LANDSTORMDAG TE PERNIS.
WEGEN DER GERECHTIGHEID
Het nieuwe Duitsche viermotorige verkeersvliegtuig Focke
Wulf 200 is Woensdag op Schiphol voor de K.L.M. ge
demonstreerd en voorgevlogen
Het standbeeld van den „Alte Fritz" te Berlijn moet plaats maken voor den
aanleg van den grooten Noord Zuid-as door de Duitsche hoofdstad
Staphorst verwelkomde Woensdag zijn nieuwen burgervader, den heer R.
Dijkstra. De feestelijke intocht met het eere-escorte van landelijke ruiters
De laatste hand aan de illuminatie te Oisterwijk
ter gelegenheid van het congres der A.N.V.V. aldaar
Manoeuvre-rijden door leden der sociëteit van de Rotterdam-
sche manege tijdens den Bijzonderen Vrijwilligen Landstorm
dag, welke Woensdag te Pernis gehouden werd
De Engelsche Ko
ninklijke Familie
woonde ook deze
week weer de
Ascot-rennen bij
FEUILLETON
Naar bet Engelsch van
SYDNEY HAMMOND
(Nadruk verboden).
Spannende Episoden uit de practijk van
Mr. Alfred Mulligan, den beroemden
strafpleiter, speurder en raadsman in mys
terieuze aangelegenheden; naverteld door
zijn toenmaligen jongeren medewerker,
"Ir. Hugh Steward.
2)
Zóó slim was het geweest, dat Mrs. Wyatt
haar man in overweging had gegeven naar
bpven te gaan en zich met het geval te
bemoeien, dar ze vast geloofde, dat Mr.
Norris bezig was zijn vrouw te vermoor
den. Maar Mr. Wyatt, gesteld op zijn rust
en zijn pantoffels en behept met een aan
geboren afkeer van inmenging in de aan
gelegenheden zijner medamenschen, had
het energiek vertikt.
Ik geloof niet, dat iemand de politie er
een verwijt van kan maken, dat ze in de
gegeven omstandigheden deed zooals ze
deed, namelijk Mrs. Norris arresteeren, on
der verdenking van moord op haar echtge
noot. Voor den onderzoekingsrechter ge
bracht, hield ze opnieuw hartstochtelijk
haar onschuld vol en herhaalde haar voor
stelling van de feiten met een zeldzame
halsstarrigheid. Ze had bij een vriendin ge
geten en van half tien tot elf uur in haar
eentje door de straten gedwaald. Maar on
danks de hardnekkigheid, waarmee ze dit
volhield, verried haar houding bij dit punt
toch telkens weer verwarring en onzeker
heid. Het was zonneklaar, dat ze iets wilde
verbergen. Natuurlijk pleitte haar klaarblij
kelijke leugen sterk tegen haar en als de
onderzoekingsrechter niet zoo'n humaan
magistraat was geweest, die medelijden had
met de volkomen alleenstaande vrouw en
haar gelegenheid wilde geven overleg te
plegen met een raadsman, had hij haar
zonaar meer naar de openbare rechtszit
ting verwezen.
n
Het was in dit stadium van de zaak, dat
een paar verre bloedverwanten van me
vrouw Norris mijn patroon aanzochten de
verdediging op zich te nemen. Het geval
had hem van den aanvang af geïnteres
seerd en hij was onmiddellijk bereid de on
gelukkige, jonge vrouw van zijn ervaring
en schranderheid te laten profiteeren.
Wij bezochten haar in het huis van bewa
ring. Ze scheen blij juridischen bijstand te
hebben en geneigd tot wat minder terug
houdendheid, dan zij tot nu toe aan den
dag had gelegd.
„Ik begrijp wel, dat ik heel dom heb ge
handeld, mijnheer Mulligan", zei ze, „maar
ik had ook niemand, die mij raad kon ge
ven en heusch ik was half waanzinnig dooi
de verschrikkelijke beschuldiging, die te
gen me werd ingebracht."
„Het was inderdaad buitengewoon on
verstandig van u, om er zoo'n geheim van
te maken, hoe u den tijd tusschen half tien
en elf uur op dien fatalen Donderdagavond
hebt doorgebracht; een alibi is in een ge
val als het uwe een eerste vereischte. Ik
hoop, dat u besloten bent volkomen open
en eerlijk tegen mij te zijn".
„Ik vrees dat, als u hoort hoe eenvoudig
de verklaiing is, U mij erger dan onver
standig zult vinden."
„U behoeft zich niet te bekommeren om
wat ik vind if niet vind", merkte Mulli
gan droog op.
„Nadat ik om half tien bij mijn vriendin
was weggegaan", hernam ze ,met naar het
mij voorkwam, een opvallende, nerveuse
overspanning in haar stem, „bracht ik een
bezoek bij een andere kennis, op Hamilton
Terrace, en ik bleef daar tot bij elven."
„Ik moet toegeven, dat het inderdaad
verblufffd eenvoudig is", erkende Mulli-
gaan, die haar zenuwachtige verwarring
eveneens had waargenomen en haar met
de zware wenkbrauwen samengetrokken,
doordringend zat aan te kijken. „Dat alibi
is afdoende. De bewuste kennis zal zeker
niet het minst bezwaar hebben het te be
vestigen?"
Ze aarzelde geruimen tijd eer ze ant
woord gaf en zei toen:
„Ik ging met een taxi naar huis; het
moet mogelijk zijn den chauffeur te vin
den."
„Ongetwijfeld, maar het was een don
kere avond en het is niet uitgesloten, dat
de chauffeur u niet met absolute zeker
heid zal kunnen identificeeren. Daarbij, in
het gunstigste geval is het getuigenis van
dien chauffeur toch niet van zooveel waar
de als dat van uw kennis in eigen per
soon. Het zou hoogstens kunnen dienen om
haar verklaring te versterken. Wilt u
mij naam en adres van de dame in kwes
tie geven, zoodat ik me zoo spoedig moge
lijk met haar in verbinding kan stellen?"
Opnieuw een langdurige pauze vóór Mrs.
Norris antwoordde:
„Lady Ralph Morshampton; Hamilton
Terrace No. 190".
Haar manier van doen was een raadsel
voor mij en ik kon duidelijk zien, dat Mul
ligan even het gevóel had, dat hem een
puzzle ter oplossing werd gegeven. En dat
hinderde hem; ik kende hem nu wel vol
doende, om zijn verbeten ergernis van zijn
gezicht te kunnen aflezen. Maar het leek
hem blijkbaar het netelige punt voor het
moment te laten rusten en hij ondervroeg
Mrs. Norris over bet mogelijk motief tot
den moord.
„Ik heb van de politie gehoord, dat de
kamers grondig overhoop gehaald waren:
vermoedelijk om geld of kostbaarheden te
vinden. Is er misschien iets, waarom het
den moordenaar in t bijzonder te doen kan
zijn geweest?"
„Niets". De ontkenning klonk nadrukke
lijk. „We leefden in zeer bescheiden om
standigheden, hielden nooit veel geld in
huis en kostbaarheden bezaten we niet."
„Dus u kunt geen verklaring geven waar
om uw woning overhoop is gehaald? De
manier, waarop het gebeurde, wijst er op,
dat er naar iets speciaals wérd gezocht.
De laden van de toilettafel waren onderste
boven gekeerd.... zelfs de boeken in de
boekenkast zijn niet op hun plaats geble
ven".
Haar nerveuze spanning, waarmede ze
a'. zooveel voor zichzelf bedorven had,
kwam weer terug.
„Neen, ik kan het u niet zeggen.... ik
heb er geen idee van, waarom de moorde
naar dat gedaan kan hebben."
Met een ongeduldigen ruk stond Mulli
gan op. Ik zag, dat hij grooten lustvoelde,
de verdediging neer te leggen het is
een hopeloos werk voor een advocaat een
verdachte bij te staan, die een deel van de?
waarheid zelfs voor zijn verdediger ach
terhoudt. Maar aan den anderen kant: deze
raadselachtige zaak hield hem in haar
greep en de complicatie van Mrs. Norris'
geheimzinnigheid maakte haar nog inte
ressanter voor een man met zulk een sterk
ontwikkelden speurzin. Hij bedwong zijn
ontstemming en nam afscheid van zijn
cliënte met de belofte, den volgenden mor
gen te zullen terugkomen.
„Waarom liegt die vrouw tegen me?"
viel hij nijdig uit, zoodat we buiten wa
ren. „Ik durf er wel een eed op te doen,
dat ze het motief tot den moord weet of
gist. Is ze per slot van rekening zelf de
schuldige of probeert ze iemand te bescher
men. En wat in vredesnaam heeft Lady
Ralph Morshampton met de heele geschie
denis te maken?"
m
Het spreekt vanzelf, dat ik niet bij mach
te was deze oratorische vragen te beant
woorden en zwijgend legden wij den weg
naar ons kantoor op Finsbury Square af.
Bij ons binnenkomen hooren w\j van een
der bedienden, dat er een dame in de
wachtkamer zat, die Mulligan wenschte te
spreken.
Ik volgde hem in onze gemeenschappe
lijke werkkamer en even later werd de be
zoekster bij ons binnengelaten. Het was
een groote, goedgekleede vrouw van de
wereld, die zich met een soort kwijnende
gratie in den armstoel zette, dien ik voor
haar aanschoof.
'Wordt vervolgd).
