FEUILLETON
VIRGINIA'S KEUZE
Naar het Engelsch
door
THEA BLOEMERS.
45)
Voor het huis der Farquhars stond hij
stil en, terwijl hij tegen de poort leunde
en het huis bekeek, zag hij een lichtje de
trap afdalen. Er waren vensters in het trap
penhuis en het licht wierp een gouden vier
kantje op de gesloten gordijnen. Het licht
je daalde naar de voorkamer en hield daar
stil. Tony bleef langen tijd staan wachten
en vroeg zich af of hij zou aanbellen en vra
gen wie er was in het leege huis. Zijn hart
stond bijna stil toen hij aan de mogelijk
heid dacht, dat Virginia kon zijn terugge
keerd.
Ten slotte doofde het licht uit. De straat
deur ging open en een man kwam naar bui
ten. Het licht van de straatlantaarn viel pal
op hem. De gratie van deze slanke verschij
ning, het waakzaame opheffen van het
hoofd lieten geen twijfel over. Het was
Michael McMillan!
Wat had hij in dat huis gedaan? Instinc
tief hield Tnoy zich achteraf. Michael wan
delde de straat op; zijn vlugge voetstap
pen maakten een scherp geluid op de ruwe
klinkers.
Tony ging naar huis en probeerde te
slapen, maar in zijn gedachten zag hij al
door Michael de trappen op en af gaan.
Virginia's huis! Wat beteekende dit? Wat
beteekende dit? Het was ochtend vóór hij
insliep.
Den volgenden, dag ging hij in den laten
middag naar de rivier. April bloeide in
bleeke schoonheid open. Er hing een pur
peren nevel over de bosschen en de knop
pen welden dik aan de takken. In de moe
rassen tusschen het riet en de biezen ver
schoten smaragden vonken, als de water
planten op. haar stengels deinden. Tony's
boot maakte weinig geluid, toen haar boeg
door de sereene oppervlakte van de Severn
sneed en met den stroom mee dreef.
Ten laatste kwam hij bij de plek op de
kust, waar den vorigen zomer Michael Mc
Millan Virginia Farquhar haar gezicht naar
de avondzon had zien opheffen. Op die plek
stond ook nu een man. Hij had zijn hoed
afgezet en de wind woelde door zijn haren.
Michael!
Tony zette zijn motor aan en stuurde in
de richting van den lagen pier. Bij het hoo-
ren van het korte snelle puffen van den
motor keerde Michael zich om, en Tony
riep:
Kom mee, het is heerlijk op het wa
ter!
Michael snelde naar de landingsplaats.
Wat een geluk! Ik had het niet be
ter kunnen treffen.
Toen zij afstieten vroeg Tony:
Wat spook je hier eigenlijk uit in
AnnaPolis? Op jacht naar schrijvers?
Ik zou er wel een willen vinden. Mi
chael leunde lui achterover en zette zijn
hoed af. Zie je daar die grielen op den
oever, Tony? Er zijn er niet veel meer te
genwoordig.
Tony interesseerde zich niet voor grie
len.
Rickey Farquhar is met een boek bezig,
merkte hij op, met Marty van Duyne er in.
Rickey stelt zich aan op dat jacht als een
jong kalf. Maar Marty noemt hem een tra
gisch jong kunstenaar.
Zoo'n jongen is inderdaad tragisch.
Hij bezit groote talenten maar niet het
evenwicht om ze goed te gebruiken.
Hij is niet als zijn zuster, Virginia is
verstandig en practisch.
Tony trachtte het onverschillig te zeg
gen. Maar de beide mannen waren er zich
van bewust, dat hun bloed sneller klopte,
toen Virginia's naam werd genoemd. Het
was een beteekenisvol oogenblik, beiden
wisten dit.
Schaduwen vielen over het water en
kleurden het diep purper. Michael liet zijn
hand door het water glijden, het leek wel
wijn.
De jongen is zelfzuchtig, zei hij en
Virginia maakt hem nog erger dan haar on
zelfzuchtigheid.
Er werd nogal over hem gesproken
toen hij hier woonde. Maar iedereen spreekt
schande over den vader; dat schijnt een
excentrieke aristocraat te zijn.
Michael trok zijn hand uit het water.
Het was vreemd, dat ze wit was en niet
purper gekleurd.
Oude families brengen dikwijls van
die excentrieke wezens voort, zei hij. De
jongen bewijst het, het meisje is er aan
ontsnapt.
Zij hadden de baai bereikt een wijde
uitgestrektheid van bleek goud onder de
opkomende maan. Een boot kwam van Bal-
timore en leek een streep van twinkelende
lichtjes. Er waren ook lichtjes boven de
zandbanken; ze glinsterden als sterren.
Tony, recht overeind staande en sturend,
terwijl de wind zijn haar naar achteren
streek, geleek op de een of andere legenda
rische gestalte, op Lohengrin misschien, op
een blond-lokkigen Viking, sterk en krach
tig.
Plotseling zei hij, naar Michael omlaag
kijkend:
Ik zag je gisternacht uit het huis van
de Farquhars komen.
Heb jij dat gezien? Ik heb het ge
kocht.
Gekocht? vroeg Tony, een en al ver
wondering.
Ja.
Weet Virginia dat?
Dat het van mij is? Ik heb het haar
niet verteld.
Wat ben je van plan er mee te doen?.
Dat mag de hemel weten, lachte Mi
chael en zweeg, want hoe zou hij Tony kun
nen vertellen wat er allemaal was gebeurd?
Hoe hij naar hier was gekomen om Vir
ginia te zoeken, hoe hij niet openlijk naar
haar had durven vragen, maar dat hij den
indruk had gekregen, dat men meende, dat
zij bij haar broer op het jacht der van Duy-
ne's was. Grogan had hem het adres der
Van Duyne's gegeven.
Wij hebben opdracht gekregen alles
naar den jongeman door te zenden, had hij
gezegd.
Van Grogan had hij ook de sleutels van
het oude huis gekregen. Hij had door de
kamers gezworven en zij uitgerust met al
les wat Virginia zou noodig hebben als ze
hier was. Als zij hier was? Haar geest
ging met hem de trappen op en af, naar de
oude keuken, naar het dakkamertje, waar
zij uit het zoldervenstertje naar beneden
in den tuin hadden gekeken.
En omdat haar geest daar was, had hij
het huis gekocht. Niemand anders zou het
bezitten. Niemand zou haar stralende ver
schijning wegdrijven van de plaats, waar
zij thuis hoorde. Den een of anderen dag
zou hij, Michael, haar vinden en haar zeg
gen, dat hij haar van het oogenblik, dat hij
haar de trap zag opgaan, bemind had.
Hij werd uit zijn droomerijen opge
schrikt. Plotseling merkte Tony op:
Ik heb Virginia gezien, vóór ik naar
Florida vertrok.
Is ze dan niet met Rickey meegegaan?
Dacht je dat dan?
Ik heb haar adres niet, zei Michael
stug.
Ik ontmoette haar bij toeval. Ik zou
je wel zeggen waar, maar ze heeft mij la
ten beloven te zwijgen.
Zoo
Het is de waarheid, McMillan. O, ik
zou ook niets liever willen dan haar de
mijne te kunnen noemen. Maar ik wil niet
zoo laf zijn om oneerlijk spel te spelen. Jij
houdt van haar en ik houd van haar. Ze
zeggen, dat de beste man wint. Welnu, jij
hebt gewonnen.
Wat bedoel je? vroeg Michael scherp.
Tony wachtte een oogenblik, terwijl hij
de boot in een wijden boog huiswaarts
stuurde. Toen zei hij:
Ik heb haar gevraagd. Ik heb haar
meegenomen naar Derekdale en haar alles
laten zien, wat ik haar te geven had. Ze
heeft me gezegd, dat ze niet van me hield;
dat ze van jou hield. Zij is niet iemand,
die verandert.
Michael probeerde iets te zeggen, maar
hij wist niet wat. Tony leek meer dan ooit
op een stralenden ridder. Michael dacht
aan den bronzen ridder op de trap vé-
rité sans peur waarheid zonder vrees.
Tony's gebaar was prachtig geweest. Niet
iedereen zou tot zoo iets in staat zijn ge
weest. (Wordt vervolgd).
3)e 6ou4omt
De minister van Waterstaat, mr. dr. ir. J. A. M. van Buuren, bracht
Dinsdag een bezoek aan Monnikendam. De minister tijdens een
onderhoud op een der werven
De „Acht van Chaam" is Dinsdag verreden. De
renners in de bocht tijdens de race
Het huwelijk van Prinses Eugénie van Griekenland met Prins
Dominique Radziwill te Parijs. Het bruidspaar na de huwelijks
voltrekking
Een paukenpaard, het geschenk der Leidsche burgerij aan 't 6e regiment veldartillerie,
is Dinsdag officieel overgedragen, waarna een marsch door de stad werd gemaakt
De werkzaamheden aan het te Voor
burg in aanbouw zijnd Haagsch station
voor de stroomlevering vanuit Rotter
dam zijn in vollen gang. Lange ijzeren
binten voor den bovenbouw worden
omhooggebracht
Het door Willy Sluiter geschilderde
portret van Cor v. d. Lugt Melsert, dat
bij zijn afscheid door het huldigings
comité te Den Haag werd aangeboden
