boord genomen
De wed. M. Freihaus Ruwenhorst vierde Zondag in huize
Vredenburgh te Amsterdam haar 100sten verjaardag. De
honderjarige neemt de gelukwenschen van de regenten
en regentessen in ontvangst
Het stoffelijk overschot van wijlen Koningin-moeder Maria van Roemenië is Prins Edward en zijn zusje Prinses Alexandra, de beide kinderen van den
van Cotroceni naar het kasteel van Pelles overgebracht, van waaruit de be- Hertog en Hertogin van Kent, bij het verlaten van Belgrave Square 3
grafenis heeft plaats gevonden te Londen
FEUILLETON
door
OTFRID VON HANSTEIN.
(Nadruk vert-oden).
7)
„Goed u betaalt dertig pond voor al
les. Ik zorg vuur de toestemming en de ge
tuigen. U neemt direct logies in Seyds Ho
tel op Finsbury Square. Ik zal zorgen, dat
v.w papieren in orde komen. U kimt ze mor
gen in Sommerset House krijen, waar u
zorgen zult om twaalf uur te zijn en dan
wordt het huwelijk gesloten."
De gang van zaken leek hen wel erg
nuchter en kiL Iracema was zichzelf het
eerst meester.
„Dat gaat nu eenmaal niet anders. We
halen dus eerst mijn bagage uit het hotel
en dan de jouwe. Óm te verhuizen naar 't
aangewezen hotel."
Het was een klein, eenvoudig en niet
overdreven zindelijk hotel. Een oude kell-
ner in een vette rok, die blijkbaar al op
de hoogte was, kwam hen tegemoet.
„Ik heb voor u de mooiste kamer gere
serveerd."
Terwijl Iracema terzijde keek, zei Ro
bert:
„Natuurlijk twee kamers."
Om de lippen van den kellner speelde
een veelbeteekenend lachje.
„Zooals u wilt."
Men scheen het in dit hotel met bruids
paren niet al te nauw te nemen. De ka
mers waren klein, smakeloos gemeubileerd
en buitengewoon ongezellig.
„Voor één dag logies moet het zijn uit te
houden."
Ze moesten zich geweld aandoen om in
het hotel te blijven eten. Er waren nog een
paar paartjes blijkbaar met hetzelfde
doel. Daarna wandelden zij wat in de om
geving. Wat was het hier leelijk! Vlak
bij het beruchte Whitechapel, slecht volk
liep er rond. Beide voelden zich diep ge
krenkt. Den volgenden dag om twaalf uur
had het huwelijk plaats. De ceremonie
duurde uiterst kort, de ambtenaren stel
den een paar vragen, zij wisselden ringen
en enkele minuten later ontvingen zij de
trouwactie. De heer John en een willekeu
rige oude man waren hun getuigen ge
weest. Alles bij elkaar had het slechts tien
minuten geduurd en direct na hen was een
ander paartje aan de beurt.
„Mag ik het jonge paar dat ik harte
lijk feliciteer voor een bescheiden lunch
uitnoodigen? Aan den oyerkant bij
Lyons?"
Robert drukte hem nog een pond in de
hand.
„Wij moeten, helaas, direct aan boord!"
Ze haalden hun bagage op en verhuisden
voor de derde keer. Ze wilden noch naar
een van hun beide vroegere hotels, noch
blijven in Seyds Hotel; zij kozen nu het
Imperial. Voor het eerst hadden zij samen
één kamer. Beiden waren geschokt door de
onwaardige wijze, waarop zij hadden moe
ten trouwen. Hij sloeg zijn arm om haar
heen:
„Zal je er nooit spijt van hebben?"
Zij sloeg haar armen om zijn hals.
„Wanneer je altijd van mij blijft houden
nooit!"
Terwijl zij op het groote terras voor het
hotel dineerden en daarna hand in hand
door den tuin wandelden, terwijl het la
waai véin de groote stad langzaam om hen
heen wegstierf, verbleekten langzamerhand
de onaangename herinneringen aan wat zij
hadden moeten meemaken. Het geluk hun
ner jonge liefde deed hen de wereld om
zich heen vergeten.
Den volgenden morgen spoorden zij naar
Southampton. De kapitein werd op de hoog
te gebracht en zij ruilden hun twee hutten
voor een gemeenschappelijke. In den na
middag vertrok het schip en voer bij het
heerlijkste zomerweer het Kanaal in.
Ze hadden nu een paar dagen van onge
stoord geluk voor den boeg, gedurende
welke niemand hen storen kon. Angstig
hoedden zij zich er voor om hun zaligheid
ook maar te storen met één enkele ge
dachte aan wat de toekomst misschien bren
gen kon.
Alleen wanneer Robert soms enkele mi
nuten alleen was, rees een dreigend spook
beeld voor hem op. Van het geld, dat Thom
son hem geleend had, was niet veel meer
over. "Wat hing hem boven het hoofd als de
oude Severing zijn woord terugnam?
De zware verantwoordelijkheid tegen
over Iracema drukte als een last op zijn
hart. Maar in haar oogen lag niets dan haar
groote liefde.
DERDE HOOFDSTUK.
Na een heerlijke vaart door de spiegel
gladde en diepblauwe golf van Biscaye na
derde de „Queen Victoria" Lissabon. Voor
het eerst maakte Robert het prachtige bin
nenkomen tusschen de twee beroemde ka
pen en het opvaren van den Taag mee. Hij
zag het trotsche kasteel Cintra hoog bo
ven op de rotsen, de heerlijke aan Vene-
tie herinnerende toren van Belem en toen
de haven met het groote, door zuilenhal
len omgeven plein van Praca do Commer-
cio.
Desondanks voelde hij zich triestig ge
stemd. De paar dagen van ongestoord ge
luk waren voorbij. Ze hadden in Enge
land nog een laatste telegram gekregen:
„Wacht je voor een paar dagen Robert
moet eerst alleen met vader spreken
deze veel beter oom Figueira."
„Je vader heeft gelijk. Hij kent mij niet.
Tenminste niet persoonlijk. Hij schenkt mij
dit ongelooflijk vertrouwen hij vervult
mijn dierbaarste wenschen nog voor ik ge
sproken heb. Het is toch vanzelfsprekend,
dat hij mij eerst eens onder vier oogen wil
zien om mij rekenschap te vragen van mijn
vroeger leven en dat hij zulks wel doen
moet alvorens ons met elkaar te vereeni
gen."
Iracema knikte. Hij had gelijk zoo was
het. Maar toch viel het afscheid zwaar.
„Wij zullen voorloopig niet zeggen, dat
wij in Londen al getrouwd zijn. Wij zullen
daarmee wachten, totdat ook ik bij papa in
Madeira ben."
Robert vond dat goed. Maar het leek hem
toch geen prettig idee, dat hij den consul-
generaal niet eerlijk en open tegemoet kon
treden. Toch was hij ook weer blij. Hoe
had hij den ouden heer dien hij nauwe
lijks kende en die zijn weldoener gewor
den was direct aan boord kunnen ko
men met de medededeeling, dat hij zelf al
vast maar genomen had, wat deze van plan
was hem te geven.
Terwijl het schip in de haven meerde en
de pascontrole aan boord kwam, namen
Robert en Iracema in de hut afscheid van
elkaar. Zoo hadden zij het afgesproken.
Oom Figueira zou toch allicht aan boord
komen om Iracema af te hauen. Zij wisten
niet eens in hoeverrz de consul-generaal
zijn compagnon die Joe Jenkins gepro
tegeerd had in zijn plannen had inge
wijd. Dus namen zij nu reeds afscheid van
elkaar.
„Het is maar voor een paar dagen. Jy
telegrafeert dadelijk hoe je papa hebt aan
getroffen en wanneer ik komen mag."
Ze ging naar boven ditmaal alleen.
Robert bleef in de hut. Maar het werd hem
te machtig en daarom begaf hij zich naar
het tusschendek, waar de landverhuizers
elkaar voor de poorten verdrongen om
tenminste uit de verte te zien hoe Iracema
zou worden ontvangen.
Zoowel hij als Iracema was erg terneer
geslagen. Veel meer dan de korte scheiding
van enkele dagen rechtvaardigde. Kwam
dat vanwege hun heimelijk huwelijk? Dat
kon toch geen voldoende reden hiervoor
zijn, want dat huwelijk lag toch in de be
doeling van haar vader.
De eerste tender om passagiers af te ha
len, lei aan. Robert, die voor een laadpoort
een plaatsje had weten te veroveren, zag
dat de post aan boord werd gebracht en
ook zag hij inwoners van Lissabon die pas
sagiers kwamen afhalen. Wat later zag hij
Iracema met een grooteren, wat ouderen
heer het schip verlaten met achter hen aan
een bediende, die haar bagage droeg.
Op dat oogenblik werd hij zielsbedroefd.
Maar hij trachtte dit gevoel weg te lachen.
Dat kwam, omdat hij er zoo tegenopzag
morgen alleen bij den consul zijn opwach
ting te maken.
(Wordt vervolgd).
