DE AMBTSAANVAARDING VAN PROF. VAN BOUWDIJK BASTIAANSE.
WEGEN DER GERECHTIGHEID
De Ned. Journalistenkring hield Maandag te 's Gravenhage een noenmaal, waarbij Ir. J. E. F. de Kok, directeur der „Koninklijke",
een rede hield over de petroleum-Industrie. V.l.n.r.: oud-minister jhr. Ir. O. C. A. van Lidth de Jeude, G. Polak Daniëls, ir. J. F.
de Kok, H. Dekking en minister Ch. J. S. M. Weiter
De laatste reis. Onlangs verongelukte nabij Kali Djati een Glenn Martin, waarbij
de eenige inzittende, sergeant H. J. Cornet, om het leven kwam. De begrafenis
van het slachtoffer. De droeve stoet verlaat het vliegveld Andir (Bandoeng)
Dr. G. C. van Noort, Deken van Amsterdam, feliciteert prof. Van Bouwdijk Bastiaanse (rechts) den nieuw benoem
den hoogleeraar in de verloskunde aan de universiteit te Amsterdam, tijdens de receptie ter gelegenheid van diens
ambtsaanvaarding
Scherens en Van Vliet rusten even uit
tijdens de internationale wielerwed
strijden, welke Zondag te Parijs ver
reden zijn
De internationale zeilwedstrijden te Meulan, gezien vanuit een passeerend vlieg
tuig. Een typisch kijkje aan den start
De uit 9 ruiters bestaande équippe der Amsterdamsche bereden politie startte Maandag te
Zwolle voor den door den A.N.W.B. uitgeschreven ruiterrit door een groot gedeelte van ons
land. Een aardig snapshot bij het vertrek
FEUILLETON
Naar bet» Engelsch van
SYDNEY HAMMOND
(Nadruk verboden).
Spannende Episoden uit de practijk van
Mr. Alfred Mulligan, den beroemden
strafpleiter, speurder en raadsman in mys
terieuze aangelegenheden; naverteld door
zijn toenmaligen jongeren medewerker,
Mr. Hugh Steward.
12)
„Ik weet. dat hij Carter voor onschul
dig houdt", vertelde ik, „en moeite doet
om hem geheel te rehabiliteeren".
„Wie kan het anders geweest zijn, me
neer Steward", drong de inspecteur aan.
„Maar ik kan hem niet in hechtenis laten
nemen. We hebben niet het minste bewijs.
Als we de revolver maar hadden, waar
mee het gedaan is."
De deur ging open en Mr. Mulligan
kwam de kamer binnen.
„Kom binnen, Mr. Meredith", verzocht
hij, naar ons knikkend. „Hier zijn de twee
andere heeren, die zich interesseeren voor
onze transactie".
Een sinister, slordig gekleed heerschap,
dat ons argwanend aankeek, volgde hem,
terwijl hij sprak.
„Met betrekking tot onze plannen om
trent een kippenfokkerij, Hugh", ging de
baas voort, „kan ik je vertellen, dat ik om
zoo te zeggen, het neusje van de zalm ge
vonden heb en Mr. Meredith is bereid tot
verkoop".
„Noem het bedrag en u kunt er morgen
intrekken", bromde de onbekende. „Niet
dat het geen puike onderneming is. Maar
ik heb geen bedrijfskapitaal. Ja, ik wil
graag een slok whiskey. Heel vriendelijk".
Ik keek naar den inspecteur, terwijl Mr.
Mulligan een glas vulde, maar Grantham's
gezich was onbewogen.
„Nu, heeren", hernam Meredith, nadat
hij zijn glas had leeggedronken. „Komen
we tot zaken?"
„En of", sprak Mulligan joviaal en hij
drukte op een bel. „Neem dat leege glas
weg, wil je Sayers", zei hij tegen zijn be
diende, „en breng schoone glazen. Dus,
Mr. Meredith, „Hatchaways" is te koop en
u vraagt er vijftienhonderd pond voor!"
„Juist", stemde de ander toe en zijn
oogen schitterden van verlangen.
„En rust er geen hyptheek op?"
„Neen, de bezitting is onbezwaard".
De deur ging open en Sayers kwam met
andere glazen binnen. En terwijl hij ze
neerzette, zag ik hem tegen mijn chef
knikken.
„Hebt u ook geen geld geleend met de
fokkerij als onderpand?'' zette Mulligan
zijn ondervraging voort..
„Neemt u mij niet kwalijk, meneer,
maar ik zie niet in dat u daar iets mee te
maken hebt", antwoordde Meredith
norsch.
„U hebt geen geld geleend van Mr. De-
nis Briggs, die kortgeleden vermoord is?"
Meredith schrok zichtbaar. Toen wist hij
zich weer te beheerschen.
„Nooit van den man gehoord, tot ik in
de krant van zijn döod las".
„Dus hij was een volkomen vreemde
voor u".
„Absoluut".
„Maar Meredith, waarom gooide u dan
dat ei door zijn open raampje in den
Down waterexpress, toen zijn coupé op ge
lijke hoogte was met de uwe?"
Meredith sprong op in een poging de si
tuatie door brutalen bluf te redden. Maar
er was namelooze angst op zijn gezicht en
Grantham bewoog zich naar de deur.
„Dat is een gemeene leugen", zei hij met
zware tong.
„Dat is het niet", ontkende de baas
streng. Er zijn vingerafdrukken op de ei
erschaal en op het glas, waaruit u net ge
dronken hebt, zijn ook vingerafdrukken.
Die vingerafdrukken zijn identiek. Daar
is uw man, Mr. Grantham. Hij heeft Denis
Briggs vermoord door hem van uit dien
anderen trein door het hoofd te schieten".
Een oogenblik was het stil en toen trok
Meredith met een gebrul van woede een
revolver uit zijn zak. Maar hij was te
laat. Grantham had hem overmeesterd
eer hij schieten kon.
„En dat is de revolver, inspecteur", ver
volgde mijn patroon, „de revolver rnet be
trekking tot welke ik u waarschuwde, dat
u die niet langs Je lijn zoudt vinden."
VI.
„Nu ben ik toch vreeselijk benieuwd
naar een explicatie, zei ik, toen Grant
ham met zijn zwaar geboeiden arrestant
de studeerkamer verlaten had; „want zoo
iets verbijsterends heb ik nog nooit mee-
£2maakt".
„Mr. Muligan stopte nadenkend een pijp
„Je herinnert je nog wel, Hugh", begon
hij ten laatste, „dat ik na jouw ophelderen
de opmerking, naar het aangrenzende
partiment ging en me daar met het ven
ster bezighied. Nu zijn er, zooals je waar
schijnlijk ook wel eens gezien hebt, twee
verschillende typen van raamsluitingen in
de treinen. De meest gebruikeijke heeft
een lange riem; als die riem heelemaal
uitgetrokken is en je geeft nog een rukje
aan den onderkant van het raam, is het
gesloten, nietwaar? Het andere type heeft
géén riem maar een handvat en een slui
ting in de sponning bovenaan; wanneer 't
met eenige kracht omhooggeschoven is,
blijft het automatisch zitten. En van dit
type waren de sluitingen in aangehaakte
rijtuig.
Zooals je weet, tamboereerde ik maar
steeds op dat rauwe ei Ik snapte niet hoe
het daar kwam. Hugh; ik kon eenvoudig
niet aannemen, dat Briggs een rauw ei
bij zich had. Toen kwam jij met 't geniale
idee voor den dag dat de moordenaar het
in zijn eene 1gjhad zou 1 ebben. Maar
ik beschouwde het als onaannemelijk, dat
de moordenaar zich in den achtersten wa
gen bevonden had. Het was toch te gek,
dat hij zou binnenkomen, een ei op de
deur plakken en dan Briggs doodschieten!
Maars aL de dader eens niet in- den wagen
was geweest wat dan? Geruimen tijd
heeft een andere trein naastden express
gereden en ongeveer met dezelfde kalme
vaart. Gesteld, dat een man in dien ande
ren trein Briggs in de coupé heeft zien zit
ten en een ei dour het open venster gooi
de om zijn aandacht te trekken! Dan zou
hij natuurlijk oogenblikkelijk opstaan om
het raam te sluiten, om niet aan eventuee-
le verdere projectielen blootgesteld te zijn.
Gesteld voorts, dat de eierengooier hem
door het hoofd schoot. Ik heb in de oor
logsjaren helaas vaak genoeg gezien, dat
mannen plotseling gedood zijn en de
meesten staken hun armen omhoog en
vielen dan achteruit. Wat moest gebeu-.1
zijn, als Brigg's vingers op het supreme
moment het handvat van het venster vast
hielden? Wat inderdaad gebeurd is: hij
sloot het venster in de laatste krachtige
beweging van zijn doodskramp, waardoor
het den schijn kreeg alsof hij binnen in
den wagen doodgeschoten was hetgeen
natuurlijk een ongelooflijk voordeel voor
den moordenaar beteekende.
„Op die hypothese borduurde ik verder.
Je hoorde me tegen Grantham zeggen, dat
ik den dader misschien nooit zou vinden
en als het geluk zich niet tegen hem ge
keerd had, zou dat ook nooit zijn gebeurd.
Mijn uitgangspunt was, zooals je nu wel
begrijpt, de andere trein en zijn reizigers.
Het laatste station, waar deze gestopt had
vóór de moord was gepleegd, was Pedling-
ton en daar begrik me naar toe. Ik won
zoo voorzichtig mogelijk inlichtingen in,
omdat het van het grootste belang was,
dat er niets over mijn nasporingen in de
kranten kwam, wat een waarschuwing zou
kunnen vormen voor den dader. Nadat ik
den stationschef gesproken had en verbin
ding had gezocht met den hoofdconduc
teur van den boemeltrein. begonnen de
feiten zich af te teekenen, al was het een
langzame geschiedenis.
(Wordt vervolgd)
