HULDE VOOR HET' PRINSELIJK PAAR,
SÖM^-'iNfc Ji
FEUILLETON
VIRGINIA'S KEUZE A
Naar het Engelsch
door
THEA BLOEMERS.
52)
Haar hart stond bijna stil, maar zij ant
woordde met een glimlach:
Wij hebben een gemeubileerd apparte
ment gevonden.
Maar wie betaalt er voor?
Ook daarop had zij een antwoord.
Rickey, wij hebben het huis in Anna
polis verkocht.
Mary Lee kwam nu iederen dag bij Ric
key. Hij scheen het prettig te vinden als
zij bij hem zat. Zij was ook de eenige met
wie hij over Marty sprak. Mary Lee scheen
alles beter te begrijpen dan de anderen.
Zij had me lief, verzekerde hij haar.
Als ik het geld van Tony Bleecker had ge
had, zou zij zeker met mij getrouwd zijn.
Als ik een man was, zou ik niet wil
len trouwen met een vrouw, die over geld
dacht.
Daar denken ze allemaal over.
Ik niet. Als de man, dien ik liefheb,
mij liefhad, zou ik hem in lompen tot het
andere einde van de wereld willen vol
gen:
Rickey richtte zich een beetje op zijn el
leboog op en keek haar aan.
De man, dien jij liefhebt? Dus ben jij
ook verliefd, Mary Lee?
Ja, maar hij geeft niet om me.
L. Waarom niet?
Omdat hij gek is, barstte Mary Lee
uit. O, ik ben niet van plan tegen jou over
hem te gaan praten, Rickey. Ik kan het
niet. Maar ik wou je alleen maar zeggen,
dat jij niet de eenige bent, die verdriet
heeft.
Rickey viel weer in zijn kussens terug en
bleef Mary Lee aandachtig bekijken.
Ik snap niet, waarom hij niet van je
houdt. Je ziet 'er wat lief uit.
Zoo, vind je dat? riep Mary Lee met
brandende wangen. Je hebt zeker nooit
verder gedacht, dan dat ik er wel lief uit
zie, hè?
O, je hebt nog veel meer aantrekke
lijks, glimlachte Rickey tegen haar.
Mary Lee boog zich dichter naar hem
toe.
Ik heb ten minste hersens genoeg om
te weten, wat ik wil en wat ik kan en
daar wou ik nu over praten. Ik wil, dat je
een tooneelstuk voor me schrijft, Rickey.
Hij ging weer overeind zitten.
Een tooneelstuk?
Ja, Rickey, herinner je je mijn liedje
van het Chineesche meisje en de tempel-
klokken? Nou heb ik dit bedacht: je zoudt
dat kunnen uitwerken tot een aangrijpend,
exotisch dingetje met een massa kleur. Ik
zal je eens laten zien, wat ik bedoel.
Zij greep zyn ochtendjas, die over den
rand van het bed hing de zwarte zijden
jas met de vlinders en sloeg die om zich
heen. Toen, met af en toe een klein accom
pagnement op zijn drinkglas en de medi-
cijnflesch, droeg zij het gedicht voor. Maar
het was meer dan voordragen, zij speelde
het. Zij voelde onmiddellijk, dat zij zijn
aandacht had. Haar stem bleef den zachten
tragisch en mineurtoon handhaven; als ach
tergrond gebruikte zij het dgf goud.en
scherm, en zij had haar gezicht spier wit
gepoederd en haar zwartzijden sjaal om
haar hoofd gebonden.
Toen zij den laatsten regel gezegd had
en op het kleed voor den haard ineen was
gezakt, riep Rickey uit:
Dat is prachtig! Waar heb je het idee
vandaan gehaald, Mary Lee?
Uit mijn eigen hoofd. Maar jij moet
het schrijven. De menschen snakken naar
iets nieuws op tooneelgebied en jij en ik
kunnen hun dat geven. Ik heb geld genoeg
om het op touw te zetten.
Waarom zou ik jouw geld gebruiken?
En toen zei Mary Lee iets wonderlijks.
Ik wil dat je myn geld gebruikt, om
Marty later te kunnen doen inzien, wat zij
verworpen heeft.
Marty van Duyne?
Ja, want ik haat haar.
Hij staarde haar aan.
Haat je haar? Waarom?
Omdat ze jou verdriet heeft aange
daan, Rickey.
Mary Lee keek hem niet aan. Ze stond
heel stil naast zijn bed. Plotseling legde
Rickey zijn hand op de hare. De liefde in
Mary Lee's oogen was balsem voor zijn ge
wond hart.
xxvn.
Rickey hoort de waarheid.
Rickey herstelde heel langzaam, maar
zyn ziekte had toch een groot voordeel
voor hem gehad: zij had de scherpe kan
ten van zijn afscheid van Marty als het
ware doen afslijten. Er waren nog wel da
gen, dat hij zich door zijn moedeloosheid
liet overmeesteren en willoos en geslagen
in zijn bed lag, dagen dat zelfs de dokter
ontmoedigd was, maar langzamerhand
kwam dat minder voor, en ten slotte zat
hij in een grooten stoel op zijn kamer en
Mary Lee vond hem, toen zij binnen
kwam met een potloot in de hand.
Ik ben bezig met het stuk. Mary Lee,
zei hij. Luister.
Hij las haar voor, wat hij geschreven had
en nam het met haar door. Zij leerde de
regels snel, en daarna repeteerden zij de
scène. Mary Lee weer in de vlinder jas en
met de zwarte sjaal om haar hoofd.
Toen zij het ten slotte heelemaal zoo had
den, als zij het wilden hebben, riepen zij
Virginia binnen. Zij zat ademloos en ver
rukt toe te kijken.
Kinderen, hoe hebben jullie het ver
zonnen? vroeg ze, na de stilte, die er op
de finale was gevolgd. Het is een kunst
stukje!
Mary Lee legde haar hand over die van
Rickey.
Wij hebben het samen gemaakt, zei
ze zacht, en Rickey greep haar vingers in
de zijne.
Maar niet altijd kreeg Mary Lee zulke
aanmoedigingen. Rickey was nog dikwijls
norsch en prikkelbaar tegen haar. Soms
stuurde hij haar midden in een scène weg.
Ik ben moe, zei hij dan, maar dan
wist zij, dat de gedachte aan Marty hem
te hevig werd.
Toen hij den eersten dag in Michael's bi
bliotheek zat, dacht hij ook aan Marty. Hij
was alleen in het vertrek. Virginia bevond
zich op een van haar mysterieuse tochten
die tot doel hadden Michael te ontmoeten;
de verpleegster was in de keuken met iets
bezig, en Nogi de Japansche bediende, was
ui de bykeuken het zilver aan het poet
sen.
Rickey keek met belangstelling het ver
trek rond. Alles in deze kamer was mooi
en smaakvol; de zware boekenkast met de
oude, in leer en perkament gebonden dee-
len, de antieke meubels, de enkele stuk
ken beeldhouwwerk hier en daar, het
Spaansche schilderij boven den haard.
In zoo'n kamer zou hij hebben willen
wonen als hij met Marty getrouwd was.
Zij hadden er dikwijls over gepraat...
Even later bracht Nogi een paar blin
kend gepoetste zilveren kandelaars bin
nen en ging weer weg. Nogi had het erg
druk. De kok was ziek en nu moest Nogi
het werk voor twee doen. Vandaar zijn ver
geetachtigheid.
Rickey lag mèt gesloten oogen in zijn
leuningstoel aan Marty te danken. Een
zacht Meiwindje kwam door het open raam-
en blies koelte over zijn voorhoofd. Ook
een zonnestraal viel door het open raam
naar binnen en scheen juist op één van de'
kandelaars, die Nogi had binnengebracht.
Toen Rickey zijn oogen opende, volgden
zij den zonnestraal. Hij keek er keek weer.
Toen richtte hij zich op en er ontsnapte
hem een scherpen uitroep. Ginds op den
schoorsteenmantel stonden de welbekende
kandelaars, de kandelaars, die Virginia had
willen bewaren en die hij letterlijk voor
haar neus had verkocht. En plotseling be
greep Rickey, wat er was gebeurd. Hij be
vond zich in het apartement van Michael
McMillan! Die boeken waren Michael's
boeken en het bed, waarin hij zoolang ge
legen had, was Michael's bed.
(Wordt vervoigx,.
Koning George VI en de Hertogen van Gloucester en Kent bij het verlaten
van Buckingham Palace te Londen op weg naar de .Trooping of the Colour",
de traditioneele Horse Guards Parade, welke Donderdag plaats vond
Het nieuwe
wegvak Moer-
kapelle- Gouda
in den autoweg
Den Haag-
Utrecht is Don
derdag voor het
verkeer open
gesteld
Voor de jury tijdens de internationale hondententoonstelling,
welke cfeze week te Windsor in het „Home Park" werd ge
houden
Vol trots toont het Prinselijk Paar de kleine Prinses Beatrix aan de ouden
van dagen uit Hilversum, die Donderdag Soestdijk bezochten
.er gelegenheid van het 25-jarig bestaan van de Algemeene Kunstzijde Unie
N V. werd Donderdag door een aantal personen uit de textiel-industrie aan
de fabriek te Ede een bezoek gebracht. Het gezelschap voor het fabrieks
gebouw
Een aantal ouden van dagen uit Hilversum bracht Donderdag
een bezoek aan Soestdijk, waar aan het Prinselijk. Paar bloe
men werden aangeboden. V.l.n.r.: het Prinselijk Paar, jhvr.
M. J. baronesse van Heemstra en burgemeester J. M. J. H.
Lambooy van Hilversum. Op den voorgrond mr. J. C. baron
Baud, die de oudjes na het aanbieden der bloemen naar hun
auto teruggeleidde
"~'X,
Een gewichtig werk. De zetel van den Lord Kanselier in het
Engelsche Hoogerhuis wordt vernieuwd. De zitting krijgt in
plaats van paardenhaar een vulling van echte Britsche wol
