FEUILLETON
VIRGINIA'S KEUZE
Naar het Engelsch
door
THEA BLOEMERS.
41)
Michael, ik heb deze boerderij aan
jou vermaakt. Je moet hier 's zomers met
Virginia komen. Zij kan dan voor mijn
eendjes zorgen. Jullie kinderen.... zullen
dol zijn op mijn eendjes, Michael.
Zij glimlachte gelukkig. Hij was blij, dat
hij haar nog niet verteld had, dat Virginia
voor hem verloren was, dat zij met Tony
Bleecker zou trouwen.
Zul je haar eens gauw meebrengen,
Michael?
Hij loog dapper:
Ja.
Daarna scheen zij weer te slapen. De
pleegzuster kwam en fluisterde:
Zij heeft slaap noodig. Als zij dien zou
kunnen krijgen, misschien....
Het klonk hoopvol. Michael vroeg aan
den dokter of die hoop gerechtvaardigd
was.
Zij kon er wel doorkomen. Zij is
sterk, maar ze heeft zichzelf nooit ont
zien.
Ik geloof, dat zij liever zou sterven
door anderen te helpen, dan zichzelf te
ontzien, zei Michael heesch.
De dokter knikte. Hij kende de oude da
me al jaren.
Zij heeft kou gevat in een nacht, dat
ze naar de lammeren is gaan kijken om te
zien of ze geen kou leden.
Toen Michael later over het erf wan
delde, zag hij de eenden, die rustig in den
halfbevroren vijver zwommen. Wat had
tante Molly ook weer gezegd?
Breng Virginia hier zij kan voor
mijn eenden zorgen jullie kinderen zul
len dol zijn op mijn eendjes, Michael
Dien nacht kwam er een gunstige wen
ding in de ziekte van tante Molly. Zij her
stelde echter maar heel langzaam en zij
wilde Michael veel bij zich hebben. Hij
reed daarom op en neer tusschen New-York
en Winchester en was er, zooveel hij maar
eenigszins kon. Hij leerde zoo langzamer
hand alle vrienden en buren van tante
Molly kennen en bemerkte, hoe groot de
plaats was, die zij in aller harten innam.
Zij had altijd voor anderen geleefd, niet
op een bekrompen manier, maar oprecht
en met heel haar liefde, met vreugde in
hun vreugde en smart in hun verdriet. Mi
chael begreep in die dagen dat dit de sleu
tel was tot het ware geluk: jezelf niet af
sluiten van de wereld, maar er deel van
worden en de wederwaardigheden des le
vens déelen met rijk en arm, als gezamen
lijke reizigers op weg naar een gemeen
schappelijk doel.
Er volgde een tijd van voorjaarsweer en
Michael voelde ook in zichzelf den invloed
van het komende jaargetijde, nu hij zoo
dikwijls buiten was. Overal zag je het: de
kleine kabbelen, in beschutte hoekjes sproot
al wat teer groen uit de donkere aarde, er
vlogen vogels uit het Zuiden aan, er wa
ren al kalveren en lammetjes, biggetjes en
jonge eendjes, die hun eerste onderzoe
kingstochten waagden in de onbekende,
heerlijke wereld.
Wat zou Virginia van dat alles genoten
hebben!
Toen tante Molly-opzat, begon zij op een
dag weer over Virginia.
Wanneer komt zij nu eens?
Michael staarde uit het raam en ant
woordde met een heesche stem:
Zij komt niet.
Waarom niet?
Hij vertelde haar van den Kerstavond op
Derekdale; van haar briefje en haar plot
selinge verdwijnen en van wat Rickey had
gezegd over haar huwelijk met Tony Bleec
ker.
Tante Molly zat heel stil, haar kalme
oogen staarden naar de voorbij vlietende
wolken.
En heb je haar zoo laten gaan?
Ja.
Waarom?
Omdat ik begreep, dat zij net was als
alle anderen, zeide hij. Waarom zou ik nog
geloof hebben in een vrouw?
Wees niet zoo kortzichtig, Michael.
Haar toon lokte zijn verzet uit.
Ik ben niet kortzichtig.
Dat ben je wel! verzekerde zij met
een heftigheid, diê- hij niet van haar ken
de. Om een vrouw als Virginia te beoor-
deelen naar den maatstaf, waarmee je He
len oordeelde.
Hij staarde haar aan, maar zag haar niet.
Wat hij zag was zijn vrouw Helen en haar
koude schoonheid en daarnaast Virginia's
lieflijkheid, haar warmen, helderen, kin
derlijken blik En plotseling bekende hij:
Ik ben een dwaas geweest, tante
Molly.
Een lieve dwaas, zei ze en reikte
hem glimlachend haar hand, maar toch
een dwaas.
Toen hij zijn tante verlaten had, wan
delde Michael met een licht hart onder de
blauwe lucht. Hij zou naar Virginia toe
gaan en haar vragen hem te vergeven.
Laat mij je toonen wat ik je te geven
heb, zou hij haar zeggen.
En hij zou haar op de boerderij van tan
te Molly brengen en zij zou begrijpen, wat
hij bedoelde. Dat hij haar geen wereldsche
goederen aanbood, maar een schat voor de
ziel en het hart. Derekdale had zijn schu
ren en zijn akkers en zijn veestapel, maar
nier op tante Molly's boerderij was een ge
meenzaamheid met de natuur, die ginds
inbrak. Op Derekdale verzorgden gehuurde
knechts het geheele landgoed, maar hier
drong je zelf door tot het hart der din
gen, hier kende ieder dier zijn meesteres
en had haar lief.
Jij en ik, zou hij tegen Virginia zeg
gen, wij zullen het leven beleven, zooals
tante Molly het heeft beleefd. Zooal niet
hier op de boerderij, dan in een ander plek
je op deze aarde, waar wij zullen leven en
het leven liefhebben en een geluk zaaien,
dat tot aan het einde onzer dagen bloem en
vrucht zal dragen.
Een week later ging hij naar het oude
huis in Washington Square. Hij trad de
hal binnen en zag den bronzen ridder met
zijn toorts. Zijn hart bonsde heftig, toen
hij aan de deur van Virginia's kamer klopte
Miss Farquhar heeft mij verzocht haar
adres niet bekend te maken, antwoordde
zij op zijn vraag.
Waarom was Virginia zoo verdwenen? En
waarheen?
Aan het einde van de week ging hij naar
Annapolis. Het huis van de Farquhars was
gesloten en droeg het bordje: Te koop.
De Maartwind deed de droge bladeren
in den ouden tuin ritselen. Hij vroeg aan
de vrouw, die er naast woonde, of er
iemand van de familie Farquhar in de stad
was. Zij zeide hem van niet, toen hij vroeg
of hij het huis mocht zien, gaf zij hem den
sleutel. Zijn voetstappen echoden dreunend
door het leege, donkere huis. Hij stiet in
de woonkamer de blinden open en het dag
licht stroomde naar binnen en verlichtte de
kamer en de hall die er aan grensde. Mi
chael stond doodstil. Hij zag Virgina weer,
zooals hij haar hier voor het eerst had ge
zien, in het sjofele groene jumpertje en met
de beide zilveren kandelaars beschermend
in haar armen geklemd.
XX.
De pantomime
Er kwamen een paar van die koude
vochtige dagen zoals men die zelfs in Flo
rida kent, en die het verblijf op het wa
ter verre van aangenaam maken. Het hu
meur van het gezelschap op het Van
Duyne-jacht leed er sterk onder. De re
gen viel kil en'miezerig en onophoudelijk,
zoodat er geen mogelijkheid was om zich
op het dek te amuseeren; en den ganschen
dag kaarten in de kajuit was ook niet al
les.
Marty was tot na de lunch blijven lig
gen, en toen zij, in haar bontjas gehuld
het dek op ging, trof zij daar Jane even
eens in bontjas en zich doodelijk verve
lend.
Ik word nog gek, als dat weer zoo
blijft, zei Jane nerveus. Ik heb geen geluk
bij het spel, en de mannen zijn in een vree-
selijk humeur. Zelfs Tony snauwt me af.
(Wordt vervolgd).
3)e
Op enthousiaste wijze werden de spelers van Feyenoord na afloop
van den beslissenden wedstrijd tegen Heracles, waarin de Rotterdam
mers door een 2—0 overwinning den nationalen titel veroverden, ge
huldigd
Mej. Stevens op J'Oisseau" in het concours d'élegance tijdens het groot concours
hippique, dat Donderdag te Breda is gehouden
Aan boord van de „Normandie" zijn te Havre kisten met een
enorme hoeveelheid goud ingescheept voor Amerika als be
taling door de Spaansche republiek voor gedane leveringen
De beroemde violist Yehudi Menuhin
is te Londen in het huwelijk getreden
met miss Nola Nicholas, een Australi
sche jongedame. Het bruidspaar
na de plechtigheid
De Engelsche Koninklijke Familie heeft de opening bijgewoond der
internationale bloemententoonstelling te Chelsea
H. M. de Koningin sloeg Woensdag voor het paleis 't Loo het defilè gade van de derde compagnie
motordienst, welke voor het nieuwe garnizoen te Apeldoorn gelegerd is
Mr. A. Rombach, de nieuwbenoemde
advocaat-generaal bij den Hoogen
Raad der Nederlanden
