Voor.
BIOSCOPEN TE LEIDEN
MEI ItEEWFQEELtlWi
VROOM
DREESMANN
VRIJDAG 10 JUNI 1938
JJWHflOO 3HJSOI31 30
TWEEDE BLAD - PAG. 8
SPREKENDE
RECLAME.
Jean Rupbin draaide het licht in de ka
mer uit, begaf zich naar het raam, en keek
vermoeid-hijgend vanachter het gordijn
langs de straat; een enkele reclame aan de
overzijde priemde in brutaal rood en blauw
Neon-licht door de donkerte. Hotel Conti
nental in rood, en daaronder „Café-restau
rant" in paarsig blauw. In vaste letters,
rood, blauw, rood, blauw Hotel Continental,
Café-restaurant. Daaronder, vér daaron
der, was een lange, verlichte, ruimte met
tafeltjes, stoelen en menschen.
Rood, blauw, wijkend en terugkomend,
of bleef het op dezelfde plaats? Rood,
bloed, rood, bioedblauwWat is
blauw? Was het paars? Paarsig blauw?
De letters dansten, tot ze de woorden
vormden. Hotel Continental, Café-restau
rant.. Merkwaardig, dat de woorden tot
hem doordrongen. Of was het alleen de
kleur? Rood, blauw? Paars, blauw, is dat
niet de kleur van iemand, die het benauwd
heeft, van iemand, die geklemd is in een
doodelijken greep, en naar adem snakt?
Rood, roodwat rood? Rood is bloed,
en er was geen bloed. Jean Rubin trok
het zware gordijn in zijn handen, begroef
ze er in, rood, nee, het rood was van geen
belang. Pierre was dood, maar er was geen
bloed. Geen rood, geen gekleurde druppels
bloed.
Hij lag achter hem, op den grond, op
vijf pas afstand. En waarom stond hij
hier? Elke minuut was een uur waard.
Rood, rood, neen blauw, paarsig blauw,
Café-restaurant. Hotel Continental was
rood. Daar had hij niets mee te maken. Al
leen dat Café-restaurant was van belang
voor hem, neen niet het gebouw, niet de
letters, neen, neen, alleen de kleur.
Maar dat leek er toch niet op. 't Was
toch een heel andere nuanceering? Pierre
had er toch anders uitgezien, toen hij, Jean,
zijn vingers om zijn keel had? Maar wat
heeft de kleur er mee te maken? De klank
van het woord, dat de juiste herinnering
oproept, deed het.
Niemand zag hem, wie zou hem hier ook
zoeken? Niemand zou vermoeden, dat
Pierre Dubois hier lag, terwijl hij in de
zelfde kamer stond, voor het raam keek
naar buiten, naar de reclame recht tegen
over het huis.
Eigenaardig, dat hij dat felle rood en
dat paarsig-blauw nog nooit opgemerkt
had. Toch moest het gisteren al zoo ge
weest zijn, en eergisteren, en verleden
week, toen Dubois hier kwam wonen. Het
moest er al dien tijd al geweest zijn,
recht tegenover het huis.
En niemand wist, dat Jean Robin hier
geweest was vanavond. Hij kwam hier,
toen Pierre Dubois nog leefde, en ging
weg, toen hijEr was geen mensch, die
zou vermoeden, dat hij Pierre had doodge
maakt, zóó met zijn handen. Hij greep
weer in het gordijn, veegde zijn voorhoofd
af, dat nat was van zweet. Zijn handen wa
ren ook klammig en tintelden. Toen liet
hij het gordijn vallen, en ontstak het licht
weer.
Hij keek naar het gezicht van Pierre.
Was het nog...? Hotel Continental, roode
letters, Café-restaurant, blauw, neen, het
gezicht van Pierre Dubois was nu doodelijk
wit, en rustig.
Hij rommelde wat op het bureau en
schiep een wanorde rukte laden en kasten
open, en trok den inhoud op den grond.
Hij imiteerde een roofmoord. De bewoner
was slaags geraakt met den inbreker, en
deze had in zijn wanhoop de keel van Du
bois gegrepen, enJean Rubin zag het
lichaam in elkaar zakken met die vreese-
lijke benauwdheid in de oogen, blauw,
paars, Café-restaurant, Hotel Continental,
rood, neen, er was immers geen bloed, geen
druppel, geen spatje? En toen kwam die
vreeselijke onrust, het bewustzijn om wat
gedaan was, en nooit meer te herstellen zou
zijn. Dat was het vreeselijkste, van de daad
zelf wist hij niet meer zooveel, dat was te
vlug gegaan, en zijn kop was een golvende
massa geweest, woelend en kokend van
drift, en nu?
Rubin keek niet meer naar Dubois, nie
mand zou vermoeden, dat hij hier geweest
was. Hij liet het licht branden, ging de
trap af, sloot de deur, liep de Boulevard
over en rende naar huis. Waarom? Niemand
had toch gezien, dat hij hier geweest was?
Pierre Dubois woonde hier pas een week,
en 't was de eerste keer, dat hij hier ge
weest was. Met dat ellendige gevolg.
In alle ruwheid was dat leven afgesne
den, in onberedeneerd vasthouden van zijn
gebogen vingers, onder het wegvloeien van
alle verstand, om een futiliteit, een woord,
een verwijt. Wat lang vergeten was, springt
op. de mannen staan op; in overgroote dui
delijkheid zien zij elkaar als vijanden.
En nu was alles voorbij. Rubin vluchtte.
Hij zag menschen en er kwam geen eind
aan de straat. Ieder mensch was rustig en
vroolijk, en lachtte en praatte.
Alleen hij vluchtte, zijn ingehouden pas
sen trilden, zijn .handen beefden, zijn bee-
nen, heel zijn lichaam tintelden van opper
sten angst. Hij heeft het niet gedaan. Het
kan niet hoe keek Pierre ook weer?
Hoe had hij zijn vingers? Deed hij het?
Was er niemand? Neen, niemand. Ook de
politie zal denken, dat het een roofmoord
was. Hij heeft de kasten opengehaald, en
het bureau, alsof er naar geld gezocht is.
Hij kan gerust zijn. Zijn huishoudster js
uit, en kan niet controleeren, of hij is
weggegaan of thuis gebleven. Het kan niet
mooier. Hij heeft geen alibi-bewijs noodig.
Zijn naam zal niet eens genoemd worden
in het onderzoek.
Hij gaat zijn kamer binnen en valt neer
op een stoel. De telefoon rinkelt. Wie
wie is dat? Is er al iets ontdekt, weet
iemand, dat hij bij Pierre Dubois geweest
is? Hij aarzelt, misschien is het een vriend,
die hem eenvoudig even opbelt. En dan?
Wel dan is het prachtig alibi Hij. pakt
de telefoon en luistert.
Het is Andrée, het meisje, dat bevriend
is met Pierre Dubois en met hem. „Zeg
Jean", zegt ze, „weet je misschien, waar
Einde dezer maand, schrijft ons de K.
N. A. C., zal de weg AmsterdamSassen-
heim's-Gravenhage vermoedelijk in zijn
geheel voor het verkeer kunnen worden
opengesteld. Van Amsterdam komende treft
men momenteel eerst nog een wegvak,
waar voorzichtig gereden moet worden n.l.
tusschen de brug over de Noordelijke Ring
vaart van den Haarlemmermeerpolder en
den Spaarnwouderdwarsweg (de weg naar
Schiphol). Het verkeer in beide richtingen
wordt hier tijdelijk over een en dezelfde
baan geleid, omdat de klinkerbestrating
thans wordt vervangen door de definitieve
verharding van asfaltbeton. Dit leed zal
echter zeer spoedig geleden zijn en men
kan dan ongehinderd doorrijden tot den
Venneperdwarsweg, waar het verkeer van
Noord naar Zuid voorloopig nog den hoofd
weg verlaat om over Hillegom of Lisse den
ouden weg Haarlem's-Gravenhage te be
reiken. Inmiddels is echter ook de verhar
ding van het overige gedeelte in den Haar
lemmermeerpolder gereed gekomen tot aan
de brug over de Zuidelijke Ringvaart. Aan
gezien deze brug echter nog niet in gebruik
kan worden genomen, is het wegvak nog
niet opengesteld. Wel heeft men op Zater
dag 4 Juni nog de gelegenheid geopend
voor het verkeer van Zuid naar Noord, dus
van Sassenheim naar Amsterdam, om reeds
gebruik te maken van een der rijbanen van
het vak tusschen den Lisser- en den Ven
neperdwarsweg. Beurtelings wordt een der
rijbanen gesloten gehouden voor het aan
brengen van de rubber blokken in de ver
harding. die ieder der rijbanen in twee
strooken verdeelen. Het verkeer van 's-Gra
venhage naar Amsterdam dient dus thans
den Lisserdwarsweg te volgen tot aan de
viaduct onder den nieuwen Rijksweg en
vindt dan vandaar af tot aan de viaduct
over den Sloterweg te Amsterdam bijna
20 K.M. specialen autoweg voor zich ge
reed liggen.
Ook bij het gedeelte ten Zuiden van de
Ringvaart zijn de laatste weken snelle vor
deringen gemaakt. De viaduct over de
spoorlijn LeidenHaarlem werd reeds in
gebruik genomen door de tramtreinen der
N. Z. H. T. M. Direct daarop werd de oude
tramlijn, die voor een gedeelte in het tracé
van den nieuwen weg ligt, verwijderd en
werd een aanvang gemaakt met het storten
van grond voor de opritten naar de via
duct nabij de Postbrug. Men werkt hier
thans met man en macht, zoodat het zich
laat aanzien, dat nog eenigen tend, voordat
de geheele weg wordt opengesteld het Zui
delijkste gedeelte met viaduct over de
spoorlijn in gebruik genomen kan worden.
Dit bespaart ten minste het snelverkeer het
lange en veelvuldige wachten voor de
spoorwegboomen in den ouden weg. Wan
neer men nagaat, dat op dit vak van de
spoorbaan op normale werkdagen reeds
niet minder dan 136 personentreinen pas-
seeeren, kan men beseffen welk een opont
houd het snelverkeer in den loop der jaren
reeds bij dit punt heeft moeten ondervin
den.
Even ten Noorden van de viaduct over de
spoorbaan zal men den hoofdweg naar
Amsterdam aan de rechter zijde kunnen
verlaten om onder den hoofdweg door den
weg naar Haa-lem te bereiken.
Pierre vanavond uithangt? Hij zou me om
negen uur opbellen, je weet wel, over die
opdracht van Maison Desprée? 't Is nu
half tien, en ik krijg geen gehoor op zijn
nummer".
Jean hijgt, hier is dé gelegenheid. „Nee..
neen, ik weet het niet, Andrée. Ik heb
hem het laatst geziengisteravond". Het
is een vondst, dat gisteravond. Niemand
kan het ontkennen of bevestigen.
„Dank je Jean". Het meisje belt af. Durin
valt in zijn stoel. Hij lacht, een beetje gil
lerig. Het is ook zoo buitengewoon. Hij is
nog geen vijf minuten thuis. Nee Andrée,
je zult nooit met Pierre kunnen spreken,
je bent voortaan alleen voor mij. Dat heb
ik altijd zoo gewild
De telefoon belt weer. Een oogenblik
krijgt hij dezelfde angst als bij den eersten
telfeoon-oproep, maar er kan geen gevaar
zijn. 't Is absoluut onmogelijk. Niemand
heeft hem gezien, noch bij Pierre, noch
hier, en toch wordt hij opgebeld. Iedereen
weet, dat hij thuis is.
Hallo, met Durin!"
Met Merlin, Jean", antwoordt de stem
aan het andere eind van den draad. Zeg
Jean, je bent nogal bevriend met Dubois,
hè? Ik moet hem noodzakelijk spreken, en
nu merk ik, dat de vent verhuisd is. Zou jij
me misschien zijn nieuwe adres kunnen
geven?"
Jean lacht star. Hij kijkt in de micro
foon, die hem al die magnifieke onschul
dige middeltjes aan de hand doet, zonder
dat hij er om gevraagd heeft, 't Is subli
me, hij heeft zich voor niets beroerd ge
maakt met al zijn angst. Niemand, nie
mand.
Maar natuurlijk, mijn beste Merlin, kan
ik het je geven. Een aardig huis heeft-ie,
ik was er gisteravond nog. Weet je hotel
Continental? En heb je die groote reclame
van Neoii-licht wel eens gezien? Hotel
Continental staat in roode letters, rood als
bloed, „en daaronder", ah, hij is precie-
hij wi 1 nu eens juist aanduiden waar F
bois' woning ligt, hij weet het immers
goed? Geagiteerd gaat hij verder: „D
onder staat „Café-restaurant", niet in i
de letters, maar in blauw, paarsig bla
net alsof....", bijna heeft hij zich
sproken. „Dat blauw schijnt precies in
kamer van Pierre Dubois, natuurlijk
het donker isGisteravond zag ik ht
grinnikt hij.
,,Dan weet ik het zeer goed te vindei
Jean". Je weet immers wel, dat ik in hote
Continental werk?Enik verstoni
je toch goed, toen je zei, gisteravond b
hem te zijn geweest?"
„Ja, ja, gisteravond!"
„Merci dan, tot ziens".
Durin merkt niet, dat de laatste woor
den van Merlin zeer vreemd als niet be
grijpend hebben geklonken, maar wat
komt het er op aan? Nu is er weer iemand
meer, die weet, dat hij, Jean Durin, thuis
is, terwijl Pierre Dubois achterover op
den grond ligt, dood in zijn kamer, recht
tegenover „hotel Continental", met de
blauwe en roode letters. Hij is doodelijk
vermoeid en valt onmachtig in zijn stoel.
Zijn slapen bonzen, en toch is hij vrij,
niemand kan bewijzen, dat hij het deed,
niemand
In half-bewusteloozen toestand ontvangt
hij een uur later twee rechercheurs met
Merlin.
„Heerenvraagt hij. Hij begrijpt 't
niet, niemand....
„Ik arresteer u onder beschuldiging van
moord op Pierre Dubois".
Hij lacht hysterisch. Hij springt de ka
mer rond in een krankzinnig gedans. Hoe
kan dat? Andrée Descloux heeft hem op
gebeld, en hier Merlin.
„Merlin, hoe kan ik het gedaan hebben?
Een uur geleden heb je me nog opgebeld.
Kan ik dan Dubois vermoord hebben? Ha,
ha, ha, hij is goed!"
„U bent vanavond dus niet uit huis ge
weest, mijnheer Durin", vraagt een der
rechercheurs.
„Neen, ik ben den geheelen avond thuis
gebleven!"
De rechercheur stapt op hem toe, het vol
gend oogenblik voelt Durin de boeien om
zijn polsen.
,Wilt u voor den rechter verklaren, dat
u gisteravond het reclamelicht van „Hotel
Continental" hebt zien branden, terwijl het
vanavond voor het eerst ontstoken werd?
Maar Jean Durin hoort niets meer. Hij
ziet nog slechts de paars-blauwe letters
van „Café-restaurant". En het doodsbe
nauwde gezicht van Pierre Dubois, dat de
kleur aannam van het Neon-licht.
M. D.
Het „Katholiek Comité van Actie
voor God" schrijft ons t j?'-". ,,,v
WEEST GEEN
FIGURANTEN J
Het program van de Kerk in het
critieke uur der geschiedenis, dat
we thans beleven, is erop gericht
om kerntroepen te formeeren en
deze keurtroepen te vormen voor
de herkerstening van het land.
Maar daarvoor moeten we veel
nadenken over onze plichten.
Laten we toch niet van die in'
consequente katholieken zijn, die
een vlag boven hun hoofd zien
waaien en die in hun particulier
leven jegens die vlag verraad
plegen. Weest toch geen figu'
ranten l
Kard. Gerlier.
THEATER
HOOFDFILMS
INHOUD
AANVANGSUUR
KEURING
Casino:
Lido:
Nooit te laat (Ri
chard Talmadge).
Amor op de Rauch.
(Fred Scott).
Onder vreemde vlag
(Wallace Ford, Anna
Lee).
Non stop New York
(Anna Lee, John
Lader).
Sensatie.
Wild-West.
Avonturen
Detective
lederen avond 8 uur
Zondag van 47
en 8—11 uur. Za
terdag en Woensdag
2 30 uur matinée.
lederen avond 8.15
uur. Zondag van 2-7
uur. Zaterdag en
Woensdag 2.30 uur
matinée.
Goedgekeurd v,
volwassenen.
Toelaatbaar v„
volwassenen
Luxor:
Menschen 'met mas
kers. (Corad Veidt).
Parijsche zeden.
(Rainu).
Avonturen
Speelfilm
lederen avond 8 uur.
Zondag om 2, 4.30 ei
Zaterdag, Woensdag
8 uur. Matinée:
en Donderdag 2 uur.
Zaterdag, Woensdag
Toelaatbaar v.
volwassenen
1
Trianon:
De man, die twee
maal leefde. (Ralph
Bellamy, Marian
Marsh)
De zangvogel van
Broadway (Jack
Oakie, Edward
Everett Horton).
Sensationeel
Komisch
lederen avond 8 uur
Zondag van 27 uur
Zaterdag, W oens
dag 2 uur matinée.
Toelaatbaar v.
volwassenen
Rex:
De schrik van wijk
zeven (Pat O'Brien,
Sybil Jason).
Hollywood zoekt een
prinses. (Carole
Lombard, Fred Mac
Murray).
Sensation,
politiefilm
Komisch
lederen avond
8 uur. Zondag
bovendien van
2 tot 7 uur.
Matinée iederen
werkdag om 2 uur.
Goedgekeurd V,
volwassenen
den zomer
r """W
p,
de nieuwste zomerschoen,
in 10 verschillende kleu-
ten-combinaties:
in suêde 3.90 tn leder2,90
verkoop schoenen-cdd, ie etage.
E„ bijzond., K
van de
Bovenstaande Jacobean-
fauteuil, fijn gevlochten en
goed gelakt zorgvuldig uit
gevoerd en aigewerkt
kost slechts 3.90
Verkoop 3e etage.
LEIDEN
