FESTIVAL TE RIGA.
WEGEN DER GERECHTIGHEID
De parade der marine te Venetië ter gelegenheid van het bezoek van Koning Victor Emanuel. Een overzicht aan de
haven. Links boven: de Koning met de overige autoriteiten
der Pais, is Donderdag per K.L.M.-vliegtuig naar Ned. Indië vertrokken,
teneinde een inspectie-tocht langs de Indië-route te maken
Concurrentie-strijd leidde te Delft tot bovenstaande
rijwielstalling-excessen
Op de Hilversumsche Golfclub werd Donderdag de jaarlijksche wedstrijd om
den Dames-Zomerbeker gehouden. Een der deelneemsters in actie
Charme op het groote muziek-festival, dat deze week te Riga
werd gehouden en waaraan 16.000 zangers en zangeressen
deelnamen. Meer dan 100.000 personen woonden de uitvoering bij
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
SYDNEY HAMMOND
(Nadruk verboden).
Spannende Episoden uit de practijk van
Mr. Alfred Mulligan, den beroemden
strafpleiter, speurder en raadsman in mys
terieuze aangelegenheden; naverteld door
zijn toenmaligen jongeren medewerker,
Mr. Hugh Steward.
9)
„Ik bedoel niets", was het korte ant
woord. „Er wijs alleen maar op uw moge
lijke positie. En nu ik dat gedaan heb, wil
ik u vragen in welk opzicht Brigg's dood
invloed kan uitoefenen op uw persoonlijke
omstandigheden, zooals u gezegd hebt? U
behoeft niet te antwoorden, indien u dat
niet wenscht."
„Maar natuurlijk wil ik dat. Er heb niets
te verbergen. Ik was hem geld schuldig en
ik vroeg me af of zijn zelfmoord zooals
ik dacht, dat het was de oude schuld
ongedaan zou maken.
„Liep het gesprek, dat u met hem had,
over die schuld?"
„Ja".
„Was het een eenigszins onaangenaam
onderhoud?"
Gantham's stem klonk niet onvriendelijk.
„Nu, als je je bookmaker verzoekt het je
niet lastig te maken en hij zet een groo-
ten mond tegen je op, dan is dat niet be
paald pleizierig."
„En er verliepen een minuut of tien voor
u ontdekte, dat Briggs, zooals u aannam,
zelfmoord gepleegd had?"
„Juist".
„Mag ik vragen, hoe groote de som was,
waarover het ging?"
„Duizend pond".
Inspecteur Grantham tikte met zijn pot
lood tegen zijn tanden.
„Nu nog één vraag, meneer Carter. Wist
u dat Briggs met dezen trein zou reizen?"
„Ik had er geen idee van tot ik hem in
dezen wagen zag zitten".
De inspecteur stond op en sloeg zijn no
titieboekje met een slag dicht.
„Dat is voor het oogenblik voldoende",
zei hij.
Toen begon Mr. Mulligan, die al dien tijd
aandachtig geluisterd had, te spreken.
„Ik zou u ook graag nog enkele vragen
willen stellen, meneer Carter. Toen u met
Briggs praatte, zat u toen bij de deur?"
„Ja in den hoek tegenover hem. Drom
mels, nu schiet mij te binnen, dat ik er mijn
handschoenen heb laten liggen."
„Was het raam open?"
Carter dacht even na.
„Ja, ver open."
„En de deur?"
„Dicht."
„Nu nog wat anders, meneer Carter.
Heeft Briggs een rauw ei naar u gegooid?"
Carter staarde mijn chef stomverbaasd
aan; toen kroop een blos van woede over
zijn gezicht.
„Probeert u een loopje met mij te ne
men? Dat lijkt me heel erg misplaatst in
deze omstandigheden! een rauw ei! Waar
om in 's hemelsnaam zou hij met een rauw
ei gegooid hebben?"
„Juist", hernam Mulligan ernstig. „Waar
om zou hij dat heben eedaan? Dat is de
kwestie. Nu, Mr. Grantham, wat was u ver
der van plan?"
De inspecteur, die zijn wenkbrauwen ge
fronst had bij Mulligan's laatste vraag,
nam weer de leiding en wendde zich tot de
gezamenlijke passagiers van het achterste
rijtuig.
„Tot mijn spijt zal ik u, heeren en ook u,
mevrouw, moeten vragen nog een poosje
hier te blijven. I weet het", dit tot den ma
joor, die purper van kwaadaardigheid was,
„ik weet het, meneer, u moet honden keu
ren, maar dit is nog belangrijker. Con
ducteur ga met mij mee. En u ook als u
wilt."
Dit laattse verzoek was tot den baas en
mij gericht.
II
We Keerden weer naar den losgehaakten
wagon terug; de conducteur ontsloot de
deur en bleef zelf op het perron achter.
„Wat denkt u van de zaak, meneer Mul
ligan?" vroeg de inspecteur.
„Op het oogenblik kan ik nog niet zeg
gen, dat ik een opinie heb", was het ant
woord. „Het geval vertoont een paar merk
waardige trekken. Bent u zelf al tot een of
andere conclusie gekomen?"
„Tot de voor de hand liggende, dat Briggs
vermoord is door iemand, die zich in dezen
wagen bevond. Aan verdere conclusies
waag ik mij nog niet, hoewel het niet te
ontkennen valt, dat van de vier inzitten
den Carter de meest verdachte is. Het is
natuurlijk mogelijk, dat er nog iemand an
ders in den wagen was, die zich uit de voe
ten heeft weten te maken, toen de trein
stopte, maar twee ernstige argumenten
nleitpn t.ecran dow? vernndQr.st.enincr
Ten eerste was het de koopvaardij-kapi
tein, die aan de noodrem getrokken heeft.
Dat zou de moordenaar toch zelf hebben
gedaan, als het hem er om te doen was in
de verwarring te ontsnappen. En zelfs als
dat niet zoo was en hij alleen maar de door
een ander geschapen gelegenheid aange
grepen had om weg te komen, dan zou toch
allicht iemand van de reizigers in den trein
hem gezien hebben. Als een trein onver
wacht vaart mindert en stopt, steken de
menschen immers allemaal hun hoofd uit
de ramen. Aan beide kanten wordt de lijn
dus in het oog gehouden en in volle vaart
springt zelfs geen moordenaar uit een
express".
„En het ei?" klonk de peinzende stem
van mijn baas.
„Dat dekselsche ei!" viel Grantham ge-
irriteerd uit. „Dat schijnt u dwars te zit
ten".
„Dat doet het inderdaad", bekende Mr.
Mulligan onverstoorbaar. „Maar laten we
eerst het compartiment eens grondig onder
zoeken".
Ik bleef hen een minuut of tien uit de
gang gadeslaan, waarna de inspecteur naar
buiten kwam en zich bij mij voegde.
„Niets bijzonders te ontdekken en geen
spoor van een wapen", rapporteerde hij.
„En evenmin een spoor van eieren", riep
MuUigan hem uit den coupé toe. „Word
nu niet boos, inspecteur, want ik maak
heusch geen gekheid. Maar wanneer een
buitengewoon eigenaardig feit zich steeds
weer aan je opdringt, moet je het. niet ne-
geeren. Hebt u wel eens gehoord van een
man, die een rauw ei bij zich had? Ik kan
me desnoods nog voorstellen, dat iemand
er zes of drie in ee npapieren zak bij zich
Viooft altc dot oon ooniaEaini «rrmdarliilr
transport voor een mannelijken eerste-
klasse-pasagier maar één in geen geval.
Er is zelfs geen papieren zak! Hield hij dat
eenzame ei in zijn hand of had hij het in
zijn colbert? Maar laten we eens een
oogenblik aannemen, dat hij dat ééne ci
had, waarom gooide hij dat naar de deur?
Een vreemd tijdverdrijf".
„Uw tweede vraag is gemakkelijker te
beantwoorden dan de eerste", meende de
inspecteur. „Briggs was ongewapend en
toen hij opkeek en den moordenaar in den
wagon zag staan, smeet hij het eerste ding
het beste, dat hij in zijn hand had, naar
hem toe?"
„Dat ei", Mulligan staarde hem uit-
vorschend aan „hield hij dat in zijn
hand om de schoonheid er van te bewon
deren? Of lag het op het kussen naast
hem?"
„Ik kan u niet zeggen, waarom het ei
daar was of hoe het in den coupé kwam",
bromde de inspecteur met een ongeduldig
schouderophalen; „ik weet alleen positief
zeker, dat Mr. Denis Briggs vermoord is.
En het is ook vrijwel zeker, dat de moor
denaar het wapen, waarmee hij de daad
pleegde, uit het raampje heeft gegooid, hoe
wel het niet uitgesloten is, dat hij het niet
heeft gedaan. Ik zal dus allereerst de ba
gage van die vier passagiers uit 't rijtuig
maar eens gaan bekijken".
„Dat kan in geen geval kwaad", vond
Mulligan. „Heb ik uw permissie om nog
wat hier te blijven, inspecteur? Er zijn en
kele dingen, die ik nog eens op mijn ge
mak wil uitkienen. Ik zal u natuurlijk op
de hoogte steUen van alles wat ik mocht
ontdekken".
'Wordt vervolgd).
M.ZWJ
Modernste legeruitrusting. - Het valscherm-regiment van de
Duitsche weermacht oefende deze week te Stendal. Het oogen
blik, waarop de manschappen „landen"
